Dagblaðið Vísir - DV - 01.10.1983, Blaðsíða 10

10
DV. LAtfÓAÉÖÁGtíll l.'ÓkTÖBÉR 1983. ’
ÉG HEF ENGIAB LEYNA
— segir Kristján Jóhannsson söngvari
Þrjá daga samfleytt söng Kristján
Jóhannsson í hljómtökusal CBS við
undirleik Sinfóníuhljómsveitar
Lundúnaborgar, en þó að slíkt afrek
væri flestum mönnum ofviða dáöist ég
mest aö þeirri sálarró söngvarans, sem
bæði lyfti andblæ salarins í æðra veldi
og gerði öllum þátttakendum hljóm-
tökunnar verkið miklu léttara og
skemmtilegra en ella hefði orðiö.
Kristján er maður léttur í skapi og
vaskur i allri framgöngu, enda vann
hann hug og hjörtu hinna bresku
hljómlistarmanna eins og fram kemur
í viötali við Ed Welch á öðrum stað í
blaðinu.
Kristján er opinskár og hreinskil-
inn, kröfuharður í garö annarra en f ull-
komlega ósérhlífinn sjálfur, tillitssam-
ur og hjálpsamur við félaga sína og
samstarfsmenn en fljótur til að skipta
skapi og gerir sér ekki minnsta far um
að leyna skapbrigðum sínum þegar
svo ber undir.
Hann er fyrirferöarmikill á sviði,
gamansamur og f jörugur og stafar af
honum viljafestu og takmarkalausu
sjálfstrausti.
Hann er afburöamaður í sönglist-
inni, veit vel af því sjálfur og dregur
ekki dul á þessa staðreynd frekar en
annaðsemkann að bera ó góma.
Hann er af mörgum Islendingum
talinn meiriháttar montrass og víst er
um það, að ekki þjakar hann vanmeta-
kenndin eða óhóflegt litillæti. Hann
kemur mér fyrir sjónir á margan hátt
ekki alls ólikur skáksnillingnum Bobby
Fischer, og svo skemmtilega vill ein-
mitt til, hvort sem þaö er nú tilviljun
eða rökrænt samhengi, að Kristján
heldur mikið upp á þennan sérlundaða,
ameriska heimsmeistara. Báöir eiga
þaö sammerkt aö þeir vissu snemma
af snilld sinni og höguöu sér sam-
kvæmt því, löngu áður en aðrir höfðu
sannfærst um snilli þeirra. Þetta sér-
kennilega ginnungagap milli eigin
Söngvarinn hlaut þau sigurlaun sem flestir hafflu kunnafl afl meta, an þafl var gaysistór blómvöndur og dðgóflur koss af vörum eigin-
konunnar fögru.
sjálfsmyndar og afstööu annarra setur
oft svip sinn á f ramkomu slíkra manna
og verður þess valdandi að fjöldinn ýf-
ist við þeim, því að þeim er flest betur
gefið en að slá undan og þægja almenn-
ingsálitinu.
Ég hef engu eð leyna"
,jEg hef engu að leyna. Ég kem til
dyranna eins og ég er klæddur, segi
það sem mér býr í hug og fer ekki í fel-
ur með neitt,” segir Kristján. ,,En það
eru margir sem segja aldrei nema
hálfan sannleika. Það eru of margir
sem aldrei koma til dyranna eins og
þeir eru klæddir, sérstaklega þegar
dagblöð og aðrir f jölmiðlar eiga hlut að
máli. Ég stend við það sem ég segi,
segi það sem ég geri og geri það sem ég
ætla mér. Þaö getur vel verið að ein-
hverjum finnist ég montinn en ég læt
mér þaðí léttu rúmi liggja.”
— Ég hef það á tilfinningunni,
Kristján, að það sé að mörgu leyti
erfiðara fyrir Islendinga en aöra að
vinna sér frama í sönglist á erlendri
grund.
„Fyrst og fremst verður maður að
brjóta af sér almenningsálitiö og þaö
hugarfar sem er svo algengt heima á
Islandi og er í rauninni andstætt þeim
kröfum sem gerðar eru í þessum efn-
um. Maöur verður að aðlaga sig öðrum
lífsháttum og viðhorfum. Maður verð-
ur á vissan hátt aö hætta að vera
Islendingur, þó að það sé vitaskuld
ógerlegt í sjálfu sér því að alltaf hefur
maður Islendinginn í rassvasanum
hvert sem veröldin ber mann. ”
Ég bið ekki margs
— óg þakka"
— Ég tók eftir því að þú gerðir
krossmark fyrir þér áður en þú gekkst
inn í hljómtökusalinn. Ertu trúaður?
„Já, ég er trúaður. Ég biðst fyrir aö
minnsta kosti einu sinni á dag, oftast
áður en ég fer að sofa. En ég bið ekki
margs — ég þakka.”
— Ferðu oft í kirkju?
„Mjög oft. Mér geðjast mjög vel að
kaþólsku kirkjunni á Italiu þó að mér
finnist vanta í hana söng og tónlist.”

„£<? hafði
mikla unun
af þessari
unpt99
„Kristján hefur óhemju hljóm-
mikla rödd svo að þaö er með hrein-
um ólíkindum. Hann býr yfir sérlega
góðri tækni, hefur næma tilfinningu
fyrir því sem hann er aö flytja og ég
hika ekki við að segja að hann sé nú
meö allra færustu söngvurum í flokki
tenóra,” sagði Ed Welch, Bretinn
sem útsetti ítölsku lögin fyrir
Sinfóníuhljómsveit Lundúnaborgar
og hafði meö höndum einskonar yfir-
umsjón í hljómtökusalnum.
„Þá skiptir það ekki litlu máli,”
sagði Ed, „að Kristján hefur gott lag
á hljóðfæraleikurunum. Þeim geðj-
ast vel að honum, finnst þægilegt aö
vinna með honum og þeir kunna vel
að meta þá staðreynd að hann kann
sitt fag út í ystu æsar og er ger-
is,” sagði Ed. „Hann á i vændum enn
meiri reynslu og hann á vafalaust
eftir að auka enn við kunnáttu sína.
Það hefur verið mjög skemmtilegt
að vinna í þessu alþjóölega
andrúmslofti meðal Breta, Itala og
Islendinga og maður fann að allir
iögðu sál sína í það sem þeir voru aö
gera.”
sneyddur öllum merkilegheitum. Ég
hef haft mflria unun af þessari upp-
töku, bæði vegna þess að mér finnst
alltaf notalegt aö starfa með Sin-
fóniuhljómsveit Lundúna og elns
fannst mér nýstárlegt og spennandi
að vinna að þessum íslensku verkum
og kynnast þannig lundemi og lífs-
háttum íslensku þjóðarinnar.”
Ed Welch gekk gyðju tónlistarinn-
ar ungur á hönd eins og jafnan er um
þá sem frama vinna á þessu sviði.
Hann lagði stund á tónsmíðar við
Trinity College í Lundúnum og hefur
hvort tveggja gefið sig að sígildri
tónlist og ýmiskonar léttari músík —
þannig hefur hann til dæmis samiö
tónlist við nokkrar kvikmyndir.
Hann kvaðst elnkum heillast af
rómantískri hljómlist, þeirrar gerð-
ar sem hrífur áheyrandann ómót-
stæðilegum krafti og þess vegna
heföi sér þótt ærinn fengur að fá að
vinna aö þessari upptöku með
Kristjáni Jóhannssyní.
„Kristján er frábær söngvari og
ég óska honum innilega góðs geng-