Dagur - 19.11.1984, Blaðsíða 11

Dagur - 19.11.1984, Blaðsíða 11
19. nóvember 1984 - DAGUR - 11 Sigurður Jónsson, byggingafræðingur: Hitaveita - hemlar - mælar? Hvað kemur næst? Það er nú bara það. Ekki ætla ég að mæla á móti mælum, til mælingar á neyslu hvers og eins neytanda. Með þeim getur neytandi stjórnað sinni orkuþörf, þannig að hann spari bæði fyrir sig og hitaveit- una. Það er nú svo margt sem bruðlað er með, að ekki veitir af sparnaði. Það eru bara svörin við spurn- ingum, sem neytandinn á eftir að fá svarað, áður en „mælismálið“ verður sett í framkvæmd. T.d. verður þetta stórkostnaður fyrir hvern og einn neytanda, hér er átt við gjald vegna breytingar? Hvað með þá seni búa í fjölbýlis- húsum, þar sem 20-30 íbúðir eru um sama hemilinn? Hvernig leysa þeir „mælismálið", þannig að hver borgi fyrir sig, án þess að þurfa að brjóta niður húsið, til að gera breytingar á lögnum að hverri íbúð? Það er til nefnd, sem er pólit- ískt skipuð. Hún á að vera full- trúi allra neytenda. Því eru þessi mál ekki betur kynnt, af þessari nefnd í blöðum, eða með fundum, þannig að neytendur verði tilbúnir að mæta breyting- um þeim er „mælismálið“ hefur í för með sér? Það heyrast margar raddir, flestar hræðsluraddir, við þessa mæla, en líka raddir sem eru með mælum. En það er bara ekki sama hvernig mælir er settur upp, jafnhliða hemli, sem fyrir er. Sá sparnaður sem á að koma inn, hann verður að vera bæði neyt- andanum og hitaveitunni í hag. Það má teygja úr þessum orðum, og segja að það sé sparnaður fyrir neytandann, ef hitaveitan þarf ekki að fara að leita að nýjum lindum, því lítið er eftir af vatni á því svæði, sem sótt er í nú, en það er ekki átt við það hér. Betri kynning á þessu máli er það sem þarf, þannig að neytend- ur fái það ekki á tilfinninguna að í dag verði settur upp mælir, og á morgun verði reynd ný leið, til að bjarga fjárhag hitaveitunnar. Sigurður Jónsson, byggingafræðingur. tjr3 Minning Þóra Sigfúsdóttir Fædd 8. ágúst 1913 - Dáin 28. október 1984 Skýr minning vakir í vitund mér: Ég er á för um Miðbæ Akureyr- ar. Á móti mér kemur íturvaxin kona, með birtu heiðríkjunnar í svipmótinu og þá reisn í fram- göngu og yfirbragði, að virðingu vekur. Hún réttir mér hönd sína. Handartakið er traust og yljandi. Kveðjuávarpið hlýtt og hress- andi. Viðræður hefjast, glaðar og einlægar, og það er komið víða við. Það teygist úr tímanum. Við höfum gleymt okkur í gleði sam- fundanna. En slíkir urðu margir í gegnum tíðina. Nú er þessi minningarmynd sérstaklega skýr, fyrir þær sakir að henni fylgir hinn djúpi tregi þeirrar staðreyndar, að þetta fær aldrei gefist framar. Við brottför Þóru Sigfúsdóttur af þessum heimi mun margur sakna hlýs og trúverðugs vinar, slík sem hún var í framkomu og breytni allri, sannur höfðingi, - heil og traust að hinsta degi. Þóra Ágústa, eins og hún hét fullu nafni, var fædd í Rauðuvík á Árskógssandi, en þar bjuggu þá foreldrar hennar, hjónin Sig- fús Þorsteinsson og Guðlaug Ásmundsdóttir. Er Þóra var tæp- lega tveggja ára að aldri fluttist fjölskyldan að Syðra-Kálfsskinni á Árskógsströnd. Þar ólst hún upp ásamt þremur systkinum, mótaðist af menningu góðs heim- ilis og bar ávallt vitni um það veg- arnesti. Veturinn 1934-35 stundaði Þóra nám í Húsmæðraskólanum á ísafirði. Að því loknu flutti hún til Akureyrar og átti þar heima æ síðan. Hún var fyrst við sauma með Iðunni systur sinni, sem hafði farið til Akureyrar á undan henni og unnið sér gott álit í þess- ari atvinnugrein fyrir vandaða vinnu. En síðar sneri Þóra sér að verslunarstörfum, sem henni mun hafa þótt lífrænni en sauma- skapurinn. Réðist hún til starfa við verslunina London við Skipa- götu. Eftir