Alþýðublaðið - 07.02.1968, Blaðsíða 12

SEX TILBRIGÐI
Eitt er félag ungra manna
frajnsækið í bænum hér,
Með'al hala og svanna
blómleg starfsemin er
og sígrænt barrið ber.
Félagar á fundi streyma
fjölgar örar en menn mun dreyma.
En einc má eng'inn gleyma,
að gleðina er verra að geyma.
Margt er það í bænum,
sem broslegt er,
um það og annað
við ræðum hér.
Sumir spila á sína strengi,
aðrir tala um tölur og mengi.
Sittlivað er hér að fræðast um,
fleira en flesta grunar um.
Skvaldur og skemmtikvöld,
skopmyndir og bæjaryfirvöld,
skemmta fólkS
á tækniöld.
Margt er það er menn vanrækja
en, málfundi ættu allir að sækja.
Læra að tala, já satt að segja,
en ekki í pontu, standa og þegja.
FRAMSÝN.
— Já. ég held svo sannar-
lega að tímj sé kominn til að
kenna blaðamennsku. allavega
ef dæma má af allri þeirri
endaleysu, sem sumir þeirra
hafa þótzt hafa eftir mér
hérna á bakinu.
SIGLINGAR
SIGLINGAR eru vinsæl en
vandasömj íþrótt, krefst mjkiH-
ar færni og mikillar luvgprýði
oft og tíðum. — Margir stunda
siglingar á vötnmn Evrópu, en
aðrir á sæmmi. Og sumir eni
svo hugfangnir af íþrcít sinni að
japlivel; þiegar vötnin cj-u K'gð (
iðka þeir hana, ekki þá á venju-
legum skútum eins og gefur að'
skilja, heldur á seglasleðum. en
það er kannski eftjr allt sam-
an allt önnur íþrctt. Þessi mynd
hér sýnir seglsleða á vatni
í Þýzkalandj í fögru umhverfi.
Það er margt undarlegt í henni versu. Og þó er það kannski
undarlegast af öllu, hvað mönnum þykir tíðindum sæta, og
sýnir það kannski betur en flest annað, hvernig hún versa er
orðin innréttuð. Orðin, segi ég, en kannski hefur hún alltaf
verið svona; maður heldur bara að hún hafi einhvern tímann
verið betri og þetta sama hafa menn haldið á öllum öldum,
en auðvitað er engin vissa fyrir því, að þessi trú á horfna gull-
öld sé rétt. Þvert á móti hníga öll rök í þá stefnu, að þessi
trú á horfna gullaldartrú sé óraunhæf og sprottin upp úr því,
að menn eiga erfitt með að sætta sig við að heimurinn hafi
alltaf verið gallaður, en það er léttara að lifa í gölluðum
heimi, ef menn trúa því að hann hafi verið betri í fyrndinni,
vegna þess að þá er einhver von að hann geti orðið betri síð-
ar meir.
En þetta er útúrdúr frá efninu. Ég sagði í byrjun að" það
gæti verið fróðlegt að athuga, hvað mönnum þætti tíðindum
sæta hér í heimi. Því var t. d. nýlega slegið upp sem stórírétt
í blöðum, að togari hefði verið gerður út taplaust, og auð-
vitað eru það bæði mikil tíðindi og merk. Hvort það eru svo
líka góð tíðindi, skal ósagt látið, vegna þess að í fljótu bragði
virðast þau hrinda þeirri trúarsetningu, að togaraútgerð geti
ekki með nokkru móti borið sig lengur, og það eru aldrei
góð tíðindi, sem hrekja grónar trúarsetningar. Enda gæti
slíkt auðveldlega leitt til þess, að skapa nýjar trúarsetningar
engu betri þeim fyrri, í þessu tilviki t.d. gætu menn nú
freistazt til þess að trúa því, að grundvöllur sé til þesB að
reka hvaða ryðkláf sem er með hagnaði. Og verður þá vand-
séð hvort síðari villan sé betri hinni fyrri.
En hitt er þá ekki síður athugunarefni, að kannski það
merkilegasta við allt heila mólið, nefnilega sú staðreynd að
það er farið að teljast til stórmerkja, ef fyrirtæki sem stunda
fiskveiðar og fiskvinnslu bera sig, og nægir í því sambandi
raunar að þau tapi upphæð sem ekki sé stjarnfræðileg, það er
svo óvenjulegt að það liggur við að jþað megi telja það gróða.
Nú er það staðreynd að öll lifum við í þessu landi á sjávar-
útvegi, líka þeir sem tapa á honum, og það er meira að segja
spurning hvort að við lifum ekki þó bezt, þegar tapið er
sem mest. En allavega er margt undarlegt í þessu sambandi,
og vafasamt að sumt af því verði skilið venjulegri jarðneskri
skiiningu.
Og þetta er engan veginn eina dæmið um það, hve undarlegt
sumt getur verið. Það þætti til dæmis allmiklum tíðindum
sæta, ef allt í einu kæmist friður á í heiminum. Þó ber öll,
um saman um það, að þeir kjósa ekkert fremur en frið. Og
þeir eru reiðubúnir til þess að gera allt til þess að koma á
friði — allt nema að halda friðinn. JÁRNGRÍMUR.
TleiHllL: