Alþýðublaðið - 30.03.1968, Blaðsíða 6

Við gildistöku H-umferðar,
26. maí n.k. verða tekin í notk
un ný umferðarljós á sex gatna
mótum í Reykjavík. Þá veröa
umferðarljós alls 16 á gatna-
mótum í höfuðhorsinni. Þau
gatnamót, sem fá nmferðarljós
við gucusi.u,v„ - .<ir eru:
— 'ýrarbr.
Miklabraut — Háaleltisbr.
Míklabraut — Grensásvegur
SuSurlamlsbr. — iijíixeimar
Suðurlandsbr. — Grensásvegur
SuSurlandsbr. — Kringlum.br.
Umferðarljósin á Miklubraut
inni, á fjórum stöðum alls,
verða samtengd, þannig að
með ákveðnum meðalhraða, inn
an hraðatakmarkana, verður
unnt að komast á grænu ljósi
eftir allri Miklubraut. Samteng
ing umferðarljósa á Suðurlands-
brau'; verður einnig fram-
kværnd.
Umferðarljósin gegna mjög
mikilvægu hlutverki í umferðar
kerfi borga. Era þau bæði til
stjórnunar umierðinni svo og
til að auka öryggi hennar, bæði
fyrir gangandi vegfarendur og
akandi. Það er því mjög mik
ilvægt öllum vegfarendum, og
áríðandi öryggisatriði, að um
ferðaljós séu virt.
Þar er sjaldgæft að ökumenn
aki mótu rauðu ljósi, en því
því miður er allt of algengt,
að gangandi vegfarendur gangi
móti rauðu ljósi. Fólk verður
að gera sér grein fyrir því, að
með því að ganga móti rauðu
ljósi, er það að brjóta lög, og.
að auki stefnir það lífi og
heilsu sinni og annarra í hættu.
Þrátt fyrir að umferðarljós
hafa verið sett upp á gatna-
mótum þar sem umferð er mik
il, t. d. við gatnamót Lönguhlíð
ar og Miklubrautar, hefur um
ferðaróhöppum ekki fækkað
þar. Margir þessara árekstra
eru aftanákeyrslur og allmarg
ir vegna þess, að túlkun öku-
manna áljósunum er röng. Allir
ökumenn vita, að rauða ljósið
merkir stöðvun, græna ljósið
að halda megi áfram yfir gatna
mótin, en það er merking gula
ljóssins, sem ökumenn mis-
skilja.
Þegar gult ljós kemur á eftir
grænu, er það stöðvunarmerki,
en táknar jafnframt, að rýma
beri akbrautina, ef ökutæki er
komið á eða yfir stöðvunarlínu.
Lang algengasta brotið í sam-
bandi við akstur eftir umferðar
ljósum er, að farið er af stað á
gulu ljósi, sem er stórhættu-
legt og hefur þegar valdið mörg
um árekstrum og jafnvel stór-
slysum.

ftHff •
m „ 'mmm.
Ef ekið er eftir tilvísun um
ferðarljósanna eins og til er
ætlazt, þau virt og fullkomin
gát höfð á, er tilgangi þeirra,
að stjórna umferðinni og auka
öryggið, náð.
Það er víst alveg óhætt að tala
ihreinskilnislega um það, sem
verður til að spilla eðlilegum
hjúskap og heimilislífi. Hjón
segja stundum, að það beri eig
inlega ekkert á milli, annað en
Iþað, að þeim komi illa saman.
í raun og veru er þetta engin
skýring á málinu. Það er eins
og sjúklingur segði við lækni:
Ég er veikur, af því að ég hefi
höfuðverk. En af hverju kem
ur höfuðverkurinn? Af hverju
stafar ósamlyndið? Hér geta
óteljandi orsakir komið til
greina, og stundum verða þær
ekki fundnar, og ef til vill
fleiri aðila. Ég ætla hér aðeins
að minnast á eitt atriði, sem
oft veldur miklu í sambúð
hjóna, en það eru venjurnar,
sem þau háfa tamið sér.
„Maðurinn er tómur vani,"
segja sumir. Þetta er of mælt,
ef meiningin er sú, að maður
inn sé ekki annað en vél, sem
aldrei fari út af sporinu, og
aldrei eigi þess kost að ,,stilla
sig um“, breyta hátterni sínu.
Slíkt er að vera þræll vanans.
Hin öfgin er sú, að ekkert megi
vera vanabundið í lífi fólks-
ins. Lífið eigi helzt að vera
tóm ringulreið, til þess að nokk
ur leið sé að njóta þess.
