Alþýðublaðið - 08.12.1968, Blaðsíða 5

JÓLABLAÐ ALÞYÐUBLAÐSINS 1968 5
Smásaga eftir
Vilhelm G. Kristinsson
RAUNIR Leirmundar K.
' Leós hefjast fyrir alvöru dag-
inn sem konan hans, Linda
B. Leós, kemur skeiðandf inn
í stofu þeirra hjóna, svo
' m.ælandí, að nú sé gamla
handsnúna þvottatíkin þeirra
hætt að fullnægja kröfum nú-
tímans og fimm manna fjöl-
skyldu, enda sé hún frú Vind-
ft-íður G. Vaðals hér fyrir
handan bújn að fá eina sjálf-
v'rka, sem geri alit — og hún
blessi hana í bak og fvrir hún
Vindfríður, fvrir oe eftir hvern
' þvott og skilji hreint ekkert
í því hvernig hún hafi farið að
því að áður en hún fékk
L undratækið.
— Hvað hún kosti vélin?
Jú, hún ku kosta 30 á boröið,
32 ef borgaður er helmingur
út og hitt til 8 mánaða. Kosta-
kjör að sögn innflytjanda.
Andlit Leirmundar K. Leós
T sígur dálítið niður á við og
það koma einhverjir undar-
legir kippir í nef:ð á honum.
Hann leggur frá sér blaðið og
spyr konu sína hvort hún sé
búín að glevma, að þau séu
ekki enn búin að borga af-
borganirnar af uppþvottavél-
inni, s.iónvarnstækinu, ísskápn-
um, frystikistunni, alfræði-
orðabókunum, sláttuvélinni,
T grillofnimím, radíófón:num,
konseHfiveh'num og nýja bíln.
um. Síðan spyr hann hvort
hún sé vitlaus og hvort hún
sé biluð og hvort hún sé að
missa sansinn. hann fáív jú
ekki nema ákveðna upphæð
mánaðarlega og hann eigi
ekkí einu sinní fvHr veic5i-
levfi á þossum síðusfu og
verstu tímum.
Frú Linda B. spyr á rnóti
íaf hveriu þann gefi p ’H rei
far:ð i Hl(«flrvatn fvrir 200
krónur á daainn.' helrWr e« að
fara alltaf í TJrriðaá fvrir 2000
krónur á.dasinn? Oy þá sevist
hann muna, að hann sé ekki
búinn að bnrs?a síðusfu af-
boreunína af veið:eræiunum.
| Hún frú Linda B. Leós set-
ur sig nú í bras- og þráhyegju-
stellinenr: Stendur ejieiðfætt
með hendur á miöðmum og
hausinn snerrtann aftur. Spyr
að þvi mæltu eieinmann s:nn,
Leírmund K. Leös, fulltrúa,
hvort. hann hafi ekki hevrt
hvað hún hafi sagt í unnhafi,
nefnilega, að hún frú Vind-
fríður G. Vaðals héma fvrir
handan væri bújn að fá siálf-
virka þvottavél og hvort hann
sé reiðubúinn að troða bví
endanlega inn í smn sköll-
ótta haus, að hann skuli fá
að kenna á tilveru sinni hérna
megin móðunuíar mjiklu, . ef
hann gjöri ekki svo vel og út.
vegi sér sjálfvirka þvottavél,
sem geri allt — og hananú.
Löng þögn undirstrikar á
áhrifamikinn hátt orð síðasta
ræðumanns, en hálf óhugnan-
lega að minnsta kosti þykir
Leirmundi K. Leós, fulltrúa, |j
svo.;
Hann stendur upp, leggur
blaðið frá sér saman brotið ó
borðið við húsbóndastólinn og
horfir fast á eiginkonu sína
og hugsar hvernig em kona
fari að því að breytast svo í
frúin í fimm daga samfleytt.
Síðar lýsti ifrú Linda B.
Leós fyrír litlum hóp útval-
inna kunningja og vina, hversu
mjög hún leið þessa daga, er
hún varð að dragnast niður
í þvottabúsið í blokkinni
þeirra með þvottinn í handa-
kríkunum og þvo hann í
gömlu hallærislegu þvottavél-
inni með handsnúnu vindunni.
Hún lýsti mjög náið þeim
andlegu kvölum sem hún leið
við þessa iðju, minnkunninni,
lítilsvirðingunni. Uppi í íbúð
sinni fyrir handan sat svo frú
þangað sem hún frú Linda B.
var önnum kafin við að þegja,
það er að segja þessa fimm
daga, sem Leirmundur K.,
hafðj til að gera upp við sig
hvort hann vildi heldur, var-
anlegt málleysi konu sinnar,
eða puðið fyrir sjálfvirkri
þvottavél. Hann komst loks að
þeirri niðurstöðu, að þótt þögn
konu hans væri gulls í gildi,
þá fylgdu henni ýmsir ókost-
“ ir, sem erfitt væri að sætta
sig við. Hann var jú kormnn
upp á sæmilegt lag með að
loka á sér hlustunum eftir 19
Reyk^ký læSíst aft
isrundan yéEinnl
Híífi
^ ■»!-iW. -f
brfástanna
er þetta
Ið á »***

'rv -! , :i;" ,:rviA..r: c
ekki sMdent
vl$
19 ára hjuskap, en segir: —
Gerðu þór grein íyrjr því,
kona, að ég á ekki sent! Ég
á ekki fyrir sjálfvirkri þvotta-
vél sem gerir allt og hananú,
en kostar 30 á borðið, 32, ef
borgaður er helmingur og hitt
til 8 mánaða. Jafnvel þótt
innflytjandi segí, að þetta séu
kostakjör og jafnvel þótt hann
Vargur J. Vaðals, tannltéknir,
liér fyrir handan gefi konu
sinní þetta undratæki. — í
helgargjöf, bætir eiginkon.
an við.
