Dagblaðið Vísir - DV - 15.04.1993, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 1993
Spumingin
Hvenær er sumardagurinn
fyrsti?
(Rétt svar er 22. apríl)
Guðmundur Rúnar: Hef ekki hug-
mynd.
Kolbrún Guðjónsdóttir: 22. apríl.
Sif Ásmundsdóttir: Hann er 22. apríl.
Kristján Thorlacius: Ég giska á 21.
apríl.
Páll Júlíusson: Það veit ég ekki.
Sigriður Guðmundsdóttir: 22. apríl.
Lesendur__________________________________
Möguleikar íslands sem ferðamannalands:
Veðurfar og þröng-
sýni helstu ókostir
Ferðamenn á íslandi. - Landkönnuöir í leit að lífsreynslu?
Birgir Guðmundsson skrifar:
Á erlendu sjónvarpsstöðinni Sky
News má sjá fasta þætti sem á ensku
nefnast „Travel Destination" (mætti
nota íslenska orðiö „ferðamanna-
staðir"). í þessum þáttum er farið
vítt um völl og tekin fyrir sérstök
lönd eða svæði víðs vegar um heim-
inn. Þar er getið markverðustu hluta
til að skoða, siða og venjubundinna
lífshátta landsmanna, gististaða og
matsölustaða og sagt frá ferðakostn-
aði, verði á hótelum, o.s.frv.
Ég minnist tveggja landa sérstak-
lega í þessum þáttum sem nýlega
voru sýndir. Annars vegar Senegal á
vesturströnd Afríku og hins vegar
Kenía í sömu álfu. Ekki hafði ég hug-
mynd um menningu þessara landa,
hvað þá að þarna hefðu verið byggð-
ir upp ferðamannastaðir með fá-
dæma lúxus. Höfuðborgirnar (Dakar
í Senegal og Nairobi í Keníu) eru
glæsilegar nútímaborgir og hýsa alla
þá kosti og ókosti sem stórborgir
menningarlandanna búa við.
Þarna var greint frá sérstæðum
byggingastíl sem þjóðirnar kjósa aö
nota þegar um hótel úti á lands-
byggðinni er að ræöa og sýna vel
hvernig haldið er í forna menningu
og hefð í þessu sambandi. í Senegal
mátti t.d. sjá heilu þorpin sem notuð
eru til að bjóða ferðamönnum gist-
ingu í. Húsin sem voru með strákofa-
lagi en reist á staurum í og við stöðu-
vatn voru hins vegar meö öllum nú-
tímaþægindum fyrir ferðamennina.
Alls staðar var sérstaklega bent á
og upplýst um hvað feröamenn gætu
gert eftir að viðteknum degi lýkur
hjá hinum venjulega ferðamanni, þ.á
m. dansstaðir og spilavíti. Mér varð
hugsað til kynningar okkar á íslandi
og öllum þeim reglum sem hér gilda
og fæla a.m.k. einstaka ferðalanga
frá að koma hingað.
Auðvitað ræður enginn við veður-
farið sem óneitanlega er einn versti
ókosturinn viö land okkar. Það hljóta
allir að viðurkenna. En sú þröng-
sýni, sem hér hefur ríkt til þessa
varðandi alhliða og viðurkennda
þjónustu við ferðamenn, er líklega
hálfu verri. Hér hefur ekki mátt selja
létt vín eða bjór nema á virkum dög-
um. Margir ferðamenn kaupa gist-
ingu utan hótela og sjá sjálfir um
matargerð líkt og íslendingar sækj-
ast eftir erlendis. Okkur þykir sjálf-
sagt að geta keypt eina vínflösku eða
svo í venjulegum matvörumarkaði.
Hér heima þykir okkur hins vegar
ekki óeðlilegt að leggja höft á þetta.
Og um ferðamenn hugsum við ekki
baun. Spilavíti eru líka sjálfsagður
liður í afþreyingarþjónustu við
ferðamenn erlendis. Hér eru þau
bönnuð með lögum. Engin haldbær
rök liggja að baki þeim ólögum. í það
heila tekið má segja að veðurfarið
og þröngsýnin séu helstu ókostir ís-
lands sem ferðamannalands og verða
það líklega áfram. Það er því óþarfi
að eyða miklum fjármunum í kynn-
ingarstarfsemi á íslandi erlendis.
