Alþýðublaðið - 18.09.1968, Qupperneq 7

Rofar til á Indlandi:
GETAINDVERJAR BRAUÐFÆTT SIG ARIÐ1971?
NÝLEGA (hefur Síhri Jagjivan
Ram, landbúnaðar, og birgða-
imálaráðlierra Indlands, látið í
'ljós mjög miikla ánægju með
ástandið í (þeim efnum um þess
ar mundir. Gert er ráð fyrir,
að í ár nemi kornuppskerá lands
ins 95 milljónum lestia, en það
er 6 milljónum meira en fram
leiðslumetið, sem sett var fyrir
þremur árum.
Bjartsýni þjóðarinnar hefur
því aukizt að mun. Jagjivan Ram
lýsti því til dæmis óbikað yfir
á fundi, sem hann hélt með
bændum, í litlu þorpi nátægt
Delhi, að kreppa sú, er sér
fræðirigar telja, að ógna mundi
heiminum um 1975, muini ekki
koma við Indland. „Löngu
fyrir þann f ímia munum við
'áreiðanlega verða sjálfum okk
ur nógir um fæðu, og ef atlt
fer að óskum, ætitum við j'afn
vel að eiga umframbirgðir hveit
is til útfilu'tnings.”
Þetta er kjarninn í þeim boð
iskap, sem upplýsingadeild ind-
versfca 1 an db únað a r ráðuneytis-
ins lætur frá sér fara í fræðslu
grieinum sínum, og nefndur hef
ur verið „Græna byltingin.”
Hin mikla aukning kornupp
skerunníar, sem átt hefur sér
stað árin 1967 — ‘68 er aðallega
að þakka miklum mun hagstæð
aria veðurfari en t.d. tvö árin
á undan. Einndg hafa hinar stór
,tæku ráðstafanir ríkisstjómar-
innar til að aiuka uppskeruna
h'aft sitt að isegja. Verði upp
skerutíminn að þessu sinni
einnig hagstæður, nægir þiað til
þess að fléyba Indlanidi yfir örð
U'gasta hjall'ann... og gerir
kleift að koma ástandinu í mat
'vælamálunum í eðlilegt horf og
draga úr innflutningi.
Sé það rétt, að indverskur
landbúnaður sé staðnaður, þá er
það ekki wegna þesa að þær
350 milljónir Indverja, sem að
ihonum vinna, séu latar eða
duglausar, heldur vegna þess
að aðstæðumar sníða þeim of
þröngan staikk til þess að bena
meira úr býtum. Beinist við-
leitnin' nú að því að útvega
þeim það, sem til þarf, til
þess að auka framleiðslu sem
fiestra bænda, semsé: fyrsta
floikks sæði, áburð og vamar-
Ivf g-’gn skorkivikindum og gróð
urs.iúkdómum.
TU h°ssa hefur landbúnlaðu'r
ipidrei skipað jafn eindregið
öndvegi^sæti í framkvæmdaáætl
rmum Indiands og nú. Meira
en 70% Iþjóðarimnar hefur
framfæri sirt.t af landbúnaði og
að sjálfsö'gðu ber að taka ti'llit
til þess — meira en t. d. á ár-
umrrn 1965 — ’66, svo að eldci
sé nú farið lengra aftur í tím
ann. Þetta 'hiafa núverandi ráða
menm gert sér Ijóst.
Á árunum næstu áður en
Indland varð sj'ájfstætt ríki,
var rorfíð frá því að leggjá á-
iherzlu á landbúnaðinn. Indland
Nehms gleypti við innrás þunga
iðnaðarins, eims og svo mörgum
fyrrverandi nýlendum hefur
hætt við eftir að þær hafa unn.
ið sér sjálfstæði. Árangur þess
ar'ar þróunnar varð sá, að Ind-
verjar búia nú við 150% of-
framleiðslu vara þessiara, en
verða hins vegar enn að flytja
inn tvo þriðjuhluta þess áburð
ar, sem þeim ler niauðsynlegur.
