Alþýðublaðið - 11.02.1968, Blaðsíða 13

Hljóðvarp og sjónyarp
n SJÓNVARP
Sunnudagur 11. febrúar 1968.
18.00 Helgistund.
18.15 Stundin okkar.
Umsjón: Hinrik Bjarnason.
Efni 1. Nemendur úr Dansskóla
Hermanns Ragnars Stefánssonar.
2. Rannveig og Krummi stinga
saman nefjum.
3. „Ævintýrið til Hafnar“. Sýnd
er þriðja og síðasta mynd í þess.
úm flokki. Nefnist hún „Dag.
stund í dýragarðinum“.
19.05 Hlé.
20.00 Fréttir.
20.15 Myndsjá.
Ýmislegt kvennaefni, meðal ann.
ars kvikmyndir af vor. og sumar
tízkunni 1968.
Umsjón: Ásdís Hannesdóttir.
20.40 Margur er dapur eftir dansleik.
(Aint afraid to dance). Brezk
kvikmynd gerð fyrir sjónvarp.
Lynn Redgrave fer í þessari mynd
með hlutverk þýzkrar stúlku, sem
ræður sig í vist til brezkrar fjöl.
skyldu. Fjallar myndin um þau
vandamál, sem skapast á heimil.
inu, þegar ungur sonur hjónanna
verður ástfanginn af henni. Með
hlutverk drengsins fer John Gu.
golka en aðrir leikendur eru Gwn
Watford, Jack Hedley og Tom
Kinpinski. íslenzkur texti íngi.
björg Jónsdóttir.
21.30 Frá setningu vetrarólympíuleik.
anna í Grenoble.
23.00 Dagskrárlok.
fH HUÓÐVARP
Sunnudagur 11. febrúar.
8.30 Létt morgunlög.
Peter Kreuder leikur frumsamin
lög með félögum sínum.
9.25 Háskólaspjall.
Jón Hnefill Aðalsteinsson fil. lic.
ræðir við Jón Sigtryggsson pró.
fesso>. forstöðumann tannlækna.
deildar háskólans.
10.00 Morguntónleikar.
a. Píanókvartett í a moll op. 133
eftir Max Reger. Hugo Steurer og
Stross kvartettinn leika.
b. Ljóðalög eftir Brahms og Beet
hoven. Hermann Prey syngur
„Wiegenlied“ og „Die Mainaclit“
eftir Brahms og „Der Kuss“,
„Marmotte“ og „Adelaide“ eftir
Beethoven; Karl Engel og Ger
ald Moore leika með á píanó.
11.00 Messa í Háteigskirkju. Prestur:
Séra Jón Þorvarðarson. Organleik
ari: Gunnar Sigurgeirsson.
13.15 Fiskmatur.
Kristján Bersi Ólafsson ritstjóri
flytur síðara hádegiserindi sitt.
14.00 Miðdegistónleikar.
íslenzk tónlist.
a. Inngangur og passacaglia eftir
Pál ísólfsson.
Sinfóníuhljómsveit íslands leikur;
William Strickland stj.
b. íslenzk svíta fyrir strengjasveit
eftir Hallgrím Helgason. Sinfóníu.
hljómsveit íslands leikur; Jindrich
Ronan stj.
c. „Sogið“ forleikur eftir Skúla
Halldórsson. Sinfóníuhljómsveit ís
lands leikur; Olav Kielland stj.
d. Svíta fyrir hljómsveit eftir
Helga Pálsson. Hljómsveit Ríkisút
varpsins leikur; Hans Antolitsch
stj.
e. Forspil og Davíðsálmar, tón.
verk fyrir baríton og kammer.
hljómsveifi eftir Herbert H. Á.
gústsson. Guðmundur Jónsson
og Sinfóníuhljómsveit íslands
flytja; Bolidan Wodiczko stj.
f. Píanókonsert eftir Jón Nordal
Höfundurinn og hljómsveit Ríkis
útvarpsins flytja. Bohdan Wod
icsko stjórnar.
15.30 Kaffitíminn.
Zarah Leander og Duke Ellington
skemmta.
16.00 Veðurfregnir.
Endurtekið efni. Heyrt og séð.
Stefán Jónsson með hljóðnemann
á ferð í landnámi Sel Þóris.
S (Áður útv. 22. okt. s.l.)
17.00 Barnatíminn:
Einar Logi Einarsson stjórnar.
18.00 Stundarkorn með Schubert.
Ingrid Heabler leikur á píanó Im
promptu op. 90
18.20 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins.
19.00 Fréttir.
19.20 Tilkynningar.
19.30 Ljóð eftir Einar Braga.
Dr. Steingrímur j. Þorsteinsson,
les.
