Alþýðublaðið - 07.02.1968, Blaðsíða 4

Ritstjórar: Kristján Bersi Ólafsson (áb.) og Benedikt Gröndal. Símar: 14900
14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Aljþýðuhúsið við Hverfisgötu,
Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Sími 14905. — Áskriftargjald kr.
120,00. - í lausasölu kr. 7,00 eintakið---Útgefandi: Nýja útgáfufélagið hf.
Almannatryggingar
MORGUNBLAÐIÐ birti í gær
Staksteina um almannatrygging-
ar, og verðskuldar sú grein. nokkra
athygli þeirra, sem áhuga hafa
á félagsmálum.
í upphafi greinarinnar segir,
að Sjálfstæðisflokkurinn hafi á
nær fjögurra áratuga starfsferli
ávallt talið eflingu almannatrygg
inga eitt höfuð baráttumál sitt.
Greinin er sýnilega rituð af ung-
urft manni, og er því hægt að
lát|a sögulega athugun á þessu
lcyrra liggja. Hitt er rétt, að um
langt skeið hefur flokkurinn ver-
ið reiðubúinn til að styðja mikla
aukningu trygginganna, og mest
hefur sú aukning orðið í valda-
tíð Sjálfstæðisflokks og Alþýðu-
flokks. Þetta ervert að þakka, þar
sem baráttan fyrir tryggingun-
um hefði verið mun erfiðari án
stuðnings Sjálfstæðismanna.
Síðar í greininni kemur fram
skoðun á almannatryggingum,
sem mundi — ef framkvæmd væri
— hafa í för með sér mikla breyt
ingu á kerfinu og því er rétt að
ræða vandlega. Því er haldið
fram í Staksteinum, að almanna-
tryggingar eigi aðeins að ná til
þeirra, sem hafa léleg lífskjör, en
ekki til hi'nna, sem njóta góðra
kjara- Með öðrum orðum: Morg
unblaðið boðar, að flokka e-igi
þjóðina eftir efnum og greiða
þeim almannatryggingar, sem
reynast undir einhverju tilteknu
tekjumarki.
Þarna er komin á nýjan leik
g'amla hugmyndin um fátækra-
framfærið — ölmusu, sem örlát
yfirstétt láti af hendi rakna við
hina efnaminni.
Alþýðuflokkurinn hefur ávallt
óttazt slíka skiptingu þjóðarinn-
ar í stéttir með mismunandi rétt-
indum eftir e.f'num. Hins vegar
hefur flokkurinn viljað, að allir
sætu við sama borð, en skattarn-
ir jafni metin. Þess vegna er veru
legur hluti af bótum almannav
trygginga skattskyldur.
Alþýðuflokkjirinn hefur ekki
viljað ganga inn á, að flokka ís-
lendinga og greiða þeim mismun
andi há ellilaun, örorkulaun og
aðrar tryggingagreiðslur. Það
mundi verða meiri háttar breyt
ing á kerfinu og um leið íslenzku
þjóðfélagi.
Það er ekkert launungarmál, að
u'ndanfarnar vikur hafa verið
uppi þær skoðanir, að vegna efna
hagsvandræða bæri íslenzkum
stjórmvöldum nú að skerða al~
mannatryggingar um svo sem 100
mílljónir króna. Alþýðuflokkur-
inn hefur beitt sér af alefli gegn
þessum hugmyndum, og telur að
tryggingarféð sé ekki of mikið,
frekar of lítið, enda þótt lífeyris
bætur hafi verið hækkaðar fyrir
fáum vikum-
ALYKTANIR VERKAMANNAÞINOS
EINS og skýrt var frá í Alþýðu
blaðinu í gær voru á þinsri
Verkamannasambands íslands
um siðustu helgi samþykktar
tvær ályktanir, önnur um kjara-
og atvinnumál, en hin um at-
vinnuleysistryggingar. Ályktan
ir þessar fara nú liér á eftir:
3. þing Verkamannasambands
íslands, haldið í febrúar 1968,
telur að sú öfgugþróun, sem nú
á síðustu tímum hefur sett
mark sitt á launakjör og lífs-
baráttu verkamannastéttarinn-
ar og annarra launþega, sé ógn
vekjandi fyrir hag alls vinnandi
fólksin í landinu og að við henni
beri að snúast með öllu því afli,
‘sem sameinuð verkalýðshjeyf-
ing getur ráðið yfir.
Hætturnar, sem nú steðja að,
eða eru þegar staðreyndir orðn
ar, eru mjög verulegt og vax-
andi atvinnuleysi verkafólks svo
að til neyðar horfir, flóðbylgja
dýrtíðar í kjölfar stórfelldrar
gengisfellingar, stytting vinnu-
tíma með beinni skerðingu
launatekna og iækkun meðal-
tímakaups og loks sú ákvörðun
stjórnarvalda að fella úr lögum
ákvæði um verðbætur á laun.
3. þing Verkamannasam-
bandsins telur það meginverk-
efni þess, Alþýðusambands
íslands og allra verkalýðs-
félaga innan þess, >að bregð
ast við þessu ástandi og horf-
um af raunsæi, festu við grund
vallarstefnu verkalýðshreyfing-
arinnar og einbeitingu hennar
til tafarlausrar baráttu fyrir
réttindum og lífsafkomu allra
vinnandi manna. Það áréttar
og lýsir fyllsta stuðningi við þá
stefnu, sem mörkuð hefur verið
á 30. þingi A.S.Í. í atvinnu- og
kjaramálum og heitir á alla
verkalýðshreyfinguna að samein
ast maður við nrann um þá
stefnu og bera hana fram til
sigurs.