Annað er það. isem ógnar til
vist arðvænlegs landbúiniaðar, en
það er þróun, sem leitt hefur
;af lönigun hinna undirokurðu
nýlendubúa eftir frelsi og jafn
rétti að fengnu frelsi; hér er
um að ræða þá almennu skoð
un, að sérhver bóndi verði að
leiga sinn eigin litla ski'ka. Þetta
toýður Iþeirri hætfcu heim, að
„Græna byltingin“ er hafin.
leingöngu verði um óarðbæran
kotbúskap 'að ræða. Þess eru
jafnvel dæimi, að fjölskyldur
hafa alls ekki getað framfleytt
lífinu á þesisum örreytiskotum,
j-afnvei þó að þeim 'hafi borizt
utanaðkomandi aðstoð; svo tak
markaðir hafa möguleikar jarð
lanna verið.
Árin 1965 og 1966 voru al-
vöruár í sögu Indlands. Ríkið
rambaði á barmi gjaldþrots og
örvilnunar. Efnahagur þess Var
í rústum. Komframleiðslan.
sem komizfc hafði upp í 89 mill
jóniir lesta árin 1964 — ‘65, féll
iskyndilegia niður í 72 milljónir
lesta næsta ár. Það þýddi hvorki
meira né minnia en tíu ára
laffcurför, þ.e.a.s. fara þurfti ára
tugi laftur í tímann til að finna
annað eins. Og til að aufea á
erfiðleifeana, átti Indland um
þessar mundir í ófriði við Paki
stan, eða nánar tiltekið í sept.
1965.
Hveitiinnflutningur Bandaríkj
anna hafði stöðugt farið vax
andi þessi ár — alveg frá því
að gerður var fyrsti P.L. 480
viðskiptasamnin gurinn( en hann
fól það í sér, að borga skyldi í
rupis) árið 1956. Innflutningur
þessi hafði vaxið úr 2 milljón
um lesta árið 1957 á 4 milljón
ir órið 1960 og meira en 5
milljónir árið 1964. samkvæmt
opinherum skýrslum Landbún-
aðarráðunieytisins. Árið 1966 nam
toann svo 7 milljónum lesta og
lok,s 'hvorki meira né minna en
10 milljónum árið 1967.
Allir voru sammála um, að
slíkt ófremdarástand gæti
ekki haldjzt til langframa, —
og' þá fyrst og fremst Ameríku
menn sjálfir, sem gerðu sér
grein fyr(r Því að umfram
birgðir þeirra fóru óðum þverr
andi. í Indlandi var innflutn-
ingsaðstoðin skv. P. L. 480
gagnrýnd þeim mun harðar á
þingi og í blöðum, sem nún
reyndist hrökkva skenrfcur.
Ekki aðeins sósíalistar og
kommúnistar, heldur og á-
hangendur þjóðlega þingflokks
ins sjálfs, gagnrýndu þá vafa-
sömu aðstöðu gagnvart Banda
ríkjunum, sem það hafði í för
með sér-að þiggja aðstoð þessa.
Á sama tíma voru athafna- og
fjármálamenn mjög uggandi
vegna þejrra verðbólguáhrifa,
sem langtíma-lán Bandaríkja
manna.og P. L. 480 viðsk'pta
samningurinn hafði á efnahags
líf landsins.
Þýðingarlaust væri að þræta
fyrir það, að Bandaríkin bafi
notað matvælaaðstoð sína til
að komast t;l áhr'fa í stjórn
arstöðvunum í Nýju Delhi. En
það var líka fyrst og fremst í
,’því. skyni að reyna að sann-
færa ríkisstjórn frú Indiru
Gandhi um, að hún yrði að
breyta ,um stefnu í landbúnað
armálum: gera hiut landbúnað
arins stærri í þjóðhagsáætlun
landsins að tiltölu við ;ðnað-
inn; að framleiða meiri tilbú-
inn áburð eins fljótt og við
yrði kom ð, og síðast en ekki
sízt nota hann í stórauknum
mæli, þar sem sýnt væri að
hann gæti aukið uppskeruna
að miklum mun í náinni fram
tíð.
Þó að það kunni að hljóma
sem mótsögn, var þetta líka í
fyllsta samræmi við stefnu
þeirra, sem losa v'ldu Indland
undan áhrifum Bandaríkja-
fflanna. Á þess,um viðsjárverðu
Fi-amhald á 13. síðu.
í Indlandi mætast gamli og nýi tíminn-
xf f- tf-ft * <■' i ttfvvVVM í4 íi fé-VÁ V* t »? ■ # i 4 *«■( \1 -s. i«t \\ h -
Uppdráttnr af Indlandi.
18. sept. 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ T
t -■ rtp. • i * l , :•,;. -A