19.45 Gestur í útvarpssal.
Anker Buch fiðluleikari frá Dan.
mörku og Guðrún Kristinsdóttir
leika saman.
20.05 „Hræðsla, smásaga eftir Friðjón
Stefánsson. Höfundur flytur.
20.20 1»ýzk þjóðlög og dansar. Þýzkir
söngvarar pg hljóðfæraleikarar
flytja.
20.45 Árni Waaff talar um hestinn.
21.00 Út og suður.
Skemmtiþáttur Svavars Gests.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.15 Danslög.
23.25 Fréttir í stutu máli.
Dagskrárlok.
ÖSKUBUSKA 13
HARDVIÐAR
ÚTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKOLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
SVEBNN H.
VALDIMARSSON
hæstaréttarlögmaður.
Sölvhólsgata 4 (Sambandshús,
3. hæS).
Símar: 23338 — 12343.
Ur. Gunnlaugur Þórðarson hrl.
'Dunhaga 19.
Viðtalstímar eftir sam-
komulagi
Sími 16410.
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
andi. — Ætli ég skuldi þeim
ekki meira. Og þó...... Húsið,
sem amma bjó í, meðan pabbi
.lifði. Menneringarnir eiga það
það og þar býr enginn núna.
Hann krafðist þess að fá að
aka henni til hússins, og hún
þáði boð hans, þar sem hún
þurfti bæði að flytja töskurnar
sínar og tösku Kevins, sem hann
hafði farið með upp á herbergið.
Húsið stóð á einmanalegum stað,
í um það bil hálfs kílómeters
fjarlægð frá höfuðbólinu,
Manneringanna. Rhona hafði
ekki komið þar svo árum skipti
og hún var rojög undrandi, þegar
hún sá, hvað húsið var hrörlegt.
— Þér getið eekki búið liér!
sagði Rand. — . Húsið er að
hrynja!
Hún andvarpaði.
— Ég verð að gera það. Ég hef
ekki um neitt annað að velja.
Það var saggi og fúkkalykt
inni í húsinu, en hún var þakk-
lát fyrir það af húsgögnunum,
sem síðasti eigandi hafði skilið
eftir. Það var lokað bæði fyrir
gas og rafmagn, en það var nóg
af vatni.
Rand setti brenni í eldavclina
og kveikti í henni. Þegar log-
arnir blossuðu upp, fannst henni
allt verða mun hlýlegra.
Ég sæki sófa inn í herbergin
og hef hann hérna fyrir framan
eldinn. Þá verður mér ekki kalt.
En hér er svo einmanalegt,
sagði Rand. — Þetta er afskekkt-
ur staður. Ég keypti byssu í
gær, ég á engin skot í hana, en
þér hljótið að geta rekið inn-
brotsþjóf á flótta með henni. —
Ég skal koma með hane á morg-
un. Svo kvaddi hann og Rhona
þakkaði honum fyrir aðstoðina.
Henni fannst framtíðin svart-
ari en nokkru sinni fyrr, þogar
hún vaknaði næsta morgun. Það
rigndi inn um þakið og PJiona
minntist þess, að hún átti fá-
eina smápeninga og fyrir þá gat
hún hvergi keypt sér mat á'
sunnudegi.
Hún bisaði við eldavélina og
svo heyrði hún í bíl fyrir utan.
Augnabliki síðar kom Rand Bur-
en og barði að dyrum. —Ég
kem með byssuna, sagði hann.
Hann setti poka á borðið og
tók brauð, smjör, pylsur og egg
upp úr honum. — Ég keypti þetta
af matsveini hótelsins dýrum
dómu m.
Rhona horfði á hann yfir sig
hrifin. Iiann kveikti í eldavél-
inni fyrir hana og fljótlega fékk
hún morgunmatinn. Þegar hún
var búin að borða, sagði liann:
—Ég hef hugsað málið. Þér
verðið að reyna að finna mann-
'• inn yðar. Vitið þér ekkert um
það, hvert hann hefur farið?
— Nei, sagði hún bitur. — Hvað
græði ég á því að finna hann?
Ég fæ hann aldrei aftur.
—Svo þér haldið, að lionum
hafi verið mútað til að yfirgefa
yður? En það gæti verið að hann
hefði verið gabbaður til þess.
Þér vitið ekkert, hvað Steven
Mannering sagði við manninn
yðar þessar fimm mínútur áður
en hann fór. Ef hann hefur nú
sagt Kevin eitthvað ljótt um
yður? Hann gæti meira að segja
hafa sagt honum að ástæðan
fyrir því, að fjölskyldan hafi
borið ábyrgð á yður, sé sú, að
hr. Mannering sálugi hafi verið
faðir yðar. Það ér um ýmislegt
annað að ræða.