Auðvitað- eru til smámuna-
seggir, sem verða viti sínu fjær
ef ekki er alltaf sungið með
sama takti. En framhjá því
verður ekki gengið, að gagn-
legur og fagur vani gerir lífið
auðveldara og stílfegurra. Til
þess að ná fullkomnum árangri
við starf, þarf það að verða
að vana. Annars yrði fullorðnu
fólki jafn-erfitt um gang alla
ævi, eins og smábarninu, sem
er að venja sig á eðlilegt göngu
lag, Hvernig færi fyrir skurð
lækni, sem yrði að hugsa sig
jafn-nákvaemlega um hvert
hnífsbragð. og ungur stúdent,
sem er að beita kutanum í
fyrsta skipti. Æfingin gerir
meistarann, og æfing er vani.
Eitt af því, sem nýgift hjón
þurfa að læra, er að samræma
VENJUR sínar. Einhleýpur
maður, hvort sem er karl eða
kona, hefur myndað sér venj-
ur án tillits annarra en sjálfs
sín, — ef til vill þó með dá-
litlu tilliti til foreldra, syst-
kina, starfsfélaga. Venjur geta
auðvitað verið bæði vondar og
góðar, og því verður ekki neit
að, að sumar venjur eru ein-
um nauðsynlegar en öðrum lít
ils virði. Ég hefj vitað kirkju
rækna og bænrækna konu
vera í þann veginn að sligast
uridir innibyrgðri þjáningu, af
því að maðurinn hennar, sem
var óvanur slíku, gerði ekki
annað en hæðast að konu sinni
og spotta trú hennar. Til eru
einnig bæði konur og karlar,
sem ekkj geta vanið sig á eðli
legt heimitislíf, af því að þeim
virðist vera ómögulegt að
venja sig af siðum og venjum
óráðinnar æsku. Heimilislíf
verður síður en svo þvingað
af því, að hjónin byggi upp
heimilisvenjur, með eðlilegum
hætti, Iþví að þær gera
aöilum auðveldara að samlagast,
hvort sem er í starfi, skemmtun
eða guðræknisiðkun.
Kumir tala um, að það sé
þvingandi fyrir börnin, ef fast
ar venjur gilda í stjórn for-
eldra á heimilinu. Þá verði líf
barnanna bundið í of fastar
skorður. En er ekki nægileg
tilbreyting í náttúrunnar ríki,
þó að sólin komi alltaf upp í
austri og gangi undir 1 vestri.
Ég er sannfærður úm, að það
veitir hverju barni eðlilega
öryggiskennd, að heimilið, sem
það vex upp á, fylgir föstum
meginreglum.
Margir leggja þá merkingu í
orð eins og vani og venja, að
þar sé um að ræða innihalds
laus form, sem engin hugsun
eða tilfinning sé að baki. Það
er talað um, að hjónaband
„lafi af gömlum vana“. Hvað
þýðir þetta, með kurteisislegra
orðalagi? Það þýðir hvorki
meira né minna en það, að
hjónin hafi vanið sig svo sterk
lega á tillitssemi, kurteisi og
góða samvinnu, að slíkt sé orð
ið þeim ósjálfrátt — og ekki
sé lengur þörf á hinum há-
stemdu ástarjátningum, sem
brutust fram undir sterkurn
geðhrifum tilhugalífsins. Hjá
mörgum hjónum er kærleikur
inn „kominn í vana“, svo mjög
að hann þarf ekki einu sinni
orða við. Hann er orðinn jafn-
hversdagslegur og sólskinið.
Og iþó að endrum og eins geti
ský dregið fyrir sólu, þá vit-
um við að hún er á sínum stað,
vegna alda gamallar venju í
sköpunarverkinu.
Sem sagt: Ef eitthvað er að
í hjónabandinu, þá athugaðu,
hvort breyttar venjur — einka
venjur eða heimilisvenjur —
geta ekki komið í veg fyrir
skilnað. Og í öllum guðanna
bænum: Venjið yður ekki á að
vera með skilnað á heilanum
eða skilnað á vörunum, hvað
lítið sem út af ber, l.d. í snöggu
gremjukasti út af fánýtum
hlutum. Það er hættuleg venja
að vera ár og síð með skilnað
arhótanir. Það getur leitt af
sér sef jun, sem endar með skelf
ingu.
Eftir
dr. Jakob
Jónsson
TILKYNNING
Vegna ályktunar Evrópusambands pósts og
síma (CEPT) hafa Norðurlöndin samþykkt að
breyta talsímagjöldum sín á milli frá 1. apríl
1968.
Nánari upplýsingar hjá talsambandinu við
útlönd.
Reykjavík, 29. marz 1968.
PÓST- og SÍMAMÁLASTJÓRNIN.
0 30. marz 1968 —
ALÞÝÐUBLAÐIÐ