Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1983, Blaðsíða 18

38
DV. LAUGARDAGUR14. MAl 1983.
Helgarvísur
Helgarvísur
Helgarvísur
Helgarvísur
52. þáttur
Margrét Olafsdóttir tónmenntakennari
skrifar þættinum. Þaö er rétt, sem hún segir,
aö Helgarvísur birtust 26. marz og síöan ekki
fyrr en 30. apríl. Þetta var reyndar búiö aö til-
kynna í DV.
Margréti finnst sem fyrripartarnir í Helg-
arvisum 30. apríl hafi ekki verið nógu góöir, en
„Aftur á móti vermdu vísurnar frá honum
Árna Jóni Sigurössyni mér og ég vona, aö viö
eigum eftir aö sjá meira af þessum leikandi
léttleika, sem streymir frá honum,” segir
Margrét Olafsdóttir. Og hún bætir viö: „Hann
fær þessa vísu frá mér”:
Aílur von tiin ror og Ijóð
vaknar konum ineður,
þegar scona elsku óð
Adams sontir kveður.
1 tilefni spurningar Margrétar til mín get ég
sagt henni, aö ég finn ekkert athugavert eöa
rangt viö innrím vísu hennar. Hitt vil ég taka
Þrí er bágt að rera að kceina og kvarta,
kalt þótt reynist nœturmyrkrið svarta.
Nú, er burtu víkur harður vetur,
vorið gleðiblce á lífið setur.
Eg þakka Margréti ágætt bréf og kveöskap.
„Loki Laufeyjarson” sendir mér botna viö
fyrriparta P.S.P., sem eins og fram kemur í
„Sandkorni” DV er enginn annar en Páll S.
Pálsson hæstaréttarlögmaöur:
Gunnar undir beltisbreidd
beindi kveðjuskoti.
Að andstœðinga glæfragleidd
glotti, stór í broti.
Einar Ben var ári snjall,
þó aldrei botnvörpungur.
'Á bárum var hann alltaf all-
undarlega þungur.
Svavar hann situr á hillu
seiddur af hægrivillu.
Kússana á
hann rýnir á ská
með rauðri einglyrnisbrillu.
Geir hann er genginn til viðar,
galli hvað tíminn niðar.
Og Gunnar minn fór,
hann er genginn í kór,
garpur hins forna siðar.
Hann Steingrímur kann að stjórna,
í stöðunniþarf að fórna,
því atkvæðin hér
hann ætlar víst sér,
íhaldið verður að flórna.
(„Þröstur” gefur þá skýringu viö sögnina
aö flórna, aö hún merki aö liggja í flór, þ.e.
skítnum.)
„Valnastakkur”, sem ekki lætur nafns síns
getiö, botnar:
hvern hátt. Kona baö mig eitt sinn aö gera
visu um fagurt sólarlag. Eftir aö hafa hugsaö
mig um nokkra stund gafst ég upp viö það, en
til aö bjarga andlitinu lét ég konuna hafa þess-
Þú stöku vildir frá mér fá
um fögur sólarský,
vegna þess ég verð að gá
vasa skáldsins í.
Isumum vösum ekkert er,
á öðrum bara göt,
og unga skáldið inni ’ i mér
á ekki betri föt.
Ég vona bara ’ að bljúg þú sért
að bíða, Inga mín,
þar til skáldið geturgert
við gömlu fötin sín.
Einn botna Steins mun hafa falliö niður í
þættinum, þar sem ég birti síðast botna frá
honum. En Steinn botnar:
ÞEGAR FYRR EN AFLAÐER
EYÐAST PENINGARNIR
fram, aö þótt ég finni stundum aö við aðra, þá
er ég enginn „páfi” hvaö skáldskaparmál
varöar.
Margrét sendir botn við fyrripart Steins G.
Hermannssonar:
Martröð ill um miðja nótt
margra spillir draumi,
þegar fyllist öndin óll
óráðs-grillu-flaumi.
