Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1990, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 13. MARS 1990.
Spumingin
Tipparðu í
Getraunum?
Ragnar Borgþórsson umboðsmaður:
Nei, það geri ég ekki nú orðið. Ég
gerði það fyrir nokkrum árum en nú
þekki ég ekki einu sinni liðin.
Þóra Vilbergsdóttir húsmóðir: Nei
en ég hef tekið þátt öðru hvoru með
litlum árangri.
Arna Ýrr Sigurðardóttir læknaritari:
Nei en ég hef prófað að tippa nokkr-
um sinnum.
Björn Halldórsson, 11 ára nemi: Nei
en ég prófaði þaö emu sinni og fékk
fjóra rétta.
Sveinn Björgvinsson nemi: Ekki að
staðaldri en ég hef prófað það með
afar lélegum árangri.
Steingerður Ingvarsdóttir nemi: Nei,
en ég hef prófað aö tippa með núllár-
angri.
Lesendur
Stjórmnálamenn hætti að stjóma:
Ættarveldið taki við
Sitjandi ríkisstjórn. - „Kjósendur gera ekki sömu kröfur til stjórnmála-
manna og hluthafar fyrirtækja til stjórnenda þeirra" segir hér m.a.
Magnús Ólafsson skrifar:
Þeir á Stöö 2 voru í fréttatíma sín-
um sl. miðvikudag að rekja ættar-
tengsl þeirra sem stjórna stærstu
fyrirtækjunum hér á landi. Það er
nú ekkert nýtt fyrir okkur að frétta
þetta. Það mætti hins vegar vera
umhugsunarefni hvers vegna þessir
aðOar hafa svo mikil umsvif sem
raun ber vitni. - í flestum tilfellum
er það vegna þess að þeir hafa verið
forsjálir, ekki flanað að neinu í við-
skiptum sínum og haldið utan um
þá fjármuni sem þeim hefur verið
trúað fyrir.
Þetta er dálítið önnur formúla en
notuð hefur verið hjá stjórnmála-
mönnum okkar undanfarna áratugi.
í ríkisstjórnir lands okkar hafa valist
að meirihluta til menn sem ekkert
erindi hafa átt þangað, allsendis
reynslulausir á sviði reksturs fyrir-
tækja, allflestir, og hafa auk þess
orðið kærulausir um sameiginlega
fjármuni ríkisins þegar þeir fmna að
þjóðin, kjósendurnir, gera ekki sömu
kröfur til þeirra eins og hluthafar
fyrirtækja gera til stjórnenda þeirra.
Það er löngu oröin ljós sú stað-
reynd að á meirihluta íslenskra
stjórnmálamanna má líta sem eins
konar gauka sem eru frekir til mat-
arins og láta sér ekki nægja það sem
þjóöfélagið býður upp á og aðrir
verða aö sætta sig viö. Þótt sumir
þessara stjórnmálamanna hafi valist
til starfa fyrir tilstilli og með sam-
þykki sumra þeirra sem tilheyra
hinu svokallaða ættarveldi í landinu
er langt í frá að þeir hafi mætt þeim
væntingum sem búist var við.
Það hefur svo reynst erfitt að ýta
þeim frá, þótt ekki vanti viljann, því
oft reynist erfitt að flnna hæfa menn
sem vilja lúta þeim lögmálum sem
stjórnmál í landi nokkurra ættar-
velda krefjast. Þess vegna sitjum við
uppi með stjórnmálamenn sem fá
einkunn allt frá því að vera „slakir“
niður í „óhæfir" á meðan mörg fyrir-
tækin í einkaeign njóta hæfileika-
manna - úr röðum ættarveldanna
eða annarra sem einnig hafa verið
keyptir sérstaklega (t.d. með góðum
launum og ýmsum fríðindum) - til
aö sjá um og reka þau af skynsemi
og harðfylgi.
Þáð er því ekkert fjarstæðukennt
að setja fram þá hugmynd að í stað
hinna óhæfu stjórnmálamanna verði
dugmiklir einstaklingar úr athafna-
lífinu fengnir til að taka aö sér stjórn
á því sem hægt er að kalla fámennt
og tiltölulega einfalt þjóöfélag eins
og vissulega ætti að geta verið hér. -
Það verður þó örugglega krafan þeg-
ar næst verður stokkað upp hér fyrir
almennar kosningar.
Kreppulánasjóður fyrir nútímahöfunda
Lúðvíg Eggertsson skrifar:
Ekki er við mig að sakast, heldur
Sjónvarpið, að upplýst var um
orðuumsókn Thors Vilhjálmsson-
ar. Hann kom fram í Sjónvarpinu
ásamt sendiherra og lét kynnir
þess getið að sækja yrði um slíka
orðu. - Þar með þurfti Thor ekki
að vera með „betlistaf í hendi“ því
aö venja er að velja milli umsækj-
enda. - Guðmundur Haraldsson
skáld sótti um orðuna en fékk ekki
og er sárreiður.
íslenskur skáldskapur er um
þessar mundir á kreppuskeiði. Það
er áhyggjuefni þeirra sem bók-
menntum unna. - Er bæði æskilegt
og nauðsynlegt að stofna kreppu-
lánasjóð sem veitir nútímahöfund-
um styrki í stað eldri „listamanna-
launa".
