Dagur - 16.08.1985, Side 12

12 - DAGUR - 16. ágúst 1985
„Það er almenn
óánœgja með bónusinn
hérna. Það er engin
uppmœling og hefur
ekki verið þessi ár sem
ég hef unnið hér. “
Það er Borghildur
Ingvarsdóttir, verka-
kona í Skógerð Iðunn-
ar sem lýsir kjörum
sínum að þessu sinni.
Borghildur hefur unnið í 3 ár á
verksmiðjunum, en fær greitt
kaup samkvæmt taxta eftir 5 ár.
„Það er dálítið um yfirborganir
hérna. Ég hef ekki hugmynd um
hvað ég hef í kaup núna eftir
hækkunina 1. ágúst. Ég var með
14.630 kr. í kaup fyrir samning-
ana 15. júní.
Bónusinn kemur ofan á þessa
upphæð, en við hér í Skógerðinni
viljum meina það að bónuskerfið
sé allt í rúst. Það kemur mjög illa
út fyrir saumakonur, sem hér eru
í meirihluta. Þeir sem standa við
vélar og mata þær á einhverju
hráefni hafa mun meiri bónus.
Við gerum okkur vonir um að úr
þessu verði bætt, yfirmaðurinn
hér er á því að gera einhverjar
úrbætur. Það fer mjög mikill tími
í kvartanir."
Starfsfólkið á verksmiðjunum
er nýkomið úr sumarfríi og sagði
Borghildur að fyrir sumarfrí
hefði verið haldinn vinnu-
staðafundur með Kristínu
Hjálmarsdóttur, formanni Iðju
og Þóru Hjaltadóttur, þar sem
bónuskerfið var rætt. Borghildur
hefur 1.500-2.000 kr. í bónus á
viku. „Við skrifum sjálfar upp
það sem við gerum og fáum síðan
bónus eftir því, en við vitum ekki
nálvæmlega hvernig það er reikn-
að út því okkur finnst það ekki
vera hraðinn sem gildir."
Að sögn Borghildar er skipu-
lagið í Skógerðinni ekki nógu
gott. „Það vantar kannski mann-
eskjur í ákveðið verk einn
daginn, en síðan ekki þann næsta
og þá er ekki brugðist nógu skjótt
við að færa fólk á milli eftir
þörfum. Þetta Ieiðir til þess að
það eru kannski of margir á ein-
um stað, en síðan vantar fólk
annars staðar.“
Borghildur vinnur frá kl. 7-16,
nema á föstudögum er hætt kl.
13. „Það er mjög gott að hætta
svona snemma á föstudögum,
það er almenn ánægja hér með
það. Við höfum hálftíma í mat og
vinnum þetta þannig af okkur.
Einnig vinnum við 10 mínútur af
hverjum kaffitíma og fáum frí
milli jóla og nýárs í staðinn. Þetta
jafnar sig út á 7 árum og þeir sem
eru 2-3 ár tapa á þessu, en verk-
smiðjan græðir. Fólk er hins veg-
ar mjög ánægt með þetta kerfi og
það eru því allir til í að hafa þetta
svona.
Vinnuaðstaðan er frekar slæm.
Það er mjög þröngt og allt hvað
ofan i öðru. Það er mikið af vél-
um hér sem ekki eru notaðar og
eru bara fyrir. En það hafa verið
gerðar úrbætur undanfarið, það
er búið að endurnýja mikið af
vélum og nýjar vélar eru á leið-
inni.“
Sagði Borghildur að salan
hefði aukist mikið ög það skapaði
mikið öryggi fyrir starfsfólkið.
Aður hefði ríkt mikið óöryggi í
Skógerðinni, salan var lítil og oft
talað um að loka verksmiðjunni.
Fyrir örfáum árum var gert átak
í skóframleiðslunni og nú fram-
leiðir Skógerðin hina vinsælu
ACT og Puffins skó. „Við unnum
mikla yfirvinnu hér fyrir sumar-
frí, en nú hefur verið ráðið fólk
á kvöldvakt, sem er frá 16-22.“
Aðspurð um andann á vinnu-
staðnum, sagði Borghildur að
hann væri yfirleitt góður meðal
verkatólks. „Það er ekki mikið
félagslíf í Skógerðinni, en það er
öflugt starfsmannafélag á verk-
smiðjunum og við höfum góða
aðstöðu í Félagsborg.“
Borghildur er trúnaðarmann-
eskja í Skógerðinni og sagði að
vinnan við það kæmi í bylgjum.
