Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.1984, Qupperneq 10

10
DV. LAUGARDAGUR 28. JULl 1984.
Ómar Jóhannsson knatt-
spymumann ætti aö vera óþarfi
að kynna. Hann lék með Vest-
manneyingum þar til í sumar
að hann gekk til liðs við Fram-
ara og með þeim hefur hann
leikið í sumar. Við slógum á
þráðinn til Ómars. Sagði hann að
hin hliðin á sér væri nú kannski
ekki merkileg, áhugamálin nær
eingöngu tengd íþróttunum og
því ekki hægt að tala um mikið
annað en íþróttir.
„Ég verö aö segja eins og er
aö ég hef voðalega gaman af því
aö ferðast. Og oftast um helgar
fer ég austur á bóginn, í Gríms-
nesið þar sem frændi minn og
formaöur Fram, Hilmar Guö-
laugsson, á sumarhús. Skemmti-
legur golfvöllur er þar rétt hjá
og ég dvel þar langtímum sam-
an. Golfið er alveg einstaklega
skemmtileg íþrótt og ég hugsa
að ég veröi í golfinu þar til ég
drepst. Þetta er óskaplega
skemmtileg íþrótt og holl fyrir
eldra fólk.
„Betra að búa í Eyjum
en meira um að vera
hér"
Nú hefur þú búið í Eyjum svo
að segja alla þína hunds- og katt-
artíö. Hvernig kannt þú viö þig í
Reykjavík og á hvorum staðnum
er betra aö búa?
„Þaö er erfitt að gera upp á
milli þessara staöa. Ég held þó
að það sé betra aö búa í Eyjum.
Þaö er friðsælla þar, ekki eins
mikið stress eins og í Reykjavík
en á móti kemur að þaö er meira
um aö vera hér í Reykjavík. Það
er auðvitað erfitt að flytjast bú-
ferlum frá staö sem maður hefur
átt heima á svo að segja allt sitt
líf en tilbreytingin er skemmti-
leg og jafnvel nauðsynleg.”
„Alger gunga"
Þegar talaö er um Eyjar dett-
ur mörgum í hug nafn lundans,
bæði vegna þess að f uglinn frægi
heitir svo og eins vegna þess að
Ómar Jóhannsson ásamt unnustu sinni, Elinu Lárusdóttur, og syni þeirra , Andra Ómarssyni.
„Var svo mikil gunga í mér
að ég lét björgin og lundann
eiga sig,r
— segir Qmar Jóhannsson, knattspyrnumaður í Fram
og Vestmanneyingur
vinna hjá Hljómbæ og mér líkar
þú hefur á þér gælunafnið Lundi.
Varst þú mikið í björgunum í
gamla daga?
„Nei, það má eiginlega segja
að ég hafi alveg látið það eiga
sig. Það var og er mjög mikiö
um það að ungir pollar fari í
björg en ég var einhvern veginn
alltaf svo mikil gunga í mér að
ég þorði aldrei slíkt brölt. Ég
hafði miklu meiri áhuga á knatt-
spymunni og lét aðra um prílið í
björgunum.”
„Fór í rafvirkjun af því
að bróðir minn var í
henni"
„Jú, það er rétt að ég er raf-
virki eða því sem næst. Þetta er
ágætt starf. Ég er nýbyrjaður aö
mjög vel þar. Ég er mest í því að
gera við ljósritunarvélar eins og
er og það er oft mikið að gera og
getur oft verið stressandi, eins
og sagt er. Ástæðan fyrir því aö
ég fór í rafvirkjun er einfaldlega
sú að bróðir minn, Guðmundur,
Arnarhóll
Bezt er að hafa sem flestar kokkahúfur ogfæstar krónur
Skúli er
snillingur
Þegar viö bætist góö þjónusta í
fallegu umhverfi, fullkomnast um-
gerðveizlunnar.
I upphafi sættu innréttingar
Arnarhóls nokkurri gagnrýni. Sumt
hefur veriö lagaö, til dæmis meö
hljóðeinangrun í lofti og meö gömlu
hljóðfærunum, sem nú hressa veggina
Annaö hefur vanizt, eins og flísarnar
á neöanveröum veggjunum. Skil-
rúmið nýja hefur lánazt sæmilega,
mun betur en hliðstæðar tilfæringar í
Holti og Grilli.
Eftir stendur ósamræmiö milli
hinna þriggja hluta staöarins, for-
drykkjastofunnar uppi, matsalarins
niðri og kaffistofunnar inn af honum.
Landsins bezta
vertingahús
ArnarhóU er bezta veitingahús
landsins. Á því leikur ekki hinn
minnsti vafi. Þar meö er ég ekki aö
lasta mjög góða staöi á borö viö Holt
og GriUið á Sögu. En ArnarhóU ber
einfaldlega höfuð og heröar yfir aör-
ar matstofur. Meðan sumar aðrar
eru mjög góöar, þá er AmarhóU frá-
bær.
Gæfumuninn gerir, að SkúU
Hansen er sniUingur í eldhúsinu.
Hann er dæmigeröur fuUtrúi hinnar
nýju, frönsku Unu í eldamennsku,
sem sigraöi heiminn fyrir nokkrum
árum. Þar á ofan er hægt að treysta
staðnum. Þegar SkúU er ekki á vakt-
inni, heldur Guömundur Guðmunds-
son uppi merkinu.
Eg minnist þess meö brosi, aö
kunnur matreiðslumaður reiddíst
einu sinni, þegar ég gagnrýndi staö
hans. Sagðist hann ekki hafa verið á
vaktinni, þegar ég kom. Samt fengu
viðskiptavinir enga aövörun um slíkt
og uröu aö borga fullt verö. Ef fólk
viU ekki taka siíka áhættu, þegar þaö
fer út aö boröa, er AmarhóU staður,
sem aldrei bregzt.
