Dagblaðið Vísir - DV - 26.07.1986, Blaðsíða 15

LAUGARDAGUR 26. JÚLÍ 1986.
55
Popp
Easterhouse, Andy Perry í forgrunni.
That petrol emotion.
Daintees og Stephenson með hatt.
Woodentops á uppleið.
„The Doors“, „Velvet Undergro-
und & Nico“, „The Clash", „Marquee
moon með television, „The Spec-
ials“, „Unknown pleasures“ með Joy
Division, „The Smiths" og nú síðast
„Psychocandy" með Jesus & Mary
chain. Fyrstu breiðskífur þessara
tímamótahljómsveita, ódauðleg
meistaraverk rokksögunnar, gædd
þeim persónulega frumleika sem
ekki hefur enn mengast af ómennsk-
um vélabrögðum kaupsýslumanna
er öllu ráða í þessum súpermarkaði
nútímans, poppiðnaðinum. Það sem
af er þessu ári hafa nokkrar stórat-
hyglisverðar hljómsveitir gefið út
sínar fyrstu breiðskífur og fjórar
þeirra eru til umfjöllunar hér. Hvort
einhverjar þeirra öðlast ódauðlegan
sess við hlið fyrmefndra verka er
óvist en þær eru alténd vitnisburður
þess að GÓÐ rokktónlist á enn sína
fulltrúa og að þeir feta alls ekki sama
einstigið.
Eastertiouse
That petrol emotion - Manic pop thrill
That petröl emotion er kvintett,
stofnaður fyrir tveimur árum. Allir
utan einn koma frá Derry á Norður-
írlandi og bræðurnir Sean og Dean
O’Neill gerðu garðinn frægan í Und-
ertones, bestu popphljómsveit sem
írland hefur alið. That petrol Emot-
ion sendu frá sér tvær smáskífur í
fyrra, Keen og V2, en í maí síðast-
liðnum kom á markað breiðskífan
Manic pop thrill og hefur hún fengið
stórgóðar viðtökur. Platan er tólf
laga, flest þeirra rífandi rokklög,
stutt og auðgripin, krydduð beittum
gitartónum Sean O’Neill. Til mót-
vægis eru svo þrjár gullfallegar
ballöður, þ.á m. titillag nýjustu smá-
skífunnar, Natural kind of joy, sem
hefði sómt sér vel sem Paul McCart-
ney ballaða á Hvíta albúminu.
Textar That petrol emotion eru ekki
opnar pólitískar ádeildur eins og hjá
Easterhouse, þeir fjalla frekar um
þær tilfinningar sem spretta fram við
að hafa ástandið fyrir augunum dag
frá degi: spenna, glundroði, hræðsla,
reiði. Undantekningar eru þó Circ-
usville sem fjallar um skrípaleikinn
í tenglsum við Unionistaflokkinn á
N-írlandi og Tightlipped en þar er
spjótum beint að fjölmiðlum í Eng-
landi og þegjandi samkomulagi
þeirra og ráðamanna um að fela
sannleikann í málefnum N-írlands
fyrir bresku þjóðinni: „Við erum á
verði gagnvart því að messa yfir fólki
og þröngva skoðunum okkar upp á
aðra. Það sem við gerum er að segja:
Þetta eru okkar skoðanir, farið nú
og skoðið ástandið með eigin augum
og mótið ykkar álit upp frá því...
Besta tónlistin, hvort sem það er
rokk, reggae eða soul, vefengir það
sem er, hristir upp í þér og fær þig
til að líta þig og lífsmáta þinn gagn-
rýnum augum.“
- Contenders
Fyrr í vor rakti ég lauslega stutta
sögu Manchestersveitarinnar East-
erhouse á þessum vettvangi en þá
hafði hún nýverið sent frá sér frá-
bæra smáskífu: Whistling in the
dark, eitt almagnaðasta rokklag
þessa árs. í kjölfarið fylgdi: Inspira-
tion, önnur smáskífa sem olli óform-
legu banni hjá BBC vegna textanna
er allir fjalla um ástandið á N-ír-
landi og kúgun bresku stjórnarinnar
á innfæddum. Þann 16. júní kom svo
breiðskífan Contenders á markað,
hrífandi en jafnframt ögrandi skífa.
Tónlist Easterhouse er á ýmsan hátt
samruni þeirrar óbeisluðu orku sem
finna má í tónlist U2 og dulmagnaðr-
ar dýptar er gerði tónlist Joy Divi-
sion svo heillandi. Opinskáir,
pólitískir textar skilja Easterhouse
þó afgerandi frá þessum sveitum.
Lögin átta á Contenders hafa orðið
til á tveggja ára tímabili og það er
Ivor Perry gítarleikari sem semur
alla tónlist. Hugmyndafræðingur
Easterhouse er hins vegar söngvar-
inn Andy Perry og textar hans eru
álitsgerðir verkamanns sem fengið
hefur sig fullsaddan af hræsni, orða-
flaumi og aðgerðaleysi breska
Verkamannaflokksins og hneigist að
nokkurs konar byltingarkommún-
isma.
