Dagur - 16.06.1981, Blaðsíða 9

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Hafnarstræti 90, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 21180
Sími auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamenn: Áskell Þórisson,
Gylfi Kristjánsson
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Rrentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Norðurland
þarfnast
atvinnuaukningar
í nýútkominni skýrslu Þjóðhags-
stofnunar um framvindu efna-
hagsmála fyrstu fjóra mánuði
þessa árs kemur meðal annars
fram, að varðandi atvinnuleysi
skeri Norðurland eystra og þó
einkum Akureyri sig úr. Þetta
ástand hefur verið nokkuð stöðugt
á Akureyri, en ekki minnkað eins
og á öðrum stöðum, og margir
óttast að það eigi eftir að versna.
Rétt er að minna á í þessu sam-
bandi, að eitt af höfuðviðfangs-
efnum núverandi ríkisstjórnar
samkvæmt málefnasamningi er
að halda uppi fullri atvinnu. Verst
hefur gengið á Norðurlandi eystra
í þessum efnum og því hljóta
stjórnvöld að leggja á það kapp að
bregðast við í atvinnumálum þess
svæðis, að svo miklu leyti sem
það er á þeirra valdi. Efla þarf þá
atvinnustarfsemi sem fyrir er í
fjórðungnum eins og aðstæður
leyfa. Það dugar hins vegar ekki til
og því verður að skapa atvinnu á
Norðurlandi í tengslum við orku-
vinnslu og virkjanir, enda virðast
augum nú einkum beint að þeim
atvinnumöguleikum sem orku-
vinnsla og iðnaður í tengslum við
hana skapa. Það er því Ijóst, að
það skiptir öllu fyrir atvinnuástand
á Norðurlandi hvar næst verður
virkjað.
Málið er í rauninni ofur einfalt.
Ein af meginforsendum þess, að
meðalstórum orkufrekum iðnfyrir-
tækjum verði komið á laggirnar er
sú, að mannafli sé nægur. Á
Norðurlandi er fólksfjöldi nægur
og við bætist, að þetta fók vantar
meiri atvinnu. Aðrar forsendur eru
og fyrir hendi. Á Austurlandi er
hins vegar ekki atvinnuleysi og
þar er auk heldur of fátt fólk til að
taka við stórum atvinnufyrirtækj-
um án þess að hefðbundnar at-
vinnugreinar raskist stórlega og
leggist jafnvel niður.
Ef orkufrekur iðnaður verður
settur niður á Reyðarfirði er nauð-
synlegt að til verulegra hreppa-
flutninga á fólki verði að koma,
með öllum þeim kostnaði sem það
leiðir af sér. Með þessum orðum
er ekki verið að hafa á móti því, að
Austfirðingar fái meiri fjölbreytni í
atvinnulífið og aukna atvinnu-
starfsemi í fjórðunginn. Hér er að-
eins verið að benda á það, að
Norðlendingar hafa mun meiri
þörf fyrir aukna atvinnu og eru auk
þess betur í stakk búnir til að veita
henni viðtöku, heldur en Austfirð-
ingar. Af þessum sökum eru illa
grundaðar og fljótfærnislegar að-
ferðir Hjörieifs Guttormssonar,
iðnaðarráðherra, til að réttlæta
Fljótsdalsvirkjun með kísilmálm-
verksmiðju og eldsneytisverk-
smiðju og heitavatnsleiðslum um
fjöll og firnindi beinlínis skað-
samlegar.
BLESSAÐ ILLGRESHE)
Túnfífilsbreiður f vegkanti á Akurcyri.
Vorið er tími vaxtar og gróandi.
Menn sá og planta og gleðjast yfir
því þegar nýr jurtarangi skýtur upp
kollinum eða festir rætur. En ekki
eru allar jurtir jafn vel séðar af
garðyrkjufólki, þótt einkennilegt
megi virðast. Komu fleiri en boðnir
voru, hugsar það um leið og það sér
arfakló í fína matjurtabeðinu og
reytir hana sem snarast í burtu.
