Dagblaðið Vísir - DV - 06.04.1984, Qupperneq 12

DV. FÖSTUDAGUR 6. APRlL 1984.
12
Frjálst.óháó dagblað
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stiórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON ogÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjórn: SÍÐUMÚLA 12—14. SÍMI 86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI ll.SÍMI 27022.
Sími ritstjórnar: 86611.
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: HILMIR HF„ SÍDUMÚLA 12. Prentun:
Árvakur hl„ Skeifunni 19.
Áskriftarverð á mánuði 250 kr. Verð í lausasölu 22 kr.
Helgarblað25kr.
Þjóðviljinn rassskelltur
Eftir aö Alþýðusamband íslands haf öi gert samkomulag
viö vinnuveitendur um kaup og kjör, meö fyrirvara um
samþykki einstakra verkalýðsfélaga, beitti forysta
Alþýðubandalagsins sér mjög ákveöiö gegn þeim samn-
ingum. Sú afstaða kom berlega fram á síðum Þjóðvilj-
ans, sem stýrði penna sínum dag eftir dag af mikilli
hörku gegn samþykki kjarasamninganna. Var þar bæði
um að ræöa fréttir og viötöl, sem öll gengu í þá átt að rýra
gildi samninganna, sem og leiðaraskrif, þar sem þeim
var fundiö flest til foráttu. Forystumenn Alþýðusam-
bandsins voru gerðir tortryggilegir meö rangfærslum og
óbilgjörnum árásum.
Ritstjórnarstefna Þjóðviljans var öllum ljós. Blaðiö var
andvígt samningunum. Blaðið hallmælti þeim verkalýðs-
foringjum, sem mæltu með samþykki þeirra.
Þessi afstaða Þjóðviljans bar hins vegar ekki árangur.
Þegar yfir lauk voru kjarasamningarnir, sem ASÍ samdi
um, hvarvetna samþykktir með óverulegum breytingum.
Þau málalok sýna mikil straumhvörf í samskiptum
Alþýðubandalagsins og verkalýðshreyfingarinnar. Jafn-
an áður hefur flokkurinn getað ráðiö ferðinni í verkalýðs-
pólitíkinni og ekki gengið hnífurinn á milli.
Aldrei áður hefur það gerst, að heildarkjarasamningur
hafi verið gerðir í blóra við afstöðu Alþýðubandalagsfor-
ystunnar.
Auðvitaö er þetta mikill sigur fyrir frjálsa verkalýðs-
hreyfingu og styrkir mjög stöðu þeirra verkalýðsfor-
ingja, sem vilja heyja faglega og félagslega baráttu, án
flokkspólitískra afskipta. Og þetta er sigur fólksins, hins
óháða launamanns, sem hlýtur að fagna því, þegar hags-
munum hans og kjaramálum er ekki lengur fjarstýrt af
hentisemi eins tiltekins stjórnmálaflokks.
Ásmundur Stefánsson og þeir aðrir verkalýðsforingjar
sem ábyrgð bera á nýgerðum kjarasamningum báru
flokksforystuna ofurliði og höföu níðáróður Þjóðviljans
að engu. Þeir hrósa nú sigri.
En Ásmundur og fylgismenn hans láta ekki þar við
sitja. Nú láta þeir kné fylgja kviði og hafa af skömmum
sínum gert sérstaka samþykkt í verkalýðsráði Alþýðu-
bandalagsins þar sem Þjóðviljanum eru veittar vítur;
taka hann á hné sér og rassskella bæði blaðið og flokks-
forystuna fyrir að skilja ekki einföldustu forsendur
verkalýðsbaráttunnar.
Aldrei áður hefur blað verkalýðs og sósíalisma fengið
aðra eins útreið. Aldrei áður hefur risið á þessum svokall-
að verkalýðsflokki verið jafnlágt og sneypulegt.