„Ef það kemur upp eitthvert
vandamál getur verið mikið að
gera hjá mér í nokkra daga, en
svo er ekkert þess á milli. Það er

Bónuskerfið
er í rúst((
- Borghildur Ingvarsdóttir, verkakona í Skógerð
Iðunnar lýsir kjörum sínum
aðallega óánægja með bónus sem
ég þarf að fást við.“ Sagði Borg-
hildur að Iðja væri búin að gera
sérsamninga fyrir sitt fólk, sem
væru þannig að fólk má vera
heima hjá veiku barni í allt að 30
daga á ári. Iðja greiðir þá vissar
prósentur af tímakaupi. Áður var
greiddur fæðingarstyrkur, en
þegar þessir samningar tóku gildi
var það fellt niður.
Borghildur er einnig í bak-
nefnd hjá Iðju og þarf stundum
að sækja fundi varðandi það.
„Mér finnst vanta að fólk hafi
betra samband við félagið. Ég
veit ekki hvort það er áhugaleysi,
feimni eða hræðsla sem veldur.
Það virðist vera lítill baráttuhug-
ur í fólki og að því finnist að
verkalýðsfélagið eigi að sjá um
allt, en forystan gerir meira ef
hún er hvött til þess,“ voru loka-
orð Borghildar. - HJS
- ' ■
■ ' , .
Borghildur Ingvarsdóttir við vinnu sína.
Sigfús Steindórsson á Sauðárkróki
hefur þetta að segja um konur og
blóm:
Konur, blóm og koníak
kann ég vel að meta,
finnst það alveg fyrirtak
að finna hvað þær geta.
Lítið yndi virðist Sigfús hafa af
stórhríðinni á Sauðárkrók:
Veðurguðinn völdin tók,
varla um það spaugum.
Samfelld hríð á Sauðárkrók.
Sér ekki út úr augum.
Benedikt Valdemarsson frá Þröm
kvað þessa vorvísu:
Kveikt er björtum kyndli á.
Kveðið dátt í runni.
Opnast hjörtun ungri þrá
úti í náttúrunni.
Jóhannes Sigurðsson í Engimýri
hafði þetta að segja um flöskuna:
Fallega lítur flaskan út.
Fjörgar sál að vana.
Glitrar veig í glærum stút.
Gott er að kyssa hana.
Tvær næstu vísurnar eru með þeim
síðustu sem Jóhannes Sigurðsson
kvað, þá burtfluttur og ellimóður:
Man ég æsku - unaðsdaga
þá allt mér ganga fannst í vil.
En til hvers er að kveina og klaga.
Komið undir sólarlag.
Mér finnst orðið lífið leitt.
Lítið á að hyggja.
Málið farið, augað eitt,
ekkert með að tyggja.
Sveinn frá Elívogum ljóðaði svo á
kvenmann:
Ástalíf ég þekki þitt,
það er alkunn saga,
þú hefur margar stundir stytt
strákum, nótt og daga.
Baldvin Jónsson skáld kvað:
Illan hleyp ég út á stig
öls þá greipast skálin.
Er ég steypi staupi í mig
sturlast keipótt sálin.
Björn L. Gestsson orti og þarf vís-
an engra skýringa við:
Konum fyrst ég kanna hjá
kærleiks ystu merkin.
Dýpra risti og dái þá
drottins listaverkin.
Níels Jónsson skáld sendi konu öllu
kaldari kveðju:
Aldrei var það ætlun mín
orð til þín að hneigja.
Skötubarða - leppalín,
láttu munninn þegja.
Jón G. Pálsson frá Garði hugsar
heim til æskustöðvanna:
Hjá mér vakir síung sýn
sú er deilir arði.
Það eru æskuárin mín,
sem átti ég heima í Garði.
Eftirfarandi vísu mun Jón G. Páls-
son hafa kveðið er hann hlýddi á
fyrirlestur:
Höfuð sitt við bitann braut,
bilaði þó ei kjarkur.
Efnishyggju augum gaut
andatrúar þjarkur.
Næstu vísu mun Jón G. Pálsson
hafa kveðið áður en sjálfvirki sím-
inn kom til sögu og „símadömur"
voru á hverri stöð:
Gott er að vera í starfi ströng,
stíf í hringingonum.
En augnablikin eru löng
oft hjá símakonum.
Jórunn Ólafsdóttir frá Sörlastöðum
kvað svo á öndverðum vetri:
Fönnin hylur fell og grund,
fjarri ylur reynist.
Margur dylur djúpa und.
Dökkur hylur leynist.
Næstu vísu kvað Jórunn Ólafsdóttir
á þorra:
Sólin geisla sendir inn,
sumars er þó langt að bíða.
Heitt nú þráir hugur minn
haga græna og sóley fríða
Og þegar vorið nálgast yrkir Jórunn
Ólafsdóttir svo:
Gott er víst að geta borið
geisla inn í myrkvaklefa.
Bráðum kemur blessað vorið
böl og kvíða til að sefa.
Hjörleifur Jónsson á Gilsbakka
kvað:
Forðum ótt mig yfir bar,
anda studdur kvikum,
meðan leiðin vörðuð var
vonar ljósastikum.