Dagblaðið Vísir - DV

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Tidligere udgivet som

Dagblaðið Vísir - DV - 08.08.1990, Qupperneq 4

Dagblaðið Vísir - DV - 08.08.1990, Qupperneq 4
4 MIÐVIKUDAGUR 8. ÁGÚST 1990. Fréttir Útflutningur á ferskum fiski: Gamall f iskur ekki góð neysluvara - segirHalIdórÁsgrímsson „Það hefur ekki verið tekin ákvörðun um hvort það verður bannað að flytja út þorsk sem orðinn er 13 til 15 daga gamall og karfa sem orðinn er 14 til 16 daga. Rannsóknir, sem hafa veriö gerðar á geymsluþoli þorsks, sýna hins vegar fram á að nýting hans er best fyrstu dagana en eftir að hann orðinn 10 daga gamall minnkar nýtingin mjög,“ segir Halldór Ásgrímsson sjávarútvegs- ráðherra. „Það er alveg ljóst í mínum huga að íiskur, sem orðinn er gamall, er ekki góð neysluvara og við verðum að auka gæði þess fisks sem við erum að flytja út. Það er vitað að ástandið er ekki nógu gott á sumum fersk- fiskmörkuðum í Evrópu og sömu- leiðis liggur ljóst fýrir að Evrópu- bandalagið mun herða allar reglur varðandi sölu á ferskum fiski. Við viljum verða fyrri til og vera búnir að móta okkar eigin stefnu í gæða- málum áöur en það gerist. Neytenda- vemd í Evrópu veröur stöðugt meiri og það ýtir á eftir okkur að selja ein- göngu vöra sem stenst alla gæða- staðla. Ef við vöndum ekki til þeirrar vöru, sem við erum að flytjá út, getur það haft slæm áhrif á sölu á íslensk- um fiski. / Við höfum fundað með hagsmuna- aðilum og kynnt þeim greinargerð um geymsluþol á heilum fiski sem Rannsóknarstofnun fiskiðnaðarins tók saman fyrir sjávarútvegsráðu- neytið. í næsta mánuði mun svo verða- tekin ákvörðun um hvort bannað verður að flytja út fisk sem orðinn er eldri en 10 til 16 daga gam- all,“ segir Halldór. -J.Mar 1234567890: „Ogleymanlegt augnablik“ „Það vakti einhver athygli á því í júlí í fyrra að hægt væri aö fá talna- röðina 0123456789 klukkan 01.23.45, 6. júlí 1989. í framhaldi af því upp- götvuðum við að hægt var að fá talnaröðina 1234567890 klukkan 12.34.56, 7. ágúst 1990. Þaö vildi svo til aö þetta augnablik var einmitt í miöjum fótboltatíma hjá okkur sem spilum í KR-heimihnu hvem þriðju- dag og því ákváðum við að minnast þess sérstaklega og festa þaö á filmu. Þetta var bara létt gaman en engu að síður ógleymanlegt augnablik öll- um sem voru þarna,“ sagði Leó E. Löve í samtali við DV. Talnaraðirnar, sem Leó talar um, fást með því að tengja klukkuna við almanakið á fyrrgreindan hátt. Það sem er sérstakt við þessar talnaraðir er að þær koma aðeins einu sinni fyrir á hverri öld. Þannig koma þær ekki aftur fyrir fyrr en árin 2089 og 2090. -hlh 12 34.56 7.8 Þessir kappar, sem spila fótbolta í KR-heimilinu í hádeginu á þriðjudögum, ákváðu að festa hið sérstaka augnablik á filmu. Þeir eru standandi frá vinstri: Gestur Jónsson, Ólafur Schram, Jóhannes Sævarsson, Jón Magnússon og Ellert B. Schram. Á hækjum frá vinstri: Guðjón Hilmarsson, Sigurður Einarsson, Viðar Már Matthiasson og Leó E. Löve. DV-mynd JAK Ameshreppur: Fyrsta messa nýjaprestsins Regína Thorarensen, DV, Gjögri: Séra Jón ísleifsson messaði í Árneskirkju sl. sunnudag í fyrsta skipti. Stórmyndarlegur og prest- legur maður en hggur frekar lágt rómur. Þetta var sannköhuð há- tíðarmessa. Jóhanna Þórhahsdóttir úr Reykjavík söng einsöng, gömul ítölsk lög, óð til Maríu meyjar við mikla hrifningu, og hef ég sjaldan séð kirkjugesti jafnánægða í kirkju. Rúnar Óskarsson spilaði á klarinett, tvitugur phtur, mjög efnUegur og er ættaður héðan úr hreppnum. Móðir hans frá Kjör- vogi. Séra Jón verður settur í emb- ætti hér sunnudaginn 19. ágúst og verða hin ungu prestshjón al- flutt í Ámesprestakalhð þá. Nú er verið að mála prestsíbúðina. Óskandi að séra Jón geti sam- einað söfnuðinn hér í hreppi, einnig að hann þjóni hér lengi en prestar hafa oft toUað stutt - verið prestslaust hér árum saman eða síðan séra Þorsteinn Bjömsson hætti 1942. Hann fór fyrst til Þing- eyrar en varð síðar prestur Frí- kirkjusafnaðarins í Reykjavík. Egilsstaðir: Heimilisiðnað- arsýning Sigrún Björgvinsd., DV, Egilsstöðum: Samnorræn heimUisiðnaöar- sýning var opnuð 24. júh hér á EgUsstöðum og verður opin tU 10. ágúst en fer þá til Danmerkur. Sýningin kom hingað frá Akur- eyri en áður hafði hún verið í Svíþjóð, þar sem sýningin var fyrst sett upp á sl. sumri, Noregi og Færeyjum. Sýningin er á vegum