Dagur - 17.12.1955, Síða 25

Dagur - 17.12.1955, Síða 25
JÓLABLAÐ DAGS 25 góður í málura, t. d. frönsku, en stærðfræði gekk raér ill'a við.“ ,,Ty e il e silvúpl'e-vúala, sjönöse pa — ha ha lia!“ ,,Ég skil yður ekki,“ segir kisi, og liann virðist vera hættur að mala. „Nei, það er kannski ekki von, að þér séuð up to date í frönsk- unni, því að þér hafið sjálfsagt ekki tal'að hana síðan í 6. bekk. Allt í lagi. En hvað gerðuð þér svo að lífsstarfi yðar?“ ,,Veiðar.“ „Já leinmitt. Og hvað veidduð þér, með leyfi að spyrja?“ „Rottur og mýs.“ „Datt mér ekki í hug! Já, þetta er mjög gaman að lveyra. Og hvað gerðuð þér svo við veiðina?" „Át harva.“ „Grunaði ekki Gvend- Já, svo að Jvér hafið blátt áfram lagt yður þessi dýr til munns?" „Víst gerði ég Jvað.“ „Hvílik lyst! — Afsakið. — Jæja, og hvenær genguð þér svo í hjória- bandið?“ „Ég hef aldrei kvænzt.“ „Nei, er Jvað? Auminginn. F.n ])ér hafið þó auðvitað 'haft auga fyrir kvenlegri fegurð, þrátt fvrir Jrað?“ „Hafði ég víst.“ „Þessu bjóst ég við. Ég sá Jvað á glampanum í augunum á yður. Viljið þér nú ekki segja mér frá fyrstu ástinni yðar.“ „Það er mér óljúft, Jvví að ykkur mennina skortir bæði skynsemi og hjartalag til að skilja slíkt.“ „Osussu nei, látið mig bara h'eyra.“ „Ég skal þá segj'a yður dæmi um skilningsleysi ykkar mannanna. Fyrir um Jvað bil tveim árum var ég ástfanginn í bröndóttri læðu, yndis- lega fagurri. Augun voru gulgræn og dreymandi, feldurinn silkimjúk- ur. Eitt kvöld sem oftar heimsótti ég hana. Við stóðum á húströppum bakdyramegin, hölluðum svolítið uridir flatt og horfðumst í augu. Ég söng til hennar: Yndislega,mjúkfa’tta elskan mín- Mig langar til að strjúka veiðihár- unum við kinnina Jvína og nudda hausnum upp við vangana þína, einasta ástin mín. Hún söng til mín, lvrosleit og hýr: Flsku karlinn minn myndarlegi, sterki og stælti! Þii hefur drepið fleiri mýs og rottur en nokkur ann- ar, og Jvú ert líka svoagalega sætur. Til ejlífðar er ég jvín. Svo hófum við tvísönginn. Það var yndislegt vorkvöld, og hreinir tónarnir bárust út í tært loftið. Við sungum lvæði sama textann: Fg elska Jvig. Fn allt í einu opnaðist gluggi, og kaldri vatnsgusu var dembt ofan á okkur. Þá var Jvví ástarævintýri lokið. Þannig eru mennirnir." „Jahá, jvetta var nú sorglegt at- vik. Já, satt er Jvað, að ýmsum hefur aldrei verið gefið söngeyra. En stú- dent hefur Jvað áreiðanlega ekki verið, sem liellti á ykkur vatninu, ekki trúi ég Jvví.“ „Nei,“ segir kisi, „að vísu ekki. Þetta var gagnfræðingur eftir nýju fræðslulögunum, ég komst að því seinna.“ „Jahá, Jvví trúi ég mæta vel. Fn hvernig líkar yður að öðru leyt-i við okkur mennina?“ , „Svona, svona. Mér líkar nú fremur vel við ykkur, en ég ber enga virðingu fyrir ykkur. Röddin í ykkur er Ijót, vöxturinn klunna- legur og hreyfingarnar stirðbusa- legar. Það er lvrein undantekning, að nokkur ykkar sé með veiðihár. Þar að auki er lyktin af ykkur af- leit. — Fn Jvetta venst.“ „Einmitt þ’að. Jahá, þetta var nú mjög athyglisvert. En hvernig líkar yður við heimilin okkar?“ „Þar er nú yfiríeitt gott að vera, einkum þar sem hlýtt er í eldhús- unum. En svo er í stofunum ein- hver kassi, sem framleiðir hin furðulegustu liljéið, og Jvar er ekki verandi." „F.r Jvað satt? Líkar yður ekki vel við útvarpið? Skiljið þér ekki hl jómlistina?“ „Nei, hún er mér óskiljanleg og andstæð. Það er aðeins seint á laug- ardagskvöldum, að ég get 'hlustað mér til ánægju. Þá heyri ég hljóð, sem ég' kannast við.“ „Það var nú einkar ánægjulegt að lveyra. En með leyfi að spyrja, hafið þér lent í slysi? Ég sé engin eyru á yður.“ „Nei, ekki var það nú beinlínis slys. F.g er búin að vera svona síð- an ég var í 4. lvekk. Okkur var kennt bókhald, og í einhverjum 'fyrsta tímanum var kennarinn -að skýra fyrir okkur eitthvað sem héti að saldera, og Jvá visnuðu af mér bæði eyrun — og reyndar af fleir- um.“ „Mikil skell ing! Það var n 11 sorg- legt. En svo að við snúum okkur aftur að skólanum, finnst yður, að stúdentsmenntunin hafi hjálpað yður mikið í lífsbaráttunni?" „Já, já. Mjög mikið. Á meðan ég kunni utanbók'ar röð og tímatal dönsku konunganna, Jvá Jvurfti ég ekki annað en Jvyl ja nöfn og ríkis- stjórnarár 5—6 jveirra, Jvá steinleið yfir allar rottur, sem voru í nánd og á hlýddu. Enn sterkari áhrif hafði Jvó ein'hver fjölrituð íslandslýsing, sem við áttum að læra. Ef við Jvuld- um úr henni, var varla nokkur rotta, sem lifði það af.“ „Já, þessu get ég trúað. Vald menntunarinnar er mikið. Jæja, svo langar mig aðeins til að spyrja eins að lokum. Hver.nig farið þið kettirnir að því að mala?“ „Við höfum ofurlitla kvörn í efri gómnum,“ segir segir kisi, um leið ag h'ann stendur upp og teygir úr sér. — „Við snúum henni með tungunni.“

x

Dagur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.