Dagur - 12.09.1951, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 12. scpt. 1951
DAGDR
7
"HSufieysisbrof er gömul ásökun ofbetdisseggja
Japaear notuðii slíkar ásakanir
1931, Hitler 1939 og kommúnistar
1950 og 1951
Ásökunum um „hlutleysis-
brot“ og „ofbeldisárásir“ rignir
um þessar mundir yfir her-
stjóm Sameinuðu þjóðanna í
Kóreu. Kommúnistar segja
flugvélar og hermenn S. þ.
hafa framið hvert afbrotið af
öðru á Kaesong-svæðinu og á
grundvelli þessara ásakana
slitu þeir vopnahlésviðræðun-
um og eru nú helzt horfur á að
Kóreustríðið blossi upp á ný,
en frá slíku stafar heimsfriðin-
um mikil hætta. Herald Tri-
bune ræddi nýlega um þessar
ásakanir kommúnista og rifj-
aði upp áþekkar ásakanir frá
fyrri árum, frá tíð japanska
herveldisins og Hitlers. Grein-
in er hér lauslega þýdd.
Hinn upplogni „árekstur“, „at-
vik“ eða „hlutleysisbrot“, er einn
Ijótasti — en jafnframt sérkenni-
legasti — eiginleiki hinna ný-
tizkulegu „gangster“-utanríkis-
samskipta, sem einræðisríkin að
hyllast, en til huggunar má það
teljast, að nýjustu, vísindalegar
aðfefðir er.u nú loksins að ná því
marki ,að fletta ofan af sögu
mönnunum.
Eitt írsegasta dæmið um þess
háttar „atvik“ er ásökun Japana
um að reynt hafi verið að
sprengja í loft upp Suður-Man-
sjúríujárnþrautina nálægt Muk-
den aðfaranótt hins 18. septem-
ber árið 1931. Þetta „atvik“ var
notað til þess að réttlæta vopn-
aða árás Japana á Mansjúríu. —
Það var ekki fyrr en ári síðar,
sem rannsóknarnefnd Þjóða-
bandalagsins felldi þann úrskurð,
eftir langvinnt rannsóknarstarf,
að skemmdirnar, „ef einhverjar
hefðu verið“ ,hefðu a. m. k. verið
of smávægilegar til þess að rétt-
læta hernaðaraðgei'ðir. En nefnd-
in gat ekkert um það sagt, hvort
„atvik“ þetta hefði verið sett á
svið í ákveðnum tilgangi.Aðal-
atriðið var auðvitað, að það hafði
þegar gegnt hlutverki sínu. Jap-
anir höfðu lagt undir sig landið.
Hitler var meistari í fræðunum.
Sex árum síðar bjuggu Japanir
út annað „atvik“, við Marco-
Polo-brúna nálægt Peking, að-
faranótt 7. júlí 1937. (Þessi „at-
vik“ gerast helzt að næturlagi,
sbr. „sprengjuárásina" á Kaesong
á dögunum). Þetta „atvik“ nægði
Japönum til þess að réttlæta
árásina á Kína. Hlutlaus rann-
sókn á atburðunum við Marca-
Polo-brúna, var óframkvæman-
leg. —
Hitler var meistari í þeim vís-
indum, að framleiða „árekstra“,
„atvik“ og hlutleysisbrot á landa-
mærum; hann framleiddi slíkt
gjarnan í stórum stíl, en beið
sjaldnast eftir rannsóknarnefnd-
um til þess að framkvæma at-
huganir á staðnum. En ásakanir
hans blekktu marga og voru
undanfari árásarinnar á Pólland,
Rússland o. fl. lönd, en sam-
kvæmt túlkun nazista voru þeir
þar aðeins að verja hendur sínar.
Maður skyldi ætla, að þessi að-
ferð hefði lifað sitt fegursta á ár-
inu 1939—1941, en það hefur
samt komið í ljós, að einvalds-
herrar telji slík brögð enn nokk-
urs virði. Árásin á Suður-Kóreu
í júní í fyrra, hófst eftir að búið
var að setja á svið heila ,,seríu“
af slíkum atburðum, sem áttu að
að sanna, að það hafi verið
Bandaríkjamenn, sem í rauninni
hófu árásarstríð í Kóreu!