Þingið hafnar með öllu þeim
áróðri að atvinnuleysi og stór-
felld lífskjaraskerðing láglauna
fólks verði réttlætt með óhag
stæðum verzlunarkjörum og
sveiflum í aflabrögðum, bar sem
hvorí tveggja er enn hagstæð-
ara en oftast áður. Þvert á móti
telur þingið að svara beri nokk
urri lækkun þjóðartekna með
að nýta betur en áður fram-
leiðslugetu þjóðarinnar á öll-
um sviðum, efla grundvallarat-
vinnuvegi hennar með öflun
fullkomnari atvinnutækja og
með því að tryggja fullkomið
atvinnuöryggi, stöðva dýrtíðar-
bylgjuna, sem er að rísa og
auka kaupgetu alls almennings.
Þingið telur að næsta skref-
ið í hinni beinu kjarabaráttu
sé að tryggja samningsbundin
eða lögfestan rétt verkafólks
til fullra verðlagsbóta á laun og
heitir á öll sambandsfélög sín
að vera reiðubúin ásamt Öðrum
verkalýðsfélögum til að fram-
fylgja (kröfum heildarsamtak-
anna í þeim efnum 1. marz n.k.
með allsherjarverkfalli verði
ekki orðið við kröfum samtak-
anna í þessum efnum.
Felur þingið stjórn sambands
ins að hafa forgöngu alla um
fulla þátttöku sambandsfélag-
anna í hugsanlegum átökum
svo og um samráð og samstarf
við önnur stéttíarsamíök sér-1
staklega við miðstjórn Alþýðu-
sambands íslands.
Að öðru leyti en að framan
greinir, vísar þingið til hinna
ýtarlegu samþykkta 30. þings
A.S.Í. um kjaramál og ítrekar
fullan stuðning við þær og þá
baráttu, sem fram undan er til
að tryggja þeirri stefnu, sem
þar er mörkuð framgang.
3. þing Verkamannasambauds
íslands, haldið í Reykjavík 3.
og 4. febrúar 1968, skorar á
Alþingi að gera hið íyrsta eft-
irfarEndi breytingar á lögum
um atvinnuleysistryggingar:
1. Bótagreiðslur verði hækkað
ar, þannig, að þær nemi eigi
lægri upphæð á viku fyrir
kvæntan mann, en sem nem-
ur 80% af vikukaupi verka
manns í Reykjavík fyrir dag
vinnu og 70% af sama viku-
kaupi fyrir einhleypan
mann.
H'ámark bóta á viku til ein-
staklings, ásamt bótum
vegna barna, megi vera sama
upphæð og vikukaup verka-
manns í Reykjavík fyrir dag
vinnu.
2. Numið verði úr lögunum
það ákvæði, sem skil-
yrði fyrir bótagreiðslu, að
menn hafi ekki á síðustu sex
mánuðum haft tekjur, sem
fara fram úr vissu hámarki.
Framhald á 11. siðu.
VIÐ I
MÓT -
MÆLUM
Útre’iðarfyllirí er skammar
lefft fyrirbæri, en því miður of
algengt meðal reykvískra hesta
manna og sjálfsagt víðar. Þetta
fyrirbæri ev að vísn ekki nýtl
í sögunni, íslenzki hesturinn er
jafngamall byggðinni í landinu
og drykkfelld’ir menn hafa jafn
an haft tilhneigingu til þess að
skvetta í sig, þegar þeir hafa
farið á hestbak, eins og við
önnur tækifæri. Hins vegar hef
ur m’ikil breyting orðið á stöðu
hestsins í þjóðfélaginu, áburðar
jálkurinn og kerruldárinn eru
úr sögunni, og reiðskapur er
stundaður sem sport og íþrótt
í miklu ríkara mæli en áður
þekktist. í kjölfar þessarar
breytingar hefur flotið það
fyr’irbæri, sem hér er veitzt að
og nefnt liefur verið á hæfilega
virðulegu máli útreiðarfyllirí.
— O —
Ég held þess gerist ekki þörf
að útskýra sérstaklega við hvað
er átt, þegar talað er um út-
reiðarfyllirí, drukknlr reið-
menn eru því miður alltof al-
geng sjón í nágrenni höfuðborg
arinnar, aftur á móti kynni
þarna að finnast efni í umferð-
arþátt í sjónvarpinu. Reiðskap
ur og hestamennska hefur löng
um ver5ð talinn til hinna göf-
ugri íþrótta, en varla verður
sagt, að mikið fari fyrir hinum
æðri eiginleikum íþróttarinn-
ar hjá þe5m hestamönnum,
sem naumast hanga Iengur í
hnakknum og eiga jafnvægis-
leikni reiðskjótans fyrst og
fremst að þakka að þeir hafna
ekki í hrossataðinu í götunni.
— O —
Það er þó ekkj vesaldómur
eða útlit reiðmannsins sjálfs,
sem gagnrýnin beinist að i þessu
mótmælaspjaíli, auðvitað verð
ur hver og einn að vera ábyrgð
armaður sinnar eigin persónu
í því tilliti. Hitt er á allra vit-
orði og framhjá því verður ekki
gengið, að drukknir menn mis-
bjóða oft og einatt fararskjót-
unum á einn eða annan hátt og
sýna þeim ekki þá nærgætni og
umhyggju sem vera ber og
krefjast verður. í raun og veru
ætti það það vera hlutverk
dýraverndunarfélaga eða jafn-
vel hestamannafélaganna sjálfra
að ganga fram fyrir skjöldu og
kveða þennan ósóma nlður. En
meðan þau láta það ógert,
verða aðrir að hreyfa andmæl-
um, sjálfar hafa skepnurnar
ekki aðstöðu til að koma kvört
unum á framfæri, þótt þær gjarn
an vildu.
4 7. febrúar 1968 - ALÞÝÐUBLAÐI9