Alþýðublaðið - 10.09.1967, Blaðsíða 3

Sunnudags Alþyðublaðið — 10. sept. 1967
3
Barnakennarar gera sér fulla
grein fyrir nauðsynlegum breyt-
ingum á kennsluháttum og mjög
víða í skólum er nú verið að
fitja upp á ýmsum nýjungum í
sambandi við kennsluna. Þetta
eru orð Hauks Helgasoijar, skóla
stjóra við Öldutúnsskóla í Hafn
arfirði, en blaðamaður Alþ.-
blaðsins ræddi við hann nýlega,
en eins og kunnugt er hafa ýms
ar athyglisverðar nýjungar ver-
ið teknar upp við þann skóla og
ýmsa aðra. Og Haukur heldur
■áfram: — Hér við Öldutúnsskól
ann hefur verið lágt í ýmislegt
nýtt og að þetta virðist hafa tek-
izt vel byggist fyrst og fremst á
áhuga og dugnaði kennara skól-
ans og að hér hefur verið sköp
uð allgóð aðstaða, hvað vinnu-
skilyrði og tæki snertir.
Ef við lítum á haustið núna,
thöldum við áfram með það, sem
við vorum byrjuð á áður, í sam-
bandí við breytingar við les-
greinakennsluna. Við erum nú
iíka að byrjá með þessa nýju
stæ'rðfræði, mengi, sem Reykja-
Ilaukur Helgason, skólastjóri.
víkurskólarnir fóru af stað með
1 fyrra. Svo get ég nefnt eina
nýjung, sem við byrjuðum með
í fyrra, en það er í sambandi við
bókasafn með útlánum til nem-
enda, og þar eru bækur bæði til
skemmtilestrar og frekari lest-
rar í sambandi við námsefnið.
Og meiningin með því er að
kenna þeim að koma í bókasafn
leita sér að þeim bókum, er þau
vilja eða þurfa á að halda við
námið. Við eigum mjög gott al-
menningsbókasafn hér í Hafnar
firði og við vonum, að seinna
verði nemendurnh- góðir við-
skiptavnir bókasafnsins og hafi
þá lært, hvaða not megi hafa
af bókasafni.
— Það eru þá bæði fræðibæk
ur og bækur til skemmtilestrar
í safninu.
— Já, það eru fræðibækur og
barnabækur, sem stuðla að auk
inni leikni í lestri og þess háttar.
Á stundaskrá barnanna eru
fastir bókasafnstímar, það er
hluti af íslenzkutímum, sem
kennarinn notar til að fara með
nemendurna í bókasafnið og þar
aðstoðar hann börnin við að
velja sér bækur.
— Hver hefur svo reynslan
orðið af kennslunnni?
— Þetta hefur reynzt þannig,
að nú má segja að allir kennar-
arnir noti þetta meira og minna.
— Og námsárangur nemenda
í lesgreinunum?
Egill Friðleifsson, tónlistarkennari, kennir börnun im tónstigann.
— En veljið þið bækurnar í
safnið, áður en fest eru kaup
á þeim?
— Við reynum að vélja bæk-
urnar, en það er ekki þar með
sagt að við séum alltaf alls kost
ar ánægðir með þær bækur, sem
við fáum, og af þeim bókum sem ■
eru góðar og vinsælar höfum við
náttúrlega fleiri eintök en af .
liinum. Við reynum að gera okk
ur grein fyrir efni og stíl þeirra
bóka, sem skólinn kaupir og út
frá því velur svo kennarinn bæk
ur fyrir nemendurna, og þá er .
valið eftir aldri og lestrargetu.
Strax og barn hefur lesið heila
bók, er það því mikill áfangi,
jafnvel þó að ekki séu lesnar
nema nokkrar línur í einu.
-^Hvernig er lesgreinakennsl
unni iháttað hjá ykkur.