Þeir sem hingað vilja koma, þeir
koma sjálfviljugir og eyða sem
minnstum fjármunum. Þeir eru eins
konar landkönnuðir í leit að lífs-
reynslu.
Rangfærslur um Andrés Önd leiðréttar
G.J. ogS.G. skrifa:
Þann 29. mars sl. birtist í blaöinu
lesendabréf frá Ásgeiri Haraldssyni
þar sem hann tjáir sig fjálglega um
þýðingar Vöku-Helgafells á nöfnum
í Andrési Önd. Við sáum okkur því
knúna til að stinga niður penna og
leiðrétta bæði rangfærslur þær og
misskilning sem virðast hrjá Ásgeir.
Um nokkurra ára skeiö störfuðum
við hjá Vöku-Helgafelli. Vakti það
athygli okkar að hinir dönsku herrar
kvörtuðu mjög yfir því hve óljósar
þýðingar tröllriðu íslensku blöðun-
um og fóru jafnan fram á bragarbót.
Nú, fjórum árum síðar, hefur blaðiö
oröið viö þeirri bón og er það vel.
Ef Ásgeir hefði kynnt sér stað-
reyndir málsins sæi hann t.d. að
„Kalli kanína" er kanína en ekki
héri. - Nafnið „Gassi gæs“ (sem Ás-
geir kallar að vísu ,,Gussa“) er gömul
mynd orðsins steggur en hefur fram
yfir það að nú fæst stuðlað nafn sem
er auðvitað mun áhrifameira. - Um
„Gull-ívan“ er það að segja að ívan
er rússneskt nafn sem merkir álfur
og sæmir vart andstæðingi Jóakims.
- Hins vegar er nafnið Glúmur sótt
í samnefndan fornkappa sem kennd-
ur var við víg og þótti mikið háska-
menni, og hlýtur því nafnið að lýsa
mun meira varmenni en Gull-ívan
er. Og talandi um varmenni, þá ber
nafnið „Ljótukallafélagið“ slælegri
máltilfinningu vott en „Varmennin"
eru hins vegar góð og gild íslenska.
- „Robbi refur“ og Kalli kanína eru
alls ekki frændur eins og Ásgeir virð-
ist halda. - Nafnið Skúli skógarbjöm
gefur mun meira til kynna en Bjössi
bóndi, þar sem hann er skógarbjörn
en ekki bóndi. Og að lokum þá er
„fröken Pikkólína" einfaldlega
skemmtilegra nafn heldur en
„ungfrú Hraðrita".
Við vonum, Ásgeir, að þú, ásamt
ef til vill fleiri, séuð einhverju nær
eftir þennan lestur. - Brjótum af okk-
ur klafa íhaldssemi og fordóma og
stígum fram í nútímann.
Frábær tangótónlist í Sjónvarpinu
Kristinn skrifar:
Laugardagskvöldið 10. þ.m. sýndi
Sjónvarpiö tónlistarþátt sem nefnd-
ist Tangókvöld. Þar léku þau Edda
Erlendsdóttir píanóleikari og Oliver
Manoury bandoneonleikari ásamt
nokkrum öðrum hljóðfæraleikurum
öðrum tangótónlist.
Þessi tónlistarþáttur í Sjónvarpinu
var meö þeim skemmtúegustu og
vönduöustu sem ég hef séð hér í Sjón-
varpinu. Þau Edda Erlendsdóttir og
Oliver Manoury hafa áður haldið hér
tónleika og fengið þá með sér aðra
innlenda hljóðfæraleikara sér til að-
stoðar. Hér var þó um sérstaka tón-
leika að ræða, þar sem uppistaöan
var tangótónlist og allir hljóðfæra-
Edda Erlendsdóttir pianólelkari og Oliver Manoury bandoneonleikari leiddu
tangótónlistina í nefndum sjónvarpsþætti.
DVáskilur sérrétt
til að stytta aðsend
lesendabréf
leikaramir frábærir tónlistarmenn.
Þessi tónlist er nær óþekkt hér á
landi en á ört vaxandi áheyrendahóp.
