Dagblaðið Vísir - DV - 28.02.1994, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1994
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÖLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÖNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÖLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar: ÞVERHOLTI 11,
blaðaafgreiðsla. áskrift: ÞVERHOLTI 14, 105 RVlK. SlMI (91)63 27 00
FAX: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir? (91 )63 29 99
GRÆN NÚMER: Auglýsingar: 99-6272 Askrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDG. 25. SlMI: (96)25013. BLAÐAM.: (96)26613.
FAX: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJÁLSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF., ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 1400 kr. m/vsk.
Verð í lausasölu virka daga 140 kr. m/vsk. - Helgarblað 180 kr. m/vsk.
Sér grefur gröf
Ástandið á stjómarheimilinu er ekki gott. Satt að segja
alveg afleitt. Deilur stjómarflokkanna og áberandi stirð-
leiki í samskiptum formannanna hefur verið helsta
fréttaefni íjölmiðla undanfama daga, ef ekki vikur, og
almenningur hefur fylgst með því af vaxandi undrun,
hvemig mál hafa þróast til verri vegar.
Fyrirfram hefði mátt ætla að deila af þessu tagi væri
auðleysanleg. Auðvitað er öflum ljóst að stjómarflokk-
amir hafa mismunandi skoðanir á landbúnaðarmálum,
en þeir hafa hingað til komið sér saman um málatilbún-
að og jafhvel lagasetningu. Þegar Hæstiréttur hnekkti
þeim skilningi sem stjómarþingmenn og Alþingi hafði
lagt í tfltekið ákvæði í búvörulögunum sem sett var á
síðasta þingi, gerðu stjómarflokkamir með sér sam-
komulag að breyta lögunum til samræmis við það sem
til stóð í upphafi.
Það samkomulag gekk raunar út á það að staðfesta
það ástand sem samið hafði verið um. Það átti með öðrum
orðum hvorki að rýmka lögin né þrengja þau. í þeim til-
gangi var lagt fram stjómarfumvarp um breytingar á
búvörulögum.
Þessu frumvarpi hefur verið breytt í meðförum land-
búnaðamefndar Álþingis og Alþýðuflokkurinn hefur lýst
sig andvígan áliti nefhdarinnar á þeirri forsendu að
nefndarálitið gengi lengra en samkomulag ríkisstjómar-
innar kveður á um.
Dæmalausar og ótímabærar yfirlýsingar formanns
nefndarinnar, mismunandi túlkanir Davíðs Oddssonar
annars vegar og Jóns Baldvins Hannibalssonar hins veg-
ar hafa hleypt máflnu í hnút. Ásakanir um samningsrof,
skeytasendingar í gegnum fjölmiðla og sambandsleysi
milli formannanna hefur í för með sér trúnaðarbrest sem
ekki sér fyrir endann á.
Jafnvel þótt einhver málamiðlun náist í þessu land-
búnaðarmáli, tekur langan tíma, ef það þá tekst, að
byggja upp gagnkvæmt traust á mifli þeirra manna sem
leiða þessa ríkisstjóm.
Kannski er deflan um landbúnaðinn komið sem fyllti
mæflnn. Kannski var strengurinn brostinn á milli stjóm-
arflokkanna áður og af öðrum ástæðum. En nú er hann
orðinn opinber og ríkisstjómin geldur fyrir það. Það tap-
ar enginn þessum slag, nema ráðherramir sjálfir og
flokkarnir sem að þeim standa. Það er ekki traustvekj-
andi fýrir kjósendur og það er ekki til uppörvunar í
kreppunni, þegar landsstjómin berst á banaspjótum út
af máli af þessu tagi. Sér í lagi þegar fyrir flggur að deil-
an varð tfl og magnaðist fyrir það eitt að ráðherrar töluðu
ekki saman.
Satt að segja er ríkistjóminni vorkunn. Hún hefur
lamað sjálfa sig og er ekki líkleg til stórræðanna eftir
undangengna lotu. Deilur eins og þær, sem þjóðin hefur
orðið vitni að, leiða tfl þess að flokkamir fara í skotgraf-
imar. Þeir fara að hugsa um eigið skinn. Þeir leitast við
að skapa sér vígstöðu, án tflflts til þess hvort það komi
stjóm landsins vel eða illa. Hanaslagurinn um landbún-
aðinn er feigðarflan á versta tíma, sjálfsvig ríkisstjómar,
sem hingað til hefur átt nóg með andstæðinga sína þótt
hún yrði ekki sjálfri sér verst.
Sér grefur gröf sem grefur.
Framundan em stórmál á þingi. Kvótamálin og fisk-
veiðistefnan er að komast í brennidepfl. Hvemig á ríkis-
stjóm að veita styrka forystu og marka skýra stefnu, ef
ráðherramir geta ekki einu sinni talað saman nema í
vitna viðurvist? Ellert B. Schram
Frá opnun Vestfjarðaganga til Súgandafjarðar 16. febr. sl.
Vestfjarðagöng og ef ling
íslensks atvinnulífs
Miðvikudagurinn 16. febrúar síð-
ast liðinn verður Vestfirðingum og
vonandi landsmönnum öllum
minnisstæður. Þann dag var
sprengt í gegn, í jarðgöngunum til
Súgandafjarðar. Þar með var
vetrareinangrun Súgandafjarðar í
raun rofin, þó enn sé mikil frá-
gangsvinna eftir áöur en vegurinn
um göngin verður tekinn endan-
lega í notkun.
