Alþýðublaðið - 07.02.1968, Blaðsíða 6

Brezkir togarar þola ekk
segja skipbrotsmenn af Notts County
Fréttamaður Alþýðublaðs-
ins h'itti skipbrotsmenn af
brezka togaranum Notts Coun
ty, skömmu eftir að þeir komu
til Reykjavíkur frá ísafirði.
Skipstjóri og stýrimaður tog_
arans voru ekki í þessum
hópi, þar sem þeir Kggja enn
á sjúkraliúsi á ísafirði, og er
skipstjórinn sérstaklega illa
haldinn enn. Sikpbrotsmanna-
hópnum, sem kom til Reykja
víkur í gærdag, var skipt níð
ur á ^tvo gististaði, á City-
hótel og Ilafnarbúðir. Á Hafn
arbúðum hititi fréttamaður
þann hópinn, sem þar gisti í
nótt, og rabbaðí hann þar
stundarkorn við þá. Þetta
voru hraustir piltar, og voru
þeir glaðir í hragði, sjóarar í
húð og hár.
„Við vorum 19 á togaranum
Notts County frá Grimsby.
Einn okkar lézt í baráttunni
við veðurhaminn á sunnudags-
kvöldið. Hann var ungur, 21
árs að aldri, kvæntur og átti
eitt barn. Sextán okkar eru
komnir hihgað til Reykjavík-
ur, en tveir af áhöfn togar-
ans, skipstjóri og stýrimaður
eru enn á sjúkrahúsi á' ísafirði.
Hvernig gekk sjálf björgun-
in, spurði fréttamaður. Sjálf
björgunin gekk afar vel, það
gekk auðveldlega að koma
okkur í björgunarskipið. Og
það er vert að geta þess, að
skipstjórinn okkar sýndi sér-
staka hugprýði, bæði áður en
björgunin hófst og ekki síður
á meðan hún stóð yfir. — En
þvílíkt óveður höfum við aldrei
lifað, hvorki fyrr né síðar,
sagði einn úr hópnum.
Eruð þið allir frá Grimsby.
Já, svöruðu þeir. Þeir sögðust
allir hafa stundað veiðar meira
og mínna við íslands strend-
ur. Var þetta fyrsta ferð ykkar
flestra með togaranum Notts
County? Já, flestir okkar
höfðu ekki vérið á togaranum
áður. |
— Af hverju tókuð þið ekki
lík félaga ykkar, sem látizt
hafði, áður en ykkur var bjarg-
að, með ykkur í land? — Það
var vilji skiptjórans og raun-
ar það eina, sem hægt var að
gera. Það átti hver nóg með
að hugsa um sjálfan sig. —
Reyndar var farið aftur út í
togarann. Þá hafði félagi okk-
ar verið látinn í 14 klukku-
stundir. Ekki var aðstaða til
að koma líkinu í land. Varð-
skipið flutti okkur síðan til
ísafjarðar. Við vorum svo das-
aðir þegar þangað kom, að
raunverulega fannst okkur við
enn vera um borð í togaran-
um að berjast við veðurham-
inn. — Voruð þið ekki hrædd-
ir, á meðan þið vissuð ekki,
hvort þið ættuð lífs von? Jú,
vitanlega fundum við til ótta.
Vissuð þið, hversu langt var
í land frá slysstaðnum?
— Við höfðum hugmynd um
það, þar sem við höfðum séð
til lands, áður en dimmdi
fyllilega.
— Hvenær sáuð þið fyrst
til varðskipsins, sem bjaigaði
ykkur? Við urðum þess aldrei
varir, ekki fyrr en skipsbátur
þess rann upp að hlið okkar.
— Þið sögðust hafa marg-
oft verið á íslandsmiðum áður.
En hafið þið nokkurn tíma
lent í öðrum eins erfiðleikum
við strendur íslands áður'5
— Allir höfum við verið á
þessum slóðum áður, en í
þetta sinn var veðurhamurinn
ægilegri og verri en við höfum
nokkurn tíma átt að venjast.
En við vorum heppnir, það má
með sanni segja, að gæfan hafi
verið okkur hliðholl.
Þrír brezkir togarar hafa nú
farizt liér við landið á sama
heima fyrir því, að eiginmenn
þeirra fari ekki á miðin. Þær
hafa rétt fyrir sér að miruista
kosti að því leyti, að það er
enginn barnaleikur að vera til
sjós hér í Norðurhöfum. Til
að nefna, þá erum við afskap-
lega illa staddir, þegar ís tek-
ur að hlaða á togarana. Þegar
við yfirgáfum Notts County,
var hann ekki skipi líkur neld-
ur voðalegum ísjaka.
Barátta okkar við veðrið var
upp á líf og dauða. Vindurinn
var svo mikill, að við áttum á
hættu að þann feykti okkur
útbyrðis. Við vissum nánast
ekki, hvað sneri fram eða aft-
ur á skipinu í veðurofsanum.
Kuldinn var líka gífurlegur og
gerði okkur erfitt fyrir um
allar hreyfingar. Nokkra okk-
ar kól illa, sérstaklega á hönd-
um. Skipstjórinn er mjög illa
kalinn og alvarlega veikur á
sjúkrahúsinu á ísafirði. Ifann
barðist af karlmennsku, enda
reyndur og góður skipstjóri.
Stýrimaðurinn meiddist. illa á
ökkla og átti af þeim sökum
erfitt um gang.
— Hvenær búizt þið við að
koma til Bretlands aftur.
— Við leggjum af stað í
fyrramálið klukkan níu og
Útför Þórarins Björnssonar
skólameistara var gerð frá Ak-
ureyrarkirkju í gær. Séra Pétur
Sigurgeirsson jarðsöng. Jakob
Tryggvason lék á orgel í upphafi
athafnarinnar, en síðan söng
skólakór M.A. Kirkjukór Akur-
eyrar söng undir stjórn Jakobs
Tryggvasonar. Nemendur úr 6.
bekk M.A. stóðu heiðursvörð í
kirkjunni undir fána skólans —
Guðrún Tómasdóttir söng ein-
söng.
Úr kirkju báru kistu hins Iátna
settur skólameistari, Steindór
Steinciórsson og yfirkennarar. í
kirkjugarð báru nemendur úr 6.
belck og stóðu þeir einnig heið-
ursvörð með fána skólans við
gröfina. Akureyrarkirkja var
þéttsetin og meðal viðstaddra
við útförina var menntamálaráð-
herra dr. Gylfi Þ. Gíslason, fjár-
málaráðherra, Magnús -Jónsson
og rektorar menntaskólanna í
Reykjavík.
iNokkrir af yngstu skipsbrotsmönnunum af Notts County,
7. febrúar 1368 — ALÞÝÐUBLADIÐ