Dagblaðið Vísir - DV - 01.03.1991, Side 15

FÖSTUDAGUR 1, MARS 1991.
15
Landsf undur á leiti
Frá síðasta landsfundi Sjálfstæðisflokksins. - „Fundurinn nú þarf einnig
að hafna með öllu hugmyndum krata um að rikið selji veiðileyfi á fiski-
miðin.“
Þeir 1400 fulltrúar, sem koma
saman á landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins, þurfa að taka afstöðu í
næstu viku til margra mikilvægra
mála sem ekki hefur fengist endan-
leg niðurstaða í á undanfórnum
fundum.
Eitt það mikilvægasta er að
landsfundarfulltúar viðurkenni án
allra undanbragða að virða beri
lýðræðið með því að allir lands-
menn fái jafnan kosningarétt.
Fundarmenn hljóta að gera sér
grein fyrir því að lýðræði snýst um
fólk en ekki landsvæði. Það er ekki
hægt að fórna grundvallarmann-
réttindum fyrir einhvern ímyndað-
an málstað eins og „byggðastefnu",
„byggðajafnvægi" eða „byggðaþró-
un“.
Það hefur verið reynt nógu lengi
og mistekist of hrapallega til að
menn geti hengt sig á slíkt. Þing-
menn eru hvorki fulltrúar stokka
né steina heldur fólksins í landinu.
Það er auðvitað ekkert réttlæti í
því að hluti þessa fólks skuli hafa
helmingi færri fulltrúa á Alþingi
en einhver annar hópur, eingöngu
af því að símanúmerið hefst á 91
en ekki 94 eða 95. - Þeir sem for-
dæma þau ríki, þar sem einungis
sumir fá að bjóða fram, hljóta jafn-
framt að fordæma það aö sumir
„hafi“ tvöfalt fleiri þingmenn en
aðrir.
Landsfundarfulltrúar verða
einnig að gera sér grein fyrir því
að Sjálfstæðisflokkurinn nýtur
áberandi mests fylgis á þeim svæð-
um þar sem vægi atkvæða er
minnst. Það væri því beinlínis
kjafsthögg á þetta dygga sjálfstæð-
Kjallariim
Glúmur Jón Björnsson
efnafræðinemi
isfólk ef landsfundurinn, æðsta
vald flokksins, viðurkenndi ekki
rétt þess til að vera fullgildir þegn-
ar í kjörklefanum. Það væru einnig
svívirðileg svik við framgang sjálf-
stæðisstefnunnar að reyna ekki að
fjölga f'ulltrúum hennar á Alþingi
með því að jafna vægi atkvæða. Það
væri hins vegar greiði við henti-
stefnu Framsóknarflokksins sem
hagnast mest á núverandi órétt-
læti.
Gegn veiðileyfasósíalisma
Fundurinn nú þarf einnig að
hafna með öllu hugmyndum krata
um að ríkiö selji veiðileyfi á fiski-
miðin. Spillingin, sem slík veiði-
leyfasjoppa gæti alið af sér, er sú
sama og fór með efnahag Austur-
Evrópu til fjandans. Veiðileyfasal-
an myndi auk þess auka tekjur rík-
isins en minnka tekjur einstakling-
anna og það gengur þvert á grund-
völl sjálfstæðisstefnunnar. Ein-
hverjir telja ef til viU að þarna
væri lausn á halla ríkissjóðs en eins
og Ólafur Grímsson fjármálaráö-
herra hefur sýnt okkur að undan-
förnu er vísasta leiðin til að auka
ríkissjóðshallann einmitt að auka
tekjur ríkisins.
Fundarmenn ættu hins vegar að
íhuga þann möguleika vel aö stofn-
að yrði hlutafélag allra lands-
manna um veiðiréttindi á miðun-
um í kringum landið. Stjórn hluta-
félagsins, sem kosin væri af hlut-
höfum, ákvæði hversu mikið mætti
veiða á hverju tímabili og gæfi út
ávísanir til hiuthafa á hlut þeirra
í þessum veiðiheimildum. Hluthaf-
arnir gætu síðan selt útgerðar-
mönnum veiðiheimildirnar sjálfir.