I raun og veru eru þessir atburðir uppgjör og tímamót
sem geta haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar í för með sér
fyrir Alþýðubandalagið. Þegar svo er komið að flokkur-
inn verður viðskila við verkalýðshreyfinguna og forystu
hennar, hefur hann sáralítið vægi í íslenskri pólitík.
I örvæntingu sinni reynir Þjóðviljinn í gær að skýla af-
stöðu sinni á bak við frjálsa blaðamennsku og telur sig
hafa flutt hlutlausar fréttir, eftir því sem best verður skil-
iö. Það hafi verið talsmaður fólksins en ekki foringjanna.
Þetta eru mikil öfugmæli eins og allir vita sem fylgst
hafa með skrifum Þjóðviljans síðustu vikurnar. Blaðið
flutti mál flokksforystunnar. Sá málflutningur varð und-
ir. I því hlutverki hefur Þjóðviljinn einangrast og afhjúp-
ast.
ebs
ÞVÍ FLEIRIRABBÍNAR
ÞVÍ MEffif HAGSÆLD
Eg efast ekki um aö flestum
Islendingum hafa þótt nokkuö bros-
iegir þeir atburðir aö til landsins kom
rabbini aö blessa íslenskar niöursuöu-
vörur og gera þær þannig aö mat fyrir
rétttrúaöa gyðinga. Er þaö enda
kristinn skilningur aö öll fæöa sé góð í
sjálfu sér, svín er ekki óhreint dýr eöa
óguðlegt aö boröa hrossakjöt. Hrossa-
kjötsát var á sinum tíma bannaö vegna
þess aö heiðin blót voru um of tengd
þessari skepnu. Hins vegar hefur það
aldrei veriö trúaratriöi aö banna slíkt
kjöt.
En nú er sem sagt K. Jónsson farinn
aö sjóöa niður síld fyrir rétttrúnaðar-
gyöinga. Það er komiö merki á dósirn-
ar og fyrir þetta merki eitt munu
milljónir manna geta keypt þessa vöru
og það sem e.t.v. skiptir meira máli:
Þetta fólk er yfirleitt með meiri aura-
ráðenaðrir.
Sumir kalla þetta fíflagang — aðrir
nefna þetta kaupmennsku. Og koma
rabbínans er sannarlega kaup-
mennska, meira aö segja góð kaup-
mennska.
Þetta er gott
• Ágætur kaupmaöur sagöi mér aö
fyrir nokkrum árum hefði hann verið á
vörusýningu í Þýskalandi. Komu þá til
hans tveir menn og sögöu honum að
þeir væru undarlegir menn Is-
lendingar. Tvímenningarnir selja
kindakjöt í Þýskalandi og komu út til
Islands aö kaupa slíkt kjöt. Þeir fóru í
búvörudeildina og vildu kaupa kjöt.
Sögöust hins vegar ekki vilja kaupa
kjötið í heilum skrokkum, heldur vildu
þeir höggva þaö strax viö slátrun. Þá
hryllti viö þeim íslenska siö aö saga
kjöt. Konan í búvörudeildinni sagði
þeim að íslenskt lambakjöt væri gott
svona og þar meö lauk því máli.
Þá brydduöu menn þessir upp á
kaupum á rúllupyisu. Þeir sögðu kon-
unni að rúllupylsan væri góö, — verðið
innan þeirra marka sem þeir réöu viö,
— en hins vegar vildu þeir láta krydda
rúllupylsuna meö öörum hætti.
— Þetta er gott krydd, sagði konan.
Þeir svöruöu því aö óskir þeirra
stöfuöu ekki af því aö kryddið í rúllu-
pylsunni væri vont, hinsvegar væru
viöskiptavinir þeirra vanir öðru
kryddi.
Kjallarinn
HARALDUR BLÖNDAL
LÖGFRÆÐINGUR
— Okkar rúllupylsa er góð, svaraði
þá konan og lauk þar meö Islandsferö
kaupmanna.
Þurfum fleiri kaupmenn
Eg efast um aö rabbíi kæmist inn
fyrir dyr búvörudeildarinnar, enda
mundu Islendingar ekki kæra sig um
sláturaðferðir gyöinga. Þaö breytir
hins vegar ekki því aö koma rabbíans
táknar viss tímamót.