Verkin sem leikin voru eftir Astor
Piazzolia nutu sín afar vel í flutningi
þessara listamanna. Ég veit um
marga sem misstu af þessum fágæta
tónlistarþætti og því væri þakksam-
lega þegið að endursýna þáttinn viö
tækifæri og auglýsa hann mun betur
en gert var.
DV
Hrafnsmálinfram
J.P. skrifar:
Hún er í góðu lagi forgangsröð-
in hjá ríkisstjórninni þegar stóru
málin eru annars vegar. Alhr
hafa fylgst með því hvernig ráðn-
ingarmálin í stöður hjá Sjónvarp-
inu hafa haft forgang hjá ríkis-
stjórninni. Kjaramálin dragast
svo á langinn og engin er niður-
staða komin í þau þegar þetta er
skrifað (13. apríl). Það virðist því
sem ríkisstjórnin hafi tekið
Hrafnsmálin fram yflr kjararaál-
in. Er þetta ekki dæmigert fyrir
íslenskt þjóðfélag á brauöfótum?
Mótmælum
skattlagningu
Einar Guðjónsson skrifar:
Nú er farið að kvisast hvernig
haga skuh kjarasamningum í
stórum dráttum. Rikið ætlar að
skattleggja vaxtatekjur af sparifé
landsmanna og fleiri skattar eru
í undirbúningi til aö brúa eitt-
hvert tilbúiö fiárlagagat sem sagt
er stækki við gerð kjarasamninga
á vinnumarkaði. - En er nú ekki
komiö að okkur skattborgurum
þessa lands að mótmæla allri frek-
ari skattlagningu á okkur? Er ekki
nær að sameinast um að veija
kaup okkar og kjör eins og þau
eru í dag, án allar skattlagningar?
Margirífríiáárs-
launum?
Kjartan hringdi:
í umræðunni um sjónvarps-
máhn og ráðningar á þeim bæ
hefur komiö í ljós, sem auðvitað
margir vissu en þó ekki allir, að
í vissum stéttum opinberra
starfsmanna tiðkast að menn geti
tekið sér ársleyfi á fullum laun-
um. Einhverjir fleiri en fram-
kvæmdastjóri Sjónvarps hljóta
að vera í slíku ársleyfl. Þetta vill
fólk gjarnan vita meira um.
Hvernig væri nú að birta hsta
yfir alla þá sem njóta þessara
fríðinda á kostnaö íslenskra
skattborgara?
Seinheppni ís-
landsbanka
N.K. hringdi:
íslandsbanki hefur auglýst svo-
kallaða vildarþjónustu sem m.a
felst í því að eiga „beinan aðgang
að þjónustufulltrúa“. Forgangs-
verkefni hans sé að þekkja við-
skipti viöskiptavina og vera þeim
innanhandar um hvaðeina í sam-
skiptum við bankann. - Síöan
kemur eins og skrattinn úr sauð-
arleggnum að þessi staða innan
bankans er ekki ýkja traustvekj-
andi eftir að þjónustufulltrúi einn
varð uppvís að að notfæra sér
trúnað viðskiptamanna sem ekki
uggöu að sér. ■íllslll
Aukinnlyfja-
kostnaður
210156-4029 skrifar:
Ég er einn þeirra óheppnu, er
atvinnulaus og á 50% atvinnubót-
um og fæ u.þ.b. 6 þús. kr. á viku.
Ég þurfti að'leita til slysadeildar
Borgarspítalans vegna meiðsla.
Komugjald þar er 4 þús. kr. Þar
sem þetta virtist illkynja var mér
gefinn lyfseðill (þó án frekari
rannsóknar) og kostaði það mig 3
þús. kr. Síöan varð ég að greiða
fyrir endurkomur (1200 kr. í hvert
sinn). Til lieimilislæknis fór ég
fiórum sinnum vegna þessa og
greiddi 600 kr. í hvert skipti. Einn-
ig til hjúkrunarfræðings til um-
búðaskipta og greiddi þar 700 kr.
í hvert sinn. Áætlaður kostnaður
við lyf, sem loks var tahö rétt aö
gefa mér vegna niðurstöðu rann-
sóknar, er kr. 1500. Mér finnst nti
nóg komið fyrir mann með þessar
aðstæður. - Hvar endar þetta?
Hafa áorðnar breytingar i heil-
brigðiskerflnu ekki skaðað þá sem
minnst mega sín í þjóðfélaginu?