Dagblaðið Vísir - DV - 28.09.1993, Qupperneq 15

ÞRIÐJUDAGUR 28. SEPTEMBER 1993
15
Gæðavegurinn og
ríkisstjórnin
Það má segja að helsta nýlundan
í atvinnumálum landsmanna um
nokkuð langt skeiö sé hvernig má
koma á hágæðastjómun í rekstri
fyrirtækja. Markmið gæðastjóm-
unar er fyrst og fremst í því fólgið
að ná hámarksárangri í því sem
menn em að fást við hveiju sinni.
Slikur árangur næst ekki nema
stjórnendur fyrirtækja séu færir á
sínu sviði því eftir höfðinu dansa
limirnir.
Eins og gengur hefur mismun-
andi árangur náðst innan fyrir-
tækja hvað þetta varðar en víða er
mikil hugarfarsbreyting þar sem
meiri virðing er borin fyrir þeim
verðmætum sem menn eru með í
höndunum og stjómendur sjá að
án mikils og góðs samstarfs við
undirmenn sína verður árangur-
inn rýr.
Gæðaátak ríkisstjórnarinnar
Þessi nýja hugsun gæðastjómun-
ar hefur ekki náð til rikisstjómar
Davíðs Oddssonar þrátt fyrir að
ráöherrar hafi verið allra manna
duglegastir að hvetja stjórnendur
fyrirtækja til að spjara sig. Það
gæðakerfi er leiðtogar þjóðarinnar
vinna eftir hefur ekki fært þjóðinni
ný tækifæri né heldur nýjan sókn-
arhug. Það kerfi sem ríkisstjómin
hefur byggt upp er ekki vænlegt til
árangurs fyrir þjóðarhag. Ósam-
stæðari hóp manna er vart hægt
að hugsa sér.
Ráðherrar berast á banaspjótum,
engin meiri háttar mál em útkljáð,
tónn ósáttar og afbrýðisemi berst
með öllum fjölmiðlum daglega. Það
Kjallariim
Ingibjörg Pálmadóttir
alþingismaður
sem einn ráðherra telur vera lög-
legt telur annar ráðherra lögleysu
og ráðherrar draga ekki af sér í
fjölmiðlum, kroppa augun hver úr
öðrum, kalla hver annan poppara,
grínista, óbilgjamar frekjur og
fýlupoka svo að eitthvað sé nefnt.
Hversu lengi gæti forstjóri fyrir-
tækis liðið samstarfsmönnum sín-
um slíkt háttemi í fjölmiðlum og
hvemig kemur slíkt niður á stjóm-
un fyrirtækis? AIls staðar í þjóðfé-
laginu, nema í ríkisstjóm Davíðs
Oddssonar, yrði gert eitthvað í
máhnu. Þeir gera ekki sömu kröfur
til sín og þeir gera til allra annarra
í þjóðfélaginu.
Orð og athafnir
Eitt meginmarkmið gæðastjórn-
unar er að orð og athafnir fari sam-
an. Þeir sem kusu Sjálfstæðisflokk-
„Eitt meginmarkmið gæðastjórnunar
er að orð og athafnir fari saman. Þeir
sem kusu Sjálfstæðisflokkinn 1 síðustu
kosningum sögðust margir fyrst og
fremst kjósa hann vegna þess að hann
ætlaði að lækka skatta.“
„En allir einstaklingar i þjóðfélaginu bera meiri skatta í dag en nokkru
sinni fyrr,“ segir Ingibjörg m.a. i grein sinni.
inn í síðustu kosningum sögðust
margir fyrst og fremst kjósa hann
vegna þess að hann ætlaði að lækka
skatta. Hann ætlaði að snúa frá
skattpíningarstefnu vinstri flokk-
anna og hann ætlaði að sýna heil-
indi og festu.
