Alþýðublaðið - 19.05.1968, Side 16

b

BDfiöfflP
SfOAtl
Esjusiníónían
Siníónían um Esju er ógleymanleg
öllum, sem hafa farið um Kjalarnesveg,
en þar eru veður einatt óvenjuhörð
og ofan af fjallinu byljótt um gljúfur og skörð.
í klettum og skútum kveður við veðragnýr,
en kofarnir skekkjast á grunni og hama sig dýr,
og margur ökuþór fékk þar fárviðrisrok
og fannst útí skurði á druslunni í vökulok.
Sinfónían um Esju er innblásið verk,
óumræðilega voldug og sterk,
en tónskáldið hefur efalaust eins og ég
oftsinnis fengið hann slæman um Kjalarnesveg.
Sá spaki
Það er lrægt að sfandast alla
skapaða hluti nema freistingar.
Ég vil láta rifa öll þessi sól-
baðsskýli fyrir sumarið. Ann-
ars fér fólk að striplast þar
öllum stundum öllum heiðvirð
um konum til leiðinda.
Fiskiðjusamlagið hefur nú liaf-
ið niðurlagningu á grásleppu-
hrognum og gengur starfsem-
in vel. Þess er þó vert að geta,
að síðan hrognkelsaveiðar hóf
ust í febrúar hefur aðeins bor
izt á Iand ein tunna af hrogn-
um.
VERKAMAÐURINN.
Ja, það væri óskandi að aðrar
greinar matvælaiðnaðarins
þyrftu t'kki meira hráefni. I‘á
væru þau minni harmkvælin.
Þá fer að líða að þessu árlega
djamini þegar kallinn truflast-
Bráðum fáum við einkunnar-
spjöldin.
VINSÆLASTA PÍPUTÓBAK
í AMERÍKU.
Prince
Albert
KEYKTÓhAK.
daglegi IIAKstur
Andlegt þrek og H-umferð
Ég veit svei mér ekkf hvort ég held þetta út, þótt nú sé
ekki nema vika eftir. Sál mín er teppt í sálrpenum umferðar
linút og taugarnar á rauðu ljósi. Hvert sem ég lít, sé ég ekkert
nema einhvern forljótan umferðarvörð með brjálæðislegt
augnaráð, lögregluþjón me<í kylfu í annari hendi og handjárn
í hinni, æðandi ófreskju í líki bíls á ofsafengnu svigi milli
hægri og vinstri vegarheimings.
Þegar ég legg aftur augun svamlar umferðarviti upp og
miður fyrir hugskoti mínu, blikkandi gulu, rauðu og bláu. Ég
er orðinn máttlaus upp á síðkastið og á venju fremur vanda
til að svitna fram úr hófi. Oft stend ég sjálfan mig að því,
undir öllum kringumstæðum, að tauta fyrir munni mér eitt-
hvað líkt þessu: H DAGUR ER TUTTNGASTAOGSJÖTTA
MAÍ í VOR , eða EF ÞÚ ERT GÓÐUR í VUMFERÐ ERTU
LÍKA GÓÐUR í HUMFERÐ. ÉG ÆTLA MÉR AÐ VINNA
FIAT.
Eitt sinn um daginn var ég staddur í kvikmyndahúsi og
vissi ekki fyrri til en ég stökk á fætur, er ég sá aðalhetjuna
aka upp eina brekkuna í San Francisco, og æpti: Heyriði,
halló lögregla stöðvið manninn, það er ekki kominn Hdagur enn
hann er 26. maí í vor.
Ég var snarlega drifinn út úr húsinu og dyravörðurinn
bað mig blessaðan í öllum lifandi bænum að koma þar ekki
aftur, þar gæti skert álitið sem húsið hefði áunnið sér upp
á síðkastið.
Um daginn fór ég í stofnun eina og var þar spurður um
fæðingardag og ár. Ég svaraði aðvitað 26. maí 1968. Þá spurði
maðurinn hvort ég væri ekki fæddur og rankaði ég þá loks
við mér.
Það sem ég vildi segja er það að ég er orðinn hræddur um-
að andlegt þrek mitt haldi alls ekki velli og brotni gjör-
samlega alveg í spón undan ofurþunga umferðaráróðurs,
áður en honum linnir. Helzt þyrfti .ég að flýja til fjalla, en ég
get ekki verið þekktur fyrir að yfirgefa fjölskyldu mína og
vini á örlagastundu.
Ég ey oröinn óttasleginn, því ég held að það búi eitthvað
meira undir þessu öllu en bara breytingin yfir til hægri.
Bezt gæti ég trúað að það yrði heimsendir þann 26.' maí
og skiptir þá svo sem engu máli hvort maður er uppi til
fjalla eða bara á láglendi.
En segjum nú svo að það verði ekki heimsendir. Þá held
ég að allt þetta umstang hafi ófyrirsjáanlegar afleiðingar
fyrir þjóðarbúið. Almenningur er orðinn svo breyttur á öllu
‘þessu stagli að búast má við að 80-90 prósent þjóðarinnar legg
ist í rúmið í k'ringum H dag og lamast þá öll starfsemi líkt
og í verkföllunum.
HÁKARL,.