Dagur - 22.12.1965, Blaðsíða 24

I
24
VORIÐ 1934 er mér minnisstætt af
tvennum sökmn: Þá í'crmdist ég í
Vallakirkju og fékk m. a. að gjöf frá
þremur góðum konum á Akureyri
reiðhjól, forláta grip. Það var á
hvítasunnu seint í maí. Og annan
júní skeði hinn atburðurinn.
Sá dagur var ekki frábjrugðinn
mörgum öðrum vordögum í sveit,
þ. e. a. s. vel fram yfir hádegi. Sól-
skin var og blíðuveður eftir fremur
kalt vor. Fannir voru enn miklar í
háfjöllum kringum Svarfaðardal,
en vel gróið hið neðra. Sauðburður
var um garð genginp og kýr höfðu
verið leystar út á ýmsum bæjum.
Svqital'ólkið staidaði að■ vorverkum
á hverjum bæ. Hér á Tjörn var. góð
viðriðog þurrkurinn notaður Lil að
stinga út úr fjáirhiúsutu. Trausti á
Ingvörum i (Trausiti i P.étóitsspn nú
prófastúr Sunmjíýliitka) >vafvJrér á
vinnu daginn þann og stakk taðið.
Tveir drengir, Tommi og Tóti,
báru til dyra. Tvær stúlkur klufu
taðið með þar til gerðum járnsveðj-
um. Sjálfur hafði ég þann starfa að
hjóla taðhnausunum á börum frá
húsdyrunum út á blettinn til kven-
anna.
Nú stóð ég í króardyrunum og
JÓLABLAÐ DAGS
HJORTUR E. ÞORÁRÍNSSON:
Pá skajf jörðin
jjví gl
og pvi gieymi eg a
lclrei
beið eftir hnausum. Ég hallaðist
upp að dyrastafnum og studdist við
gaffalinn.
Þá reið höggið.
Skyndilega lieyrðist gnýr mikill
eða jjytur í lofti og á sömu andrá
eða Jrví sem næst tók jörðin að bif-
ast undir fótum mínum, fyrst hægt
en síðan með meiri hraða unz hrist-
ingurinn var orðinn svo feykilcgur,
að mér fannst Jrví líkast sem ég
stæði á dúki, sem tveir menn kipptu
fram og til baka undir fótum mér
eða jrannig hefur Jrað geymzt í minn
ingunni.
Öðru man ég þó enn betur eftir,
cn það var hávaðinn allt í kringum
migJiÞar átti aðalsök bárujárnið á
húsjrökunumj sem glamraði með ó-
r( skaplegum .látum. Ég sá strákana,
sem báðir voru að konra innan
króna, stingast hvorn ofan á sinn
taðhnausinn, og síðan hrökklaðist
ég eitthvað aftur á bak frá húsun-
um og man ekki meir, fyrr en jörð-
in var aftur orðin kyrr og gaura-
gangurinn liðinn hjá, enda munu
ósköpin ekki liafa varað nema brot
úr mínútu.
Ég leit ruglaður.í kringum mig.
Hrossastóð, sem verið hafði á beit
skammt fyrir ofan girðinguna, var
nú í uppnámi og tekið á rás til
fjalls, ákaft baul heyrðist úr fjós-
iuu.,Mér varð litið upp í fjallið.
Fannirnar, sem áður voru skjanna-
hvítar, voru nú senr óðast að verða
röndóttar af leirskriðum.
Allt í einu voru foreldrar mínir
og systir, sem liöfðu verið inni,
k!omin út og til okkar hinna; pabbi
var með rakhníf í hendinni og hálft
andlitið hvítt af skeggsápu, því að
hann var að búa sig á fund, sem
halda skyldi í þinghúsi hreppsins
þennan dag.
Allt var kyrrt og hljótt og enn
skein sól í heiði, en sjállum fannst
mér nú kyrrðin búa yfir svikum, og
ég man að ég jóskaði jrá og næstu
stundirnar að hann h.vessti raTi-
legaæða a. m. k. gerði dálitla rign-
ingárskúr, eitthváð sem ryfi jressa
óhugnanlegu kyrrð. F.n 'mér varð
ekki að þeirri barnalegu ósk minni,
Jiví allan daginn og marga næstu
daga hélzt sama blíðskaparveðrið
með hiturn og snjóbráði svo að
vötn uxu óðflúga. Strax um kvöldið
voru vatnavextir orðnir eins og Jreir
gerast mestir í Svarfaðardal, neðri
hluti dalsins eitt samfellt stöðuvatn