Hefur hann staðið við að lækka
skatta? Jú. Hann lækkaði skatta á
þeim fyrirtækjum sem skilað hafa
verulegum hagnaði. Þar fann hann
mesta þörf fyrir skattalækkun. En
allir einstaklingar í þjóðfélaginu
bera meiri skatta í dag en nokkru
sinni fyrr. Það er nýr sjúkraskatt-
ur, skólaskattur, orkuskattur,
ferðaþjónustuskattur, skattur á
prentiðnað svo að eitthvað sé nefnt.
Á sama tíma eru byggðar dýrar
þjónustubyggingar sem eru dæmd-
ar til að vera htið eða ekkert nýttar
vegna skorts á rekstrarfé og þrátt
fyrir ahar þessar skattahækkanir
á að skattleggja einstakhnga enn
meira. Nýjustu sóknartækifærin í
skattheimtu er nýr sjúkraskattur
ofan á þann gamla því sjúklingar
hggja einstaklega vel við höggi þar
sem sjúkdómar gera ekki boð á
undan sér. Ekki þarf að efa að þessi
skattur mun imiheimtast vel. Hér
á fólk ekkert val.
Alvöru gæðastjórnun
Alvöru gæðastjómun kallar á
hópvinnu þar sem fundnar eru
lausnir á smáum og stórum vanda-
málum. Ráðherramir em hópur
manna sem vinnur í gegnum fjöl-
miðla. í þessari ríkisstjóm finnst
ekkert sem heitir heihndi. Því
verða mikilvæg mál aldrei afgreidd
af þessum hópi, smámál verða
umsvifalaust að stórmálum.
Meginmarkmið gæðastiómunar
eiga ekki upp á pahborðiö hjá yfir-
boðurum þjóðarinnar, ekki þeim
sem setja lög og reglur. Þessi ríkis-
stjórn hefur fengið tækifæri en
tækifærunum hefur hún glataö.
Því em það færri og færri sem hafa
trú á því að hún muni nokkurn
tíma bera gæfu til þess að ganga
með þjóðinni gæðaveginn.
Ingibjörg Pálmadóttir
Fossvogsdalur - útivistar-
svæði almennings
Fossvogsdalur hefur nokkuð verið
í umræðunni undanfariö vegna
andstöðu við fyrirhugaðan golfvöh
sem þekja á stórt svæði dalsins.
Þykir sumum nóg komið af fyrir-
ferðarmiklum íþróttasvæðum í
dalnum.
Fossvogsdalur hefur í raun verið
skilinn útundan í skipulagi borgar-
innar síðustu áratugi en sennilega
hefur það haft sitt að setja að Kópa-
vogur á hluta af dalnum. Dalurinn
hefur mátt þola ýmsar umdeilan-
legar framkvæmdir, svo sem
íþróttasvæði og húsbyggingar, og
hefur hið opna svæði verið skert
verulega.
Deilur um skipulag
Þegar baráttimni við talsmenn
fjarstæðukenndra og fráleitra hug-
mynda um lagningu hraðbrautar
um dahnn lauk héldu margir að
tóm gæfist th þess að skipuleggja
svæðið sem enn er eftir. En að ætla
síðan hópi golfáhugamanna svo
stórt svæði sem um ræðir samrým-
ist ekki vilja almennings.
Kjallariim
Ólafur Reynir Guðmundsson
nemi í HÍ
í Fossvogsdalnum er búið að eyða
miklum fjárhæðum í íþróttasvæði
og því spyija margir hvort ekki
væri viturlegra að nýta svæðið sem
eftir er í útivistarsvæði fyrir al-
menning. Við sjáum hvað hægt var
að gera fyrir Laugardalinn og þess
vegna ætti að vera hægt að gera
eitthvað álíka fyrir Fossvogsdal þótt
miklu minna fjármagn yrði notað.
Einnig er hægt að nefna frábæra
uppbyggingu Elhðaárdalsins sem
er orðinn að úrvals útivistarsvæði
með fjölbreytilegum gönguleiðum
í skógi vöxnu umhverfi.
draugagangi hnnti, skaut þá ekki
upp kolhnum hugmynd um golf-
vöh? Ef sú verður niðurstaðan má
alveg eins búast við að Skotfélag
Reykjavíkur fái leifar dalsins fyrir
æfingasvæði!