Einhverjir hafa áhyggjur af því
að útgerðarmenn þyldu ekki aö
þurfa allt í einu að borga fyrir
veiðiheimildir og það sé ósann-
gjarnt þar sem þeir hafi aldrei þurft
þess. Mér þykir hins vegar ósann-
gjarnt að þeir skuli aldrei hafa
þurft að borga neitt og auðvitað
heltust einhverjir úr lestinni. Það
væri merki um að veiðarnar væru
loksins að verða hagkvæmari. -
Og þegar færri verða farnir að
veiða meira er engin ástæða til að
ætla annað en að þeir geti borgað
eitthvað fyrir veiðiheimildirnar.
Seljum rás2
Annað er það svo í viðbót sem
virkilega þörf er á að samþykkja,
og það er aö brýna fyrir forystu
flokksins að losa um kverkatak rík-
isins á atvinnulífmu með sölu, gjöf
eða niðurlagningu ríkisfyrirtækja.
- Eitt af þeim er rás 2 Ríkisútvarps-
ins og svæðisútvörp þess.
Rás 2 hefur ekkert fram að færa
sem einkareknar útvarpsstöðvar
hafa ekki og svæðisútvörpin þvæl-
ast fyrir einstaklingum og félaga-
samtökum úti á landi sem vilja
stunda útvarpsrekstur.
Enga frekju
Að lokum er það svo eitt sem á
ekki að samþykkja en það eru þær
fjölmörgu kröfur sem koma munu
fram um að ríkið leggi fé í hitt og
þetta og hér og þar. Eflaust eru
þetta oft á tíðum „mjúk“ og ,,góð“
mál en það virkar ekki sannfær-
andi að leggja af stað í kosninga-
baráttu með loforð í öðru munn-
vikinu um að hækka ekki skatta,
en endalausar kröfur um aukin
ríkisútgjöld í hinu.
Auk þess þarf alls ekki að brýna
fyrir stjórnmálamönnum að þeir
eigi að eyða því sem þeir innheimta
- þeir hafa staöið sig of „vel“ í þeim
efnum að undanfórnu.
Glúmur Jón Björnsson
„Landsfundarfulltrúar verða einnig að
gera sér grein fyrir því að Sjálfstæðis-
flokkurinn nýtur áberandi mests fylgis
á þeim svæðum þar sem vægi atkvæða
er minnst.“
Ekki eru þetta
vondir menn?
„Skiptir það þessa menn nokkru máli hvaða álit þjóðin hefur á þeim?"
Ég hef oft velt því fyrir mér hvers
vegna stjórnmálamennirnir okkar
njóta ekki meiri virðingar hjá eú-
menningi en raun er á. Og vegna
umræðu er ég heyrði í útvarpinu
um daginn og skemmtunar, þar
sem ég var gestur og hló mig mátt-
lausa með hinum er grínistinn fór
á kostum í gríni sínu um ráðamenn
okkar, langar mig til að velta fyrir
mér meö ykkur spurningunni um
það hvað það er sem veldur að
ráðamennirnir okkar og hið háa
Alþingi halda ekki virðingu sinni í
hjá fólkinu í landinu.
Getur verið að virðingarleysið
stafi af því að almenningi þyki þeir
ekki vinna nógu vel? Eöa getur
verið að þegar þeir eru uppvísir að
því að fara illa með fjármuni þjóð-
arinnar þá verði visst virðingartap
á þeim meðal þjóðarinnar?
Hulin afrek
Nú veit ég að það eru ekki allir
sammála um það hvað vel er gert
og heldur er fólk ekki sammála um
til hverra þátta peningunum sé
best varið. Ef svo væri þyrfti aðeins
einn stjórnmálaflokk. En eitt er ég
alveg viss um og það er - að þegar
þeir hafa bruðlað með féð í ferðir
erlendis á kostnað ríkisins þá eru
allir sammála um að þeir séu ekki
starfi sínu vaxnir.
Ég get vel ímyndað mér að þeim
finnist þeir hafa átt það skilið að
hafa það gott erlendis á kostnað
þjóðarinnar sökum afreka sinna í
störfum sínum fyrir þjóöina. En ef
svo er þá eru þessi afrek mér hul-
in, að minnsta kosti reyndi ég að
finna eitthvert afrek á árinu sem
var að líða, eitthvert afrek sem af-
séikað gat slíkt bruðl ráðherranna
og þeirra ráðuneyta á almannafé,
Kjallariim
Margrét Sigríður
Sölvadóttir
rithöfundur
sem nýbúið er að gefa upp, en fann
ekkert.
