Alþýðublaðið - 30.03.1968, Blaðsíða 12

go KING
EDWARD
Amerlca's Largest Selhng Cigar
Ég er að velta því fyrir mér
hvort drykkjuskapur Grænlend
inga geti stafað af þjóðernis-
kennd. Það er nefnilega aug-
ljóst að til að gras geti verið
grænt þarf það vætu. Drekka
Grænlendingar þá ekki til að
geta haldið áfram að vera
Grænlendingar ?
Frumsýning á barnaleikritinu „Pésa prakkara", verður á morg-
un, sunnudag og hefst kl. 3 e.h. 2. sýning verður kl. 5.
Frumsýningin áttí að vera s.l. sunnudag, en vegna veikinda eins
leikandans varð að fresta sýningunni þar til á morgun. Verð á
áðgöngumiðum á sýninguna er kr. 60 fyrir börn og, kr. 80 fyrií
fullorðna. Þess má geta að ' nlráðamenn „Barnaleikhússins” hafa
ákveðið að bjóða fötluðum börnum að vera viðstödd sýninguna kl.
5 á morgun, þeim að kostnaðarlausu, og sýna þar gott fordæm'i.
HRINGSTIGAR
Stálgrind
Otvegum með stuttum fyrirvara
hringstiga frá Svíþjóð.
Hagstæff verð - Leifið tilboða
Einkaumboð fyrir
Dúkur
Vor daglegi BAK-stur
Verkfailsgróði
ÉG VONA svo sannarlega að enginn verði illur, stökki upp
á nef sér og rífi í hárið á sér, þó ég fari að minnast á verk-
fall núria. Þá má ef til vill segja sem svo, að menn séu
nú orðnir vel saddir af verkfallssúpum í bili og fari fram
á einhverja aðra tegund af súpum, svona rétt til að kasta
ekki upp. Þó get ég ekki að gert að mig langar svo óskap-
lega til að sitja ekki á strák mínum og andmæla þeirrl vit-
leysu sem haldið er fram, að enginn græði á verkföllum.
Kunningi minn einn, dreifbýlingur, sagði mér sögu á
dögunum sem afsannar þetta. Hvort hann lýgur, læt ég liggja
milli hluta, en ef svo er, þá er hann ólíkur því sem hann
var í gamladaga því þá var sagt um hann að sannsöglari mann
væri vart hægt að finna í landsfjórðungi þeim er hann býr í.
Hefst nú sagan: Það stóð yfir samningafundur úti á lands-
byggðinni. Hann hafði staðið yfir samfleitt í 91 klukkustund
og menn orðnir mjög þjakaðir. Svenfgalsinn rokinn úr mönn-
um og þungt þreytufargið laggst á eins og 25 tonna steypu-
bíll. Ekkert hafði miðast í samkomulagsátt og þeir fáu sem
lögðu það á sig að þjarka, voru vart skiljanlegir því tungan
þvældist í munni og útkoman líkt og þeir hefðu skellt í sig
2 flöskum af sterku áfengi. Menn börðust við að halda sér
vakandi, en flestir voru þó hættir að skynja stað og stund
og móktu í stólum sinum og hugsuðu um uppbúin rúm með
drifahvítum rúmfötum.
Nú leið og beið og allt í einu lagði sáttasemjari fram eina
tillöguria enn. Menn rumskuðu úr mókinu og sáu að nú væri
stundin runnin upp og bezt að samþykkja bara á stundinni.
Tillagan var skjalfest í einum grænum og menn þrifu
skjálfandi höndum alls kyns skriffæri upp úr vösum sínum
og töskum. Vijað var um a.m.k. einn nefndarmann sem
tók blekbyttri og pennastöng upp úr brúnni svínskinnsskjala-
tösku, danskri.
Menn hófu nú sem óðast að rita nöfn sín undir hæst-
virt samkomulag. Nú kemur við sögu slægur og slunginn
refur, ættaður að norðan og átti sæti í nefndinni. Hafði sá
lítið látið á sér kræla fram að þessu, en nú reis hann á
fætur og byrjaði eitthvað að pukra. Um leið og sifjaðir
fundarmenn rituðu skjálfandi höndum undir samkomulag-
ið og hugsuðu um rúmið sitt á meðan, laumaði refurinn að
þeim pappírsblaði og um leið svo tautandi: Aðeins formsat-
riði, skrifa undr þetta líka, svona já, fínt, þakka þér fyrir.
Fundarmenn rituðu auðvitað undir þetta einnig og drifu
sig svo heim að sofa. Vitað var a.m.k. um einn nefndarmann
sem svaf í 3 sólarhringa samfleitt, ári þess að skreppa fram
á prívat.
Þetta var nú allt saman gott og blessað, ef í næstu viku
hefði ekki fallið á hvern nefndarmann um sig 50 þús. króna
víxill. Refurinn hafði sem sagt haft tilbúin víxileyðublöð
og þannig stórgrætt á verkfallinu.
Það fylgdi sögu kunningja míns, að refurinn byggi nú i
S-eitthvað sem ég man ekki lengur hvað heftir, en er land
langt í burtu frá íslandi. Þar á hann forretningu og veltir
sér í aurum. Geri aðrir betur. HÁKARL.