Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1987, Side 16

16
FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 1987.
Spumingin
Finnst þér okur refsivert
athæfi?
Ósk Gunnarsdóttir kennari: Já, al-
veg tvímælalaust og algjörlega
siðlaust. Mér finnst einnig alveg
hrikaleg staðreynd, sem nú blasir
við, að þetta skuii fá að viðgangast
hérlendis án þess að nokkuð sé að
gert.
Jón Hildiberg: Já, það verður að telj-
ast siðlaust að hagnast á kostnað
annarra og koma fólki á kaldan
klaka. Mér finnst mjög óeðlilegt að
Jón úti í bæ ákveði vaxtaprósent-
una. Bankarnir eiga að sjá um
hverjir eru hæstu löglegu vextirnir
hverju sinfúT ' ~~ ------
Einar Guðbjartsson verkstjóri: Ég tel
okur refsivert athæfi og stemma eigi
stigu við því. Mér finnst að Seðla-
bankinn eigi að auglýsa hæstu
löglegu vextina en var engu að síður
óánægður með niðurstöðu Hæsta-
réttar í okurmálinu.
Marianna Jónasdóttir, starfar hjá
Þjóðhagsstofnun: Já, það tel ég. Eng-
inn á að græða á annarra manna
bágindum eða notfæra sér þau. Mér
finnst það vera hlutverk löggjafans
að setja strangari og skýrari reglur
er lúta að hæstu löglegu vöxtunum.
Steinunn Kristin Jónsdóttir: Það
finnst mér. Mér finnst mjög óæski-
legt að mönnum sé frjálst að okra á
þeim er minna mega sín. Löggjafinn
verður að ákveða hæstu löglegu
vextina til að stemma stigu við slíku.
Ég er því mjög ósátt við hæstaréttar-
dóminn.
Lesendur______________________ix
Stuðlað að okurstarfsemi
Seðlabankinn átti að auglýsa hæstu löglegu vextina, það fellur undir verkahring bankans að sjá um það og koma
þannig í veg fyrir alvarlegar afleiðingar okurstarfseminnar.
Ólafur Indriðason skrifar:
Mig langaði að fjalla um okurmál-
ið sem ekki hefur verið nærri nóg
fjallað um eftir að hæstaréttardóm-
urinn féll.
Fáir trúa að ríkisstjómin í heild
hafi ætlað að heimila okurstarfsemi
þegar vextir voru gefnir „fijálsir“.
Almenningur hvorki vildi né bjóst
við að okurstarfsemin hæfist og
vitna ég þar m.a. til umræðna í fjöl-
miðlum og annars staðar þegar
upplýst varð um okurmálið.
Almennar hugmyndir (hvað sem
líður hugmyndum braskara) um
hvað sé okur og hvað ekki eru nokk-
uð ákveðnar - það sem er umfram
„almenna" vexti banka og sparisjóða
er okur. Skilgreiningin á „almenn-
um“ vöxtum er tiltölulega nákvæm
og „almennir“ vextir em langt fyrir
neðan „vaxtakjörin" sem upplýst var
um í okurmálinu. Bankar og spari-
sjóðir hafa verið með nokkuð svipuð
vaxtakjör innbyrðis og ekki má
gleyma þvi að öll eða flest almenn
lán hafa verið rækilega verðtryggð
undanfarin ár, svo lítil afsökun er
fyrir okri.
F n hver á þá sökina á því hvemig
komið er, þ.e.a.s. að allt í einu er
ekki hægt að dæma menn sem að
dómi almennings hafa gerst sekir
um ótvíræð lagabrot skv. lögum sem
hafa lengi og allt fram á síðustu
daga verið í fullu gildi? Rétt er að
minnast þess að þama er ekki um
neinar smáupphæðir að ræða.
Vissu bankastjórar og lögfræðing-
ar Seðlabankans nákvæmlega hvað
þeir vom að gera þegar þeir hættu
að auglýsa hæstu löglegu vexti?
Hafi yfirvöld ekki vitað hvaða af-
leiðingar þetta gat haft í för með sér
átti Seðlabankinn að sjálfsögðu að
upplýsa - það hlýtur að vera eitt af
hlutverkum hans. Seðlabankinn hef-
ur umsjón með framkvæmd banka-
og peningamála og breyti hann
tæknilegum atriðum, sem sumum
virðast e.t.v. smáatriði en geta haft
alvarlegar afleiðingar, ber honum
að upplýsa viðkomandi yfirvöld.
Er hitt e.t.v. raunin að Seðlabank-
inn geri sér alls ekki grein fyrir hvað
gat átt sér stað þegar hætt var að
auglýsa hæstu lögleyfðu vexti? Þá
er það varla von að yfirvöld væm
upplýst um máhð.
Það er ekki lítil klípa sem Hæsti-
réttur hefur komið Seðlabankanum
í - en hvers vegna?
Bréfritari biður foreldra að brýna fyrir börnum stnum að teika ekki.
Krakkar, ekki teika!
Ökumaður hringdi:
Ég vonast bara til að einhver lesi
þessi orð mín því bömin hafa oft ekki
vit fyrir sér og verða þá þeir er hafa
forsjá bamsins oft að sjá til þess að
bömin fari sér ekki að voða.