— Það fyrirkomulag, sem við .
höfum á lesgreinakennslunni
má segja að sé gamall þáttur '
í nýjum búningi, þar eð það hef
ur verið reynt hér á landi áður'
fyrir mörgum lárum. Það, sem
er leitazt við í lesgreinanáminu
er að tengja saman íslenzkunám -
ið og lesgreinarnar þannig að
hið talaða og skrifaða orð sé
meira notað og sett fram af nem
endum í lesgreinatímunum,
heldur en verið hefur ríkjandi.
Þetta skeður á þann hátt, að
strax í níu og tíu ára bekkjum
er börnunum kennt að finna að-
alatriðin úr hverjum kafla og
taka úr honum svokölluð hjálp-
arorð. Þessi hjálparorð og stað-
reyndir, sem þau hafa safnað,
vinna þau svo með á þann hátt,
að þau semja frásagnir, sem þau
ýmist skrifa í vinnubækur eða
flytja munnlega fyrir fótögum
sínum, búa til leikrit, gátur og
ýmislegt fleira. í sambandi við
þessa vinnu er mjög mikið unn-
ið í hópum og venjast börnin
þannig á í samvinnu við aðra að
leysa ýmis verkefni og með
þessu" er hægt að gefa beztu nem
■endunum kost á að -sökkva sér
mun lengra í verkefnið og þá
með aðstoð ýmissa hjálparbóka
og þeim nemendum, sem hæg-
fara eru, er gert kleift að taka
verkefnið fyrir eins og hæfir
þeirra þroska. Þegar bekkirnir
hafa lokið einhverju skemmti-
legum verkefnum bjóða þeir
næstu bekkjum til þess að lilýða
á og kynnast því, sem þeir hafa
unnið.
legt nýttr í handavinnu- og
teiknikennslu?
— í teikningu og handavinnu
leitumst við við að hafa starfið
gem allra fjölbreyttast og í vet
ur verðum við með í fyrsta
skipti smeltkennslu hjá drengj-
um. Við erum með bæði í handa
vinnu og teikningu nokkra
frjálsa tíma, sem eru notaðir til
tilrauna með ýmislegt nýtt,
smeltkennslan er t.d. í þeim tím
um og einnig tauþrykk og ýmis-
legt fleira. Einnig koma nemend
ur í þá tíma með stór verkefni
úr lesgreinakennslunni til
teiknikennarans og fá aðstoð
hjá honum. Annars eru kennar-
arnir yfirleitt ákaflega vakandi
fyrir því, sem vel má og þeim
að þakka, hversu vel hefur tek-
izt.
Að íoknu viðtali við Hauk
skólastjóra, gengum við í
kennslustofuna, þar sem tón-
listarkennslan fer fram, og söng
kennarinn, Egill Friðleifsson
sagði okkur þar frá ýmsu for-
vitnilegu varðandi sína kennslu.
— Kennsla í tónlist liefur
breytzt mikið á síðustu árum,
segir Egill. Það er tiltölulega
— Hann er ekki lakari en áð-
ur. En það er svo margt í þessu,
sem ekki er mælt, börnin læfa
að koma fram og við leitumst
við að kenna þeim að nema. Og
það kemur sér vel síðar í lífinu,
þegar komið er út í nám í æðri
skólum t.d.
—Eruð þið ekki líka með ýmis Föndurtími í einni bekkjardeildinni.
stutt síðan að Tónlistarskólinn
fór að útskrifa tónlistarkennara,
en áhrifa skólans gætir mjög í
kennslu í þeim skólum, þar sem
kennarar útskrifaðir frá honum
starfa, en enn þá er mikill skort
ur á sérmenntuðum tónlistar-
kennurum.
Ég hef kénnt hér við Öldu-
túnsskólann, síðan ég útskrifað-
ist, heldur Egill áfram. Ég á því
láni að fagna að, hafa góða að-
stöðu, rúmgóða stofu til söngs-
og tónlistarhalds og til tónlistar-
fiutnings höfum við stereo-tæki,
Framhald á bls. 10.