„írlandsvandamálið" er honum
einnig ofarlega í huga enda var það
í brennidepli á heimili hans þar sem
foreldrar hans voru fulltrúar hinna
stríðandi afla, faðirinn mótmælandi
frá Belfast en móðirin kaþólikki frá
írska lýðveldinu. Textarnir eru flest-
ir hverjir naprar lýsingar á frelsis-
sviptingu og ánauð lítilmagnans en
To live like this bendir mönnum þó
á að gefast ekki upp þvi i voninni
felist óvæntur styrkur:
Don’t you ever start thinking you’re
wasting your time/Or you might as
well just roll over and die... If I was
to think I was wasting my time/I
think it would drive me out of my
mind/If I should live to see the day/
When all of this will be wiped away/
Dead and gone and seen no more/
Tb>'n it’s worth it.
Martin Stephenson & Daintees • Boat to Bolivia
Boat to Bolivia er að mínu viti þess
verðug að bera sæmdarheitið popp-
plata þessa árs og reyndar hvaða árs
sem er því hvaða sveit önnur en
Daintees sækir áhrif til jafnólíkra
listamanna og Nat King Cole, Leon-
ard Cohen og Tom Waits án þess að
hljóma fáránlega? - Daintees var
stofnuð árið 1981 í Sunderland og
segir fyrst af högum þremenning-
anna þegar þeir tróðust inn í plötu-
verslun Keith Armstrong og hófu
hljóðfæraslátt. Búðin tæmdist á
augabragði en Armstrong heyrði
eitthvað í tónlistinni sem honum
leist á og bauð samning við Kitchen-
ware records sem hann veitir for-
stöðu. Fimm árum síðar getur hann
státað af því að hafa komið gæða-
poppsveitinni Prefab Sprout á
framfæri og nú Martin Stephenson &
Daintees. ~ Boat to Bolivia, inniheld-
ur 11 lög og eru þau öll verk Martin
Stephenson. Tónlistin er geysilega
fjölbreytt og bregður fyrir áhrifum
úr jassi, country & westem, blues,
ragtime og þjóðlagatónlist svo eitt-
hvað sé nefnt. Stephenson er söngv-
ari góður og hefur raunar ótrúlega
þroskaða söngrödd miðað við aldur.
Sérstaða hans felst þó einkum í text-
unum en umfjöllunarefni þeirra eru
harla óvenjuleg. Crocodile Cryer var
samið eftir andlát ömmu Stephenson *
og fjallar um loddara sem gráta
krókódílatárum við jarðarförina en _
hafa tekið gleði sína á ný þegar að
erfidrykkju 'kemur. Coleen er óður
Stephenson til systur sinnar sem er
í sárum eftir uppflosnað lesbískt ást-
arsamband. Að lokum má nefna
Caroline en þar er sungið um sam-
nefnda frænku sem missti fóstur á
unga aldri. Öll eru lögin tileinkuð
viðkomandi aðilum og maður getur
ekki annað en dáðst að þeirri vamm-
lausu einlægni sem einkennir tónlist
Stephenson. Boat to Bolivia er fágæt
perla og skin hennar endist snöggt-
um lengur en neonljós diskótekanna.
Woodentops -
Woodentops vöktu athygli
vorið 1985 með sinni annarri
smáskífu: Move me, og seinna
sama ár tylltu Well well well
og It will come sér á topp
óháða smáskífulistans. Rough
trade, Gúlliverinn í putalandi
óháða markaðarins, gefur út
tónlist Woodentops og á þeim
bænum fara menn ekki í felur
með það að markmiðið er að
gera hljómsveitina jafnstóra
The Smiths. Talandi um
Smiths þá hefur Woodentops
iðulega verið líkt við þá
ágætu sveit en að mínu viti
er sá samanburður ónákvæm-
ur í meira lapi Tónbst
Woodentops er hröð, fersk,
létt, einföld. Lífsglatt popp,
enda er bjartsýni lykilorð
hljómsveitarinnar: „Bjartsýni
er mjög mikilvægur eiginleiki
og hún felur alls ekki í sér að
maður sé rómantískur fram
úr hófi og loki augunum fyrir
raunveruleikanum. Bjartsýni
er ákveðinn skilningur á því
sem er að gerast í þjóðfélagi
nútímans en um leið afneitun
þess að maður leggi árar í
bát.“ Rolo, söngvari og laga-
smiður Woodentops, bætir
við: „Hinu er ekki að neita
að sum þessara glaðlegu laga
sem é(T til að rífa sjálfan mig
- Giant
upp á erfiðum stundum.
Raunar tel ég að maður geti
aðeins samið gleðisöngva ef
maður hefur kynnst hinni
hliðinni á tilverunni.“
- Hvað breiðskífunni Giant
viðkemur ætla ég að leyfa mér
að vitna í kollega af Melody
maker sem segir i umsögn um
plötuna: „Svona á popptónlist
að vera nema hvað við mynd-
um líklega deyja úr ánægju
ef svo væri. Þeir kalla eitt
laganna Love affair, ég held
maður geti einmitt staðið í
ástarsambandi við þessa
plötu.“
Skúli Helgnson