Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.1987, Blaðsíða 4

46
LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 1987.
Haukur Páll Haraldsson, Rannveig Bragadóttir og Signý Sæmundsdóttir, þau eru í söngnámi í Vínarborg.
Þjóðhagslega hagkvæmur söngur
Það má með sanni segja að
gróskan í tónlistarlífi hér á landi
á undanförnum árum hafi verið
með ólíkindum. Hljómsveitum
íjölgar og hróður þeirra vex, tón-
skáldin sækja í sig veðrið og
munda pennann og upprennandi
(og upprunnir) söngvarar kveða
sér hljóðs við góðan orðstír. En
allt þarf þetta fólk að læra og
ekki er víst að Sverri okkar Her-
mannssyni þyki námið þjóðhags-
lega hagkvæmt eða arðbært á
nokkurn hátt. Það er því gaman
að heyra landa sína gera það
gott í útlandinu og fátt þykir
okkur Islendingum skemmtilegra
að heyra.
Við ákváðum þess vegna að
taka tali söngvarana Hauk Pál
Haraldsson, Rannveigu Bragad-
óttur og Signýju Sæmundsdóttur,
en þau fóru öll með stór hlutverk
í uppsetningu á Brúðkaupi Fíga-
rós sem farið var með til ýmissa
Evrópulanda sl. haust og sýnt við
góðan orðstír. Þau eru við nám
í Vínarborg og viö byrjum á því
að biðja þau að segja frá tónlist-
arferlinum og er Signý fyrst til
svars.
Mikið kórafólk
„Ég heiti Signý Sæmundsdóttir
og byrjaði að læra söng hjá Elísa-
betu Erlingsdóttur. Síðan lærði
ég hjá Ólöfu K. Harðardóttur í 1
ár en árið 1983 hóf ég framhalds-
nám við Tónlistarháskólann hér
í Vínarborg hjá Helene Karusso.
Samhliða söngnáminu heima
lauk ég burtfararprófi frá tón-
menntakennaradeild Tónlistar-
skólans í Reykjavík. Svo lærði
ég á fiðlu frá 8 ára aldri en hætti
fljótlega eftir að ég byrjaði í tón-
menntakennaradeildinni. Fiðlu-
námið er stór þáttur í mínu
tónlistarlega uppeldi og hjálpaði
mér mikið hvað tónheyrn varðar,
þroskaði einnig og breikkaði tón-
listarsmekk minn. Ég starfaði
mikið í kórum heima á íslandi;
var t.d. í Kór Langholtskirkju,
Pólýfónkórnum, menntaskólakór
o.fl. Mér finnst kórstarf bæði fé-
lagslega og tónlistarlega mjög
uppbyggjandi og skemmtilegt
starf.
Það er Haukur sem næstur hef-
ur orðið:
„Ég heiti Haukur Páll Haralds-
son og er búinn að vera hér í Vín
í 2 ár. Áður lærði ég hjá Snæ-
björgu Snæbjarnardóttur í
Tónlistarskóla Garðabæjar og á
ég henni mikið að þakka. Hún
fylgist með mér og hefur stutt við
bakið á mér og gerir það enn. Það
má segja að hún hafi verið mér
eins og önnur „móðir“.
Minn áhugi á óperusöng kvikn-
aði þegar ég sá uppfærslu á La
Boheméeftir Puccini í sjónvarp-
inu og ég fann aðþað var þetta
sem átti við mig. Ég var hjá Snæ-
björgu í 3 ár og hélt síðan hingað
til frekara náms.
Ég söng einnig í kórum og hafði
mjög gaman af því. M.a. var ég í
Skagfirsku söngsveitinni og Kar-
lakór Reykjavíkur og í gegnum
þetta kórstarf kynntist ég fólki
sem hefúr stutt mig síðan. Nú,
mín fyrsta reynsla af söng var í
kór Fjölbrautaskólans í Breið-
holti en þá sá Signý um radd-
þjáfun þar.“ Og Signý tekur við
og hlær: „Ég hefði nú ekki fært
þig inn á rétta braut þar því þá
lét ég þig víst syngja tenór, bas-
sann sjálfan!"