nokkurn tíma varð hún verslunarstjóri og síðar keypti hún verslunina og rak hana í nokkur ár. Er tímar liðu settu þær systur, Iðunn og Þóra, á stofn álnavöruverslunina Rún, sem var einkar vel staðsett í hjarta Hafnarstrætis. Margir könnuðust mætavel við „Þóru í Rún“ eins og hún var löngum nefnd - og „þær systur í Rún“, þótt þeir vissu varla á þeim nein deili önnur en þau, að þær áttu þessa verslun og ráku hana við góðan orðstír. Síðar keyptu þær Iðunn og Þóra „Barnafataversl- unina Ásbyrgi“ við Hafnarstræti og ráku báðar verslanirnar Rún og Ásbyrgi, í nokkur ár, en síð- ustu árin aðeins verslunina Ás- byrgi. En hvort heitið sem verslun þeirra systra bar, var gott að koma þar inn og gjöra þar kaup. Fallegar og vandaðar vörur voru þar jafnan til staðar og viðskipta- vinirnir mættu þar ávallt þeirri framkomu, sem laðaði að. Heið- arleiki og háttvísi þeirra systra var svo eðlislægt og fastmótað, að í engu brást. Það skóp óbrigð- ult traust og vinsældir, sem sér- hveijum er nauðsyn og auðna að geta notið. Á þeim árum sem ég vann hjá blaðinu Degi og átti tíðar ferðir um Miðbæ Akureyrar, kom ég mjög oft í verslun þeirra Iðunnar og Þóru og átti þá gjarnan við þær skemmtilegar samræður. Kynning skapaðist, sem síðar varð að einlægri og hlýrri vináttu, sem ég geymi um hinar ljúfustu minningar. Þá átti ég einnig minni- legar ánægjustundir á hinu fal- lega heimili þeirra, Gilsbakka- vegi 9. Þar var öllum ávallt tekið tveim höndum, höfðinglegar veitingar fram bornar og sérhver greiði í té látinn með ljúfu geði. Enda var þarna gestkvæmt löngum og heimilið það athvarf, sem engum brást, er þangað leit- aði. Þær systur voru samheldnar í að vera frændræknar og vinfast- ar, svo af bar, og var ómæld önn þeirra og umhyggja í því sam- bandi, - varðandi ættlið og vini. Iðunn og Þóra - þær voru tíð- um nefndar í sömu andrá, og erf- itt að hugsa sér aðra án hinnar. Er nú þungur harmur kveðinn að Iðunni og öðrum vandamönnum við andlát Þóru. En fögur er sú minning sem er greypt í þeirra hug - og allra, sem áttu hana að. Hún beindi för sinni um æviveg með þeim hætti, að við hann loga raðir ljósa. Þóra var aðeins liðlega tvítug að aldri þegar hún flutti úr æsku- sveit sinni, en alla stund var hún tengd henni traustum böndum og við barm hennar var henni búinn hinsti beður. Megnið af ævistarfi sínu vann Þóra á Akureyri við vinsældir og virðing. Hún var ágætlega gefin til munns og handa, þróttmikil og athafnasöm, fórnfús og víðsýn, og lagði góðum málefnum jafnan lið af fremsta megni. Sparaði hún þar til hvorki orku sína, tíma né fé. Þóra var mikil félagshyggju- kona og starfaði af lífi og sál í ýmsum félögum, fyrst og fremst í Zontaklúbbi Akureyrar, þar sem hún var ávallt mjög virkur félagi og gegndi mörgum trúnað- arstörfum. En einnig vann hún mikið í Slysavarnafélaginu og Styrktarfélagi þroskaheftra, þar sem hún var um skeið formaður. Öll störf sín, jafnt að félags- málum sem öðrum, rækti hún af einlægum áhuga, ítrustu sam- viskusemi, heiðarleika og trú- festu. Þóra var manna glöðust á góðri stund og viðmót hennar, yfirbragð og framganga virkaði sem hressandi blær á þá sem með henni voru á vegi, og lyfti þeim yfir armóð hversdagsins. Hún bar höfðingslund og hetjubrag og brá svip yfir það umhverfi, sem hún lifði og hrærðist í. Hófstilling hennar og styrkur haggaðist ekki þótt á móti blési og þyngdist um spor. Helstríð sitt háði hún með frábærri hetjulund. Að Þóru Sigfúsdóttur er sjón- arsviptir og mikil eftirsjá. Hið auða rúm hennar er stórt og erfitt að sætta sig við að dagur hennar hér í tímans heimi sé úti. En samfara hinni stóru raun er þökkin, heit þökk fyrir að hafa mætt henni á ævileið og átt hana