Alltaf eru þeir eins þessir
karlmenn, segir frú Linda B.
Leós, og bætir við, að alltaf
eigi þeir næga fjármuni til
einkaafnota, en alltaf verði
he:milið að sitja á hakanum
með allt. Síðan segir hún
nokkrar setningar, ónothæfar í
jólablöð, með kippu af hana-
núum hér og þar, síðan þegir
Vindfríður G. Vaðals og las t
Séð og lifað meðan sú sjálf- |
vírka velti, bleytti, sauð, þó
og el t;i, mýkti, vatt, þu.Vrk-
aði, strauaði, braut saman,
pressaði og staflaði í skáp-
ana. Þetta var mjög svo bit-
ur frásögn hjá henni frú
Lindu B. og svo sannarlega
leit litlí vinahópurinn á hana
sem sanna hetju að halda þetta
út, Síðan lítur hópurinn á
sjálfvirku þvottavélina henn-
ar Lindu B., dáist að vélinni,
öfundar Lindu B„ undrast
þreytusvipmn á honum Leir-
mundi K. fulltrúa, undrast
jafnframt að vöðvarnir í upp-
handleggjunum á henni frú
Ljndu B. virðast ekki hafa
minnkað, maður gæti jafnvel
haldið að hún yndi enn í
höndunum, eða hvað?
En þetta var nú útkrókur. |
Eaktískt vorum við komin |
ára hjúskap. Honum var djöf-
ullega v.ið, að konunni virtist
standa alveg hjartanlega á'
sama um hérveru hans. Hún
þó hvorki skyrtur né sokka,
pressaði hvorki buxur né
jakka, burstaði hvorki skó né
flösuna af herðunum og hún
var hætt að klóra honum á
bakinu, eftir að þau voru kom-
in upp í á kvöldin. Leirmund-
ur K. Leós saknaði alls þessa
og í gær spurði deildarstjór-
inn hann, hvort hann ætti
ekki hreina skyrtu að fara í.
Eftir sex þögla daga sitja
hjónin í stofu sinni. Hann sit-
ur í húsbóndastólnum, sem
samstarfsmenn hans gáfu hon-
um á 20 ára starfsafmælinu
hjá deildinni; les hann Life
þarna í stólnum. Hún liggur
í sófanum, virðist yfir sig
keyrð — og sofandi. Hann rýf-
ur þögnina. Ókei, Linda, ég
skal reyna að nurla saman
upp í þvottavél handa þér.
Sjálfvii’ka. Hvað heitir þessi
sort sem hann Vargur gaf
henni Vindfríði?
Nú verða sneggri umskipti
en mögulegt er með góðu móti
að draga fram á dagblaða-
pappír, en á skothvelli er frú
Linda B. Leós komin upp i
fangjð á mannj sínum og
knúsar hann og kjassar, þar
til hann er orðinn helblár i
framan og hálf meðvitundar
laus. Hún segir hann bezta,
myndarlegasta manninn ■ í
landinu, hann sé nærgætinii
eiginmaður, góður e:ginmaður,
að hún tali nú ekki um ann-
að. Segir því næst vélina
heita DQÖ og bezt væri, ef
hún stæðj jnni á baði, milli
klósettskálarinnar og hand-
laugarinnar, á ská við baðker-
ið. Spyr því næst hvenær hún
komi, segist svo ætla að hita
handa manni sínum kaffi,
segist geta handþvegið handa
honum nokkra sokka og
skyrtur og jesúar sig yfir
drullunni á skónum hans. Því
næst tekur hún nokkur dans
spor á leiðinni fram í eldhús,
en Le:rmundur K. Leós kepp-
ist við að ná andanum jnni í
stofu.
Svo hefst barátta fulltrúans.
Hann keppist nú við að spara
Hann sparar dag og nótt svo
svitinn rennur í taumum af
honum og konan lians fær sí-
fellt. meir; handbvott. því auð*
vitað getur hún ekki veriS
þekkt fyrir að fara með þvotl
undir handakrikunum niður í
kiallara, þegar hún frú Vind-
fríður er bú:n að fá sjálfvirka
sem gerir allt og liananú.
Leirmundur K. keppist sem
sagt við og hann keppist við.
Hann lætur ásjá, hann grenn-
ist og hann verður gugginn og
hleypur allur saman, svo hart
leggur hann að sér við að1
spara. Haft er eftú- nokkrum
vinnufélögum Leirmundar að
hann hafi misst 3009 hár a£
höfði meðan á sparnaðinum
stóð og guð, liann mátti nú
varla við því, hálfsköllótiur
maðurinn.
Loks rennur dagurinn upp.
Eftír þrautir, þjark, puð,
pressu og pump, gengur Leir.
mundur inn í Verzlunina, seg-
ist ætla að fá eina DQÖ, sem
geri allt, leggur 16 þúsund á
borðið, samþykkir 8 víxla með
þeim glæsibrag að ókunnir
hefðu getað dregið þá álykt-
un að Leirmundur K. Leós
gerði hreint ekkert annað en
Framhald á 12. síðu.