Það er ekki svo að þessir menn
séu að vinna fyrir þjóðina kaup-
laust og ættu þess vegna skilda
umbun fyrir verk sín því að þeir
sem þessa menn kusu á þing kusu
þá til vinnu og fyrir það fá þeir
greidd laun.
Tímasóun
Við erum fátæk þjóð og ættum
ekki að reyna að sýnast annað en
við erum. Það að slá um sig með
ríkidæmi á erlendri grund, ef til
vill til að ganga í augun á þeim
þjóðum sem ríkari eru, álít ég að
skili ekki öðru en háði þeirra sem
vit hafa á að gægjast undir glæsta
skikkju og sjá í heimaprjónað fóð-
urlandið sem síst er óvirðulegri flík
ef mikilmenni bera.
Þær þjóðir sem við erum að bera
okkur saman við sí og æ eru ekki
jafnumburðarlyndar við sína
menn og við virðumst vera við okk-
ar. Þeir eru látnir víkja fyrir minni
yfirsjónir en það að eyða milljónum
í kostnað við smáferðalög á er-
lendri grund og menn sem kosnir
eru pólitískri kosningu fá jafnvel
stöðuhækkun þegar þeir hafa
klúðrað einni stöðunni. - Aðeins á
íslandi gefast mönnum slík tæk-
ifæri og kannski er þaö þess vegna
sem menn vanda sig ekki nóg og
aga sjálfa sig ekki neitt enda virðist
það tímasóun í slíku þjóðfélagi sem
fyrirgefur allt og gerir engan
ábyrgan, að minnsta kosti ekki ef
hann hefur titil (þó kaupið inni-
haldi að sjálfsögðu titilinn og
ábyrgðina).
Hvað er það sem gerir það að
verkum að margur góður maður-
inn, sem með hugsjónum fer af stað
til að gera landi sínu gagn, endar í
því að gleyma upphaflegum til-
gangi sínum?
Hve margir hafa ekki lagt af staö
með góðan tilgang, það ljómar af
þeim á Alþingi, en aðeins um
stundarsakir, því það virðist fljótt
gleymast til hvers var komið.
Af hverju stafar óvirðingln?
„Ég vil byrja á því að lækka laun
alþingismanna, ráðherra og allan
risnukostnað og bruðl á kostnað
ríkisins við ferðalög ráðamanna
erlendis og heima.“
Hver hefur ekki heyrt eitthvað
þessu líkt þegar nýir menn halda í
sína kosningabaráttu til Alþingis.
En hvað gerist? Hvað verður um
þessa björtu sveina og meyjar sem
ljóminn hverfur svo fljótt af? Eða
er það rétt sem stundum hefur sko-
tið upp í kollinum á mér að þeir
reki sig á það að þeir fái svo litlu
breytt því það séu aðrir aðflar sem
í raun stjóma íslandi en Alþingi,
ráðamenn peningavaldsins en ekki
ráðamennirnir sem við erum að
kasta á óvirðingu?
En ef svo er er þá ekki rétt að
bera virðingu fyrir þeim, eru þeir
þá ekki að berjast við spillinguna
í landinu okkar? Eða er óvirðing
okkar tilkomin af því að þeir gefast
of snemma upp og láta sig fljóta
með straumi spillingarinnar?
Getur verið að þjóðin, almúginnn
sem landið byggir og hefur alltaf
raunveruleikann við höndina, en
ekki það fé sem þarf fyrir nauð-
synjum, skilji bara alls ekki hvað
auðvelt það er að gleyma sér við
glampann frá þjóðargullinu og
finnast um stund að þeir eigi það
sjálfir?
Þaö skyldi þó aldrei vera að
óvirðingin stafaði af því.
En ein góð spurning að lokum.
Skiptir það þessa menn nokkru
máli hvaða álit þjóðin hefur á þeim,
það er að segja fram að næstu kosn-
ingum?
Margrét Sigríður Sölvadóttir
„Eg get vel ímyndað mér að þeim fmn-
ist þeir hafi átt það skilið að hafa það
gott erlendis á kostnað þj óðarinnar
sökum afreka sinna í störfum sínum
fyrir þjóðina.“