— Já, sagði Rhona hugsandi.
Ég hef ekki hugsað út í það.
Kevin gæti eins vel verið að
hugsa um mig núna og verið
jafn óhamingjusamur og ég.
—Þess vegna finnst mér, að -
þér verðið að finna hann. Rand
stóð upp. —Ég þarf að fara. Ég
verð að skrifa aðalskrifstofunni
skýrslu. Hann tók veski upp úr
vasa sínum. —Reynið þér nú
að gleyma stoltinu, mig langar
til að biðja yður um að þiggja
peninga að láni frá mér.
/
— Takk fyrir, nei, sagði hún
og brosti til hans. — Þér hafið
þegar gert meira en nóg íyrir
mig og þér eruð ókunnugur mað-
ur. Ég fæ mér vinnu á morgun.
Hann margreyndi að fá hana
til að þiggja peningana, eti það
var árangurslaust. Eftir að hann
var farinn reyndi Rhona áð hug-
leiða þá staðreynd, að léikið
hefði verið á Kevin. Hvernig
átti hún að finna hann? Hverjir
voru vinir hans? Wyattshjónin
í London en þangað hafði hann
naumast farið án konu sinnar.
Hún leitaði í tösku Kevins í
þeirri von að finna þar eitt-
hvað, sem gæti vísað henni á
sporið. Það var ekki fyrr en
hún hafði tekið allt upp úr tösk-
unum, að hún fann þar litla
vasabók á botninum. Hún sat
og horfði á heimilisföngin, þegar
dyrnar opnuðust og Steven
Mannering kom inn. Það voru
regndropar í dökku hári hans og
á andliti hans mátti sjá að hann
hefði með erfiðismunum stjórn
á skapi sínu. —Pakkaðu niður,
sagði hann. — Þú kemur með
mér.
—Dettur það ekki í hug.
—Ég hef verið að leita að
þér í allan dag. Ég er þreyttur
og blautur og mér leiðist leikara-
skapur þinn. Ég skal neyða þig
til að koma með mér.
Hún sá að hann meinti hvert
einasta orð. Hún hörfaði, þegar
hann kom nær henni og greip
um byssuna, sem Rand hafði
skilið eftir handa henni. Hún
tók hana upp og miðaði á' Steven.
—Ég skýt, ef þú kemur skrefi
nær, sagði hún reiðilega.
Hann starði á hana eins og
hann hefði nú séð hana í fyrsfa
skipti. —Hvar fékkst þú byss-
una? Þú getur ekki verið liérna
Rhona. Húsið er ekki hæft til
íbúðar. Það gæti hrunið hvenær
sem er. Sérðu ekki að loftið er
að falla í horninu þarna?
Hún leit í áttina, sem hann
benti í og um leið stökk hann
á hana og henti henni í gólfið
um leið og hann greip byssuna.
Hún reis á fætur auðmýkt og
öskureið. Hann skoðaði byssuna.
—Hún er óhlaðin, sagði hann
og henti henni frá sér.
— Ég vildi að hún hefði verið
hlaðin, ég hefði notið þess að
skjóta þig.
— Efalaust, svaraði hann þurr-
lega. — En hvort sem þú hatar
mig eða ekki, áttu að koma heim
með mér. Á ég að sækja tösk-
urnar eða ætlar þú að gera það?
—Ekkert getur neytt mig til
að fara heim til Manneringana.
Þið reynið a forða hneyksli, en
ef þú lætur mig ekki í friði,
skal ég valda mesta hneyksli
sem orðið hefur í þessari borg.
Ég skal segja öllum, hvernig
Kevin yfirgaf mig.
Steven andvarpaði.
—Hvað þarf ég að segja þér
það oft, að ég hafði engin af-
skipti af brottför Kevins. Ef þig
langar til að vita, hvers vegna
hann fór, var það vegna þess,
að hann gat ekki tekizt á' herðar
þá ábyrgð, sem fylgir því að
vera kvæntur maður. Þannig er
hann. Hann tekur það, sem hann
þráir og hendir því svo frá sér
á eftir. Þú mátt þakka fyrir,
að hann yfirgaf þig áður en
honum tókst að eyðileggja þig.
Stundum finnst mér hann vera
vondur maður.
— Ég trúi þér ekki, þú ert
að ljúga að mér og reyna að fá
mig til að vera á móti honum
eins og þér tókst að fá hann til
að fyrirlíta mig.
eftir Christina Laffeaty
vi-m
11. febrúar 1968 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ |,3