Þótt golfvöhur geti verið fahegur
á að hta þjónar hann aðeins þröng-
um hópi. Það hlýtur að vera sann-
„Við sjáum hvað hægt var að gera fyr-
ir Laugardalinn og þess vegna ætti að
vera hægt að gera eitthvað álíka fyrir
Fossvogsdal þótt miklu minna fjár-
magn yrði notað.“
gjamara markmið og vinsæha að
Hraðbrautarvofan reyna að skipuleggja alhhða úti-
Árum saman hefur fólk búið í vistarsvæði í Fossvogsdal - útivist-
nágrenni Fossvogsdals við órækt arsvæði almennings.
dalsins og umræðuna um hrað- Ólafur Reynir Guðmundsson
brautardrauginn. Þegar þeim
ivioo og
Jólasveinaland
í Esjuhlíðum
Myndi
„Mér finnst
hugmyndin
mjög athygl-
isverð. Það er
þörf fyrir
nýja þætti í
afþreyingar-
þjónustu fyrír
ferðamenn.
Þetta gæti
orðiö gott í
því tilliti. Eg
hef efasemdir um það hvort hægt
sé að fá aðha th að fjármagna
þetta en ef það er hægt áht ég
framkvæmdina vera til góös fyrir
ferðaþjónustu á Íslandí. Þetta
gæti orðið það skemmtilegur
hlutur aö hann hreinlega drægi
fólk til landsins. Eftir þvi sem
valkostirnir fyrir ferðamenn eru
fleiri þvi lengri verður dvöl
þeirra og þeim mun meiri pening-
um eyðir viðkomandi ferðamað-
ur í landinu. Það er einmitt það
sem hlutimir snúast um - ekki
bara að fá fleiri ferðamenn heldur
að aukningu í erlendum gjald-
eyri. Þetta er ákaflega einstök
hugmynd um þjóðtrú sem ég hef
ekki heyrt um eða séð annars
staðar. En álfar og tröh er eitt-
hvað sem tvimælalaust er eitt-
hvað nýtt. Elías Einarssn er ákaf-
lega hugmyndaríkur. Aht sem
honum dettur í hug í sambandi
við feröamálin er spennandi. Ef
það er hægt aö gera það að veru-
leika er það hiö besta mál,‘
rétti stað-
„Það má
fyrst og
fremst hugsa
sér Esjuna
sem göngu-
land þó að
hugmyndin
sé 1 sjálfu 001*
ekkert slæm. Ragnar F. Kristjáns-
Þetta er bara *on, verkefnisstjóri
ekki rétti hjá Náttúruvemdar-
staðurinn. ráði
Við fengum þetta mál í hendur
og lögðum það fyrir nefnd sem í
eru verkfræðingur, jaröfræðing-
ur og landslagsarkitekt. Síöan
var reynt að meta og gera sér
grein fyrir hvaöa áhrif þetta hefði
á landsvæðið við Móghsá í landi
Esju. í þessu tilfelh vorum við
talsvert á varðbergi um þaö
hvernig ætti að afgreiða svona
mál. Efnahagsleg sjónarmið eru
ekki okkar hhö. En þama er mjög
laus jarðvegur og mjög erfitt að
vinna þetta. Það eru mörg spurn-
ingarmerki. Þegar komið er með
deiliskipulagstiUögu eins og í
þessu thfeUi liggur ekki fyiir
hvemig á að vinna verkið. Ég
man eftir þessu máh vegna þess
að þetta var svo skemmtilegt. Þaö
verða að koma svona skemmti-
legar hupiyndir upp einstaka
sinnum th að halda manni vak-
andi. Við höfðum reyndar ekki
heyrt af hugmyndinni lengi eða
þangaö th hún kom í DV fyrir
helgi.“
-Ótt