Dagblaðið Vísir - DV - 26.07.1986, Blaðsíða 3

LAUGARDAGUR 26. JÚLÍ 1986.
43
Einu sinni verður altt fyrst
- Hefurðu aldrei farið til útlanda?
spurði kunningi minn þegar ég var
nýbúinn að segja honum að ég
hefði aldrei farið til útlanda og
fannst mér þetta álíka gáfulég
spurning og þegar ég hringi heim
til mín og spyr táninginn, sem svar-
ar í símann, hvort hann sé heima.
Það eru trúlega ekki margir á
mínum aldri sem hafa ekki farið
út fyrir landsteinana og víkkað
sjóndeildarhring sinn og komið
heim með nýja reynslu og hrika-
lega timburmenn en einu sinni
verður allt fyrst eins og guð minn
almáttugur sagði þegar hann skap-
aði Esjuna og vesturbæinn sem er
enn á sínum stað þótt Esjan hafi
verið seld til útlanda í brotajárn.
Sumir hafa meira að segja fæðst
í útlöndum og því ekki þurft að
fara þrisvar sinnum niður í bæ til
að kaupa farmiða, tvisvar í banka
að kaupa gjaldeyri og einu sinni
til að láta taka af sér mynd sem
líkist helst karlinum í tunglinu og
er sett í vegabréfið manns þar sem
upplýst er meðal annars að maður
sé gráhærður ef maður er það.
Þegar þessu er lokið geta menn
eins og ég farið að kvíða fyrir dá-
samlegu utanlandsferðinni því að
þeir sem eru svo lofthræddir að þá
fer að svima ef þeir standa á Al-
þýðublaðinu hlakka ekki beinlínis
tii að fara upp í flugvél.
- Þú færð þér bara einn sterkan
i frihöfninni, ráðleggur mágkona
mín mér en hún hefur farið tíu
sinnum til útlanda og fengið sér
þrjátíu sterka.
Og svo rennur brottfarardagur-
inn upp.
Mér er sagt að flughöfnin ís-
lenska hafi þann kost að fólk þurfi
að hafa til að bera ríkulegt hug-
myndaflug og gríðarlega útsjónar-
semi ef því á að takast að villast
upp í vitlausa flugvél.
- Þú þarft ekkert að óttast það
að taka feil á Keflavíkurrútunni
og flugvélinni, segir konan mín á
leiðinni eftir langa ganginum og
lætur þess getið að auki að ef ég
elti sig sé öllu óhætt.
Konan mín reyndist hafa rétt fyr-
ir sér í þessu efni og skömmu eftir
að við höfðum fengið okkur sæti
og spennt beltin var tilkynnt í hát-
alarakerfi vélarinnar að nú væri
verið að undirbúa flugtak og varð
ég þá satt að segja öllu spenntari
en áðurnefnd belti.
En hvort sem það var örum hjart-
slætti mínum að þakka eða hæfni
flugmannanna tókst vélin á loft og
hélt sig þar þangað til hún lenti á
Kastrupflugvelli í Kaupmanna-
höfn.
Útiönd
Við vorum sem sagt komin til
útlanda á skemmri tíma en það tek-
ur að aka norður á Húnavatnssýslu
og höfðum borðað ágæta lúðu á
leiðinni og fengið tilsögn í því
hvernig ætti að hegða sér ef flug-
vélin yrði einhverra hluta vegna
að lenda á Atlantshafinu sem hún
gerði ekki að þessu sinni, sem betur
fer, því að hvernig sem ég leitaði
fann ég ekki björgunarvestið, sem
átti að vera undir sætinu, og þaðan
af síður súrefnisgrímuna sem okk-
ur var sagt að gæti komið sér vel
í ýmsum tilvikum, ekki síst ef okk-
ur skorti súrefni.
Eftir að hafa sofið bærilega fyrstu
nóttina í útlöndum vöknuðum við
klukkan tíu að dönskum tíma og
drifum okkur niður í bæ til að
kaupa öl og sitthvað í matinn á
útsöluprís en í Danmörku virðist
sá hlutur varla til sem ekki hefur
einhvern tímann verið á útsölu.
Á meðan konan mín var að versla
fengum við strákarnir okkur sæti
á apótekarabarnum þar sem var
þrjátíu siga hiti í forsælu og vegna
þess meðal annars langaði okkur í
eitthvað að drekka.