Thor notar í svari sínu til mín (í
pv hinn 2. mars sl.) sama munn-
söfnuðinn og í sögunum. - Þannig
talar hann um „geðvilpu" sem gæti
að mínu mati verið einkunnarorð
fyrir skáldskap hans allan.
Á þýskri hraðbraut
í umferðinni hér og erlendis:
Menning og ómenning
Dagný hringdi:
Ég var aö lesa í morgun nokkur
orð sem Víkveiji Morgunblaðsins
var að setja á blað um umferðar-
menningu hérlendis og erlendis. -
Ég get tekið heils hugar undir þetta
hjá honum og hringdi til Mbl. til að
setja inn nokkur orð frá mínum bæj-
ardyrum séð. En þar sem alltaf var
á tali þar í þau skipti sem ég hringdi
sný ég mér til DV í staðinn.
Tillitssemi í umferðinni er nefni-
lega ekki alltaf á þjóðvegunum er-
lendis. Og sammála er ég Víkveria
um aö í Þýskalandi eru ökumenn oft
afar frekir og jafnvel ókurteisir á
stundum. Þeir hika ekki við að aka
nálgt manni og hræða nánast úr
manni líftóruna ef þeim fmnst maður
hafa „gert á hluta þeirra".
Svona er þetta líka á Ítalíu og víð-
ar. Ég held að Frakkarnir séu einna
tillitssamastir í akstri á þjóðvegum
Evrópu. En í borgunum þar í landi
er rétt eins og að aka hér í mið-
borginni. Hver fyrir sig og ekkert
múður!
Þá vil ég víkja örlítið að aksturs-
venjum í Bandaríkjunum. Þar er svo
komið í allt annan heim þegar maður
er í umferðinni. Á þjóðvegum er
mjög gott eftirlit og Tóggæsla þar
mikil enda dugar þar ekkert annað
en reglurnar vilji maöur ekki taka
áhættuna á sektum. Lögregla þar er
þó mjög tilhliörunarsöm gagnvart
útlendingum. - í borgunum taka
menn mjög mikið tillit hver til ann-
ars og gefa réttinnn óspart, t.d. á
gatnamótum. Ég hefi ekki ekiö í landi
þar sem tillitssemin er eins mikil við
akstur og í Bandaríkjunum.
Ég held að þetta með aksturslag og
tillitssemi sé undir því komiö hvað
fólki er kennt í byijun, t.d. í skólum.
Ég veit ekki til þess að hér sé fastur
liöur sem flokkast undir umferðar-
menningu og kenndur í skólum. Þó
getur það verið. Og eitt er víst að
umferðarmenning hér fer þó síbatn-
andi og er ekkert lík því sem áður
þekktist. Menn eru farnir að „gefa
réttinn“ annað slagið en það þekktist
alls ekki áður. Mér finnst því eins
og Víkveija Mbl. að umferðarmenn-
ingin hér sé alls ekki sú versta sem
þekkist. En við megum enn bæta
okkur og við eigum langt í land með
að ná Banaríkjamönnum hvaö varö-
ar umferðarmenningu. Með minnk-
andi stressi og þegar við komumst
niður á jörðina eftir verðbólgu- og
eyðslufylhríið verður þetta í lagi. -
Því spái ég.
Ríkissala á vínföngum:
Nú víkja
bæði rauð
og hvít...
Viðskiptavinur skrifar:
Eru engin takmörk fyrir yfirgangi
og allt að því frekju yfirstjómar
Áfengis- og tóbaksverslunar ríkis-
ins? - Ég man ekki betur en þegar
núverandi forstjóri ÁTVR hóf störf
hjá fyrirtækinu hafi hann lýst því
yfir að hann hefði ekkert vit á vín-
fóngum. - Nú virðist hann vera orö-
inn alvitur hvað snertir smekk
manna fyrir hinum ýmsu tegundum
af léttum og sterkum vínum.
Mörg frábær vín eiga nú að víkja,
bæði rauð og hvít, og enginn veit
hvað kemur í staðinn. Forstjórinn
ætti að gera sér grein fyrir því að
fólk þróar með sér bragðsmekk sem
gleymist seint eða aldrei. Vitað er að
menn hafa drukkið sömu tegund, t.d.
af viskíi, alla ævi. - Hvar eiga nú
aðdáendur Bels, Teachers eða Tan-
queray að fá sínar tegundir? Skyldi
eiga að bjóða þeim upp á sérpöntun
og þá á sérverði?
Neytendur hafa sínar þarfir. Sumir
vilja kaupa vín í stórum flöskum,
aðrir í litlum skömmtum. Nú verður
Seagrams V.O.-unnandi að kaupa,
veskú heilflösku - þó svo aö nægilegt
magn hefði verið 275 ml - eða buddan
leyfði ekki meir.
Furðulegust er þó dreifmgin á
bjórnum. Vilji maður, búsettur á
Seltjarnarnesi, kaupa sér Urquell-
bjórinn skal hann aka um 10 km leið
upp í Árbæ, jafnvel þótt næsta útsala
sé á Lindargötunni, og veröur innan
skamms opnuð á Seltjarnarnesi.
Þessar vangaveltur ættu að verða
til þess að opna umræður um nauð-
syn ríkisrekstrar eða ekki ríkis-
rekstrar með þessar vörur og von-
andi láta fleiri lesendur frá sér heyra
og mótmæla þessu fyrirkomulagi.