Alþýðublaðið - 04.12.1968, Blaðsíða 1

Miffvikudagur 4. desember 1968 — 49- árg. 251. tbl-
Hversu mörg eru
landhelgisbrotin?
Iíeykjavík — HBH,
Sú ákvörðun að veita öllum
þcjm íslenzkum bátum, sem
sekir bafa orðjð um fiskveiði
brot á tímabilinu frá ársbyrj
un 1965 til 1. desember 1968,
uppgjöf saka, hefur vakið
mikla athygli. En þó Iþykjr
hegðan skipstjóranna á bátun
um fjórum, sem teknir voru
að ólöglegum veiðum í fisk
veiðilandfaelgi út af Gróttu í
fyrradag, bera vott um mikla
bíræfni. Samkvæmt upplýsing
um dómsmálaráðuneytisins
munu Iandhelgisbrot framvegis
fá sömu meðferð og önnur
mál og dómum fullnægt með
eðlilegum faætti.
Pétur Sigurðsson, forstjóri
Landhelgisgæzlunnar, tjáði
Alþýðublaðinu í gær, að alls
faefðu 399 íslenzkir fiskibátar
verið kærðir fyrir fiskveiði-
torot á tímabilinu frá 1. janúar
1965 til 1. desember 1968 og
auk þess 7 íslenzkir togarar.
Skiptist þessi háa tala þannig
á miUi áranna: 37 bátar árið
1965, 98 bátar 1966, 139 bát
ar 1967 og 125 bátar það, sem
af er þessu ári. Alþýðublaðið
spurðist fyrir um það í dóms-
málaráðuneytinu fave mörg
um aðilurn faefði verið veitt
sakaruppgjöf vegna landfaelgis
brota í tilefni 50 ára afmælis
fullveldis íslendinga fainn 1.
desember. Ólafur W. Stefáns
son, deildarstjóri, kvað þessar
tölur ekki vera fyrir faendi í
ráðuneytinu og faeldur ekki
upplýsingar um upphæð sekta
fjársins, sem um faefði verið
að ræða.
Sagði Ólafur, að reikna
mætti með, að sekt vegna fisk
veiðibrota fiskibáts í landfaelgi
væri að jafnaði um 20 þúsund
krónur, en jafnframt væri afli
og veiðarfæri gerð upptæk og
skipstjóra gert að greiða máls
kostnað allan.
Ólafur kvað sakaruppgjöf
vegna landfaelgisbrota síðast
faafa verið veitt í apríl árið
1965, en iþá faefði verið ætlun
in að koma landhélgisbrotun
um á hreint, eins og faánn
orðaði það.
Hinn 2. október síðastliðinn
skipaði sjávarútvegsmálaráð-
faerra nefnd, sem skipuð ér
fulltrúum allra þingflokkanna
á Alþjngi, til að gera faeildar
tillögu til rdkisstjómarinnar
um hagnýtingu fiskveiðiland
faelginnar. Sæti í nefndinni
eiga eftirtaldir þingmenn: Jón
Ármiann Héainsson, sem er
formaður Ihennar, Jón Skafta
son, Guðlaugur Gíslason,
Sverrir Júlíusson og Lúðvík
Jósefsson.
Komið faefur fram nokkur
gagnrýni bæði frá Sjómanna-
sambandi íslands og Far-
manna- og fiskimannasam-
bandi íslands, að nefndin
skuli eimgöngu skipuð alþing
ismönnum en ekki einnig full
trúum sjómanna. M.a. kom
gagnrýni þessi fram í ályktun
ráðstefnu Sjómannasambands
íslands, sem haldin var í
Reykjavík fyrir skömmu.
Jón Ármann Héðinsson, al
þingism. form. nefndarinnar,
sem á að gera heildartillögu um
faagnýtingu fiskveiðilandfaelg-
innar, tjáði Alþýðublaðinu í
gær, að neíndin hefði haldið
fjölmarga fundi, en hún faefði
faafið störf strax í toyrjun
október.
Sagði Jón Ármann, að nefnd
in faefði gert drög áð þvi að
fá tillögur frá útvegsmanna-
félögum um land allt. Einnig
faefði hún toeðið þingmenn við
komandi kjördæma áð leggja
'áherzlu á, að niðurstáða liggi
fyrir sem allra fyrst og ekki
síðar en um miðjan janúar n.
k.
Nefndin miðaði að því að
faafa tillögur sínar tilbúnar
í janúarlok eða fyrst í fetorúar.
Jón Ármann Héðinsson kvað
nefndina faafa faaft samhand
við nefnd Sjómannasambands
íslands og stjórn Farmartna- og
fiskimannasambands íslands,
en engar tillögur faefðu borizt
frá þessum aðilum ennþá.
Að lokum sagði formaður
nefndarinnar, að öUum nefnd
armönnum væri Ijóst, að var
faugarvert væri að rasa um
ráð fram í þessu efni, þar sem
málið væri allt mjög við-
kvæmt.
Reykjavík — H.P.
Stjórnarfrumvarpið um ráð
stafanir í sjávamtvegi vegna
breytingar gengie íslenzkrar
krónu var til fyrstu umræðu
í efrideíld Alþingis í gær. Sagt
var nokkuð frá frumvarpinu
hér í blaðinu í gær.
1 ræðu sinni ræddi sjávarút-
vegsmálaráðherra, Eggert G.
Þorsteinsson um þá erfiðleika,
er undanfarið faafa mætt á sjáv
arútveginum og faófust 1966, en
þeir væru, sem kunnugt væri,
aflabrestur og verðfall. Mundu
þeir meira að segja hafa haft í
för með sér algjöra stöðvun í
þessari atvinnugrein faefði ríkis
stjórnin ekki gripið í taumana.
Hefðu þar komið til ýmsar ráð
stafanir, þar á meðal gengis
lækkunin 1967, sem faefði að
vísu orðið til fajálpar, en álirif
faennar hefðu þó ekki orðið sem
skyldi og aukjnn tilkostnaður
innanlands eytt áhrifum henn
ar. Síðasta gengislækkun hefði
verið gerð sjávarútveginum til
góða, en auðvitað hefði
verið augljóst, að einfaverjar
ráðstafanir yrði að gera, að því
leyti, sem gengislækkunin hefði
óhagstæð áfarif á ýmsa liði út
gerðarkostnaðar, þar sem vitað
■væri, að flestar greinar sjávar
útvegsins mundu ekki gera bet
ur en standa undir greiðslu
vaxta og afborgana, ef svo vel
væri iþá.
Hefðu nú þær ráðstafanir, er
taljð hefðj verið að þyrfti að
gera, verið færðar saman í
þetta frumvarp.
Ræddi ráðherraiut síðan um
faina einstöku kafla frumvarps-
ins. í fyrsta kafla þess er gert
róð fyrir, að fisfckaupendur
'greiði vissa prósentu til Stofn
f.iársjóðs fiskískipa, en það
er gert til þess að útgerðarfyrir
tæki geti staðið undir stofnfjár
kostaði sínum og auknum rekstr
arkostnaði, en rekstrarkostnað
ur hækkar m.a. vegna faækkun
ar olíu og veiðarfæra. Mjög
mikið kvað ráðtoerrann ógreitt
af lánum, er veitt faefðu verið
til fiskiskipabygginga, en þau
>lán væru mestmegnis frá Fisk
veiðisjóði. Væri það nauðsyn-
legt, að sjá svo til að Fisfeveiða
sjóður fengi þau lán endur-
greidd, sem faann toefði veitt,
svo að faann gæti staðiö við
sínar skuldbindingar, og vært
því gert ráð fyrir, að falutdeild
fiskkaupanda stæði að aokkru
undir iþeþn greiðslum.
Sjávarútvegsmálaráðherra kvað
Iþað eðlilegt, að gjald þetta væiri
greitt af hráefnisverði en ekki
fullunnum vörum. Ráðhcrrann
ræddi síðan um þau ákvæðj, er
greindi frá í 3. gr. frumvarps
ins, að favorki ráðstöfun tekna
Eggert G. Þorsteinsson
úr stofnfjársjóði né kostnaðar
falutdeildin skuli koma ti'I hluta
skipta eða aflaverðlauna, en
þetta væri nauðsynlegt til .þess
að aðstoð þessi kæmi að not
um fyrir útgerðina, enda væri
líka um hag sjómanna að ræða
að skipín gætu haldið áfram
veiðum. Hins vegar mundi sjó
mönnum tryggð sú kauphækk
un, er hugsanlega af hækkun
aflahluts kynni að leiða til jafns
á við verkafólk í landi.
Þá gerði ráðherra að umtals
efni tryggingamál fiskiskipanna,
en í 2. kafla frv. eru ákvæði um
þau mál. Taldi faann sterk rök
mæla með því, að gerðar yrðu
ráðstafanir til Iþess að tryggja
faag Txyggingasjóðs fiskiskipa,
og gera faann sem öruggastan.
Stöðugt faefði verið leitazt við
að faaga gjöldum til trygginga
sjóðsins þannig að favatt væri
til árvekni, en þrátt fyrrr það
Ihefur tjón aukizt og iþar af
leiðandi iðgjöld faækkað. Þetta
(hefði þvi fært heim sanninn um
það, að eitthvað þyrftí að gera
til lausnar þessum vandamáli.
Hefði því vei'ið skipuð nefnd
Framhald á 5. síðu.