Og hér á eftir kemur „sýnishorn” af því,
sem Margrét hefur kveöiö undanfarnar vikur:
STAÐREYND:
Máttur hverrar þjóðar þver,
þrjóta flestar varnir,
þegar fyrr en aflað er
eyðast peningarnir.
GÓDAR GJAFIR:
Gjafir hefur Guð oss sent
gróður, söng og kvæði.
Hvar sem nætist þetta þrennt,
þar er ró og næði.
VÆTA:
Þurrkatíð er takmörkuð,
tæmast himins lindir.
Það er eins og góður Guð
gráti heimsins syndir.
TIL ÍHUGUNAR:
Illdeilum er undir kynt
oft í blaðaletri.
En svarirþú í sömu mynt,
sízt ert hinum betri.
Heimskuþrungið hugartað
lirýtur oft af vörum.
Því skalgæta orðum að,
allra helzt — í svörum.
L YNDISEINK UNN:
Olund fylgir mæða með,
magnast hugarraunin.
En hvenær sem aðgleðstþitt geð,
gróa aftur kaunin.
LÍFSF YLLING:
Gleði, kæti, vizku og vörn
veitir sálu minni
að fá að leiða lítil börn
lífs á göngu sinni.
Margrét sendir þættinum tvö kvæöi, og birt-
ist hið fyrra nú þegar:
Á SUMARDA GINN FYRSTA 1983
Þegar brosir sumarið við sænum,
sólin þíðir hrannirnar í hænum,
vaknar allt til lífs á landi hörðu,
lika von um friðartíð á jörðu.
Meðan biilið ógnar öðruni þjóðum,
ennþá friður helzt á norðurslóðum.
Þó að stríð og örbirgð ýmsum grandi,
enginn býr við skort íþessu landi.
Þingið gerði flokksformanna-
frumvarpið að gildum lögum.
Þeir dreifbýlingum sýna og sanna,
að senn er von á breyttum höguni.
Eg biö „Þröst”, sem gefur mér upp hiö rétta
nafn sitt, að afsaka, hve seint ég birti vísur frá;
honum. Nú má segja, aö þær séu aö nokkru
leyti úreltar, þar sem kosningar eru um garð
gengnar. En „Þröstur” kveður:
I aknið iui. Iiræður. oy viki burt slcn.
þvi vist liefur lekizt að saniiu.
að .. bctri lciðir bjóðast'' cii
l!a n ita lag jafn aðarmaiina.
I erdbólgiinni' ci gcfiini grið.
glicðuni söiiiiu triína.
..Alliiut " verri en íhaldið
cr Itjá Eraiiisókn iiiina.
Ilcilir og sa lir. sjálfstæðisiiicnn.
og siilið ckki par.
þótt cittlivað fjtiki af utkvæðiun
..l'rá iipplaiisii til ábgrgðar".
Kccn na fra niboðskoii u rna r
klóra vilja i liakkunn.
þvi ckki gcta aukvisar
cignazt iiivð þcim krakkann.
Þótt kosiiinganna ktilni hrct.
krókinn bciluin skicran.
Eiskar cins og nætonncl
nýju ..sanðargæran ".
Næstu vísu „Þrastar” er ég ekki viss um, að
ég lesi rétt, en ef ég geri þaö, er hún á þessa
leið:
Eflum þrótt og aukum skrið,
cn öfugur nictorða skalli.
svo ekki gefa hvor öðrum grið
Ingólfur, Stebbi og Palli.
Þröstur segir: „En kannski stendur þetta til
bóta”:
Við skulum ekki hafa hátt,
þótt hér séu margir á ralli,
því eflaust komast þeir aftur í sátt
Ingólfur, Stebbi og Palli.
Á Vestfjörðum er veður breytt,
virkið sýnist rofið.
Þótt mörgum sé í hamsi heitt,
helfrosið er ,,klofið”.
„Og svo smá tilraun með limruna” segir
Þröstur:
Kjartans erþröngt í koti,
komið að niðurloti.