„Illgresið“ lætur ekki að sér hæða,
og árlega er miklu púðri eytt á það.
í formi alls konar eiturlyfja (svo-
nefndra illgresiseyðingarlyfja), að
ótalinni þeirri miklu vinnu sem
margir leggja í að uppræta það. Til
er meira að segja bók á íslenzku (að
vísu þýdd) er nefnist Illgresi og 111-
gresiseyðing, og í garðyrkju- og
búnaðarritum er fjöldi greina um
sama efni. Allar eru ritsmíðar
þessar gegnsýrðar af þeirri hugsjón,
að útrýma illgresinu á sem einfald-
astan og ódýrastan en þó virkastan
hátt, og til þess er best að nota
„lyfin“. (Það er ekki laust við að
manni gruni stundum, að lyfja-
framleiðendur eða seljendur hafi
greitt greinarhöfundum væna fúlgu
fyrir að rita þetta).
Það er fróðlegt að sjá í áður-
nefndri bók. hvaða jurtir eru þar
flokkaðar með illgresinu, en það
eru t.d, baldursbrá, brennisóley,
klóelting, túnfífill, hundasúra,
músareyra, heimula, og varpa-
sveifgras, auk annara alkunnra
jurta eins og haugarfa, hjartarfa og
húsapunts.
En eru „illgresin" þá eins slæm
og af er látið? Ég held varla. I
gömlu íslenzku túnunum var fjöldi
jurta sem nú um skeið hafa verið
flokkaðar undir illgresi (sbr. upp-
talninguna hér að ofan). Þær hafa
þó eflaust gegnt því mikilvæga
hlutverki að auka frjósemi jarð-
vegsins og fjölbreytni í efnasam-
setningu heysins, og átt þannig ekki
óverulegan þátt í því að viðhalda
heilbrigði húsdýranna og fólksins
sem á þeim lifði. Þær komu þannig
að vissu leyti í staðinn fyrir það
svonefnda kjarnfóður, sem nú
tíðkast að gefa kúm og kindum, til
að bæta þeim upp fábreytni heys-
ins. í þessu tilviki er því orðið „ill-
gresi“ argasta öfugmæli, og svo
mun reyndar oftast vera þegar
málin eru skoðuð ofan í kjölinn.
Mörg „illgresi“ eru meðal feg-
ursiit blóma sem þekkjast hér á
landi. nægir þar að nefna baldurs-
brána, brennisóleyna og túnfífil-
inn. Því miður er nú orðið sjald-
gæft, að sjá túnin „loga í sóleyjum“,
en vart getur fegurri sýn. I ruðn-
ingslandi kaupstaðanna breiðir
baldursbráin sitt hvíta blómaskart
yfir mölina og draslið og fær mann
til að gleyma því um stund, hvað
umhverfið er nöturlegt, en annars
staðar þekur klóeltingin ósómann
eins og iðjagrænt flosteppi. Meira
að segja heimulan skartar oft miklu
litaskrúði síðsumars. Hver kannast
ekki við hinn stórvaxna og ilmríka
kjörvel, sem heita má að setji svip
sinn á Akureyri á sumrum. Hann
myndi þó víst af sumum vera kall-
aður illgresi. Er þetta einskis virði?
Loks er þess að geta að ýmsar af
þessum svonefndu illgresisjurtum
eru ágætis matjurtir, sem gefa ýms-
um þeim jurtum sem við erum að
baksa við að rækta alls ekkert eftir.
Verður nokkurra þeirra getið nánar
hér á eftir.