að vini. í vitund minni er minning þessarar sönnu sæmdarkonu bundin við gróandi vor. Heill fylgi henni á vegferðinni um Fögmbrú - inn í víðemi eilífö- arinnar, þar sem hún fær „meira að starfa guðs um geim“ - á morgni nýjum. Jórunn Ólafsdóttir frá Sörlastöðum. f Minning Fanney Eggertsdóttir F. 8. febrúar 1919 - D. 14. nóvember 1984 Ognúna, þegar haustar og hníga blóm ogfalla, þá heldur þú í burtu og vegir skilja um sinn, og el ég gæti handsamað himins geisla alla, ég hnýtti úrþeim sveig að skreyta veginn þinn. Mín kæra mágkona, Fanney Egg- ertsdóttir, hefur verið kölluð til æðri heimkynna, þar sem ljós og eilífur friður ríkir. Fanney giftist ung að aldri Haraldi Oddssyni, málarameist- ara, sem svo margir Akureyring- ar þekkja, bæði af starfi hans, svo og félagsskap. Þau hafa búið svo að segja alla sína löngu sambúð að Sólvöllum 2, hér á Akureyri. Eignuðust þau tvo syni, þá Eggert sem er stöðvarstjóri Pósts og síma á Patreksfirði, en hann var giftur Sigrúnu Guðjónsdótt- ur, og eignuðust þau fjögur börn, og Hauk byggingartæknifræðing sem starfar hér á Akureyri og er giftur Halldóru Ágústsdóttur, Jónssonar byggingameistara hér í bæ. Þau eiga þrjú börn. Fanney er sjötta barn, af níu sem kveður þennan heim. En foreldrar þeirra voru hin mætu hjón Stefanía Sigurðardóttir og Eggert Guðmundsson, bygginga- meistari, sem áreiðanlega margir af eldri Akureyringum muna vel, og það að öllu góðu, bæði af ötulu starfi sínu, svo og félags- skap, en þau voru mjög virkir fé- lagar í Góðtemplarareglunni, enda gerði hún þau að heiðurs- félögum þar, á efri árum, sem þakklætisvott fyrir þeirra mikla starf þar að bindindismálum. Fanney var mjög félagslynd, og starfaði mikið að félagsmál- um, og þá mest er ég hygg, í kvenfélaginu Hlíf, þar sem hún m.a. átti sæti í stjórn þess um ára skeið. Þá var hún og góður félagi í Oddfellowreglunni og starfaði þar, sem heilsa og kraftar hennar leyfðu. Annars var hennar mesta hugsun að hlúa sem mest og best að þeirra yndislega heimili að Sólvöllum 2, hér í bæ, enda þeirra fallegi garður og blóma- skrúðinn þar, báru þess greini- lega vott, þó að sjálfsögðu hafi bæði hjónin átt þar hlut að verki. Þá er eigi síður ástæða til að minnast þeirrar miklu umhyggju sem hún bar fyrir velferð sona sinna og tengdadætra, að ógleymdri þeirri miklu umhyggju sem hún bar fyrir barnabömun- um, sem hún unni svo mikið, og þau munu aldrei gleyma. - Já, hún var sannarlega góð amma, og sýndi það á svo margvíslegan hátt. Að lokum skal þess getið, að þá er hún var á besta aldursskeiði herjaði á hana hinn mikli „böl- valdur" þjóðarinnar - berkla- veikin - sem svo marga - og þá eigi hvað síst yngri kynslóðina - en hún barðist gegn henni af hetjuskap miklum, og vann þar sigur, eftir mikið stríð og þján- ingar, þó er ég viss um, að hún bar þennan sigur, aldrei að fullu, frekar en aðrir, sem börðust við þennan „bölvald" mannkynsins, og þá oftast á besta aldursskeiði ævinnar. Að lokum þökkum við hjónin Fanneyju og Haraldi, af alhug vináttu alla, og þá eigi síst þau skemmtilegu ferðalög um landið í sumarleyfum okkar, sem við ávallt minnumst með gleði og ánægju. Að endingu vil ég segja: Ég bið Guð að blessa öll hennar góðu og miklu störf hér í þessum heimi, og er ég viss um, að vel og af mikilli ástúð hefur verið tekið á móti henni er hún fluttist yfir landamærin, bæði af hennar nán- ustu og öðrum vinum hennar. Við hjónin vottum manni hennar, sonum, tengdadóttur og börnum þeirra öllum, einlæga hluttekningu í þeirra sáru sorg. Guð blessi minningu Fanneyj- ar Eggertsdóttur, og Drottinn gefðu dánum ró, og hinum líkn sem lifa. Maríus Helgason.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.