Alþýðublaðið - 10.09.1967, Blaðsíða 4

4

Jt
Sunnudags AlþýðublaðiS — 10. sept. 1967
Spjall úr plássinu- íþrótta
fréttir -Um gamlan mann-
Slúður -í fullri alvöru
SÓLIN hefur leikið við okkur
liér fyrir austan síðustu vikurnar
tvær en nú er komin rigning og
súld og leiðindaveðurspá.
Einn og einn bátur rekur við
hér úr hafinu — og allir bera
þeir sig illa, sjómennimir okkar,
og kvarta undan langsiglingun-
um. Mikið er spjallað hér um
leiðir til að fá ferska síld í salt
og eftir því sem einn sænskur
síldarkaupandi sagði mér í
morgun, virðist sjókælingin gef-
ast bezt, sagðist hann hafa séð
vikukælda síld í sjó og sagði
hana hafa' verið ferska og fína.
Síldarplaneigendur hér eru
flestir að byggja yfir plönin og
búa sig undir haustsöltun, enda
hef ég heyrt eftir gömlum og
margreyndum síldarkaupanda,
að ekki verði að vænta síldar í
salt f.vrr en um miðjan septem-
ber.
Garnli maðurinn á Skorrastað
hamaðist við slátt hér fyrir utan
í allan gærdag. og hefði mátt
segja manni tvisvar, að hann
væri kominn á níræðisaldur.
Annars hefur heyskapur gengið
hér vel nema hvað tún eru víða
illa farin af kali. Mjólkurbúðin
hér er nýbyrjuð að afgreiða
mjólk í plastpokum og eru ekki
allir a’ einu máli um ágæti
þeirrar nýjungar.
Það er verið að vinna í frysti-
húsinu í dag en þar er reynt að
halda uþpi vinnu tvo, þrjá daga
í vlku til að halda kvenfólkinu,
sem annars er ráðið í síldar-
söltunina.
Eina manneskjan, sem virðist
láta síldarleysið lönd og leið
er eggjakonan í næsta húsi. Hún
antvistast í kringum púturnar
sínar og spjallar gjarnan við
þær og í hænsnahúsinu skín ljós
á kvöldin, löngu eftir að aðrir
hafa slökkt.
Bini atvinnuvegurinn, sem
virðist þrífast bærilega hér er
annars dansleikahald, því aldr-
ei líður sú helgi, að útvarpið
margtönnlist ekki á auglýsing-
um frá danshúsunum hér að
austan og varla væru stjórnend-
ur þeírra að halda sliku gang-
andi, nema vel gengi. Annars hef
ég heyrt kvartað undan því, að
aðgangseyrir hér á böllin væri
æði mikið hærri en í sjálfum
höfuðstaðnum — 0g er það ekk-
e*t sérlega vel séð.
Spjall úr plássinu
Hér hefur staðið yfir knatt-
spyrnumót þeirra austanmanna
og hefur á ýmsu gengið. Á dög-
unum hitti ég sýslumaijn Sunn-
Mýlinga og þótti honum ekki
mtkið koma til leikní sinna
manna, enda gamall landsliðs-
maður í knattspyrnu. Raunar er
ekki langt síðan hann var einn
af þeim, sem eltust við boltann
með samsveitungum sínum, en
hvort tveggja er: virðuleiki
embættisins og dálítil yfirvigt
leyfa ekki þvilíkt sprikl.
Annars hefur síldin undanfar-
in sumur staðið í veginum fyrir
íþróttaiðkunum hér austan-
lands, þó þeir í Iandsliðinu geti
ekki afsakað sig með slíku eftir
ófarirnar við Danskinn.
Helztu fréttir hér í plássinu
þessa dagana eru um metafla
laxagreifanna, sem liggja yfir
hverri sprænu, þar sem einhver
von er í Iontu. Heyrzt hefur, að
þingflokksformaðurinn sem
hér er búsettur á sumrin sé þeg-
ar kominn í fremstu röð þeirra
laxíþróttamanna.
Auðvitað ætlaði ég að vera
með í íþróttageiminu og var bú-
inn að panta pláss á faeraskakbát
á dögunum, en ólánið elti mig.
því einmitt þann daginn, sem
ég ætlaði, þá var breytt um
veiðiaðferð og tekin lína.
íþróttafréttir
En í alvöru talað, væri ekki
ráð að velja næsta landslið í
knattspyrnu við Dani héðan úr
dreifbýlinu og gefa þeim frí
þarna fyrir sunnan?
Gamli maðurinn
á sjúkrahúsinu
í gær rölti ég út á sjúkrahús
til að hitta gamlan vin minn
þar. Gamli vinur minn á sjúkra-
húsinu er fyrrverandi ævintýra-
maður, sem átti Værustu í
hverri höfn og sigldi um öll
heimsins höf. Hann er stór og
reistur með dálítinn tröllkonu-
bláma i andlitinu og krepptar
hendur, en hann getur enn hleg-
ið dátt og sagt skemmUlegar
sögur af stórkostlegum brenni-
vínsorgíum og faðmlögum við
allavega litar gleðikonur. Þegar
hann vill undirstrika eitthvað
segir hann : F1 o 11.
Þó að hann sé með illgræðan-
leg fótarmein gamli maðurinn
er hugurinn samur við sig og
hann kvartar undan því að eiga
ekki trilluhorn svo hann gæti
komizt í færafiskinn hérna fyrir
utan.
„Já, vinur, ég byrjaði að dam-
