Dagur - 17.12.1982, Síða 23

Dagur - 17.12.1982, Síða 23
Jólaefhi fyrir bömin Á aðfangadaginn kallaði guð á jólaengilinn. „Hvað á ég að gera?“ spurði engillinn. „Þú átt að fara niður á jörðina," sagði guð, „og koma þar til allra barna.“ „Og hvað á ég að segja þeim?“ spurði engillinn. „Þú átt að haga því eftir ástæð- um,“ svaraði guð. „Þar sem þú sérð barn sem hefur verið að gráta, áttu að þerra af því tárin. Þar sem þú sérð barn sem er svangt, áttu að hafa áhrif á ein- hvern svo hann gefi því að borða um jólin. Þar sem þú sérð barn sem er illa til fara, áttu að láta ein- hvern gefa því ný föt. Þar sem þú sérð barn sem hefur verið óþægt, átt þú að gera það gott og glatt um jólin og láta það langa til að verða skemmtilegt barn aftur. Hvar sem þú sérð eitthvað að áttu að lag- færa það.“ „Ég skal gera mitt besta,“ sagði engillinn og fór af stað. Svo kom hann niður á jörðina á aðfangadaginn. Það var frost og kuldi. Engillinn flögraði að litlu húsi. Fyrir utan það flögruðu litlir fugl- ar til og frá, þeir voru að leita að einhverju til að borða. Þeim var auðsjáanlega kalt og þeir voru svangir en þeir fundu ekkert æti. „Guð minntist ekkert á fugl- ana,“ hugsaði engillinn. „Hann talaði bara um börnin.“ Og svo sveif hann aftur á svipstundu upp til guðs og spurði, hvort hann ætti ekki líka að gleðja fuglana um jólin. „Allt sem lifir og finnur til, eru mín börn,“ svaraði guð. Og eng- illinn var samstundis horfinn til jarðarinnar aftur. Hann stað- næmdist hjá sama húsinu. Fugl- arnir voru þar enn, kaldir og svangir. Engillinn leit inn um glugga. Hann sá hvar lítil stúlka lék sér á gólfinu að brúðu og öðrum leik- föngum. Engillinn horfði á hana dálitla stund með himneskum áhrifum. Allt í einu stóð hún upp, gekk til mömmu sinnar og sagði: „Mamma, mér finnst endilega eins og það séu fuglar úti sem ekk- ert hafa að borða. Öllum má til að líða vel á jólunum, fuglunum líka. Ég ætla að fara út og vita hvað ég sé.“ „Hvaða vitleysa barn,“ svaraði mamma hennar. „Þú deyrð úr kulda efþúferðút íþetta veður.“ Umsjón: Heiðdís Norðfjörð „Ég ætla þá bara að fleygja út um dyrnar svolitlu af korni handa fuglunum," sagði stúlkan. „Ég er viss um að það eru margir fuglar úti þó að ég hvorki sjái þá né geti heyrt til þeirra." „Þú mátt það, Anna mín,“ svaraði móðir hennar. Og svo fleygði Anna litla fuil- um lúkum af korni út á snjóinn og fuglarnir þyrptust þangað. Nú fór engillinn að öðru húsi, stóru og ríkmannlegu, og leit þar inn um glugga. Prúðbúin börn léku sér í einni stofunni að alls konar dýrum gullum. Fullorðna fólkið var glatt og kátt í annarri stofu. Það var að útbúa fallegt jólatré. „Hér líður öllum vel,“ hugsaði engillinn. „Hér er mín ekki þörf.“ Én svo varð honum litið inn um glugga uppi á þakherbergi. Þar lá gömul kona veik og hrum. Hún var alein og myrkur í kringum hana. Ekkert ljós hafði verið látið loga hjá henni, enda hefði hún engin not haft af því - hún var steinblind. Engillinn horfði lengi á gömlu konuna, og hann sá, hvað hún var að hugsa. Hún hugsaði um það, þegar hún hafði verið lítil stúlka og glatt sig við öll jólaljósin með hinum börnunum. Nú voru þau börn öll dáin, nema hún. Svo hugsaði hún um það, þegar hún var fullorðin kona og átti svolítinn ljóshærðan