Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.1986, Síða 32

32
FIMMTUDAGUR 4. DESEMBER 1986.
Dægradvöl
Jóhanna er hér i hlutverki sjúklings sem verið er að taka úr rúmi. Það er Gunnar sjúkraþjálfari sem kennir réttu handtökin. DV-mynd GVA
Jóhanna Oliversdóttir:
Fannst ég kunna lítt til verka
Jóhanna H. Oliversdóttir úr Reykja-
vík var ein þeirra sem sóttu námskeið-
ið fyrir aðstandendur aldraðra og
sjúkra hjá Rauða krossinum í síðustu
viku. Við spurðum hana fyrst hvers
vegna hún hefði sótt námskeiðið. „Ég
hef hugsað um sjúka tengdamóður
mína síðan í maí og hún þarf mikla
aðhlynningu. Ég þarf að klæða hana
og hjálpa henni við alla hluti. Ég hafði
aldrei unnið við hjúkrun og kunni í
raun lítt til verka þannig að mér fannst
kjörið að sækja þetta námskeið til að
læra réttu handtökin, bæði mín og
hennar vegna,“ sagði Jóhanna.
Hún sagðist hafa lært margt á nám-
skeiðinu og einna mikilvægastar
fúndust henni þær vinnustellingar sem
lllll:
Til að leiðbeina Dísu enn betur hjálpar Gunnar henni að beygja sig og rétta
á réttan hátt.
þeim höfðu verið kenndar. Einnig taldi
hún að fram hefði komið margt áhuga-
vert varðandi umgengni við sjúkling-
ana og það hvemig best væri að ná
athygli sjúklinga sem væru mikið
veikir. Hún sagði ennfremur að það
væri mikill styrkur að ræða við hina
þátttakenduma á námskeiðinu og að
þær bæm sig mikið saman um hin
ýmsu atriði varðandi aðhlynningu í
heimahúsum.
Jóhanna sagðist fá heimahjúkrun
þrisvar á sólarhring og væri það mikil
hjálp. „Ég get í raun ekki farið frá
nema fá einhvem til að vera heima,
það er sama þó ég þurfi bara að
skreppa út í búð, það þarf alltaf ein-
hver að vera heima,“ sagði Jóhanna
og bætti því við að hennar tilfelli
væri ábyggilega ekkert einsdæmi. „Ég
hef jafnvel heyrt þess dæmi að aldrað
og mikið veikt fólk sé eitt á heimilum
sínum og hlýtur það að vera óviðun-
andi ástand. Við bíðum nú eftir
svokölluðu skiptiplássi en það getur
tekið sinn tíma,“ sagði Jóhanna.
-SJ
Gunnar Sverrisson sjúkraþjálfari er hér að leiðbeina Dísu um það hvernig hún á að beygja sig. Aðrir þátttakendur
á námskeiðinu fylgjast greinilega með af athygli. DV-myndir GVA
jjJEáa að vinna á dvalarheimili
aldraðra á Reykhólum“
sagði Dísa Sverrisdóttir
„Ég kom á þetta námskeið vegna
þess að nú er verið að byggja dvalar-
heimili aldraðra á Reykhólum og þar
ætla ég mér að vinna þegar húsið verð-
ur komið upp. Nú er það aðeins fokhelt
og það vantar fjármagn til að halda
áfram með bygginguna," sagði Dísa
Sverrisdóttir sem er búsett að Miðja-
nesi í Reykhólasveit, en hún kom
sérstaklega suður til að sækja nám-
skeið Rauða krossins. Hún sagði að
mikil þörf væri fyrir þetta heimili fyr-
ir vestan þar sem töluvert væri um
það að aldrað fólk væri í heimahúsum
hjá aðstandendum.
Dísa sagðist lítið hafa starfað með
öldruðum, nema hvað hún hefði hugs-
að um tengdafóður sinn um tíma. Við
spurðum hana hvort henni fyndist hún
hafa lært mikið á námskeiðinu um
aðhlynningu aldraðra og sjúkra í
heimahúsum. „Já, ég hef lært þónokk-
uð og mér fannst sérstaklega fróðlegt
að fara i Hjálpartækjabankann og sjá
þar hin ýmsu hjálpartæki sem boðið
er upp á, bæði fyrir aldraða og fatl-
aða,“ sagði Dísa.
Hún sagðist hafa lært mjög mikið í
verklegu kennslunni hjá Gunnari
Sverrissyni sjúkraþjálfara en hann
kenndi þeim atvinnustellingar. „Það
er ansi merkilegt hvað þetta getur
vafist fyrir manni því maður hefúr
vanið sig á ákveðnar stellingar sem
erfitt getur verið að breyta. Annað sér
maður strax og finnur líka hve miklu
það munar að bera sig rétt að við vinn-
una,“ sagði Dísa.
-SJ