la á árabátum innan við ferm-
ingu og komst á saltfiskflutn-
ingaskútu til Bilbaó á' Spáni,
þegar ég var rúmlega tvítugur.
Þá gat maður fengið fullt af
brennivini og hella nótt hjá
senórítu fyrir einn saltfisk.
Flott. Hann Jónas vinur minn
Árnason ætlaði einu sinni að
skrifa bók um mig, hveldurðu
en nú er Jónas bara orðinn þing-
maður. Flott.” Og nú hlær Jiann
hátt gamli vinur minn og glað-
legu gangastúlkurnar líta upp
þar sem þær sitja allar í kring
um strák á hvítri skyrlu, rétt
eins og hænur í kringum han-
ann sinn.
Sjúkrahúsforstjórinn nikkar
til okkar um leið og hann geng-
ur fram með afskapl. mikinn
alvöruþunga í andlitinu.
„Það er gott að vera hérna,”
segir gamli vinur minn, — „og
þessi stúlkukið eru eins og hug-
ur manns. Flott.”
„Ég kem hérna einhvern dag-
inn og skrifa eitthvað upp eft-
ir þér”, segi ég um leið og ég
kveð vin minn gamla á sjúkra-
húsinu.
„Hveldurðu?”
Slúðrig í plássinu
Það er dálítið gaman að sctja
sig inn í bæjarbraginn í svona
plássum eins og hér. Hlusta
ofurlítið á slúðrið og jafnvel
stinga inn orði og orði.
Hver hefur t. d. ekki gaman
af að heyra af stelpunni, sem
var í skólanum í fyrra vetur
fyrir sunnan og er nú komin
með eitthvert’ þykkildi framan
á sér? Og það er svo sem held-
ur ekki ónýtt að hvíslast á um
strákinn, sem kom með liring
af vertíðinni í vor en búinn að
taka hann niður nú. Og hjóna-
skilnaður og framhjáhald getur
orðið yndælis fæða, þegar búið
er að tyggja það yfir nokkrum
kaffibollum. Meira að segja
smávegis krankleiki getur orðið
að sæmilegu meðlæti, ef ann-
að betra gefst ekki.
Ég er svo sem ekki að segja,
að mannfólkið hér sé neitt öðru
vísi samansett en annars staðar,
en mat þess á hag og velferð
náungans er máske á annan veg
en í þéttbýlinu. Gárungarnir
segja, að maður megi varla fara
á klósettið svo það sé ekki orðið
að kaffibollaspjalli.
Svo er hérna ein lítil, sem
ég verð að láta fljóta með. Hún
er um strákinn, sem fór á ballið
upp á Egilsstaði á dögunum.
Hann var á bát hérna og ætlaði
á ball upp í Valaskjálf Það er
laugardagskvöld og fóru engar
sögur af honum á ballinu. Svo
kom sunnudagur og báturinn
ætlaði út um kvöldið en ekkert
bólaði á stráksa og báturinn á
sjóinn strákslaus. Leið svo öll
næsta vika og ekki fréttist af
strák. Loks á sunnudag viku
eftir ballið kom kauði og aldeil-
is ekki einn. Hann hafði^
nefnilega lent á röngu róli og
með flugvél til Reykjavíkur og
þar aldeilis á hvolf og þegar
hann að lokum sneri heim, var
hann konu bundinn og hafði þó
ekki hugmynd um, hvernig það
hafði borið að. Nú er konan að
sunnan farin að fara í mjólkur-
búðina á morgnana og þær,
sem sitja yfir kaffibollunum
orðnar þreyttar í kjálkunum af
að hafa hana og strákinn á milli
tannanna.
Svona getur lítið tilefni eða
aðeins það, að fara hina leiðina
orðið efni í ágætis kaffispjall
og enzt æði lengi.
í alvöru
Að lokum nokkur orð í al-
vöru. Hérna hlustar maður mik-
ið á útvarpið og um daginn var
ég að hlusta á daginn og veg-
inn. Eftir því sem mér hefur
skilizt á sá þáttur að fjalla um
daginn og veginn, og á ég þar
við það sem helzt ber á góma
þá stundina. En um hvað var
svo þátturinn sá arna? Jú, hann
var hugleiðingar um frímerkja-
söfnun fluttar af ein'hverjum
kennara. Frimerkjasöfnun er
máske góð út af fyrir sig
og þá helzt fyrir unglinga og
örfáa fullorðna sérvitringa, en
hitt fæ ég ekki skilið að slíkar
hugleiðingar eigi nokkurt erindi
til alls almennings að minnsta
kosti held ég að þeir séu ekki
margir hér í plássinu, sem komn-
ir eru af fermingai'aldri, sem
láta sig skipta slík fáfengileglieit
eins og gera það að einhverju
sáluhjálparatriði, hvort frímerki
er stimplað deginum fyrr eða
síðar. — í guðanna bænum, þá
mega þeir ekki plata mann
svona þarna í útvarpinu. Láti
þeir frímerkjaspjallið koma í
frímerkjaþætti og fái þeir full-
orðna menn til að tala um dag-
inn og veginn.
Mér til að mynda finnst síld-
in eða öllu heldur síldarleysið
vera miklu nær deginum í dag
Frh. á 10. síðu.
NYTT
§gHÚSGAGNABÓN
kasko kasko
GOLFABURÐUR

SJÁLFGUÁANDI
GÓLFÁBURÐUR
kasko
BILAHREINSIBON
HF. HREÍNN
m
(r