Heimula Rumex longifolius eða
domesticus), einnig nefnd njóli,
heimilis- eða heimulunjóli og far-
dagakál, er alkunn og stórvaxin
planta af súruætt (náskyld túnsúru
og hundasúru). Hún vex yfirleitt
aðeins í kringum mannabústaði
(sbr. nafnið), og þó einkum í
kaupstöðum, í gömlum kartöflu-
görðum o.s.frv. Hún byrjar jurta
fyrst að spretta á vorin, (sbr. nafnið
fardagakál), og eru blöðin þá fal-
lega rauðleit, einkum ef kalt er í
veðri. Njólablöðin hafa verið notuð
til matar frá fornu fari, einkum á
vorin. „Blöð urtarinnar eru hollasta
kálmeti í súpum og grautum, ekki
einungis hraustum og heilbrigðum,
heldur og svo veikum sem ekki
þola annan mat“, segir Oddur
Hjaltalín læknir í Grasafræði sinni
(1830), og Einar Helgason segir í
Hvönnum (1926) „Blöðin eru ágæt
snemma á vorin og koma sér vel á
þeim tíma þegar lítið er um mat-
jurtir. Best er að matreiða njóla-
blöð á sama hátt og spínat". Þegar
líður á sumarið tréna blöðin og
verða ekki eins góð til átu, en þá má
nota blaðstönglana í grauta ásama
hátt og rabarbara. Heimula var
einnig notuð til lækninga og til lit-
unar. Gefur hún gulan lit soðin
með álúni, „sem verður enn fegri,
sé því strax eftir blekkt í staðið
þvag,“ segir Hjaltalín.
Tfinfífill (Taraxacum officinale),
einnig nefndur fífill, blaðka, rót
eða rótarlauf, rótarblaðka, hrafna-
blöðkur, biðukolla, ætifífill og
blöðin (blöðkurnar) best til átu og
jafnast fyllilega á við besta salat,
enda hafa þau verið notuð þannig
um aldaraðir suður í Evrópu, svo
sem í Frakklandi og Belgíu, þar
sem það tíðkast einnig að rækta
fíflana í þessu skyni, oftast í
nokkrum skugga, því þannig halda
blöðin sér betur og verða meirari.
Hérlendis mun fífillinn ekki hafa
verið talinn til matjurta, nema þá
Túnfífillinn vex hér upp úr gangstéttinni.
húsfreyjuhrellir. Alkunn jurt af
körfublómaættinni, sem óx áður
fyrr mikið í túnum. en nú helzt í
graslendi eða hlaðvörpum heim við
bæi, og í kaupstöðum, en er reynd-
ar algengur út um hagann líka og
jafnvel upp á háfjöllum, enda talið
að um sé að ræða mörg misniun-
andi kyn eða stofna af honum. Eins
og heimulan vex fífillinn oft
snemma á vorin og á þeim tíma eru
helzt ræturnar. Þekktist það á
Suðurlandi að grafa upp rætur
fífilsins á haustin, og voru þær
soðnar í mjólk eða notaðar i brauð,
eða jafnvel sem kaffibætir. (Kaffi-
bætir eða „Export" var gerður úr
fífla- og síkoríu rótum). Sjálfum
finnst mér best að borða vorblöð
fífilsins eins og salat, gjarnan með
púðursykri eða hunangi og rjóma,
og getur vart meira hnossgæti.
Túnfífill var einnig alkunn læjcn-
ingajurt, eins og latneska heitið of-
ficinalis bendir til (það var notað
um jurtir og lyf á almennri lyfja-
skrá), og er enn að fá í apótekum
víða um heim undir heitunum
Herba taraxaci (blöðin) eða Radix
taraxaci (rótin). Sem meðal verkar
það örfandi á meltingarkirtlana,
styrkir lifrina og bætir hægðir. Með
blómunum má lita gult, og af þeim
ásamt blómleggjunum er hægt að
brugga sérlega bragðgott vín.
Haugarfi (Stellaria media), einnig
nefndur arfi, hlaðarfi, arfablað,
taðarfi o.fl., er í hugum flestra fs-
lendinga hið sanna „illgresi" og víst
má til sanns vegar færa að hann sé
illur viðureignar á stundum enda
ótrúlega seigur að stinga sér niður,
blómgast og fella fræ.
