Dagblaðið Vísir - DV - 26.09.1992, Síða 12

12
LAUGARDAGUR 26. SEPTEMBER 1992..
Sigurður Garðarsson veitingastjóri fyrir framan Hótel Lillehammer sem Alþjóða ólympíunefndin mun leggja undir
sig á vetrarólympíuleikunum 1994. Aðilar, sem ekki fá inni á Hótel Lillehammer þegar vetrarólympíuleikarnir
verða haldnir, eru reiðubúnir að greiða allt að sex milljónum fyrir tveggja vikna leigu á einbýlishúsi.
Alþjóða ólympiunefndin er þegar farin að halda fundi á Hótel Lilleham-
mer. Myndin er frá kvöldverði sem norsku konungshjónin, Haraldur og
Sonja, tóku þátt i. Samaranch, forseti Alþjóða ólympíunefndarinnar, situr
til vinstri við Sonju. Haraldi á hægri hönd situr eiginkona Samaranchs.
Lillehammer i vetrarbúningi. Bærinn er syðst í Guðbrandsdalnum í Noregi
og verður hann miðstöð vetrarólympíuleikanna sem áætlað er að alls
muni kosta 110 milljarða.
íslendingur veitingastjóri á hóteli Alþjóða ólympíunefndarinnar:
Ævintýralegt en erfitt
að þjóna háum herrum
- bjóða milljónir fyrir tveggja vikna leigu
Á glæsilegu hóteli syðst í Guð-
brandsdalnum í Noregi er í fullum
gangi undirbúningur fyrir komu Al-
þjóða ólympíunefndarinnar, kröfu-
hörðustu nefndar í heimi, eins og
sumir fullyrða. Staðurinn er Lille-
hammer, 23 þúsund manna bær, sem
verður miðstöð vetrarólympíuleik-
anna í febrúar 1994. Veitingastjórinn,
sem ber ábyrgð á vellíöan hinna
kröfuhörðu gesta að tveimur árum
Uðnum, er 26 ára gamall íslendingur
og heitir Sigurður Garðarsson.
„Það er ævintýraleg reynsla að fá
þessa herra hingað en ekki auðvelt
því þeir gera miklar kröfur," segir
Sigurður sem er ungur maður sem
setur markið hátt.
Hann segist hafa sótt um starf veit-
ingastjóra á Hótel Lillehammer
vegna undirbúningsins fyrir ólymp-
íuleikana. Vegna þeirra væri starfið
þegar orðið alþjóðlegt. En það hefur
líklega fleirum þótt þetta efdrsókn-
arvert starf.
„Það voru á þriðja tug sem sóttu
um,“ svarar Sigurður, hæverskur.
Hann segir laun sín ágæt miðað við
aldur sinn en annars ekkert til að
hrópa húrra fyrir.
Valinnúrhópi
150umsækjenda
Þetta var reyndar ekki í fyrsta sinn
sem Sigurður var valinn úr hópi
fjölda umsækjenda. Rétt áður en
hann lauk námi í hótelskóla í Sviss
1990 eftir tveggja og hálfs árs nám
komu þangað fulltrúar stórra hótela
til að velja úr nemendum og bjóða
þeim störf. „Fulltrúar Hilton og
Sheraton byrjuðu nú á að tilkynna
að þeir ræddu ekki við þá sem kæmu
frá löndum sem ekki væru í Evrópu-
bandalaginu. Hjá SAS-hótelkeðjunni
ætluðu menn aö ráða tvo aðila í j’fir-
mannaþjálfun. Það voru 150 sem
sóttu um og 20 teknir í viðtöl en 2
ráönir. Ég var annar þeirra."
Höfðu ekki
haldið á gulrót
Áður en Sigurður fór til Sviss í
hótelskóla hafði hann verið kokkur
á Naustinu eftir að hann lauk námi
í Hótel- og veitingaskólanutn 1986.
„Það hjálpaöi mér geysilegá mikið
að hafa kokkinn sem bakgrunn. Það
eru 100 manns frá öllum heimshom-
um teknir 1 hótelskólann á hveiju
ári. Margir höfðu- reyndar aldrei
komið inn á hótel og sumir ekki svo
mikið sem haldið á gulrót. Ríku fólki
þykir fint að senda bömin á einka-
skóla í Sviss. Tilgangurinn er ekki
alltaf að láta þau starfa í faginu og
það er til dæmis ekki helmingurinn
af þeim sem útskrifuðust með mér í
bransanum."
Háttsettirgestir
Að loknu náminu í Sviss, sem tók
tvö og hálft ár, fékk Sigurður samn-
ing upp á eitt ár hjá SAS-hótelinu í
Ósló. Þar fékk hann þjálfun í öllum
deildum sem aðstoðaryfirmaður.
