Dagur - 18.12.1985, Blaðsíða 3

18. desember 1985 - DAGUR - 3
Sr. Birgir Snæbjömsson:
„Láttu éki blessuð
jólin fam úr bmm“
Þau hittust eitt sinn kærleikurinn og hatrið,
segir í gamalli dæmisögu. Hatrið brosti
sigrihrósandi, kærleikurinn var sorgbitinn
og hljóður.
„Við þyrftum að vinna saman,“ sagði
hatrið. „Þá gætum við lagt undir okkur
heiminn. Þú ert einasta aflið, sem ég hefi
ekki getað tekið í þjónustu mína, líklega
vegna þess hve fáráðurþú ert og falslaus. “
„Já“ sagði kærleikurinn, „ég hefi sjálf-
sagt oft verið blindur og treyst þeim, sem
ekki voru traustsins verðir. “
„Heyrðu,“ sagði hatrið „ég vildi geta
sundurkramið hjarta hvers einasta manns.
Ég þarf aðeins að eyðileggja þær dyggðir,
sem þar búa eins og drenglund ogmannúð,
og þá er sigurinn vís. Ég tek hvaða meðul,
sem er í þjónustu mína grimmd, öfund og
ofríki; til þess að öðlast völd, mannaforráð
og metorð. “
„Jæja,“ svaraði kærleikurinn og sýndi
lítinn áhuga á samstarfi.
„Þú ert bæði heimskur og duglaus,“
sagði hatrið. „Þú kannt ekki að notfæra þér
óánægjuna og gagnrýnina, sem eru svo
beitt vopn. Þig skortir alla skarpskyggni.
Þú kannt ekki að koma málum þínum
fram.“
Kærleikurinn svaraði engu. Hann horfði
aðeins á hatrið, rétti fram hendur sínar
eins og hann vildi segja: Komdu til mín, ég
skal lækna þig og leiða þig frá villu.
En hatrið hristi höfuðið og sagði: „ Vertu
sæll kærleikur. Ég ætla að draga mig í hlé.
Mér hentar betur að berjast við þig úr
fjarlægð. Komi ég of nærri þér er úti um
mig. “
Og kærleikurinn varð eftir einn.
Það kæmi mér ekki á óvart þótt þú kann-
aðist við þessa sögu, lesandi minn, fyrir og
um hver jól. Einmitt þá er hún að gerast í
veröld okkar. Mannheimur verður þá allur
annar en hann var vikurnar og mánuðina
á undan. Hinum válegu tíðindum fækkar
og því er líkast að allt hið illa, sem hrætt
hefir og hrjáð sé á undanhaldi: Það er að
færast yfir kyrrð og friður eftir ærandi óró.
Menn verða ríkir þótt stórlega minnki í
buddunni og bankabókinni. Þeir verða
hamingjusamir af því að hamingjan grund-
vallast fyrst og fremst á því að gera aðra
hamingjusama, glaðir af því að sannasta
gleðin er í því fólgin að gleðja aðra.
Hvers vegna verður þessi gleðilega
breyting? Skýringin er augljós og aðeins
ein. Sjálf uppspretta kærleikans góður Guð
kemur í heiminn í syni sínum Jesú Kristi.
Hann brýst í gegn um allar hindranir og
enn sannast það, að hatrið þolir ekki ná-
lægð hans og verður að hopa undan. Þá
losnar um þær viðjar, sem hið illa hefir vaf-
ið um jarðarbörnin.
Það er og verður eitt mesta fagnaðar- og
þakkarefni, að svo elskaði Guð heiminn að
hann gaf son sinn eingetinn til þess að hver
sem á hann trúir glatist ekki heldur hafi ei-
líft líf.
inu í Betlehem, og í enn meira umkomu-
leysi virtist hann deyja. Það er nú svo að
gersemar og titlar virðast skipta svo undra
litlu máli þar sem Guð kemur, en í þess
stað stíga hjörtun í verði.
Enginn miðlar á sama hátt ogJesús, sem
opinberar okkur kærleika Guðs. Deyjandi
bað hann fyrir böðlum sínum og huggaði
með því að benda á opin hlið Paradísar.