En arfinn hefur líka sér til ágætis
nokkuð, því hann er af sumum tal-
inn einhver besta matjurt sem völ
er á hérlendis. Þó er mér ekki
kunnugt um að hann sé talinn í
venjulegum matjurtabókum, svo
hann getur ekki talist viðurkenndur
sem slíkur. Arfann niá sjóða í graut,
eða nota hann hráan með öðrum
mat eins og salat. Best er að taka
hann þar sem nokkuð er skuggsælt
og rakt. Arfinn hefur einnig lækn-
ingamátt „er kælandi, mýkjandi og
græðandi" segir Hjaltalín, og hann
er talinn góður við ýmsum melt-
ingarkvillum.
Við þetta má bæta, að baldurs-
brá. spánarkerfill, brennisóley og
hjartarfi eru í gömlum fræðum
taidar mikilvægar lækningajurtir,
og kerfilinn má einnig nota sem
salat eða kryddjurt.
Hér skal nú látið staðar numið,
þótt margt mætti um þetta rita.
Vonandi hefur sá grunur læðst að
einhverjum við lesturinn, að „ill-
gresið" svonefnda eigi kannske líka
nokkurn rétt á sér.
Byggingarþjónustan setur upp
útibú á Akureyri
Myndin er tekin f aðstiiðu Byggingaþjónustunnar á Akureyri
og á henni eru Ingólfur Jónsson, forniaður Mcistarasambands
byggingamanna á Norðuriandi, Ólafur Jensson, framkvæmda-
stjóri Byggingaþjónustunnar, Marinó Jónsson, framkvæmda-
stjóri Meistarasambandsins og Ágúst Bcrg, húsameistari
Akureyrarbæjar og fulltrúi bæjarins hjá Byggingaþjónustunni.
Mynd: H.Sv.
Þess kann að verða skammt að
bíða, að húsbyggjendur á Akur-
eyri geti á svipstundu fengið á
tölvuskermi upplýsingar um nær
hvað eina sem varðar bygging-
armálefni, t.d. hvaða flísar henta
best í baðherbergi eða hvaða
gerð staðlaðra eldhúsinnrétt-
inga passa best í viðkomandi
húsnæði. Það er Byggingaþjón-
ustan, sem kemur til með að
veita þessa þjónustu áður en
langt um líður, en fram að þeim
tíma verða menn víst að láta sér
nægja að heimsækja stofnunina
á fjórðu hæð í Hafnarstræti 107
(Útvegsbankahúsinu) og fá þær
upplýsingar um byggingarefni
og fleira, sem þar er að finna í
bæklingum, auk þess sem fag-
menn verða til lciðbeiningar.
Byggingaþjónustan hefur sem
sagt sett upp útibú á Akureyri.
Ólafur Jensson, framkvæmda-
stjóri Byggingaþjónustunnar,
kynnti þessa starfsemi fréttamönn-
um og þeim sem vinna að bygg-
ingamálum, á föstudag. Auk hans
voru á fundinum Ágúst Berg, full-
trúi Akureyrarbæjar í fyrirtækinu,
Ingólfur Jónsson, formaður Meist-
arafélags byggingamanna á Norð-
urlandi, og framkvæmdastjóri þess
félags, Marinó Jónsson, sem ásamt
Þorbjörgu Jónasdóttur, starfs-
manni Meistarafélagsins, mun hafa
með höndum daglega umsjón úti-
búsins á Akureyri.
Byggingaþjónustan hefur verið
starfandi í Reykjavík frá árinu
1959. Fyrstu 20 árin var hún rekin
af Arkitektafélagi íslands, en frá
áramótum 1978/1979 hefur Bygg-
ingaþjónustan verið sjálfseignar-
stofnun. Aðilar að Byggingaþjón-
ustunni eru, Akureyrarbær, Arki-
tektafélag íslands, Félag ísl. iðn-
rekenda, Húsnæðisstofnun ríkisins,
Iðntæknistofnun íslands, Lands-
samband iðnaðarmanna; Rann-
sóknarstofnun byggingariðnaðar-
ins og Reykjavíkurborg.