- Mig langar í kók, sagði sá sex
ára. Táningurinn vildi appelsín.
Ég fór inn á barinn og bað elsku-
lega konu sem var þar við agreiðslu
um en kóla og en appelsín.
- Va, sagði konan elskulega og
hallaði sér í áttina til mín.
- En kóla og en appelsin, endurt-
ók ég upp í eyrað á konunni.
- Vaaa, sagði hún.
- v .
BENEDIKT AXELSSON
- Fjandinn sjálfur, hugsaði ég,
er nú svo illa komið fyrir Dönum
að þeir skilja ekki sitt eigið móður-
mál?
- Jæ skal ha en kóla og en appel-
sín, öskraði ég á minni ágætu
dönsku eins hátt og lungun leyfðu.
Áður en konan gat endurtekið
vaaið sitt kom Dani henni til hjálp-
ar og tilkynnti á sinni ágætu
dönsku að ég ætlað að fá en kola
og en appelsin.
- Tak ska du ha, sagði ég um leið
og ég gekk út i þrjátíu stiga hitann
með eina kólaflösku og eina flösku
af appelsíni.
Um svipað leyti og við höfðum
svalað þorstanum kom konan mín
með tvo plastpoka fulla af kjöti og
kartöflum og kassa af pilsner og
végna hitans var hún ekki síður
þyrst en aðrir meðlimir fjölskyl-
dunnar.
Hvort sem það var aukinni
dönskukunnáttu minni að þakka
eða bættri heym elskulegu kon-
unnar á barnum lenti ég ekki i
neinum erfiðleikum með að fá
keyptan en öl og var það í sjálfu
sér guðsþakkarvert því að það kom
í ljós stuttu eftir að allir höfðu lok-
ið drykkju að okkar beið löng og
villugjöm leið heim.
Nú er það svo í útlöndum, sér-
staklega í Danmörku, að þar eru
engin kennileiti, skógarnir eru all-
ir eins, húsin eru flest svipuð
hverju öðru en hins vegar er vega-
kerfið mjög gott og allar merkingar
sérlega góðar.
Við komumst að raun um það
síðastnefnda þegar við höfðum ekið
þrisvar í röð í gegnum miðbæ All-
eröd samkvæmt áætlun en í fjórðu
atrennu lentum við á hraðbraut
númer sextán og þegar konan mín
hafði flett upp í vegahandbókinni
kom i ljós að við vorum á hraðri
leið til Kaupmannahafnar, það er
að segja í þveröfuga átt við það sem
ferð okkar var heitið.
Ég sneri því við og bað konuna
mína í öllum guðanna bænum að
reyna nú að finna réttu leiðina.
- Vertu bara rólegur, sagði konan
mín og lóðsaði okkur af sinni al-
kunnu snilld inn í Hilleröd sentr-
úm.
Eftir ítrekaðar tilraunir kom-
umst við loksins út úr Hilleröd og
þótt konan mín sé svo sem ágætur
leiðsögumaður ákvað ég að spyrj-
ast fyrir á bensínstöðvum um
leiðina heim og satt að segja gekk
það alveg bærilega.
Frá Alleröd sentrúm og í
Ekkodalen er um það bil þriggja
mínútna akstur.
Með dyggri aðstoð konunnar
minnar vorum við tvo og hálfan
tíma á leiðinni.
Kveðja
Ben.Ax.
Finnurðu
átta
breytingar?
Þessaí tvær myndir sýnast í fljótu bragði eins. En á
neðri myndinni hafa fallið burt hlutar af myndinni eða
breyát, alls á átta stöðum. Það er misjafhlega erfitt að
fínna þessar breytingar, en ef fjölskyldan sameinast um
að leysa þetta trúum við því að aflt komi þetta að lokum.
Merkið með hring eða krossi þar sem breytingamar
eru og sendið okkur neðri myndina. Skflaírestur er tíu
dagar. Að þeim tíma flðnum drögum við úr réttum lausn-
um og veitum þrenn verðlaun: Braun hárliðunartæki,
3 næstu hefti af Úrvali og 8 næstu Vikur.
í þriðja helgarblaði héðan í frá birtast nöfii hinna
heppnu en ný þraut kemur í næsta helgarblaði.
Góða skemmtun!
Merkið umslagið:
„Átta breytingar - 2“ c/o DV, pósthólf 5380,125 Reykja-
vík.
Nafn:......
Heimili:...
Póstnúmer: