Alþýðublaðið - 04.12.1968, Blaðsíða 12

BAK

Hvað er lcraftaverk, spurði
kennarinn. Og ég var ekki seinn
að svara: Það er gæi, sem kemur
í skólann kl 8 að morgni, —
með sígurbros á vör.
Það sem gerir gamla hluti
svo verðmæta er það, að svo
mörgum þeirra var kastað á glæ
meðan þeir voru einsk»s virði.
Þar ók vitlaus maður
Þá er mynd, sem er eftir
óþekktan málara en merkt
stöfunum H, G.
Á uppboðinu verða enn-
fíemur verk ýmissa aniíarra
þekktfa myndlistarmanna.
VÍSIB.
Ég sé ekki betur en maður
verði að fara að fá sér kút og
leggja í, eins og i gamla daga.
Brennivínig er orðið svo dýrt.
Það er staðreynd, að konur
voru fegurri fyrir fjórum ára-
tugum. En þá voru þær líka
yngri.
Það má með sanni segja, að
ekki er flas til fagnaðar. Það
fékk lögregluþjónn nokkur ræki-
lega að vita um daginn.
Það bar þannig til, að ég ók
í mesta sakleysi eftir einni af
götum borgarinnar. Raunar er
það ofsögum sagt, að ég hafi
ekið í sakleysi, minnsta kosti, ef
tekið er tillit til þess, að há-
markshraði á umræddri götu er
35 km. á klst., en ég ók með 70
km. hraða, sé miðað við klukku-
stund. Þá sá ég út undan mér
einn af þessum knáu mótorhjóla
sveinum, sem hafa það að starfi
að klekkja á óþolinn>óðum bíl-
stj.órum. Ég dró úr liraðanum í
skyndf og héit áfratn, sem leið
lá í áttina til miðbæjarins. Þeg
ar ég sa ekki meira af umræddum
sveini, fór benzínfóturinn að
þyngjast, og á Skúlagötunni
fannst mér umferðin ekki ganga
nógu greiðlega, svo ég skauzt á
milli bílanna sem mest ég mátti,
og nú var sakleysið aftur horfið
út í veður og vind. Niður á Kalk
ofnsvegi heyrði ég hið skerandi
sýrenuvæl, sem mér er illa við
síðan í barnæsku, og mér rann
kalt vatn milli skinns og hörunds.
í speglinum sá ég vin minn,
mótorhjólasveininn knáa og
glampann af rauða ljósinu hans.
Hafði hann þá fylgzt með ferð-
um mínum alla leiðina til að vera
viss um að taka mig ekki saklaus
ann. Hann hafði engin umsvif
heldur renndi sér framfyrir mig
og ég varð að nema staðar. Ég
skrúfaðj niður rúðuna, því að
ég var ákveðinn í að láta þó
djöfsa koma til mín og hreyfa
mig hvergi. Það voru ekki hlýjar
kveðjurnar, sem ég fékk. — Þú
keyrðir heldur sterkt. Á hvaða
hraða varstu? Ég sagðist bara
ekki hafa litið á hraðamælinn
og þess vegna ekki vita það.
— Þú sikksakkaðir á milli ak-
reinanna og fórst framúr hverj-
um bílnum á fætur öðrum, og
hann var ekkert blíðlegur, mál-
rómurinn. Síðan kom þetta
venjulega með ökuskírteinið, og
mótorhjólasveinninn fór með það
að hjólinu sínu og talaði eitthvað
í talstöðina, en kom að vörmu
spori aftur og var þá ein afsök-
un í framan. — Þú hefur ver-
ið að flýta þér?” sagðj hanni
vingjarnlega. Ég játti því, þá
mér hefði ekki legið meira á
en venjulega. — „Málinu efl
nefnilega þannig varið” hélf(
hann áfram „að við erum ai$
eltast við bíl, sem hefur mjög
líkt númer og þinn bill og ég
hélt, að þú værir hann”. Síðan,
bar hann höndina að hjálmi
sínum og bað mig vel að lifa.
Mótorhjólasveinninn góði hafðl
þá tekið , vitlausan mann!. - r
Gorgeir h

FÉLAGSVIST
Spilakvöld Alþýöuflokksfélags Reykjavíkur veröur haldiö annaÖ kvpld kl. 8,30
í HÓTEL BORG.
Síöasta spilakvöldið fyrir áramót (stakt kvöld).
Fjölmenniö og tákiÖ meö ykkur gesti. HúsiÖ opnaÖ kl. 8.
Stjórnandi Gunnar Vagnsson. STJÓRNIN.

■■■■•■•■■•■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■••■■i
:s;:a
i.ra.Biaaaaaaiaaaáá?
•■■•■••••■■••••■■•••■■■•••■■■■•■■■■•■•■••••■••■••■■■■•■■■■■■■•■■•■■■••■•■■•••■•••i
■■■■■■■■■■■■■•■•■■■■■■■■■i
■■■•■■■■■■■•■■■■■■■■■■■•■■■■■■■I
■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■•■■••■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■.■■■■■■■.■■■•■■■■
:a