„Meðal háttsettra gesta, sem ég hitti
og lagaði matseðil fyrir, vom Carter,
Mitterrand og Mandela. Þegar samn-
ingurinn var útrunninn fékk ég til-
boð um að koma í eitt ár til Englands
til starfa á Intercontinental-hótel-
keðjunni sem SAS átti þá 40 prósent
í. Ég þjónaði þá Karh Bretaprins í
veislu. Starfið gekk meiri háttar vel
og hefði ég gjaman vifjað vera þar
lengur. Atviimuleyfið fékkst hins
vegar ekki framlengt. Mér stóð til
boða að fara til Moskvu eða Kína en
langaði heldur að fara til Noregs þar
sem norsk sambýliskona mín hafði
verið við vinnu meðan ég var í Eng-
landi. Ég sótti þá um vinnu í Lille-
hammer og hef verið hér síðan í
apríl.“
Þar sem Hótel Lillehammer var
valið hótel Alþjóða ólympíunefiidar-
innar skuldbundu yfirmenn hótels-
ins sig til að þjálfa starfsfólkið sér-
staklega. Það verður meðal annars
sent á tungumálanámskeið og vínn-
ámskeið og matseðillinn þarf að vera
fyrir fólk frá öllum heimshomum.
Allthótelið undir
ólympíunefndina
Alþjóða ólympíunefndin og gestir
hennar leggja undir sig öll gistiher-
bergin í hótelinu sem verða orðin 200
að lokinni stækkun. „Það vantar eig-
inlega 200 herbergi í viðbót. Norska
ólympíunefndin er að tala um að
reisa viðbyggingu með 150 herbergj-
um sem hægt yrði að flytja burt eftir
á en það hefur engin ákvörðim verið
tekin ennþá.“
Ólympíuþorpið, húsin sem reist
era fyrir keppendur og hluta frétta-
manna, era flytjanleg timburhús og
hafa þegar nokkur þeirra verið seld
til annarra sveitarfélaga. Sérstök
áhersla verður lögð á umhverfisþátt-
inn á leikunum og því reynt aö raska
sem minnstu vegna framkvæmda.
Hvað varðar form og efnivið leituðu
hönnuðir til náttúra og menningar-
arfleifðar.
Alls er gert ráð fyrir að um 100
þúsund manns verði í Lillehammer
hvem dag sem vetrarólympíuleik-
amir standa. í 23 þúsund manna bæ
er ekki gistirými fyrir svo marga og
ekki heldur í nágrannabæjunum þar
sem hluti leikanna fer fram. Því er
gert ráð fyrir að flestir áhorfenda
gisti í Ósló og taki lest til ólympíu-
svæðisins. Þó svo að lestir eigi að
fara á milli á tíu mínútna fresti tekur
ferðin rúmar tvær klukkustundir
hvora leið og vilja margir losna við
lestarferðimar.
Bjóða 6 milljónir
fyrir 2 vikur
Lillehammer-búar era því þegar
famir að semja um leigu á húsimum
sínum þær tvær vikur sem leikamir
fara fram. Og ríka fólkið er reiðu-
búið að reiða fram stórfúlgur fyrir
þægindin. „Fólk leigir út húsin sín á
300 þúsund norskar krónur eða tæp-
lega þrjár milljónir íslenskra króna
fyrir þiessar tvær vikur. Opinbera
leigan, sem fólk semur um við
norsku ólympíunefndina hér í bæn-
um, er 200 þúsund norskar krónur
fyrir ósköp venjuleg hús,“ segir Sig-
urður. Frést hefur af aðilum sem
vora reiðubúnir að greiða á sjöttu
milljón íslenskra króna fyrir hús á
góðum stað í bænum.
Fékk skíðabakteríu
afíslendingi
Aðspurður hvort hann hefði ekki
smitast af vetraríþróttaáhuganum
sem ræður ríkjum í Lillehammer,
eins og reyndar alls staðar annars
staðar í Noregi, kveðst Sigurður vera
farinn að ganga á skíðum en það
hafi hins vegar verið íslendingur
sem vakti áhuga hans á þeirri íþrótt.
„Það kom hingað í frí íslenskur
stjórnmálamaður sem stóð í þeirri
trú að hér myndi hann ekki rekast á
neina íslendinga. Hann varð því ekki
lítið hissa þegar hann' komst að því
að veitingastjórinn á hótelinu var
íslenskur. Nú, hann fékk mig með
sér í skíðagöngu og þótti mér það
mjög gaman,“ segir Sigurður.
Frá því aö hann tók til starfa í apríl
hefur gestum hótelsins farið sífjölg-
andi. Á sjömida hundrað fréttamenn
hafa heimsótt Lillehammer það sem
af er árinu, þar af tvö hundrað er-
lendir. Norðmenn sjá mikla mögu-
leika í landkynningu vegna ólympíu-
leikanna. „Þeir sem sjá um ferðamál
á íslandi ættu að athuga hvort ekki
sé hægt að kynna ísland í leiðinni
vegna skyldleika okkar við Norð-
menn,“ bendir Sigurður á.
-IBS