Líklega trúa Rússar því enn!
Hreinar álygar af þessu tagi,
sem vandlega eru undirbúnar og
útbásúneraðar með öllum ný-
tízku aðferðum,; er eríitt að af-
sanna, þar sem ekki er hægt að
leggja skjölin á borðið fyrir
framan nefið á hverjum manni og
líklegast er að mestur hluti rúss-
nesku þjóðarinnar trúi þessum
söguburði um upphaf Kóreu-
stríðsins. Samt er nú hægt að
leggja fram óyggjandi gögn í
sumum þessara mála. Snemma
árs 1950 skutu Rússar bandaríska
flugvél niður yfir Eystras. Þetta
„atvik“ mun ekki hafa verið fyr-
irfram undirbúið, en það hafði
ekki fyrr gerzt, en reynt var að
koma ábyrgðinni af því á hendur
Bandarikjamanna. En í þetta sinn
sýndu rannsóknir á braki úr
flugvélinni, að forráðamenn
rússneska heimsveldisins höfðu í
þessu máli gripið til hreinna
ósanninda eins og óvandaðir
götustrákar. (Rússar sögðu flug-
vélina hafa verið yfir Eistlandi,
en skutu hana niður langt úti á
hafi).
„HlutIeysisbrotin“ í Kaesong
og radarinn.
Og nú síðast höfum við heyrt
um hlutleysisbrotin í Kaesong í
Kóreu. Þarna var um alveg
óvenjulega klunnalega fölsun að
ræða, sem hlaut að verða upp-
víst um af ýmsum ástæðum. En
ekki þarf að deila um, hvað gerð-
ist þessa nótt í Kaesong og þar
koma vísindin til sögunnar. —
Skammt frá Kaesong hafa herir
Sameinuðu þjóðanna fullkomið
radarkerfi. Það var flugvél yfir
Kaesong þessa nótt, en skýrslur
og radar-skífan sýndu óumdeil-
anlega að flugvélina áttu komm-
únistar sjálfir. Þau gögn, sem
fyrir hendi eru um þetta „hlut-
leysisbrot“, eru ótvíræð og efa-
laus í augum allra manna, sem
hafa heilbrigða sálarsýn. Komm-
únistum tókst í þetta sinn aðeins
að dæma sjálfa sig fyrir fölsun
fyrir augum alls hins frjálsa
heims.
Og nú rignir ákærum um fleiri
,.blutleysisbrot“, en fordæmið er
fengið og enginn trúir lengur
ákæru kommúnista. Kannske
hafa vísindin komið því til leiðar
að'hið tilbúna „atvik“ sé ekki
lengur það vopn, sem það var í
höndum japanskra heimsvalda
sinna og nazista.
gefa sér fæstir tíma til að kanna
þennan afleggjara.
í viðæðum við ferðlanga og
heimamenn þessa landsfjórðungs,
kemst maður að því, að furðu
margir aka þessa leið oft á lífs-
leiðinni, án þess að gera sér það
ómak, að aka afleggjarann við
Brúará. Leiðin er þó ekki löng,
og hún er greiðfær. Aðeins 2V2
km. frá þjóðbrautinni er merk-
asta höfuðból landsins á fyrri
öldum, höfuðstaður landsins í sjö
aldir, heimkynni sumra beztu
manna þjóðarinnar, vettvangur
mikilla atburða íslandssögunnar,
hið forna biskupssetur Skálholt
á bökkum Hvítár.