ArnarhóU er meira en góöur mat-
ur. En í þjónustu og umhverfi sker
staðurinn sig minna úr hópnum.
Fallegar veitingastofur og góö þjón-
usta eru sem betur fer algeng fyrir-
bæri hér á landi. Það er fyrst og
fremst matreiðslan, sem víðast bU-
ar. Nútíminn hefur þar ekki haldið
innreið sína.
Meðal íslenzkra matreiöslumanna
er útbreitt viröingarleysi fyrir hrá-
efnum, óhófsnotkun á frystUdstum,
örbylgjuofnum, dósamat og stöðlun í
meölæti, of langir eldunartímar,
óhófsnotkun á hveiti og salti, ofurást
á köldu borði og tormeltum djúp-
steikingum og ýmislegt annað til-
finningaleysi fyrir matargerö sem
listgrein.
Engu slíku er tU aö dreifa í Arnar-
hóU. Þar fá gestir hoUan, faUega upp
settan og frábærlega bragögóðan
mat, sem fer einstaklega vel í maga.
Ráðagerðir eru um aö koma upp
bókasafnsstU í kaffistofunni. Ég
held, aö þaö geti oröið tU bóta.
Þjónustan í AmarhóU er fyrsta
flokks. StarfsUöið fylgist árvökulum
augum meö þörfum gesta sinna, án
þess aö vera aö ónáða þá aö óþörfu.
Þetta er ágætt dæmi um, aö skólun
og þjálfun á þessu sviöi er á Islandi
betri en í flestum öörum löndum,
sem ég þekki.
Landsins Ijúfustu
sósur
En ætlunin var raunar aö skrifa
um þaö, sem fyrst og fremst greinir
Arnarhól frá öðrum stöðum, — mat-
inn. Eg hef aö undanförnu veriö svo
heppinn aö fá nokkur tækifæri til aö
reyna aö koma staðarmönnum á
óvart.
Heitt snigla-ragout meö ferskum
rifsberjum, blaölauk og ferskum
sveppum í kampavínssósu var
fallegur réttur og einkar bragð-
góður. Hvílík tilbreytni og dásemd er
að finna ekki vott af hveiti í sósu.
Fersk grásleppuhrognakæfa með
spínatsósu var sérlega ljúf upp-
finning Guömundar Guömunds-
sonar, gott dæmi um, aö Skúli er ekki
einn um hituna í Arnarhóli.
Silungasúpa meö kampavíni og
dill-rjóma var frábær súpa, vel
rjómuö og meö votti af tómatakeim.
Reyksoðinn regnbogasilungur
með hvítlauksspínatsósu og kartöflu-
gratíni haföi náð hinum ljúfa og létta
reykkeim, sem er aðal þessarar
matreiðslu. Með voru alfa-alfa
spírur og mildilega sýröar gúrkur.
Gufusoðin smálúðuflök meö
kampavíns-ostrusósu voru hæfilega
skammt soðin, borin fram meö
röspuðu grænmeti og vægri tómata-
sósu.
Karrísteiktur smokkfiskur í
japanskri sakisósu var afar bragö-
góöur, borinn fram meö gulrótar-
ræmum og tvenns konar papriku.
Pönnusteiktur hörpuskelfiskur
meö ferskum sveppum í estragon-
ostasósu var einstaklega meyr og
bragðljúfur, borinn fram meö flísum
úr seljustönglum og alfa-alfa
spírum.
Pönnusteiktur karfi í paprikusósu
á hádegisseðli var mjög góöur, bor-
inn fram með hrísgrjónum. Sósan
var létt og ljúf, eins og allar sósur
Skúla.
Gufusoðinn skötuselur í dillsósu á
hádegisseðli var lítillega ofsoöinn og
því ekki eins meyr og hann heföi
verið, ef tímasetning heföi verið
nákvæm.
Meistaraverk í
svartfugli
Aliönd meö appelsínuhjúp var
sérlega bragögóð og fallega húöuö.
Léttsteikt svartfuglsbringa með
vínberjum og trönuberjasósu var
meistaraverk, svo léttsteikt, aö
kjötiö var allt rautt og meyrt.
Lambabuff meö jurtakryddi og
blóðbergssósu og piparsteik meö
rósavíns-negulsósu var hvort
tveggja fyrsta flokks matur.
Vanilluterta meö karamellusósu og
valhnetukjörnum var eins konar
búðingur, mjög skemmtilegur og
léttur eftirréttur.
Enn léttari var kampavíns- og
melónukraumísinn.
Vínlisti Arnarhóls er í stíl viö
annað. Þar er flest þeirra góöu vína,
sem fást í Ríkinu og sáralítið af
ruslinu.
Miöjuverö forrétta er 330 krónur,
súpa 132 krónur, fiskrétta 375
krónur, kjötrétta 510 krónur og eftir-
rétta 140 krónur. Meö kaffi á 60
krónur og hálfri vínflösku á 130 krón-
ur ætti þriggja rétta veizla aö kosta
1003 krónur á mann. Það er dýrt, en
ekki þaö dýrasta í borginni og ekki
dýrara en gæöin.
I hádeginu er svo boðið upp á súpu
og fimm aöalrétti. Miðjuveröið á því
tilboði er 275 krónur. Þar sem mat-
reiðsla þessara rétta er eins fín og
annarra, er þetta langbezta kosta-
boðiö í veitingamennsku landsins.
Mig f urðar raunar, aö ekki skuli vera
sneisafullt í hádeginu dag eftir dag.
Eru viðskiptahöldar landsins bragö-
laukadaufir?
Arnarhóll er angi af París hér á
hjara veraldar.
Jónas Kristjánsson.