Dagblaðið Vísir - DV - 18.09.1993, Blaðsíða 23

LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1993
23
DV
Merming
Ytri höfnin
Bókmeimtir
Örn Ólafsson
Þetta er þriðja ljóðabók Braga Ól-
afssonar, tæpir þrír tugir ljóða. Þau
eru öll af sama tagi, ljóðmælandi
talar í eigin nafni, frásagnarháttiu-
hans er sérkennilegur, jafnan eitt-
hvað öðruvísi en við var að búast.
Yfirleitt í eilítið hátíðlegum tón
þótt um hversdagslega atburði tali.
Hann þérar oft viðmælanda sinn.
Þetta misræmi efnis og forms setur
draumkenndan blæ á ljóðin, það
er eins og eitthvað sé undir yfir-
borðinu sem erfitt er að höndla. Sú
tilfinning magnast við að sagt
Merkileg iðja
í sjálfu sér er það ekki merkileg
iðja sem ég er gripinn við einn
sunnudagsmorgunn af heimafólki.
Ég stend við bókaskápinn í lesstof-
unni og er að rugla sundur bókum
sem staðiö hafa saman svo ánun
skiptir og óteljandi síðdegi hafa far-
ið í að raða. Trakl fær ekki lengur
að standa við hhð Rilke, nú mænir
á mig renglulegur kjölur milli Litlu
fiskanna og Fólksins míns eftir
Gerald Durrell. Ben Húr hefur tek-
ið undir sig ennþá stærra stökk og
það hefur greinllega tekið á hann
því rauður og þrútinn breiðir hann
úr sér milh Rapid French og The
Joy of Sex. Þetta er kannski ekki
svo merkileg iðja, að minnsta kosti
þykir brýnna að ég klæðist og
sendist eftir brauði út í búð, en þó
hggur margt henni að baki: áralöng
skólavist, lestur bóka sem sumir
hafa aldrei kynnst, og líf lifað í
stöðugum ótta við refsingu.
Bragi Ólafsson:
Ytri höfnin.
Bjartur 1993, 47 bls.
Bragi Olafsson.
er frá einhveriu sem ekki er í frá-
sögur færandi, t.d. að mælandi
gangi fram á rjúkandi hlandpoh í
Fischersundi en það er lokapunkt-
ur ferðalýsingar ljóðsins. Einnig
segir frá thefnislausum athöfnum,
svo sem að frænka hans skhur skó
sinn eftir í fjöruborði. í sth við þetta
eru óskiljanleg viðbrögð ljóðmæ-
landa svo sem vinsht út af meining-
arlausum miða (bls. 38) og af sama
tagi er enn að stundum vitnar ljóð-
mælandi í önnur ljóð, t.d. eftir Ósk-
ar Árna í „Hringekjan", í T.S. Ehot
(bls. 37) og minnir á Rimbaud (t.d.
bls. 22). Aht er þetta samsthlt í þá
veru að gera hversdagsleikann
framandlegan. Lítum á dæmi um
þessa dularfuhu ásýnd hlutanna
(bls. 15):
Kjallaragluggi
Eg sé ekki betur en að einhvem tíma
hafi verið gestkvæmt þama niðri.
Og að sá sem fór síðastur út
hafi gert einhver plön
sem áttu að rætast á öðrum stað.
Hafi sótt að honum þorsti
við allt erfiðið sem beið,
sneri hann ekki aftur til að slökkva
hann hér
þar sem drykkir bíða ennþá í glösum.
Þetta er vandasöm sighng, að
fjalla á annarlegan hátt um alvana-
leg fyrirbrigði, og mér virðist hún
ekki ahtaf heppnast vel. Stundum
er þetta svo einfalt að ekkert er við
það:
Ljóð
Þú vildir
kalla það tösku.
Mér fannst orðið kista
eiga betur við undir farangurinn.
Það mætti ímynda sér að farang-
urinn sé þá lík en það þarf ekki að
vera og lesandi væri svo sem htlu
nær. En við ljúkum þessu á fyrsta
texta bókarinnar, prósaljóði. Þar
koma hugrenningartengsl upp í því
sem fljótt á litið virðist bara vera
lýsing á bókum. Upphafleg röð
þeirra er hefðbundin samkvæmt
bókmenntasögu því að Trakl og
Rilke vóru samtímamenn, báðir
ljóðskáld á þýsku. Ég man raunar
htið um Ben Húr en þó að hann
var ungur kraftakarl. 5g þarna er
hann „rauöur og þrútinn“ stendur
hann eins og lókur á milli bóka um
unað kynlífsins og „Fljótlærð
franska"! En síðasta orðið er
reyndar hka haft um skapakossa.
Þessi kynferðislegi blær fer saman
við það aö ljóðmælandi er staðinn
að iðju sinni af heimihsfólkinu og
andstætt henni meðhöndlaður eins
og harn, sendur út í búð. í lok ljóðs-
ins segist hann búa yfir sérstakri
þekkingu og við stöðugan ótta við
refsingu en hvort tveggja ætti vel
við, t.d. bam sem stundar óleyfúeg-
ar kynlífsathafnir.
Þaö er reyndar vandséð hve langt
má ganga í þvílíkum túlkunum því
ég sé ekki að þær leiði til neins nýs
heildarskilnings á ljóðinu, það
verður bara undarlegra fyrir vikið,
rétt eins og ljóðmælandi er að mgla
sundur bókum, þegar vænta mátti
að hann raðaði þeim saman.
Baldur Jónsson framkvæmdastjóri sölusviðs Mjólkursamsölunnar afhendir
Gísla G. Jónssyni viðurkenningu fyrir frábæran árangur.

TIL HAMINGJU i/ai/awiái i/i\t
gísli kokomjolkin
SIGURVEGARIARSINS!
nmr
„Fátt virðist geta komið honum úr jafnvœgi og í mótum ársins
hefur hann oft sýnt afburða akstur. “ (Mbi. 14. sept. 1993).
Árangur Gísla G. Jónssonar á „Kókómjólkinni“ hefur verið með
ólíkindum á þessu ári og bikar- og íslandsmeistaratitlar eru í
höfn. Mjólkursamsalan óskar Gísla hjartanlega til hamingju með
þennan einstaka árangur.
£R GOt