Enn í dag kemur hann inn ímyrkur sorgar-
innar með blessun sína.
Jafnvel þar sem skeflt er í skjólin
skína þó blessuð jólin.
Dauðaganga frelsarans varð sigurbrautin
til lífsins, og enn getur hann sagt við sína:
„Sannlega, sannlega segi égyður. Efnokk-
ur varðveitir mitt orð, hann skal aldrei að
eilífu sjá dauðann. “ Hver annar en hann
hefir verið þess umkominn að segja: „Allt
vald er mér gefið á himni og jörðu. “ Og
hver hefir gefið stórkostlegra fyrirheit en
þetta: „Sjá ég er með yður alla daga, allt til
enda veraldarinnar.“
Staðreyndin er og verður sú, að Kristur
kærleikans umskapar heiminn og vinnur
þar sín áþreifanlegu kraftaverk.
Með ljósadýrð yfir land og sæ
lýsandi og vermandi sérhvern bæ
kærleikans eilífa eldi
á elskuðu jóla kveldi.
En hvers vegna þarf þetta að breytast á
bak jólunum? Hvers vegna þarf að gefa
grænt Ijós svo fljótt á ný öllum löstunum og
öllu hinu lága og lítilmótlega, hinu illa og
spillta, og láta það flæða yfir heimsbyggð-
ina? Hvers vegna er hatrinu á ný leyft að
benda til vegar, sem áreiðanlega liggur í
ógöngur? Eitt er víst, það er ekki Kristi að
kenna, hann stendur við öll sín fyrirheit og
svíkur engan. Hann vill vera hjá okkur alla
daga. En það er eðli kærleikans að þröngva
sér ekki upp á neinn, heldur líður hann,
vonar og bíður.
Þótt heimurinn ýti Jesú Kristi til hliðar,
þá er hann ætíð reiðubúinn að hlýða kalli
þegar einstaklingur leitar hans af þörf af
iðrandi hjarta, í angist eða neyð. Og raun-
arbarnið finnur það að frelsaranum má
ætíð treysta og að ekkert er betra en það
að leggja allt sitt í hendur Guðs. Það ætti
því að vera sjálfsagt að gera allt sem hægt
er til þess að varðveita kærleiksveldi jól-
anna með því að lifa áfram í samfélagi við
orsakavald þess, Jesúm Krist.
Lítið barn kom eitt sinn til móður sinnar
og hrópaði fullt ákafa. „Mamma mín!
Láttu ekki blessuð jólin fara út úr bænum,
lokaðu þau inni mamma. “ Börnin eru öll-
um næmari á gildi kærleikans. Láttu þetta
litla barn minna þig á nauðsyn þess að leyfa
Jesú Kristi ætíð að gista hjarta þitt, lesandi
minn og glæða þar elsku eld, endurskin
hins guðlega kærleika.
Guð gefi að sú verði raunin á. Guð gefi
jól í samfélagi við frelsarann Jesúm Krist
og áframhaldandi samveru með honum.
Einhverjum kann að virðast kærleikur-
inn klæddur í fátæklegan búning. í fátækt
fæddist Guðs sonur inn í heiminn í fjárhús-
Oskum Akureyringum
svo og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla
og farsæls komandi árs.
Þökkum samstarfið á árinu.
Bæjarstjórn
Akureyrar
Óskum Húsvíkingum svo og
landsmönnum öllum
gleðilegra jóla
og farsæls
komandi árs
Þökkum samstarfið á árinu
Bæjarstjórn Húsavíkur
Gleðileg jól
farsælt komandi ár
Þökkum ánægjuieg
viðskipti
áárinu sem erað líða
Forsíðan:
í tilefni af þvi að 150 ár eru liðin frá fædingu séra Matthíasar
Jochumssonar birtir Dagur mynd af skáldinu eftir Kristin G.
Jóhannsson, myndlistarmann. Inn í myndina eru felld fyrstu þrjú
erindin úr kvæði Matthíasar „Jólin 1891".