Dagblaðið Vísir - DV - 02.08.1984, Qupperneq 23

DV. FIMMTUDAGUR 2. AGÚST1984.
31
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
MARAÞONIREYKJA VIK
Það fer ábyggilega ekkl framhjá
neinum að heUsuæði hefur gripið um
sig í hinum vestræna heimi. Sumir
segja að þctta sé hluti af nafla-
skoðunartílhneigingu Vesturlandabúa,
aðrir lofa guð og segja að það hafi
verið löngu komlnn timi tU að menn
byrjuðu á að byggja upp eigin líkams-
og geðheUsu áður en breyta skyldi
heiminum.
Hvað sem þvi liður hefur þessi bylgja
skoUið á tslandsströndum. HeUsu-
ræktarstöðvar hafa sprottið upp eins
og gorkúlur og tU hliðar við þær njóta
ýmsar almenningsíþróttir, svo sem
hlaup, vaxandi vinsælda. Aðrar hug-
lægari pæUngar breiða einnig úr sér,
svo sem jóga og stjörnuspeki.
Ef tU vUl má segja að maraþon-
hlaupið, sem halda skal hér í Reykja-
vik i lok mánaðarins, sé dæmi um að
hápunktinum sé náð.
Upptök heUsuræktaræðisins er að
finna i Bandarikjunum. Og það er
kannski dæmigert að viðmælendur
okkar i Dægradvöl i dag eru mennta-
fólk sem haslað hefur sér vöU á sviði
heiibrigðismála og stundað nám og
störf þar vestra.
Högni Óskarsson og kona hans,
Ingunn Benediktsdóttir, hófu að stunda
hlaup fyrir alvöru þar vestra og sömu
sögu er að segja af Fríðu Bjarnadóttur
og Tómasi Zoéga.
Dægradvöl þeirra er hlaup, nánar
tiltekið maraþonhlaup.
Högni og Ingunn ætla bæði að taka þátt í Reykjavikurmaraþon.
„SKIL LEIÐINLEGU HUGSAN-
IRNAR EFTIR ÚTIÁ GÖW”
segir Högni Óskarsson
„Hlaup eru mjög heilsusamleg og
styrkja sérstaklega hjarta og æöakerfi
og svo neðri hluta líkamans. Og hvaö
geðheilsuna varöar finnst mér per-
sónulega hlaup vera besta aðferðin til
aðlosnaviðstreitu.”
Það er Högni Oskarsson geölæknir
sem hér hefur orðið. Högni er læknir að
mennt og liðtækur hlaupari í
frístundum.
„Ég byrjaði að hlaupa á síðasta ári
mínu í læknisfræöi, til þess að ná úr
mér prófstressi,” segir Högni. „Eg fór
svo til Bandaríkjanna í framhaldsnám
um það leyti sem „heilsuæðið” var að
hefjast. Þar byrjaði ég að hlaupa fyrir
alvöru og ákvað að leggja stund á
maraþonhlaup.”
Þetta var árið 1975. Þess var
skammt að bíða að Högni léti að sér
kveða á þessu sviði. Aö eigin sögn
höfðu einungis 3—4 Islendingar
hlaupið maraþonhlaup áður en hann
byrjaði. „Það var ekki mikil sam-
keppni. Ég náði fljótlega að setja Is-
landsmet — ef hægt er aö tala um það
í sambandi við maraþonhlaup. En svo
var ég bara aðkeppa við sjálfan mig —
aðbætaeiginmet.”
I Bandaríkjunum tók Högni þátt í 3
stórmótum auk minni maraþonhlaupa.
Þaö voru New York Marathon 1977 og
1979 og svo Boston maraþonhlaupið.
Hann hljóp reglulega maraþon frá 1975
til 1980, 2—3 hlaup á ári en eftir að
heim var komiö frá námi hefur minna
verið um það eins og gefur aö skilja.
Að skilja vondu
hugsanirnar eftir
„Það besta við hlaupin er að losna
við stressið. Ég vinn dálítið sérstaka
vinnu og það er ákaflega gott að fara út
á götu eftir vinnu og hlaupa. Hugs-
anirnar renna í gegnum hugann á
hlaupunum og maður hreinlega skilur
þær vondu eftir. Mér finnst mikilvægt
að hlaupa til að hreinsa hugann. Ef ég
hleyp ekki í vikutíma þá finn ég það
fljótt á skapinu. Maður verður þungur
og úrillur.”
Högni telur „heilsuæðið” svokallaða
sem átti sjálfsagt upptök sín í Banda-
ríkjunum vera mjög jákvætt að flestu
leyti. Hann slær þó vamagla við: „Ég
er geysilega áhugasamur um hlaup
en ég verð þó að segja að ýmsir ganga
of langt í þessu. Ég á mér mörg önnur
áhugamál en hlaup, og veit varla hvort
það er númer eitt hjá mér. Þaö fer hins
vegar í taugarnar á mér þegar fólk of-
metur gildi þessa. Ég hef lesið bækur
eftir áhugahlaupara þar sem þeir
halda því fram að þetta sé einhvers
konar „nirvana” sem menn komist í.”
Perrier og gulrætur í hana-
stéli
Heilsuæðið náði svo góöri fótfestu í
Bandaríkjunum á þeim tíma sem
Högni var þar við nám að á 4—5 árum
jókst þátttakendafjöldi í New York
Marathon úr 1—2 þúsund í 15 þúsund.
„Þaö voru alltaf einhverjir að hlaupa
hvar sem maður kom — nú eða að tala
um hlaup,” segir Högni. „Og
heilsuæðið var svo óskaplegt að það
var farið að bjóða manni upp á Perrier
— vatn og gulrætur í kokkteilboðum!”
segir hann og glottir en er fljótur að
bæta við að þaö sé mjög til bóta aö fólk
sinni líkamlegu ástandi sínu betur en
áöur.
En hvað hleypur Högni oft? „Það er
ákaflega misjafnt. Vinnan leyfir ekki
að maður hlaupi á hverjum degi.
Maður kemur oft dauöþreyttur heim á
vetuma eftir kvöldmat í hríðarbyl og
þá er margt ákjósanlegra en að vinda
sér í hlaupagallann. En ég held mér
enn við, hleyp 30—80 kílómetra á viku.
Og þá nær 80 kílómetrum á sumrin. Ég
er ekki í maraþonformi núna en hleyp
nóg til að mér líði vel. ”
Fyrst ísl. kvenna í maraþon
Er hér er komið sögu mætir til
leiks eiginkona Högna, Ingunn Bene-
diktsdóttir, glerlistarmaður. Hún er
ekki síður hlaupagikkur en eigin-
maðurinn og varð raunar fyrst
íslenskra kvenna til að hlaupa
maraþonhlaup. „Ég hef ekki hlaupið
m
Högni Óskarsson á fullri ferð i
fyrsta maraþonhlaupi sinu.
Ingunn Benediktsdóttir var líkast tH
fyrst íslenskra kvenna til að hlaupa
maraþonhlaup. r
maraþon nema einu sirrni en ég hleyp
mér til ánægju þegar ég kem því við.”
Þau hjónin bæði ætla aö taka þátt í
Reykjavíkurmaraþoninu sem hlaupiö
veröur í haust. Ingunn þó ekki nema
hálft en bóndinn ætlar alla leiö. Nema
hvað.