Síðust í röðinni er síðan Rann-
veig:
„Eg heiti Rannveig Fríða
Bragadóttir og er Reykvíkingur
í húð og hár. Eg var frá 12 ára
aldri í kirkjukór með vinkonu
minni. Svo fór ég í menntaskóla
og varð MH fyrir valinu og þá
aðallega vegna Hamrahlíðar-
kórsins sem Þorgerður Ingólfs-
dóttir stjórnar. Eftir því sem tími
gafst var ég í tímum í Söngskóla
Reykjavíkur hjá Má Magnús-
syni. Mestur tíminn fór þó í
kórstarfið og það var skemmti-
legur tími. Kröfumar voru
miklar og við kynntumst tónlist
frá mismunandi tímabilum, bæði
íslenskri og erlendri nútímatón-
list svo og madrigölum sem
maður kemst ekki oft í tæri við
sem einsöngvari. Eftir stúdents-
próf fór ég síðan beint hingað til
Vínar, var tekin inn í Tónlistar-
háskólann og þá hófst söngnámið
fyrir alvöru.“
- Nú stundið þið öll nám hjá
sama söngkennara, Helene Kar-
usso, hvemig stendur á því?
Rannveig heldur áfram: „For-
sagan er sú að Karusso kom til
íslands þrjú sumur, 1981,1982 og
1984, og hélt söngnámskeið. Kar-
usso var einnig kennari Más
Magnússonar, Snæbjargar og
Ólafar, okkar fyrrverandi kenn-
ara.“ , . .
Signý bætir við: „Við kynntmst
henni öll heima og það varð til
þess að við hófum nám hér í Vín-
arborg.“ Haukur leggur líka orð
í belg: „Ég var ákveðinn að fara
til Karusso, hefði trúlega farið
ári seinna hefði ég ekki kynnst
henni á námskeiðinu."
- Snúum okkur nú að þátttöku
ykkar í ópem Mozarts, Brúð-
kaupi Fígarós. Rannveig, þú
söngst Cherubino, Signý
Almavivu greifynju og Haukur
dr. Bartolo. Hvernig stóð á því
að þið fenguð þetta tækifæri?
Rannveig svarar: „Það er um-
boðsaðili í Salzburg sem hefur
miðlað óperuuppfærslum í leik-
hús víðs vegar í Evrópu. Á hans
vegum fóm nemendur úr skólan-
um í mánaðarferð í febrúar 1985
og fengu þeir mjög góðar við-
tökur sem varð til þess að ákveðið
var að endurtaka ferðina í sept-
ember 1986. Nemendum skólans
var boðið í prufusöng og þar voru
þeir valdir úr sem þóttu hæfir.
Við vomm svo heppin að vera
valin úr þessum hópi og byrjuð-
um æfingar í mars 1986. Það var
æft fram að sumarfríi og haldið
svo áfram 3 vikum fyrir frumsýn-
ingu en hún var 6. september.
Ferðalagið stóð svo í 34 daga og
sýningarnar vom 33. Við keyrð-
um í allt yfir 10.000 km og sátum
því stundum í rútu 9 tíma á dag
og sungum á sýningu um kvöld-
ið.“
„Við vorum mestan hluta ferða-
lagsins í Þýskalandi en einnig í
Sviss, Hollandi og Austurríki.
Þetta var mjög erfitt ferðalag og
mikið álag að syngja á kvöldin
og sitja í rútu á daginn. En þrátt
fyrir það var ferðin mjög
skemmtileg og spennandi," segir
Signý og Haukur bætir við: „Við
lærðum geysilega mikið og tók-
um út vissa eldskírn. Ennig náði
maður ákveðinni rútínu.“
Signý heldur áfram: „Við lo-
snuðum við mikinn sviðsskrekk
sem oft tekur langan tíma að yfir-
vinna og þarna fengum við á
stuttum tíma geysilega mikla
reynslu sem maðurbýr að. Þetta
var stórkostlegt tækifæri til að
læra að þekkja sjálfan sig, hvað
maður getur boðið röddinni og
líkamanum upp á - hvernig mað-
ur stendur sig að syngja fyrir
svona mikið af fólki á stuttum
tíma.“
Haukir skýtur inn í: „Hópurinn
samanstóð af 33 söngvurum, 30
manna hljómsveit og 2 stjórnend-
um. í öll stóru hlutverkin voru
valin 3 gengi og þeir sem ekki
sungu aðalhlutverk í það og það
skiptið sungu í kórnum. Hljóm-
sveitin var mjög góð og er tiltölu-
lega þekkt í heimalandi sínu,
Ungverjalandi. Hún er frá Mi-
skolc sem er önnur stærsta borg
landsins.“
Góðir dómar
Þess má geta að hópurinn fékk
yfirleitt mjög jákvæða dóma fyrir
sýningarnar og var hvarvetna vel
tekið af fullu húsi áheyrenda.
Voru þetta salir sem tóku í sæti
600-1100 manns.
Einnig má geta þess að hópnum
hefur verið boðið til Japans með
sýninguna á þessu ári og segir
það meira en mörg orð um hve
vel hefur tekist til.