Dagur - 30.11.1984, Síða 6

, ,Hrekklaus í akstri“
— Volvo 740 er sérlega rásfastur og stöðugur á ósléttum íslenskum vegum
Volvo 740 GL.
Volvo verksmiðjurnar hafa yfir-
leitt verið fastheldnar á útlit og
búnað bíla sinna. Útlitsbreytingar
eru því heidur fátíðar og nýjar
gerðir bíla frá Volvo enn fátíðari.
Það voru því nokkur tíðindi þegar
Volvo setti 760 gerðina á markað
fyrir rúmlega 2 árum. 740 gerðin
fylgdi svo á eftir í 2 útgáfum, GLE
og TURBO, og nú kemur árgerð
1985 í 2 útgáfum af 740 í viðbót,
þ.e. 740 GL og 740 GL Diesel.
Sá bíir sem hér verður gerður að
umtalsefni er 740 GL, en ýmsir
norrænir btlasérfræðingar telja að
þar sé e.t.v. að finna aðalsöluvöru
Volvo á næstu árum, en þá er
reyndar óljóst hvað verður um 240
gerðina. Sumir fullyrða að haldið
verði áfram að smíða 240 gerðina
út þennan áratug en aðrir vænta
þess að Volvo setji bráðlega á
markað nýjan 240 bíl með fram-
hjóladrifi.
Volvo 740 GL er allstór 4ra dyra
fólksbifreið með sama útlit og 760
gerðin og tæknilega séð sams konar
ef vélin er frátalin. Fyrst í stað
fannst mér bíllinn bera þess merki
að selja ætti hann í Bandaríkjunum
og virðist svo sem álit Volvo og
General Motors fari saman hvað
varðar útlit bíla því ýmsir bílar frá
GM eru glettilega líkir Volvo 740/
760. Ég verð þó að játa að útlit bíls-
ins vinnur á og fyrir utan það að
vera óvenjulegt þá hefur það einnig
gagnsaman tilgang, sem farþegar í
aftursæti komast fljótlega að raun
um, því þar er hátt til lofts og vítt til
veggja. Það fer hins vegar ekkert á
milli mála að framendinn er „ekta
Volvo“.
Að venju er innréttingin vönduð
og traustleg, ekki jafn þunglamaleg
þó og í 240 gerðinni. Öll stjórntæki
eru mjög vel staðsett og mælar
skýrir og læsilegir. Áklæði er
smekklegt tau og sætin, bæði fram-
og aftursæti eru einhver þau bestu
sem ég hef reynt. Framsætin eru
stór og veita allan nauðsynlegan
stuðning. Setan er óvenju löng og
styður vel undir hnésbætur, sem er
ómetanlegt á lengri leiðum. Sama
er að segja um aftursætið, sem er
alvörusæti fyrir fullvaxið fólk. Far-
angursgeymslan er mjög stór, eins
og venjulega í Volvo, og það er
hægt að opna gat í aftursætisbakinu
fram í bílinn svo hægt sé að koma
löngum hlutum fyrir í farangurs-
geymslunni. Útsýni úr Volvo 740 er
mjög gott enda eru gluggafletir
stórir.