Islendingar eru að skilja betur en
áður nauösyn kaupmennskunnar, aö
þaö er ekki framleiöslan sem skiptir
höfuömáli heldur að til sé maður sem
kann aö selj a vöruna.
Sagan kennir okkur aö þær þjóöir
hafa verið ríkar sem stunduöu kaup-
mennsku. Þær þjóöir, sem lögöu slíkt
af, uröu fátækar því aö hagnaður kaup-
mannsins er gróöi samfélagsins svo að
vitnað sé til oröa Tegners.
I ágætu viðtali í Vikunni segir
Ingjaldur Hannibalsson aö vanda
skipasmíðastöðvanna eigi ekki aö
leysa meö því aö smíöa skip. Þessar
stöövar séu alhliða málmsmiöjur og
þær eigi vitanlega að smíöa allt þaö
sem kaupandi fáist aö. Þess vegna sé
allt eins gott aö smiöjurnar geri eld-
flaugar eins og skip. Og hann bætir því
við aö menn eigi ekki aö líta til
framleiðslunnar heldur sölunnar. Hún
skipti alltaf mestu máli.
Eg tek undir þaö hjá Ingjald' Hanni-
balssyni aö iðnþróun á Islandi er kom-
in undir því aö viö eignumst fleiri
kaupmenn.
Útflutningsfrelsi
Þegar viðreisnarstjómin afnam
innflutningshöft ætluöu ýmsir forsjár-
menn aö ærast. Þaö birtust greinar
dag eftir dag í Tímanum um nauösyn
þess aö viðhalda jólaeplum og
skömmtunarseðlum. Nú dettur ekki
nokkrum manni í hug aö óska innflutn-
ingshafta á ný.
En þótt allir viöurkenni þann hagn-
aö sem landið fékk af því aö gefa inn-
flutningsverslunina frjálsa þá hefur
mönnum reynst erfitt aö skilja að
sömu rök hníga að því aö útflutnings-
verslunin sé frjáls.
Þaö er því mikið fagnaðarefni að
Matthías A. Mathiesen hefur unnið
markvisst aö því í ráðherratíð sinni að
auka frelsi í verslunarmálunum — og
einmitt þar sem þaö skiptir máli nú, í
útflutningsversluninni.
Þaö er ekki aö efa aö afturhalds-
menn munu flytja langhunda um nauö-
syn þess að samræma útflutninginn.
Það veröa fluttar ræöur um atlögu
Jóhönnu Tryggvadóttur aö SIF, óþjóö-
hollum tilraunum manna viö aö selja
kjöt fram hjá Sambandinu. Jafnvel
munu einhverjir vekja upp gamla hug-
mynd um einkasölu á grásleppuhrogn-
um.
En ráðherrann á að láta þessar
ræöur eins og vind um eyru þjóta.
Minnugur þess aö í Hafnarfirði hófst til
virðingar einn fyrsti íslenski kaupmað-
urinn á hann, aö treysta íslenskum
kaupmönnum til þess aö selja
íslenskar vörur á hæsta fáanlegu
verði. Og þá mun renna upp sú tíð aö
rabbínar veröi tíðir gestir í eina landi
veraldarinnar sem gyöingar sjálfir
telja aö aldrei hafi hýst mann af þeirri
þjóö. Og Islendingar munu taka
rabbínum kurteislega, — skeyta lítt um
trúarlærdóma þeirra, en vita aö hverri
heimsókn fylgir aukin sala á
islenskum vörum og meira hagsæld
fyrir fólkið í landinu.
Kjallarahöf undar, athugið:
Hafið greinamar stuttar
Kjallarahöfundar eru beðnir að athuga að greinar þeirra séu ekki lengri
en 600—700 orð eða sem svarar um tveimur vélrituðum A4 blöðum. DV
áskilur sér rétt til að stytta eða hafna lengri greinum.
-HH.