Samtiningur úr Suðurlandsferð
Geysisgos — Jökulsýn — Moldrok
Á sumri hverju aka þúsundir
ferðamanna þjóðveginn frá
Reykjavík austur í Biskupstung-
ur, að Geysi og Gullfossi. Á
sunnudögum er margfaldur
mannhringur umhverfis gosskál-
ina við Geysi. Þar tala fleiri er-
lendar tungur en íslenzku. ís-
lenzkir ferðaménn hafa gaman
að veita athygli þeim mikla
áhuga, sem erlendir ferðalangar
hafa fyrir þessu náttúruundri og
sjaldan mun það koma fyrir, að
Geysir gamli valdi þeim von-
bx-igðum. Innan stundar reka
dunur og dynkir mannfjöldann
frá skálinni og á meðan ungir og
aldnir eru á harðahlaupum upp
um brekkur og móa, til að foi'ða
sér, stígur fyrsta gossúlan til
himins. í björtu og fögru veðri er
Geysisgos ógleymanlegt. Fegurð
náttúrunnar á þessum slóðum
verður líka ógleymanleg. Hinar
grösugu víðáttur þessa héraðs
alls stinga í augu Noi'ðlendings
og auka trúna á möguleika kom-
andi kynslóða að nytja þétta
land. En þó ber einn skugga á. —
Dimmur mökkur stígur til him-
ins sunnan jöklanna og þokast
fyrir norðan andvaranum suður
yfir héraðið og byrgir brátt hina
fögru útsýn. Landið er að blása
upp. íslenzk gróðui'mold fer með
vindinum á haf út, landið sjálft
er fátækara eftir. Slíkan upp
blástur þekkja ekki þeir, sem
ala aldur sinn í dalabyggðum
Norðui'lands. En þessi sýn minnir
óþægilega á þá kenningu skóg
ræktai’manna okkar og fleir
ræktunarmanna, að þrátt fyrir all
ar framfarir í túnrækt, þrátt fyr
ir vélai'nar og „byltinguna“
landbúskap okkar, er þjóðin samt
illa á vegi stödd í ræktun lands
síns í heild. Gróðurinn mun enn
á undanhaldi fyi’ir vindum og
veðri. Uppblásturinn er stórfellt
vandamál, sem þjóðin er naumast
tekin að glíma við af nokkurri al
vöru enn sem komið er.
Staður í þjóðbraut.
Rétt austan við brúna á Brúará
er afleggjari af aðalbrautinni. —
Ferðamenn, sem ætla að ná til
Geysis fyrir fyrirfram ákveðið
ferðaskrifstofu-sápugos, eða ná
til Gullfoss meðan sólin nær að
skína fegurst í gegnum úðann,
Kennslustund í íslandssögu.
Það er skaði að margir islenzk-
ir ferðamenn fara svo um þessar
slóðir, að gefa sér ekki tíma til að
koma í Skálholt. Það er góð
kennslustund í íslandssögu að
koma þar heim á hlaðið — ekki
xó þannig skilið, að menn læri
jar eitt né neitt utn .ipgrlsisat-
burði; eða stói-menni þessa forn-
helga staðar, heldur vegnax.þess
að hvei;gi er frernui-.en, þar hægt
að. sjá. hversu sórglega litla rækt
pessi. „s,ögu-þjóð“ þefur .lagjt.við
sögu sína og forpar xninjar. Qest-
urinn getur látið augu renna yfir
holt og grundir, tún og engi, fljót
;óg fjöll, séð í anda biskupa og
sveina þeii-ra þeysa. heim , ti'að
irnar eða förumþnn kal)a ,á,,ferju
yfir Hvít. Hann getur ímyndað
sér . v.eglega dómkirkju, þar sem
hrörleg timburkirkja, stendur nú.
Allt þetta og miklu fleira getur
hugmyndaríkur og sæmil. sögufr.
ítlendingur séð í einni svipan.
Hann á því ærið erindi, þótt út-
lendingur eigi það sjaldnast. En
xegar náttúunni sjálfri slepipir —
og eigin hugmyndaflugi — er fátt
að sjá í Skálholti. Handaverk
kynslóðanna eru flest horfin. —
Staðurinn er gersamlega rúinn
gripum og fórnum minjum, svo
að hreina fui'ðu má kalla. Maður
undrast ag engin tilrauii skuli
hafa verið gerð til þess að spyrna
fótum við eyðileggingunni.