Starfsemi Byggingaþjónustunn-
ar, sem fyrst og fremst snýr að al-
menningi, er að allan ársins hring
er dagleg sýning byggingarefna og
tækja í 600 ferm. sýningarsal að
Hallveigarstíg 1. í Reykjavík. Þar
eru jafnframt veittar ýmsar upp-
lýsingar um það sem sýnt er og af-
hentir bæklingar frá fyrirtækjun-
um, sem eru í dag um 100. Jafn-
framt er á hverjum þriðjudegi kl.
16-18, byggingameistarar til viðtals
og á miðvikudögum á sama tíma er
arkitekt til viðtals og gefa þeir fag-
urfræðilegar og tæknilegar leið-
beiningar. Öll þessi þjónusta er al-
menningi ókeypis, og vonir standa
til þess að innan tíðar verði sams
konar þjónusta veitt á Akureyri.
Tæknirit og bækur frá Rann-
sóknarstofnun byggingariðnaðar-
ins og staðlar frá Iðntæknistofnun
íslands eru til sölu hjá stofnuninni.
Þad hafa yfir 30 þúsund manns
leitað til Byggingaþjónustunnar
eftir upplýsingum á þessu ári, síðan
Byggingaþjónustan var opnuð í
húsi iðnaðarinsað Hallveigarstíg I,
í Reykjavík. Af þessu má sjá þá
miklu þörf, sem fyrir hendi er uni
upplýsingar um byggingarefni,
hvar þau fást, notkunarmöguleikar
og meðhöndlun þeirra.
Stjórnendur Byggingaþjónust-
unnar hefur verið kunnugt um
þörfina fyrir slíka starfsemi víðar
úti á landi, þar sem minna úrval
byggingarefna og tækja er og oft
ekkert úrval. Fólk hefur verið að
gera sér sérstakar ferðir til Reykja-
víkur til þess að skoða í búðum og
gera innkaup. Með opnun þessarar
aðstöðu að Hafnarstræti 107 á Ak-
ureyri er reynt, þó í litlum mæli sé,
að bæta úr mikilli þörf með því að
safna saman á einn stað bæklingum
og vöruskrám yfir byggingarefni og
tæki sem sýnendur hjá Bygginga-
þjónustunni hafa á boðstólum. Nú
eru þrjú fyrirtæki á Akureyri sýn-
endur í Reykjavík, en þau eru
Efnaverksmiðjan Sjöfn, Hagi h.f.
og Stuðlafell.
Þessi aðstaða á Akureyri verður
opin almenningi mánudaga til
föstudaga kl. 13-16. Félagar úr
„Stórkostlegt að
vera kominn
— Norskur herflugmaður heimsækir
Akureyri eftir 39 ára f jarveru
„Það er stórkostlegt að vera
kominn hingað aftur eftir all-
ann þennan tíma, það rifjast
upp og skýrast gamlar
minningar sem ég á frá Akur-
eyri“ sagði norðmaðurinn
Brendo Thurmann Nielsen
sem leit við á ritstjórn Dags á
dögunum.
Níelsen var hér í norskri eftir-
litssveit á vegum norska flug-
hersins frá því í september 1941
og þar til í desember árið eftir.
„Mig hefur alltaf langað til að
koma aftur til Akureyrar, hér var
mjög gott að vera, fólkið elsku-
legt, gott veðurfar og héðan á ég
ekkert nema mjög góðar
minningar. Ég hef komið til ís-
lands frá því 1942, en þá var ekki
að komast
vegna tíma-
nokkur möguleiki
norður á Akureyri
skorts."
— Við spurðum Níelson hvert
hefði verið aðalverkefni þessarar
norksu flugsveitar sem var stað-
sett á Akureyri, hvernig hún hefði
verið útbúin og hvert hann gæti
ekki sagt okkur frá einhverjum
skemmtilegum atvikum sem
komu upp á þessum tíma.
