Dagur - 02.10.1980, Page 4

TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX
R Á ,BOTNI
VERALDAR
HR. FRETTAM.,
HERMANN SVEINBJORNSSON,
C/- RIKISUTVARP ISLANDS,
UTVARPSHUSID REYKJAVIK,
ICELAND.
SAELL VERTU. KVEDJA FR SUDUR- POLNUM.
EG ER KOMINN NIDUR A ,BOTN‘ VERALDAR AFT-
UR. STARFA THAR A VEGUM ASTRALSKA RIKISINS A
VISINDA- OG VEDURATHUGUNAR STOD SEM HEIT-
IR„MAWSON“. EG ER EINN AF 4 LOFTSKEYTAM.
HER. THESSI STOD ER SU STAERSTA AF THREMUR
SEM ASTRALSKA RIKID STARFRAEKIR A SUDUR-
HEIMSKAUTS- LANDINU. HUN ER LIKA LYKILSTOD I
FJARSSKIPTA KERFI SUDUR SKAUTSINS. THAD SEM
KALLAD ER DREIFINGA STOD. (RELAY STATION).
VID SOFNUM UPPLYSINGUM (DATA) FRA STODVUM
AF YMSUM THJODERNUM (RUSSAR, S-AFRIKA,
FRAKKAR, JAPANIR) OG KOMUM THEIM ALEIDIS,
ADALLEGA TIL MEGINLANDSINS AFRIKU (PRET-
ORIA) OG ASTRALIU (MELBOURNE). THADAN ER
THEIM SIDAN DREIFT UM ALLAN HEIM. STARFID ER
BAEDI FJOLBREYTT OG SKEMMTILEGT.
NUNA ER VOR I LOFTI A SUDUR POLNUM. VET-
URINN VAR LANGUR OG DIMMUR EN OVENJU
MILDUR. FROST FOR NIDUR I 36 STIG (CELSIUS) OG
VINDHRADI UPP I 115 HNUTA. ALGENGAST ,KULDA-
STIG‘ YFIR VETRAR MANUDINA ER MINUS 30 STIG.
DVOL OKKAR SEM HAFA MANNAD THESSA STOD
SIDAN I LOK DESEMBER’80 ER SENN A ENDA. VID
YFIRGEFUM STADINN OG SIGLUM TIL MELBOURNE
I LOK FEBRUAR ’81. THA TAKA VID NYIR MENN. VID
HLOKKUM ALLIR TIL AD KOMAST I ,HLYRRA‘
LOFTSLAG OG SJA VINI VANDAMENN EFTIR 15
MANADA EINANGRUN A KALDASTA LANDI JARDAR.
DAGUR VILHJALMSSON LOFTSKEYTAM.,
M AWSON-ST ATION,
ANTARCTICA.
(AAT-AUSTRALIAN ANTARCTIC TERRITORY)
i»
hann var loftskeytamaður.
Hann sagði meðal annars frá
því, að á frívöktum sínum
stundaði hann útilegur og
náttúruskoðun og byggi þá í
tjaldi.
Nú er Dagur aftur kominn á
Suðurskautið og þaðan barst
meðfylgjandi skeyti frá hon-
um. Við ætlum að reyna að
senda nafna hans til hans,
þ.e.a.s. þetta eintak af Degi,
með góðri kveðju frá okkur og
foreldrum hans, sem nú búa á
Húsavík. Þau heita Vilhjálm-
ur Sigtryggsson fyrrum odd-
viti á Þórshöfn og Kristrún
Jóhannesdóttir. Þau voru svo
væn að lána okkur þessar
myndir af syni sínum og fé-
lögum hans í Mawson-stöð-
inni í Suðurheimskautsland-
inu. Dagur er lengst til hægri á
stóru myndinni. Hin myndin
er tekin á hafnarbakkanum í
Melbourne í Ástralíu.
Nú er vor í lofti á Suður-
pólnum. Eftir nær samfellda
nótt kemur nær samfelldur
dagur. Þar er allt öfugt við
það sem er hér á norður-
hveli jarðar. Þar er nótt
þegar hér er dagur, sumar
þegar hér er vetur og þar
standa menn á haus, miðað
við okkar stöðu í alheims-
kerfinu. Dagur Vilhjálms-
son frá Þórshöfn er einn
þeirra sem snýr iljunum
upp, miðað við okkur á
norðurhveli. Hann er and-
fætlingur okkar og starfar
sem toftskeytamaöur í ástr-
alskri vísinda- og veðurat-
hugunarstöð. Hann sendi
okkur skeyti frá Suður-
heimskautslandinu, sem
millilenti á f.éttastofu út-
varpsins á Skúlagötu í
Reykjavík.