Hólafeðga, kostað af ei-lendum
manni. Eitthvað fleira mætti til
tína, en flest er þó hér talið, sem
ferðalangur, er enga leiðsögn
hefur, sér á Skálholtsstað. Niður-
lægingin er svo stórkostleg, að
menn vei’ða að sjá hana með eig-
in augum til þess að trúa.
Þjóðarsómi krefst endurreisnar
staðarins.
Það hlýtur að vera ömurlegt
hlutskipti að eiga að fylgja vel
menntum útlending að þeim stað,
sem í sjö aldir var óumdeilt höf-
uðstaður landsins. Enginn ís-
lendingur gerir það kinnroða-
laust. Og enginn íslendingur
stendur svo á gi'ónum leiðum
kii'kjugarðsins í Skálholti, að
hann strengi þess ekki lieit, að
leggja lið því vei-ki, sem nú er
hafið, að endurreisa sæmd þjóð-
arinnar með því að endurreisa
Skálholtsstað. Það hefði vei'ið lít-
ið átak á hinum síðustu „gull-
aldar“-tímum þjóðai'innar, að
leggja fram fé úr opinberum
sjóðum til þessa verks. Það var
ekki gert. Nú hafa áhugamenn
stofnað félag um málið og hyggj-
ast gera það, sem enn er hægt að
gera á þessum stað, með frjálsu
og fúsu átaki landsmanna sjálfra.
Norðlendingar eiga að styðja hið
nýja Skálholtsfélag eins og þeir
mega. Endurreisn Skálholts er
ekki séi'mál neins landsfjórðungs.
Niðurlæging staðarins varpar
ekki rýrð á neinn landsfjórðung
sérstaklega. Hér er mál, sem
varðar alla þjóðina. Sú tíð þarf
að koma innan fárra ára, að
ferðalangar um Suðurlandsund-
irlendið geti átt gagnlega kennslu
stund í íslandssögu í Skálholti,
ekki kennslustund í niðurlæg-
ingu — heldur í uppbyggilegum
fróðleik um líf og starf horfinna
kynslóða, í þeim örlagaríku at-
burðum, sem á þessum stað voiu
skráðar á sögunnar spjöld.
ílrörleg kirkju — þýfður
kirkjugarður.
Kirkjan er ómessufær kölluð
af prestaþingi landsins á því
herrans ári 1951. Er það ekki
vonum fyrr, að sú samþykkt ér
gerð. Naumast mun fyi'irfinnast
ömurlegra guðshús á landi hér.
Altaristafla er engin, Gólfið er
að brotna niður. Kii'kjan virðist
skökk og skæld á grunninum
Einn forn Ijósahjálmur er eini
votturipn um forna gripi á þess-
um stað. Umhverfis er kii'kju-
garðurinn, þrisvar sinnum stærr:
að minnsta kosti en kirkjugarðar
gerast við sveitakirkjui-. Þar
hvíla biskupar og skólameistarar
geistleg og vei'aldleg yfirvöld
þjóðarinnar í mai'gar aldir. Þessi
reitur líkist helzt þýfðu, en að
öðru leyti kennimarkalausu hag
lendi. Þar er að vísu nýlegur
bautasteinn yfir meistai-a Brynj-
ólf og nánustu ættmenni hans
en lítið annað minnir á forna
fi-ægð. í holtinu við þjóðveginn
er lítilfjörlegt minnismei'ki, sem
í engu er við haldið, á aftökustað
Máíningðr
vorur
nýkomnar, svo sem:
Hvítt, lagað
Kremgult
Enskrautt
Tekkbrúnt
Gólflakk
Skipalakk
Ahornlakk
Útihurðalakk
Vélalakk, grátt
Gulokkur, olíurifið
Fernisolía
Þurrkefni
Terpentína
Byggingavörudeild.
I
Málningar
penslar
framúrskarandi góðir,
nýkomnir
Byggingavörudeild.