Undirvagninn er í fljótu bragði
mjög líkur 240 gerðinni en kemur
þó á óvart að mörgu leyti. Bíllinn
er stinnur eins og Volvo bílar hafa
yfirleitt verið en jafnframt mjög
þægilegur og þægilegri en nokkur
fyrri gerð af Volvo. Sjálfstæð
fjöðrun er að framan með venjuleg-
um McPherson gormalegg, en að
aftan er stífur ás á gormum í venju-
legum Volvo-stíl. Volvoverksmiðj-
urnar segja að stífur afturás hafi
kosti umfram sjálfstæða fjöðrun
vegna fastrar sporvíddar og hjóla-
halla, sem hafi ekki hvað síst þýð-
ingu í hálku og slæmu færi. í 740/
760 gerðinni er afturásinn festur á
sérstakan ramma, sem ætlað er að
draga úr titringi og hávaða og tekst
bara býsna vel. Gallinn við drifna
stífa afturása er að þeir eru þungir
og samkvæmt tregðulögmálinu er
erfiðara að hemja þá undir bílum
en léttari afturhjólabúnað (sjálf-
„Sætin, bæði fram- og
aftursæti eru einhver þau
bestu sem ég hef
reynt. . . Öll stjórntæki
eru mjög vel staðsett og
mælar skýrir og Iæsilegir.“
stæða fjöðrun) og því fást sjaldan
sömu þægindi í bílurn með stífan
afturás og í þeim sem hafa sjálf-
stæða fjöðrun að aftan, a.m.k. ef
talað er um bíla með afturhjóla-
drifi. Að auki eiga svo stífir afturás-
ar oft erfitt með að tolla almenni-
lega við yfirborð holóttra vega, sér
í lagi þeirrar tegundar er þvotta-
bretti nefnast. Eg leitaði því að
slíkum vegarspotta. Þegar ég ók
svo þessum stóra og þunga bíl eftir
hlykkjóttum þvottabrettunum varð
ég alveg steinhissa. Ég hef ekið
Volvo fólksbílum meira eða minna
í 14 ár og alltaf þótt þeir fremur
þægilegir á malarvegum og mjög
hrekklausir, en þessi nýi er einfald-
lega heilum flokki betri en fyrir-
rennarar hans. Einkum varð ég þó
hissa fyrir þá sök að erlendir bíla-
sérfræðingar höfðu haft uppi ýmsar
efasemdir um ágæti afturhjólabún-
aðarins í þessum bíl. Þvert á móti
fannst mér að þó nokkuð þyrfti til
að koma afturendanum á Volvo
740 úr jafnvægi. Þar sem hann er
svo sérlega rásfastur og stöðugur,
vökvastýrið hæfilega létt og mjög
nákvæmt, og bremsurnar frábærar,
verður bíllinn að teljast framúr-
skarandi öruggur og hrekklaus í
akstri. Slíkur bíll gæti sem best ver-
ið hundleiðinlegur, en þvert á móti
fannst mér Volvo 740 GL afar
skemmtilegur og sker hann sig þar
frá bróður sínum, 240 gerðinni,
sem mér hefur aldrei þótt reglulega
skemmtilegur, þó hann hafi örugga
og góða aksturseiginleika.
Vélin í Volvo 740 GL er 2,3
lítrar, 112 hö, 4ra strokka, nánast
sú sama, sem verið hefur í 240 GL
bílnum. Á henni hafa þó verið
gerðar breytingar sem miða að því
að draga úr innra viðnámi og gera
hana þar með léttari í gangi og
gangsetningu og e.t.v. lítillega
sparneytnari. Þessi „nýja“ gerð
véla hefur hlotið svört ventlalok í
kaupbæti, svona til að greina hana
frá eldri útgáfunum. Mér þótti vélin
mjög skemmtileg og þægileg í
bæjarakstri. Hún er seig og hljóð-
látari en gamla gerðin, en Volvo
740 GL er enginn spyrnubíll. Þeir
sem vilja svoleiðis Volvo geta feng-
ið 740 GLE eða 740 TURBO.
Verðið er nokkuð merkilegt, því
það munar ekki nema u.þ.b. 80
þús. kr. á 240 GL og 740 GL. Það
er ótrúlega lítill verðmunur á
venjulegum góðum bíl og óvenju-
lega góðum bíl.
Gerð: Volvo 740 GL, 4ra dyra, 5 manna fólksbifrcið. Vél að framan drif á
afturhjólum.
Vél og undirvagn: 4ra strokka vatnskæld bensínvél, yfirliggjandi knastás,
einn sjálfvirkur blöndungur, 5 höfuðlegur; 2.316 rúmsm; borv. 96 mm;
slagl. 80 mm; 112 hö (82 kw) við 5.000 sn./mín.; 19,4 kgm (192 Nm) við
2.500 sn./mín.; þjöppun 10,3:1; rafeindastýrð kveikja; 5 gíra gírkassi;
sjáifstæð fjöðrun að framan með sambyggðum gormi og dcmpara
(McPherson) og jafnvægisstöng; stífur afturás, festur á sérstakan ramma,
gormar og
70 14; bensíngeymir 60 lítra.
Mál og þyngd: Lengd: 478,5 sm; breidd: 176 sm; hæð: 143 sm; sporvídd:
146 sra; hjólahaf: 227 sm; þyngd; 1.264 kg.
Verð: Ca. 630 þús. (fyrir gengisfellingu).