Mér finnst því miður orðin æ algeng-
ari sjón að sjá böm hanga aftan í
bílum þegar snjór er og bifreiðin er á
ferð. Þessu varð ég sjálfur fyrir nýlega
og ég hefði kannski ekki skrifað um
þetta leiðinlega atvik nema af því það
vildi svo illa til að annar drengjanna
slasaði sig fyrir vikið.
Vil ég því beina þeim tilmælum til
foreldra eða annarra er hafa umsjón
með bömunum að gera þeim grein
fyrir hversu hættulegt það getur
reynst að teika. Ég vona bara að þann-
ig sé hægt að koma í veg fyrir að slys
geti hlotist af þessu.
Félagslegt
vandamálaklám
Aksturslag
Reykvíkinga
til sóma
Freyr Sigurðsson skrifar: svífast einskis til þess að koma sög-
Já, nú er F.S. hissa. 3 stk. utar um um slæmt aksturslag yfir á
(utanbæjarmenn), sem vissu greini- saklausan borgarbúann. 6358-2514
lega upp á sig skömmina, bragðust ræðst gegn öllum innanbæjarmönn-
skjótt við og skrifuðu greinar í blöð- um frá Reykjavík eða Akureyri. G.D.
in til þess að reyna að verja kynstofii segir að það sé stressandi að aka í
sinn, homo? Eitt er sameiginlegt í Reykjavík þegar allir séu flautandi
bréftmum, þeir era allir sammála um og svínandi hver fyrir annan. Skyldu
að borgarbúar aki illa úti á landi Reykvíkingar þurfa að flauta á aum-
og skilst mér því að utamir aki illa ingja bænduma ef þeir ækju eins og
í bænum i refsingarskyni fyrir akstur menn. Það að innanbæjarmenn taki
bæjarfólks í sveitinni. Kona að vest- hæftiispróf áður en þeir aka út fyrir
an segist hafa rannsakað aksturslag bæjarmörkin er góð hugmynd. Það
Reykvíkinga. Hún segist hafa ekið ætti eftir að fækka slysum og útaf-
bæði á bifreið með utanbæjamúmeri keyrslum stórlega ef bæjarfólk lærði
og eins með R númeri. Hún er ekki að bregðast rétt við þegar það mætir
ein um að hafa ekið í bænum með R snarvitlausum sveitamanninum á
númeri. Fjölmargir utar kaupa bíla vegum úti. Það er allt annað en
í Reykjavík og aka þeim á R númeri auðvelt að halda ró sinni þegar mað-
í nokkra mánuði, bæði hér á höfuð- ur mætir einhveijum staurblindum
borgarsvæðinu og auðvitað líka bóndanum höktandi á miðjum vegi
heima í sveitinni. Allir greinahöf- á dráttarvél. Margur skelkaður inn-
undar tala um að bílum með R anbæjarmaðurinn hefur öragglega
númeri sé ekið hræðilega bæði í forðað sér út í skurð þess vegna.
sveitinni og hér í höfuðborginni. Ég
er alveg sannfærður um að þama í lokin má geta þess að í Reykja-
eru einmitt komnir þeir utar sem aka vík er ein laxveiðiá og er Reykvík-
á R númerum, þar á meðal konan ingum ftillkunnugt um það að í
að vestan. Þetta eru því alls ekki henni er fiskur. Það er því óþarfi að
höfúðborgarbúar sem aka svona illa leggja sig í hættu með því að fara
heldur dulbúnir sveitamenn sem upp í sveit til að skoða fisk.
Nóg að hafa Stöð 2
Húsmóðir úr vesturbænum skrifar:
Nú get ég ekki á mér setið lengur
vegna sýningar á leikritinu Líf til ein-
hvers, eftir Nínu Björk Ámadóttur.
Var það mér og fleirum til sárra von-
brigða á nýársdag. Fyrir minn smekk,
og ég veit að ég tala fyrir munn
margra, var þetta leikrit alveg þráð-
laust og ég veit ekki hvemig heilvita
maður hefur átt að fá botn í þetta,
nema ef höfundur hefði gefið leið-
beiningar með.
Að draga þessi félagslegu vandamál
svona upp ftnnst mér ákaflega subbu-
leg vinnubrögð því þetta var orðið
svona eins konar félagslegt vandamál-
aklám.
En ég verð að segja alveg eins og
er að mér finnst það mikill löstur hjá
ríkissjónvarpinu að vanda ekki valið
meira og hafa þá kannski til viðmið-
unar hvaða dagur sé.
Hví sýnir rikissjónvarpið önnur eins
leikrit fyrir alþjóð og það á nýársdag?
Gísli Bjarnarsson hringdi:
Ég er nýbúinn að fó mér afruglara
og ég verð nú að viðurkenna að ég
var orðinn mjög langþreyttur á biðinni
að fá afgreiddan einn slíkan því mér
ftnnst þessar bíómyndir hjá ríkissjón-
varpinu, á það sérstaklega við hel-
gamar, haugryðgaðar austantjalds-
myndir sem enginn hefúr áhuga á að
sjá.
Ég er hálfgerður „sjónvarpssjúkl-
ingur“ ef svo má að orði komast og
vil koma þakklæti mínu á framfæri
við Stöðina, hún uppfyllir mína þörf
algjörlega. Ég er mjög ánægður með
hana að öllu leyti og finnst hún hafa
staðið sig mjög vel.
„Ég er hálfgerður „sjónvarpssjúkling-
ur“ en Stöð 2 uppfyllir algjörlega mfna
þörf.“