Skýringin á þessu er sú, að
einn starfsmanna þessa blaðs
átti útvarpsviðtal við Dag Vil-
hjálmsson fyrir u.þ.b. tveimur
árum síðan. Þar greindi hann
frá störfum sínum og veru á
Suðurskautslandinu, þar sem
TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX TELEX
Norðlenskir
umsjónar-
menn Litla
barnatímans
Gréta Ólafsdóttir, kennari við
Oddeyrarskólann hefur að
undanförnu annast barnatíma
í útvarpinu og mun gera það út
október, en þá tekur Heiðdís
Norfjörð við og Nanna G.
Jónsdóttir verður með þáttinn
í desember. Allar eru þessar
konur Akureyringar, en um-
sjónarmaður barnatíma út-
varpsins hefur lagt á það
áherslu að þjálfa fólk utan
Reykjavikur í að stjórna
bamatímum.
„Þessi þáttur er á föstudögum,
þegar allir eru í búðum, og börnin
úti að leika sér, en þátturinn er á
dagskrá klukkan 5.20. Hann
nefnist Litli barnatíminn og und-
irtitillinn er: „Þetta viljum við
heyra“. Síðara nafnið kom til af
4.DAGUR
því að ég fékk börn úr Oddeyrar-
skólanum til að hjálpa mér við að
flytja efnið og velja það sem þau
héldu að krakkar vildu hlusta á“,
sagði Gréta Ólafsdóttir, þegar
blaðam. heimsótti hana og
Björgvin Júníusson í hljóðhúsið
við Norðurgötu, en þar voru þau
að leggja síðustu hönd á barna-
tíma.
Gréta sagði að það væri e.t.v.
erfiðast að finna börn til þess að
lesa í útvarpið, því þó börnin
væru góð að lesa í skólanum giltu
aðrar reglur um upplestur fyrir
útvarp. Til þess að kenna börn-
unum að lesa vel hefur Gréta
hafið nokkuð nýstárlega keppni í
bekk sem hún kennir. Keppnin er
fólgin í því að börnin lesa eins
lengi og þau geta — án þess að
gera vitleysur. „Þetta hefur gefist
vel,“ segir Gréta, „en ég æfi þau í
skólanum á morgnana og kem
með þau hingað seinni partinn og
þá hefur þetta gengið miklu bet-
ur“.
„Ég hef blandað efninu mjög
mikið. Þetta eru t.d. stuttar sögur
eða brot úr þeim“, sagði Gréta er
hún var spurð um á hvað hún
hefði lagt áherslu í efnisvali. Hún
sagðist m.a. hafa reynt að kynna
bækur sem hún hefði lesið sjálf
fyrir mörgum árum og börn
þekkja lítt í dag. I því sambandi
nefndi Gréta bókina „Þegar við
Kalli vorum strákar“ og bækurnar
eftir Ármann Kr. Einarsson. Þar
koma við sögu Olli ofviti, Árni í
Hrauni og Gussi eins og þeir
þekkja sem lásu bækurnar hans
Ármanns. „Ég hef tekið eftir að
krakkarnir hafa haft mjög gaman
af því að lesa þessar bækur um
leið og þeir hafa uppgötvað að
þær voru til. Ég vann á bóka-
safninu í Oddeyrarskóla um tíma
og kynntist því þá eftir hverju
krakkarnir spyrja aðallega, og
hvað þau vita í rauninni lítið um
hvað er til í safninu — nema þau
heyri úr bók í útvarpi eða að
bókin sé sérstök. Þetta er
skemmtilegt starf og það er e.t.v.
skemmtilegast að finna út hvað
krakkarnir vilja hlusta á“, sagði
Gréta að lokum.
— Enginn
vilí reka ...
(Framhald af bls. 1).
Þá sagði Vigfús að ekki væri enn
fyllilega komið í ljós, hvort laxa-
stiginn með tilheyrandi útbúnaði
þjónaði sínu hlutverki sem galla-
laust mannvirki. Talið væri að nið-
urgöngulax hefði farið í vélar
virkjunarinnar, en ekki niður stig-
ann. Sést hafa stórskemmdir laxar,
sem taldir eru hafa farið i gegnum
túrbínur virkjunarinnar.
Um þetta atriði sagði Knútur
Otterstedt, að alltaf hafi verið vitað
að svona gæti farið, því langtímum
saman notaði virkjunin allt vatn
árinnar. Hugmyndir voru uppi um
að taka laxinn í gildrur við Grenj-
aðarstað og flytja hann uppfyrir, en
slíkt hefði kostað brotabrot af því
sem þessar framkvæmdir eru búnar
að kosta, sagði Knútur. Hann vildi
ekki fullyrða neitt um hver kostn-
aðurinn væri, en heyrst hefur að
kostað hafi um einn milljarð á nú-
virði að reisa þetta mannvirki, sem
enginn virðist nú vilja annast
reksturinn á.
Fiskvegurinn sem útbúinn hefur
verið og umræddur laxastigi eða
raunar stigar eru í, nær alveg frá
gömlu Laxárbrúnum og upp fyrir
efri stífluna og er talinn lengsti
fiskvegur í Evrópu.
AU6LÝSIÐ í DEGI