dreng, sem henni þótti miklu vænna um en sjálfa sig. Hún hafði unnið fyrir honum með höndunum, sem nú gátu ekk- ert gert lengur. Hún hafði oft og lengi vakað yfir honum þegar hann var veikur. Við þær vöku- nætur - ásamt öðru - höfðu augun orðin þreytt, augun, sem sáu nú ekkert ljós. Nú var litli, ljóshærði drengur- inn hennar orðinn stór og mynd- arlegur - nú var hún orðin barnið. Hann var húsráðandinn á þessu heimili. Og þessi gamla kona hugsaði alveg eins og barn - allt gamalt fólk hugsar eins og börn. Og eng- illinn sá stór tár koma fram í blindu augun. Og hann fór aftur að glugganum, þar sem börnin voru inni og létu sér. Hann horfði á þau fast og lengi, og hugsun hans var sterk eins og ljósgeislinn og hrein eins og heiður himinn. Allt í einu stóð upp lítil stúlka sem Þóra hét - í höfuðið á gömlu konunni blindu sem var amma hennar. „Ósköp er þetta skrítið," sagði hún við börnin. „Mér heyrðist alveg eins og einhver hvíslaði að mér og sagði: „Mundu eftir henni ömmu þinni!“ Og mér sýndist ég sjá mynd af henni ömmu minni um leið og ég heyrði þetta og mér sýnist aumingja amma vera að gráta. Ég ætla að fara upp til hennar og vita hvernig henni líður og hvort henni leiðist ekki.“ Og svo hljóp Þóra litla í hend- ingskasti upp alla stigana og inn til ömmu sinnar og öll hin börnin á eftir henni. „Hvað eigum við að gera þér til skemmtunar á jólununt, amma mín?“ spurði Þóra litla. Gamla konan rétti fram hönd- ina, þunna og magra og titrandi og alla með bláum rákum. Hún þreifaði á Þóru litlu og sagði: „Ég veit það ekki, barnið mitt. Ég held að mér þætti það skemmtilegast ef þið væruð hérna hjá mér svolitia stund, töluðuð við mig og lékuð ykkur hérna inni. Mér þykir svo gaman að heyra blessuð börnin hlæja, leika sér og vera glöð*.“ Og Þóra gamla kyssti á handarbakið abitki nöfnu sinni. Og það var eins og einhver hvíslaði því að öllum börnunum í einu að þau skyldu fara þangað upp með gullin sín. Eftir fáein augnablik var herbergið hennar ömmu gömlu orðið fullt af jóla- gjöfum og barnagleði. Hún hafði lengi ekki lifað svona skemmtileg jól. Svo fór jólaengillinn bæ frá bæ og húsi frá húsi. Baldursbrá - S. Júl. Jóh. Jólasveinninn Hér kemur saga sem Matthildur B. Gunnarsdóttir sendi: Þið vitið öll að um jólin, þegar jólasveinarnir koma í bæinn, þá setjum við skóinn út í glugga. Um það fjallar þessi saga. Stína hlakkar mikið til jólanna. Og loks kom dagurinn sem Stína lét skóinn út í glugga. Eitt kvöldið þegar Stína svaf vært, vaknaði hún allt í einu við eitthvert þrusk. Hún opnaði aug- un og hvað haldið þið að hún hafi séð? Ekkert annað en jólasvein, sem læddist á tánum út að glugganum. Stína lokaði augunum svo að jóla- sveinninn sæi ekki að hún væri vakandi. Og hann setti eitthvað í skóinn. Um leið og jólasveinninn var farinn stökk Stína upp og gægðist út um gluggann og einnig Valdís Vera Einarsdóttir sendi þessa sögu: Það var seint í nóvember að það byrjaði allt í einu að snjóa. Krakkarnir á Akureyri þutu út í snjóinn. Þau voru svo glöð að þau hrópuðu hvert í kapp við annað. Nú var kominn 25. nóvember og byrjað var að selja súkkulaðimán- í skóinn. í skónum var bók og af því að hún vissi hvað var í skónum, fór hún bara að sofa aftur. aðardaga fyrir desember. í einu húsinu vildi maðurinn ekki kaupa, en krakkarnir hans sögðu: „Gerðu það pabbi, okkur langar svo í.