Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1988, Síða 13

MIÐVIKUDAGUR 20. JANÚAR 1988.
13
Að gatnakerfi Reykjavíkur sprungnu
„Einnig er fyrirhugað að færa Hringbraut suður fyrir hús tannlæknadeild-
ar á kaflanum á móts við Tjörnina og að Miklatorgi," segir m.a. í
greininni.
Eftir að hafa eytt obbanum af starf-
sævinni við gatnagerð og skyld
verkefni hér í höfuðborginni sárn-
ar mér meira en skyldi að sitja
fastur í umferðaröngþveiti og kom-
ast hvergi. Huggun harmi gegn er
þó að eiga sæti í umferðamefnd
Reykjavíkur fyrir hönd Framsókn-
arflokksins og geta skellt skuldinni
á íhaldið og. embættismenn þess
sem hafa verið mislagðar hendur
eða illa haldnir af fjársvelti síðustu
áratugina. Það er kunnara en frá
þurfi að segja að undanfarin miss-
eri hefur fjöldi bifreiða á götum
Reyjíjavíkur stóraukist. Skyndi-
lega virka götur borgarinnar á
mann eins og fot sem orðin eru of
lítil. En þaö er hægara sagt en gert
að fá sér nýtt gatnakerfi og eina
ráðið því að bæta og stækka það
sem fyrir er.
Eru umferðarmál vísindi eða
pólitík?
Hvort tveggja! Við skipulagningu
umferðarmannvirkja, sem er einn
af veigamestu þáttunum í skipulagi
borga, er helsti vandinn sá að gera
þau þannig úr garði að þau geti
fylgt eftir aukinni umferð sem ann-
aðhvort. er vegna aukinnar bif-
reiðaeignar eða byggingarhús-
næðis sem að sjálfsögðu er byggt
eftir skipulagi og því hægt að gera
marktækar svæðisbundnar um-
ferðarspár. Skipulag og umferðar-
spár eru nokkuð þróaðar vísinda-
greinar sem má því treysta en fyrst
og síðast er skipulag af póhtískum
toga því aö forsendurnar eru gefn-
ar af stjómmálamönnum sem taka
KjaUarinn
Sigurður Ingólfsson
í umferðarnefnd Reykjavíkur
skellinn ef illa tekst til, nú eða þá
lofið ef vel tekst.
En víst er þetta flókið. . .
Og menn greinir á. Sjálfstæðis-
meirihlutinn í borgarstjóm lítur
þánnig á að Fossvogsbraut leysi
þann vanda sem orðinn er og er
reiðubúinn að fórna að miklu leyti
mjög dýrmætu útivistarsvæði til
þess að geta lagt hana. En þeir vilja
halda í Reykjavíkurflugvöll í
lengstu lög. Um þetta er og hefur
veriö bullandi ágreiningur milli
flokka í borgarstjóm. Með óheyri-
legum kostnaði á í nánustu framtíð
að leggja Fossvogsbraut-Hlíðarfót,
framlengja Bústaðaveg að Mikla-
torgi væntanlega með mislægum
gatnamótum, sem hafa í for með
sér eins konar „Kópavogsgjá“ frá
suðurhluta Miklatorgs að Miklu-
braut á móts við Eskihlíð. Einnig
er fyrirhugaö að færa Hringbraut
suður fyrir hús tannlæknadeildar
á kaflanum á móts við Tjörnina og
að Miklatorgi, á kostnað ríkisins
en dýr framkvæmd eigi að síður.
Virðast þessi mannvirki þjóna
þeim tilgangi einum að beina öllum
niður í gamla miðbæ en þetta litla
svæði, sem Kvosin er, tekur engan
veginn við stóraukinni bílaumferð,
nema ætlunin sé að troða fleiru en
ráðhúsinu í Tjörnina á næstumú.
Flugvallarskipulag
En einhvern tíma kemur að því
að flugvöllurinn veröur lagöur nið-
ur og koma þá götur þær, sem ég
nefndi áður, til með að líta álappa-
lega út þar eð lega þeirra miöast
við að sveigja meðfram núverandi
flugbrautum en miðast ekki við
endanlegt skipulag svæðisins eftir
að brautimar eru famar. Lenda því
þessar götur í eins konar bendu
suöur og austur af Umferðarmið-
stöðinni.
Ég tók fram í upphafl að nauð-
synlega þyrfti að taka til hendinni
í gatna- og umferðarmálum borgar-
innar. Reyndar þarf stórátak á
næstu árum en nauösynlegt þykir
mér að vara við vitleysunum og
helst koma í veg fyrir þær séu þær
í uppsiglingu.
Sigurður Ingólfsson
„Skyndilega virka götur borgarinnar á
mann eins og föt sem orðin eru of lítil.“
Forsetaframbjóðandi á kvennafari
„Bara það eitt að stjórnmálamaður
skilur ekki að afstaða til kvenna sé
pólitík segir okkur mikið. Mörkin milli
rómantíkur og kvennafars eru hár-
fín...“, segir m.a. í greininni.
Það var með trega og tárum að
greystrákurinn hann Gary Hart
dró framboð sitt til baka í vor. Þessi
maður vildi veröa forsetaefni
Demókrataflokksins í Bandaríkj-
unum. Og enn er hann kominn á
kreik, nú með nýja hernaðaráætl-
un um að einkalíf hans (hann á
reyndar einkum við tiltekið ástar-
ævintýri) komi almenningi ekki
við.
