Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1983, Blaðsíða 7

DV. LAUGARDAGUR14. MAl 1983.
„Útbreiddur misskilningur að þessi skóli sé aðeins fyrir kaþólsk börn." George, skólastjóri Landakots-
skóla.
Á skemmtunum skólans er margt sér til gamans gert. Á myndinni er handavinnukennari skólans með
nemendunum.
átti aö senda út í heim og mig langaöi
aö fara suður á bóginn en hinn langaði
noröur. Hann fór til Portúgal en ég
hingaötillslands.. .”
Þaö er hlegiö dátt þegar séra George
segir okkur frá ferðalaginu hingað og
viö látum þá sögu f ylgja hér meö:
„Kvöldið áður en ég átti aö fara kom
vinur minn til mín, en bróðir hans,
séra Hacking, var búsettur hér á Is-
landi. Þessi vinur minn spyr mig hvort
ég ætli ekki aö taka meö mér epli til Is-
lands, því þar væri ekki hægt aö fá epli
og fólki þætti eflaust vænt um aö fá
eplasendingu meö mér. Ég brá skjótt
viö, skildi dótiö mitt eftir heima og
iagöi af stað til Islands daginn eftir
meö 20 kíló ef eplum í poka. Þetta var
fyrsta langferðin mín og í Kaupmanna-
höfn átti prestur aö taka á móti mér á
brautarstööinni. En þegar ég kem út
úr lestinni þar sá ég engan prest sem
gat verið að taka á móti mér, svo ég
ákvaö aö bíöa bara rólegur. Eftir
nokkurn tíma gengur aö mér ungur
maöur og spyr. ,,Are you father
George?” Eg svara játandi. „Follow
me,” segir hann þá og meö eplapokann
gekk ég á eftir honum um Kaupmanna-
höfn og viö ræddum ekkert saman. Þaö
kom til af því aö þá voru þetta einu
orðin sem hann kunni í ensku og ég>
kunni ekkert í dönsku.
Á móti mér á flugvellinum hér tóku
séra Hacking og séra Habets og voru
þeir á einkabíl. Þegar viö settumst upp
í bílinn og ætluöum af stað kom aðeins
hvellur, og bíllinn ekki ökufær. Urðum
viö aö skilja hann eftir og taka leigubíl
í Landakot. Ég tók eftir því að séra
Hacking læsti ekki bílnum og þegar ég
spuröi hann hvort hann ætlaöi ekki að
læsa honum svaraði hanri: „Nei, hérá
Islandi þarf ekki aö læsa bílum. Þaö
færi enginn aö brjótast inn í bíla hér.”
Þannig voru því f yrstu kynni mín af Is-
landi og til lengri tíma var skólanum
hér aldrei læst og aldrei kom neitt
fyrir.”
— Nú er ég Qrðin forvitin um afdrif
eplanna!
,,Já, eplin voru sett upp á háaloft þar
sem þau gleymdust cg urðu því engum
tilgagns!”
Lærðiúr
Gagnoggaman
— Þú hefur þá ekkert kunnað í ís-
lensku þegar þú komst hingaö?
„Nei, og fyrstu sex mánuöina skildi
ég ekki eitt einasta orö. Þaö má segja
að ég hafi lært mjög mikið af börnum,
því ég fékk nokkra nemendur til að
lesa fyrir mig upp úr „Gagn og gam-
an” inn á segulband, — og svo þegar
enginn sá til sat ég einn í stofunni
minni, hlustaði á og lærði. .. Síöar fór
ég í Háskólann til að læra íslensku
þannig aö málið var ég farinn aö tala
þegar éghóf kennslu viö skólann 1958.”
— Fékkstu aldrei heimþrá?
„ Jú, þaö verö ég aö viðurkenna enda
mátti ég ekki fara í frí til Hollands fyrr
en ég heföi verið hér í f jögur ár og sá
því ekki landiö mitt aftur fyrr en 1960.”
— En hvers vegna settistu svo aö
hér?
„Mér fór aö þykja vænt um Islend-
ingana og landið og ég mundi telja það
mikla fóm ef ég þyrfti aö fara héöan
nú.”
Frá þessari sögu, sem raunar var
aðeins sögö sem aukasaga í spjalli okk-
ar, hverfum við aftur tU skólans, og
séra George er spurður um f élagslífið í
skólanum.
Félagslrf í bióma
„Hér er mikið félagslíf og á vetuma
fá börnin bekkjarskemmtanir og
diskótek á a.m.k. tveggja vikna fresti.
Þaö er handavinnukennarinn, sem er
hvað duglegastur að sjá um þessar
skemmtanir, því bæði hún og börnin
hafa áhuga á aö hittast utan skóla-
tíma, enda hefur þetta orðiö tU þess að
börnin leita frekar til hennar en út á
viö. Á þessum bekkjarskemmtunum
leUta börnin sér, syngja og föndra. Þau
koma með nesti með sér og foreldrar
hjálpa oft á tíðum til við skemmtanirn-
ar. Þá halda þau grímubaU og íþrótta-
dagur var haldinn í fyrsta skipti nú í
mars. Sá dagur tókst sérstaklega vel
og verður því endurtekinn í framtíð-
inni og sjálfur varð ég barn aö nýju í
leikjum með nemendunum. Skólinn fer
einnig í sín skólaferöalög, bæöi á vorin
og haustin, og eftir hálfan mánuö för-
um við í vorferöalagiö okkar að
Reykholti í Borgarfirði. 1 þessi
ferðalög koma ekki bara nemendurnir
heldur einnig foreldrar þeirra, syst-
kini, jafnvel amma og afi, svo þetta er
sannkallaöur f jölskyldudagur.