Sú mikla bylting sem framundan
er á norðanverðum Vestfiöröum
með tilkomu jarðganganna er ólýs-
anleg. Á þessari stundu er líka erf-
itt aö gera sér í hugarlund hvaða
nýir möguleikar opnast þegar jarð-
göngin komast endanlega í notkun.
Óllum er þó ljóst að jieir verða
margvislegir og munu án efa gjör-
breyta allri umgerð atvinnulífs og
þjónustu á svæðinu.
Tæknilegtafrek
Gerð jarðganga á stærð við þau
sem nú eru að líta dagsins ljós á
norðanverðum Vestfiörðum er
tæknilegt afrek. Það er öllum ljóst
að til þess að hægt sé aö vinna slíkt
stórvirki þurfa menn að hafa á að
skipa gríðarlegri sérfræðilegri
þekkingu, byggðri á nýjustu nú-
tímatækni. Áð baki verkinu liggur
þrotlaus vinna viö rannsóknir og
hönnun. Vinnan sjálf við göngin
krefst tækni og vinnubragða sem
reynslan hefur kennt mönnum.
Þegar við reynum að meta nota-
gildi framkvæmda eins og jarð-
ganganna er augljóst og sjáifsagt
að líta fyrst til þeirra möguleika
sem þau skapa fyrir byggðarlögin
sem að þeim liggja.
En hinu megum við þó ekki
KjaUaiinn
Einar K. Guðfinnsson
er annar þingmaður Sjálfstæö-
isflokksins á Vestfjörðum
gleyma að þau færa okkur inn í
landið ómetanlega verkkunáttu,
sem mun nýtast til frambúöar og
verða grundvöllur framfara á hin-
um ólíklegustu sviðum vítt og
breitt um landið.
Aukin þátttaka íslendinga
Jarðgangaverkefnið á Vestfiörð-
um er unnið í samstarfi fiögurra
fyrirtækja, á íslandi, Danmörku,
Svíþjóð og Noregi. í upphafi unnu
allmargir útlendingar við verkið;
einkum við hvers konar sérhæíð
störf. Með vaxandi reynslu og auk-
inni þekkingu hafa íslendingar
smám saman leyst af hólmi erlenda
starfsbræður sína. Nú er svo komið
að einungis eru fiórir útlendingar
í hópi þeirra 50 starfsmanna eða
svo sem vinna að jarögangagerð-
inni. Það er mat manna að hinir
íslensku starfsmenn jafnist á við
það sem best þekkist á meðal
starfsbræðra þeirra, til dæmis á
Norðurlöndunum.
Virkjun þekkingar
Þetta undirstrikar gildi þess að
eiga gott samstarf við erlend fyrir-
tæki á jafnréttisgrundvelli. Þannig
öðlumst við verkþekkingu og get-
um tekist á við ný, djarfari og
stærri verkefni.
Það er örugglega ekki ofmælt að
í virkjun þekkingar, vísindaiegrar
sem verkþekkingar almennt, eru
fólgnir nýir möguleikar, jafnt í
bráð sem lengd. Vestfiarðagöngin
eru tvímælalaust til marks um það.
Einar K. Guðfinnsson
„Þegar viö reynum aö meta notagildi
framkvæmda eins og jarðganganna er
augljóst og sjálfsagt að líta fyrst til
þeirra möguleika sem þau skapa fyrir
byggðarlögin sem að þeim liggja.“
Skoðanir aimarra
Það er góðæri í sjónum í dag
„Stjómmálamenn geta ekki skýlt sér á bak viö
Hafrannsóknarstofnun. Þar er enginn handhafi ein-
hvers stórasamnings í máhnu. Ég fer ekki að deila
um líffræði við Hafrannsóknarstofnun, enda hef ég
enga burði til þess. En það fer ekki á milli mála hjá
þeim sem vinna viö sjávarútveg að það er góðæri í
sjónum í dag. Það er meira eldi en áður og þorsk-
stofninum líður einfaldlega betur.“
Einar Oddur Kristjánsson í Eintaki 24. febr.
Endurskoðun á
velferðarkerfinu
„Spamaður á íslandi er og hefur verið of lítill.
Þegar að kreppir er ekki óeðlilegt að spamaöur
minnki, þótt það sé ekki ófrávíkjanleg regla. En okk-
ur skortir hins vegar hvatann til þess að spara og
þar með fiárfesta. Við treystum svo mikið á velferð-
arkerfið að hvatiim til þess að eiga eitthvað í hand-
raðanum og vera efnalega sjálfstæð hefur verið frá
okkur tekinn.“
Árni M. Mathiesen alþm. í Pressunni 24. febr.
Atvinnumöguleikar innan EES
„Samningamir um Evrópska efnahagssvæðið
þýða, að aðildarríki samningsins, sem em sautján
talsins, verða eitt atvinnusvæði. í því felst, að íslend-
ingar eiga að hafa möguleika á atvinnu í hverju þess-
ara ríkja sem er, til jafns við heimamenn. Ekki þarf
að sækja um atvinnuleyfi í þessum löndum og dval-
arleyfis er ekki krafizt fyrr en eftir þrjá mánuði...
Með þetta í huga er tímabært, að íslenzk stjómvöld
taki upp skipulega aðstoð við þá íslendinga, sem vilja
leita sér aö vinnu í öö^^pg^Mbl. 24. febr.