Donna Rice
Einstök atriði í meintu ástaræv-
intýri þessa stjórnmálamanns og
leikkonunnar Donnu Rice skipta
harla litlu máli. Yfir höfuð er það
alveg rétt hjá Gary Hart að fjöl-
miðlum koma slík atriði ekkert við
né þeim sem ætla að kjósa hann.
Hann á rétt ,á að sitt eiga einkalíf í
friði. Af hverju eru fjölmiðlar
vondir við hann og spyija hann,
sem hefur svo mörg ný góð ráö í
stjómmálum, bara um einkahagi?
Um hitt fer auðvitað lægra hvort
hinn aðih þessa (hneykslis)máls
hefur farið vel út úr því eða ekki.
Að minnsta kosti hefur komið fram
í sjónvarpsviðtali við Donnu Rice
að Hart neitaði að tala við hana
þegar hún hringdi í hann síðar um
sumarið. Um hvað hefðu þau svo
sem átt að tala saman? Hvem
fjárann var hún að vilja upp á dekk
við hann? Ætlaði hún kannski að
reyna að fleka hann aftur? Var ást-
arævintýrið kannski aldrei
rómantískt af Garys hálfu heldur
klaufalegt „slys“?
Af hverju sumt í
einkalífinu?
Auðvitaö flaggar Gary Hart
einkalífi sínu þegar það getur, að
hann heldur, orðið honum til fram-
dráttar. Frúin og börnin ferðast
með honum til að sýna að hann
eigi góða og samhenta fjölskyldu
og hann lét það koma vel fram í
klukkustundarlöngu samtali í
sjónvarpi að börnin hans, rúmlega
tvítug, hefðu hvatt hann til endur-
framboðs. Aftur á móti vísar hann
öllum spurningum um það hvort
hann sé traustur persónuleiki til
fóðurhúsanna sem ósanngjarnri
hnýsqi.
Það eru engin skýr mörk á milli
þess hvað er persónulegt og hvað
er pólitískt þegar um stjórnmál er
t ••_______;»■ > • • • . ________
KjáHajinn
Ingólfur Á.
Jóhannesson
sagnfræðingur og nemi í Wis-
consinháskóla í Bandaríkjunum
aö ræða þótt ástir og kynlíf viðkom-
andi persóna megi að mér finnst
gjarna vera þeirra einkamál.
Eða hvaö?
Mega stjórnmálamenn vera
á kvennafari?
Það er sagt að þetta sé ekki í
fyrsta sinn sem þessi tiltekni
stjórnmálamaður, Gary Hart, hafi
sjarmerað myndarlegar konur (eða
stundaö kvennafar ef við viljum
heldur orða það þannig). í sumum
þeim tilfellum, sem fjölmiðlar þykj-
ast vita um ástarævintýri hans, var
hann víst meira að segja löglega
skilinn við konuna sína.
Það er hins vegar algert aukaat-
riði í mínum huga hvort hann hélt
framhjá konunni sinni eða ekki.
Það er einkamál þeirra hjóna.
Aðalatriðið er hvort stjórnmála-
maður, Gary Hart eða einhver
annar, litur á konur í stjórnmálum
sem jafnréttháar verur karlmönn-
um eða vill bara gjama hafa þær
með í partíum. Ber stjórmálamað-
ur, sem stundar kvennafar, virð-
ingu fyrir konum og treystir þeim
fyrir aö taka þýðingarmiklar
ákvarðanir í stjómmálum? Ég leyfi
mér að efast um að þeir geri það
allir. Ég leyfi mér, eins og margir
bandarískir femínistar, að halda
því fram að kvennafar stjómmála-
manna sé ekki bara einkamál
þeirra.
Það með erum við komin hring-
inn. Meint ástarævintýri Gary
Harts og Donnu Rice, svo lítiö sem
okkur kemur þaö í sjálfu sér við,
varð til þess aö skrifaðar voru
greinar um að kvennafar stjóm-
málamanna geti verið til marks um
kvenfyrirlitningu þeirra. Krafa
Gary Harts um að einkalíf hans sé
einkalíf hans en ekki eitthváð sem
almenningur má vita um verður
varla skilin öðruvísi en sem krafa
um að það sé ekki krufið til mergj-
ar hver er afstaða hans í kvenna-
póhtík. Það tók Gary Hart sjö
mánuði að fmna nýja hemaðará-
ætlun gegn þessari megingagnrýni.
Og það munu fleiri en hann nota
þessa sömu röksemdafærslu.
Bara það eitt að stjórnmálamaður
skilur ekki að afstaða til kvenna
sé pólitík segir okkur mikið. Mörk-
in milli rómantíkur og kvennafars
em hárfin og það er ekki útúrsnún-
ingur að spyrja hvort það sé til
marks um ást þegar stjórnmála-
menn daöra við konur eða virðing-
arleysi gagnvart þeim sem
póhtikusum.
Ingólfur Á. Jóhannesson
Forsetaframbjóðandinn Gary Hart heilsar aðdáendum sinum.
.: : ■ ' .<i<iKii.'rnh»;».f«óf; _________'_________________,i;^n ;