Á sumrin er rekiö sumardvalar-
heimiU í tengslum viö skólann aö Rif-
túni í ölfusi, þar sem nemendum skól-
ans gefst tækifæri til að kynnast lífinu
utan höfuðborgarinnar, og hefur þessi
sumarstarfsemi okkar ævinlega verið
velsótt.”
Það birtír
alltaftíl
— Hvernig er samband miUi einka-
skóla viö menntamálaráöuneytiö og
Fræðsluskrifstofu Reykjavíkur?
„Eg vona aö þessar stofnanir séu
jafnánægöar með okkur eins og við er-
um meö þær. Fyrirgreiðsla þeirra til
skólans er á öUum sviöum tU fyrir-
myndar.”
— Hefurðu aldrei fyUst vonleysi um
aö skólinn geti ekki gengiö svona
einkarekinn?
„Nei, maöur má aldrei fyUast von-
leysi. I svona starfi er ekki rétt að vera
vonlaus. Maöur, sem á aö gefa frá sér,
verður að vera sannfæröur um aö hann
geti það. Stundum hef ég aö vísu haft
áhyggjur af aö reksturinn gangi ekki,
en þaö hefur alltaf ræst úr öllum erfiö-
leikum sem viö höfum mætt, og
stundum á alveg ótrúlegan hátt. Ég get
nefnt sem dæmi hér eina sögu sem
gerðist í fyrrahaust. Þaö var búiö aö
ráöa kennara til skólans en í ágúst
hringir einn kennarinn og segist ekki
geta tekið aö sér kennsluna í vetur. Nú
var útlitið svart, skólinn átti aö hefjast
í byrjun september og aUir kennarar
aö sjálfsögðu búnir aö ráða sig tU
starfa. Sem ég sit hér með áhyggjur af
þessu kemur inn móöir til aö láta inn-
rita bam sitt í skólann. Hún reynist
vera kennari aö mennt, samþykkti
strax aö taka aö sér kennsluna og
hefur verið hér hjá okkur í vetur. Eg
segi aUtaf aö hún hafi verið sannköUuð
sending af himni ofan! ”
— Ertu bjartsýnn á framtíð
skólans?
„Já, maður á alltaf aö vera bjart-
sýnn. I þessum skóla hafa numið
margir af þeim sem vel hefur oröiö
ágengt í lífinu. Þar er skemmst aö
minnast forseta Islands, Vigdísar
Finnbogadóttur, og einnig hlýnaði mér
þegar ég las í blaði nýlega aö einn
hinna nýju þingmanna, Sigríöur Dúna
Kristmundsdóttir, muni enn eftir þeim
vetri er hún var í Landakoti og læröi aö
lesa hér. Eg hef trú á aö skóUnn geti
þjónað tUgangi sínum, og það er von
mín aö það góöa samstarf sem hefur
ríkt og ríkir miUi foreldra og skólans
haldi áfram um ókomin ár og að við
munum aUtaf hafa tíma tU að ræða viö
foreldrana þegar þeir leita tU okkar.”
Meö þessum oröum lýkur séra Ge-
orge viðtalinu af sinni hálfu. — Viö
kveðjum þennan hlýja mann, prestinn,
sem sendur var norður yfir haf í stað
suðurs, sem hann sjálfur óskaði eftir,
— og sem teldi þaö fóm fyrir sig aö
fara frá íslandi núna. Með þaö í huga
að nokkrir frammámenn þjóöarinnar
námu sem börn í Landakoti og meö því
aö hlusta á frásagnir gamaUa nem-
enda skólans, þegar þeir minnast tím-
ans þar meö hlýjum huga, erum við
þess fullviss að skólinn litlí viö Túngöt-
una, sem er rekinn af kaþólsku kirkj-
unni meö hjálp foreldra og velunnara
skólans, muni standa meö sóma á sín-
um stað ár eftir ár og halda áfram að
þjóna tUgangi sínum. Við erum þess
fullviss aö þangaö munu áfram trítla
Utlar stúUcur og litlir drengir tU aö afla
sér þeirrar menntunar, sem hverjum
manni er þörf á, því lengi býr aö fyrstu
gerö. Og hver veit nema eitthvert bam
sem hefur skólagöngu sína í Landa-
kotsskóla eigi síöar eftir að veröa kjör-
ið forseti hins íslenska lýðveldis? Þaö
hefurþegargerst.. .
-akm.
7
7 ára bekkur Landakotsskóla nú. Bygging skólans er viða skemmtileg
að innan. Í bakgrunni má sjá nokkra uppstoppaða fugla, skólinn á i
veglegt náttúrugripasafn.
Fyrstu fimm nemendur Landakotsskóla árið 1897 ásamt nokkrum
systranna sem þar kenndu.
s