“ Það endaði með því að hann keypti einn. En einn krakkinn hans kláraði úr mánaðardeginum svo að pabbi hans skammaði hann. Fyrsti vetrarsnjórinn Gamlar jólavísur Það á að gefa börnum brauð Það á aðgefa börnum brauð að bíta í á jólunum, kertaljós ogklæðin rauð, svo komist þau úr bólunum, væna flís affeitum sauð, er fjalla gekk á hólunum. Nú er hún gamla Grýla dauð, gafst hún upp á rólunum. Grýla kallar á börnin sín Grýla kallar á börnin sín, þegarhún fer að sjóða til jóla: Komið hingað öll til mín, ykkur vil ég bjóða. Kleppur hann skal sjálfur sjóða, sá þau verkin fullvel kann, en hún Skjóða á að bjóða öllum lýðum þjóða. Nýpa, Típa, Næja Tæja, Nútur Pútur, Nafar Tafar, Láni, Gráni, Leppur, Skreppur, Loki, Poki, Leppatuska, Langleggur og Leiðindaskjóða. Viðlag: Æst allra eika, eitt tréð ber skjól. Þar vildi ég leika þríhelg öll jól. Gátur 1. Hvað er það sem lengist og styttist í senn? 2. Hvers vegna getur aldrei rignt tvær nætur samfleytt? 3. Hvað hefur þú meðferðis sem sól getur aldrei skinið á? 4. Á ferð minni af fjalli mætti ég karli. Með honum voru sveinar sjö, synir hans og börnin tvö. En helmingi fleira en fólkið var, fóru á undan kindurnar. hversu margir fætur fóru heim af fjalli? Reiknaðu nú, reiknings- maðurinn snjalli. 5. Éghefþaðogþúskrifarþað. Þú hefur það og ég nefni það. Hvað er það? 6. Nafnið mitt er óbreytt hvort sem það er lesið áfram eða aftur á bak. En í nafni systur minnar er einum staf meira. Þó er mitt nafn í hennar nafni. Hvað heitum við? 7. Hvað hefurðu á hægri hönd þegar þú gengur á skíðum? 8. Hvaða ártal tuttugustu aldar- innar er hægt að skrifa þann- ig að einu gildir hvort það er lesið rétt, eða stendur á höfði? 9. Hvað er það sem stendur í eldinuni án þess að brenna? 10. Hvað er líkast hálfu epli? SVÖR: 'uuunSuiuiiaq uujh ’OI 'jnpp nuiQjo i jiujye}sr|og •£ 1961 '8 'jnðuy s QBjjAQny 'L 'buuch ~ cuuy '9 'JK?|>|0 UIUJOSJ 'S 'JI3AJ SUI3QY 'f •uuicj uueSSnris •£ '!||IUI B J3 UUJjnðBQ '1 *uiAæsuuBj\i 'j Gátur Jóhannes Sigurðsson sendi þessar gátur: 1. Hvað er milli fjalls og fjöru? 2. Hvaðerþaðsemeittungabarn getur haldið á en tveir krafta- karlar ekki á stöng? 3. Hvað sagði Tarsan þegar hann sá fílana koma yfir hæðina? 4 Hvaðsérðþúbjartaraenbrúnt hross í haga? 5. Hvað er fullt hús matar, en finnast engar dyr á? 6. Ég fór niður á bryggju í gær. Þá sá ég mann með geitafjöður í hattinum. Hvort er réttara að segja: Geitafjöður á hattinum eða geitafjöður í hattinum? 7. Þúertskipstjóriábátsemer40 tonn, 30 m á lengd og 10 m á breidd. Kokkurinn er 40 ára, hásetinn er 35 ára, vélstjórinn er 49 ára og það eru 10 manns um borð. Hvað er skipstjórinn gamall? 8. Hvort er réttara að segja: Sjö -Efjórir gera tólf eða sjö + fjór ir eru tólf? 9. Hvað eyja var stærst áður en Grænland fannst? SVÖR VIÐ GÁTUM: ■fsjæp jBtgB jva unjj ‘uiSujj '5 njaiio jnppnJW PH3 íua Juofj + ofs 'fánjOAU -g •rnj 80 hbuibS ujBf •/ ■JUQBfjf^a bjbii JBUjnpaS fAtj‘iSnjOAfj '9 •Q1883 g •nrj 80 fjsfq ujBfjas QBq ‘fJOíHg -p •JIUJBgJ BUIOlf BUJBtj ‘n/y •£■ •883 ‘z 80 I 17. desember 1982 - DAGUR - 23

x

Dagur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.