heimU- isiðnaðarfélaga á Norðurlöndum en það var Norræna félagið á EgUsstöðum og EgUsstaðabær sem sáu um uppsetningu hennar hér. Við opunina sagði EmU Björnsson, formaður Norræna félagsins, að þetta væri kærkom- iö tækifæri til að auka áhuga á handmennt en að hans áliti væri of htU áhersla lögð á handiðnir í framhaldsskólum hér á landi. Þjóðarsátt forstjóranna Það er nú meira hvað fólk lætur plata sig aftur og aftur. Nú er búiö að hamra á því svo dögum og vik- um skiptir hvað þjóðarsáttin sé merkUeg og hvaö það sé mikh lífs- nauðsyn fyrir allan almenning að taka þátt í þjóðarsáttinni. Enginn má skerast úr leik enda skal hann hundur heita, sá sem ekki vill taka höndum saman meö öðrum íslend- ingum um að koma verðbólgunni fyrir kattarnef. Sóknarkonur og verkakarlar á eyrinni bugta sig og beygja fyrir erkibiskups boðskap og semja um óbreytt laun. Banda- lag opinberra starfsmanna, Al- þýðusambandið og Verslunar- mannafélag Reykjavikur, sem er félag fyrir undirmálsfólkið í laun- atöxtunum, hafa haft sérstaka for- göngu um það í þjóðfélaginu að halda launum niðri í þágu sjálfs sín og launþegar upp til hópa eru bún- ir að sefja sig upp í þá ættjarðarást aö launahækkun sé af hinu iha. Launahækkanir eru eiginlega þaö versta sem fyrir launafólk getur komið og Alþýöusambandiö hefur forystu.fyrir þeim kröfugerðarhópi í þjóðfélaginu sem heimtar bráð- birgðalög og aðgeröir gagnvart þeim stéttarfélögum sem leyfa sér þá ósvinnu að heimta hærri laun. Það var nú aldeilis uppi fótur og fit hjá verkalýðshreyfmgunni þeg- ar þau ótíðindi bárust ríkisstjóm- inni að vinnuveitendur teldu sig thknúna að hækka launin ef launin hækkuðu hjá BHMR. Þaö gekk maður undir manns hönd til að komast hjá launahækkun og ráð- herrarnir, bankastjóramir, verka- lýðsforystan og vinnuveitenda- samtökin stóðu sem einn maður að þeim aðgerðum sem ríkisstjórnin varð að grípa til svo forðast mætti kauphækkun yfir línuna. Það er sem sé búið að sefja þjóð- ina upp í allsherjarvöm gegn hvers konar launahækkunum og þjóðar- sáttin er mesta kjarabótin sem yfir íslenskan verkalýð hefur gengið. Þjóðarsáttin er sú, samkvæmt upp- lýsingum þessara umboðsmanna fjöldans, að fjöldinn steinhaldi kjafti og éti það sem úti frýs. En meðan þetta fár gengur yfir meöaljóninn, Dagsbrúnarkarlinn og Sóknarkonuna, sitja forstjór- arnir í landinu og hlæja sig mátt- lausa yfir hvernig þeim hefur tek- ist að plata sauðsvartan almúgann. Forstjóramir taka ekki þátt l'þjóð- arsáttinni og hafa aldrei gert. Enda kemur þeim engin þjóðarsátt við. Þeir era fyrir ofan öll lög og allar sáttargerðir og hafast annað og betra aö en að láta pakka launum sínum niður í einhverjar þjóðar- sáttir. Samkvæmt upplýsingum DV á fóstudaginn hafa bestu forstjórarn- ir rétt rúma milljón i mánaðarlaun og þeir sem verst era settir hafa um fimm hundruð þúsundir. Með- allaunin hjá þessari mikilvægu stétt eru sex hundruð þúsund krón- ur. Þau hafa hækkað um 26% á milli ára og á sama tíma og laun annarra óbreyttra hafa hækkað um 9% hækkuðu forstjóralaunin um 15,4% eða sjötíu og fimm þús- und krónum betur en hjá öðrum frá einum mánuði til annars. Forstjórarnir eru stikkfrí þegar þjóðin gerir sátt við sjálfa sig um að hækka ekki launin. Enda gefur það augaleið að forstjórar eru mátt- arstólpar og fólkið í landinu á allt undir því að forstjórarnir geti lifað mannsæmandi lífi og iiver er þá að gera rellu út af því þótt launin þeirra séu rífleg? Þjóðarsáttir eru bara fyrir al- menning. Það er um að gera að halda laununum í landinu niðri og borga ekki meira en ýtrasta nauð- syn krefst. Best er auðvitað þegar hægt er að telja fólkinu trú um það að öll þjóðin sé samstiga í því að svelta sig og beija sig th hlýðni, því þá er meira afgangs handa forstjór- unum sem hafa að sjálfsögðu ekki efni á neinum þjóðarsáttum. Muin- irnir verða að lifa og hafa í sig og á. Þá dugar ekkert minna en millj- ón á mánuði. Þjóðarsáttir koma sér vel fyrir forstjóra. Það er enginn að abbast upp á þá né heldur aö gera kröfu til að sitja að veisluborðinu þeirra. Þeir geta farið sínu fram á sínum forstjóralaunum meðan pupullinn heimtar vatn og brauð og afneitar öllum launahækkunum fyrir sjálfs sín hönd. Dagfari hvetur forstjór- ana til dáða og þakkar þeim drengi- legt framlag í þágu efnahagslífsins. Dagfari

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.