„Við vorum hér með þrjá sjó-
flugvéiar og í allt voru hér um 70
manns tengdir sveitinni. Okkar
aðal starf var að fara í eftirlits-
ferðir og fylgjast með ferðum
sovétmanna, aðallega kafbáta-
ferðum úti fyrir norðaustur- og
norðurlandi."
„Ég gæti auðvitað nefnt mörg
skemmtileg atvik sem upp koniu.
Eitt sinn fórst t.d. flugvél hjá
okkur á Pollinum i flugtaki en
engan sakaði þótt vélin gjöreyði-
legðist. í annað skiptið misstum
við niður djúpsprengju úti á
Pollinum og varð af mikill hávaði
og læti. Dauðir fiskar flutu uppi
um allan Pollinn og það gekk
mikið á þegar menn voru að ná
sér í soðið.“
— Það er greinilegt að Níelsen
er skemmt er hann rifjar upp
endurminningar frá veru sinni
hér fyrir um 40 árum. Hann
sagðist hafa átt hér mjög góðan
dag í fylgd Björgvins Júníussonar
sem hann sagðist hafa kynnst hér
1941 er þeir hefðu farið saman á
skíði en Björgvin „lóðsaði" Níel-
son um s.l. fimmtudag og sýndi
honum bæinn.
Séra Benjamín Kristjánsson 80 ára
Arkitektafélagi íslands, sem starfa
hér á Akureyri, aðrir hönnuðir í
húsagerð og byggingameistari úr
Meistarafélagi byggingarmanna á
Norðurlandi verða til viðtals fyrir
almenning á þriðjudögum kl. 16-18
og gefa fagurfræðilegar og tækni-
legar upplýsingar.
Þann 11. júní s.l. yar aðalfundur
Þjóðræknisfélagsins á Akureyri. Þá
var séra Benjamín Kristjánsson
fyrrum prestur og prófastur á
Laugalandi kjörinn heiðursfélagi
félagsins. Þennan sama dag varð
séra Benjamín áttræður. Hann
dvelur nú á heimili bróður síns séra
Bjartmars Kristjánssonar og mág-
konu frú Hrefnu Magnúsdóttur á
Laugalandi.
Á þessum merku tímamótum í
lífi séra Benjamíns líta vinir og
vandamenn hans yfir farinn veg, og
senda honum árnaðaróskir. — Sá
heiður, sem hann varð aðnjótandi á
aðalfundi vinafélags Vestur-ís-
lendinga á sér rætur í víðtæku og
gagnmerku starfi hans fyrir þjóð-
arbrot okkar vestan hafs. Eins og
kunnugt er var séra Benjamin
prestur Vestur-fslendinga árið 1928
til 1932.
Um mitt sumar 1932 var honum
veitt Grundarþing í Eyjafirði, og
því prestakalli þjónaði séra Benja-
mín til 1967, er þau hjónin fluttu til
Reykjavíkur eftir 35 ára farsæl störf
í byggðum Eyjafjarðar.
Þóaðséra Benjaminogfrú Jónína
væru aðeins fjögur ár í Kanada, —
þá varð sú dvöl þar á ýmsan hátt til
að móta líf þeirra og störf. — Áhugi
þeirra á málefnum Vestur-íslend-
inga var mikill, og þau unnu þeim
margt til heilla.
Séra Benjamín var mikill ætt-
fræðingur og fræðimaður. Það má
Ijóst vera af bókum hans. Hann bjó
Vestur-íslenzkar æviskrár undir
prentun, en það ritverk hans varð
fjögur bindi. Þó að séra Benjamín
8.DAGUR
nyti góðrar aðstoðar við ritverkið.
með upplýsingum er safnað var urn
menn vestan hafs, þá var hér um að
ræða stórkostlegt verk af hans
liendi. Vestur-íslenzkar æviskrár
munu um aldur og ævi bera vott
uni ritleikni og afköst séra Benja-
míns og hve drjúgan skerf hann
lagði til persónusögu Vestur-ís-
lendinga með bókum sínuni. Ef
ætti að fara að rekja ritverk séra
Benjamíns, yrði það langur listi.