Vimmi er brott,
varla 'erþað gott.
Hann velkist í framapoti.
Líttu yfir liðna tíð
og löngu gengin sporin.
Efst í huga eru blíð
yndislegu vorin.
Getum við ekki, góði vinur,
gift okkur á morgun fljótt ?
Eg er orðinn anzi linur,
á til kvenna lítinn þrótt.
Arið nýja óska ég
öllum gœfu færi.
Gangi sérhver gæfuveg,
gott af reynslu læri.
Þótt maður hver sinn djöful dragi,
duga skal og víla ’ ei hót.
Ef að heilsan er í lagi,
yndi lífsins blasir mót.
„Haukur” sendir enn bréf án þess aö gefa
mér upp rétt nafn sitt. Hann segist starfa á
f jölmennum vinnustaö þar sem andinn sé ekki
alltaf sem beztur og vinnufélagar hans lendi
oft í slagsmálum innbyrðis. Haukur annast
þrif á staðnum og segir, aö umgengnin þar sé
ekki alltaf sem bezt. Maöur nokkur, roskinn,
segir „Haukur”, gekk þar alltaf í sömu
skítugu lörfunum. Sá hefur lengi búiö í
kjallaraskonsu, áöur geymslu, en bregzt
ókvæða viö, ef fundiö er að slæmri umgengni á
vinnustað. Um hann kveður „Haukur”:
Klæddur lörfum kauði er,
í kofa-geymslu býrhann,
undir koddann aurinn fer,
allan þrifnað flýr hann.
Eftir „bardaga” á vinnustaö kveður
„Haukur”:
Kúrir heima kappinn Jón
með kíki á báðum augum.
Barði hann illa bannsett flón,
bilað mjög á taugum.
Átök grimm sér áttu stað,
oft þau valda tjóni.
Mér finnsl salt að segja, að það
sannist bezt á Jóni.
„Haukur”botnar:
Hækkar sólin himni á,
hopar fönn af tindum.
Svölum andar sænum frá
sunnanstæðum vindum.
Steinn G. Hermannsson segir:
Ef þaö kemur fyrir, að einhver sé beðinn aö
gera vísu um eitthvert ákveðið efni, en getur
það ekki, er gott aö geta bjargaö sér á ein-
Þó að frost og fimbulvetur
fjötrum reyri vog og sund,
sólin björt þá brotið getur,
svo báran aftur kyssir grund.
Nú hafa mér borizt nokkrir fyrripartar góöu
heilli. Margrét Olafsdóttir lauk bréfi sínu meö
þessum fyrripörtum:
Hefur upp af hrokkið nú
Helgarvísna-þátturinn.
Rækta æði. hug og hönd
hjarta gæði líka.
Aftur leiðin opnast greið
inn til heiðalanda.
Það er bezt að byrja smátt,
en byggja vel frá grunni.
Kátir htæja karlarnir,
kaslu taði ó bletli.
Birkihríslan brumar enn,
bærist líf íjörðu.
Verlu stilltur, aldrei átt
egna villtan fola.
Þá ætla ég aö gefnu tilefni aö endurrita
fyrripartana, sem birtust í síðasta þætti:
„ Oft er það í koti karls,
sem kóngs er ekki í ranni. ”
Lengi getur verra en vont
versnað, máttu reyna.
Ekki batnar ástandið
eftir kosningarnar.
,,Sjálfs er höndin hollust”þó
hinu sé ekki ’ að leyna.
Eyrr en varir gránað geta
gamanið og dökku hárin.
Nú ríður á, aö lesendur bregðist skjótt og
vel við og sendi vísur og botna. Eins og ég hef
oft tekið fram í þessum þáttum, þá er oftast
hörgull á góöum fyrripörtum. Eg skora á þá,
sem eiga gott meö aö yrkja fyrriparta, aö
senda þættinum línu.
Skúli Ben.
Utanáskriftiner:
Helgarvísur
Pósthólf 161
230Keflavík.