Hann var sískrifandi. ýmis voru
það blaðagreinar eða bækur. seni
hann skrifaði.
Séra Benjamín gleymdi ekki
sinni heimabyggð. Hann samdi
niargar ritgerðir og frásagnir. cr
einkuni varða sögu Eyjafjarðar.
Þessir söguþættir komu út í Eyfirð-
ingabók sem Bókaforlag Odds
Björnssonar gaf út i tveimur bind-
um. Þar er gott sýnishorn urn það.
hvernig séra Benjamín vann að rit-
störfum. fróðleikur hans og áhugi
að varðveita sagnir og heimildir uni
byggðarlag sitt. einkum það er
varðar kirkju og kristni.
Séra Benjamín og frú Jónína
áttu stóran þátt í félags- og
menningarlífi Eyjafjarðar fram um
35 ára skeið. Þau voru mikilvirk í
þjónustu sinni og gestrisni. Heimili
þeirra var ákaflega gestkvæmt og
þau samhent í því að taka á móti
gestum bæði innlendum og er-
lendum. Mátti svo heita, að hver
Vestur-íslendingur. seni koni hing-
að norður, væri boðinn inn að
Laugalandi.
Hinn 24. sept. 1967 verður rnér
minnisstæður. en þá voru þau
hjónin séra Benjamín og frú Jónína
að kveðja prestakall sitt og bvggð.
Þeim var haldið samsæti í Frey-
vangi. og þeim flutt lof og þökk
fyrir mörg og gifturík störf. Það var
hlýr og kærleiksríkur straumur sem
fór um salinn í félagsheimilinu og
lék um þau sæmdar og heiðurs-
hjónin. þar sem þau voru umkringd
af sóknarbörnum sínum. vinum og
vandamönnum.
Jónína Björnsdóttir lézt 9. des-
ember 1977. Frú Jónina var mikil-
hæf kona. gáfuð og hjartahlý. —
Blessuð sé minning hennar.
Séra Benjamín nýtur þess í ell-
inni að dvelja hjá bróður sínum og
mágkonu á Laugalandi. í næsta
nágrenni við fæðingarstað sinn og
æskustöðvar. Þangað berast nú til
hans blessunar- og hamingjuóskir
frá fjölmörgum vinum hans bæði
hér austan hafs og vestan. Fvrir
hönd okkar hjóna þakka ég honuni
góða vináttu og gestrisni. og við
biðjuni honuni og fjölskvldu hans
blessunar Guðs um ókomna daga.
Pétur Sigurgeirsson.
Norrænt
vinabæjamót
á Akureyri
Um næstu helgi hefst á Akureyri
norrænt vinabæjamót þar sem
10 æskulýðsleiðtogar koma frá
hverjum vinahæ Akureyrar á
norðurlöndunt. Þessir bæir eru
Lahti í Finnlandi, Randers í
Danmörku, Vásterás í Svíðþjóð
og Álasundi í Noregi.
Þátttakendur frá Akurevri eru úr
hinum ýmsu æskulýðs- og íþrótta-
félögum bæjarins.
Auk þess er boðið tveim fulltrú-
uni frá Narssak. vinabæ Akurevrar
á Grænlandi. Mótið stendur í eina
viku og verður m.a. dvalið í 3 daga
á Hrafnagili. þarsem fvrirlestrarog
umræður fara fram um æskulvðs-
mál o. fl„ farin verður dagsferð til
Mývatnssveitar og siðan dvelja er-
lendir þátttakendur í heimahúsum
á Akureyri í 3 daga. Þá daga verður
bærinn skoðaður. Farið verður í
heimsóknir á söfn og vinnustaði. I
tengslum við þetta norræna mót
verður málverkasýning opnuð í
Iðnskólanum 25. júni kl. 15.06.
Málverkin eru eftir skólafók i
vinabæjunum á aldrinum 13-18 ára
og myndefnið er „Akureyri i dag".
Mótinu lýkur 27. júní o'g halda þá
erlendir þátttakendur heim.
DAGUR.9