Dagur - 09.06.1986, Blaðsíða 8

é - ÖÁGÚR' - §.°/uní'1986
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 131., 138. og 145. tbl. Lögbirtingablaðsins
1985 á fasteigninni Tungusíða 26, Akureyri, þinglesinni eign
Björgvins S. Jónatanssonar, fer fram eftir kröfu bæjargjaldker-
ans á Akureyri og innheimtumanns ríkissjóðs á eigninni sjálfri
föstudaginn 13. júní 1986, kl. 14.30.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á fasteigninni Skarðshlíð 36 C, Akureyri, tal-
in eign Heiðbjartar Ingvarsdóttur, fer fram eftir kröfu Veðdeild-
ar Landsbanka Islands, Brunabótafélags Islands og Gunnars
Sólnes hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn 13. júní 1986, kl.
16.00.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 114., 117. og 121. tbl. Lögbirtingablaðsins
1985 á fasteigninni Skarðshlíð 24 E, Akureyri, þinglesinni eign
Torfa Sverrissonar, fer fram eftir kröfu Gunnars Sólnes hrl.,
Ásgeirs Thoroddsen hdl. og Jóns Kr. Sólnes hrl. á eigninni
sjálfri föstudaginn 13. júní 1986, kl. 15.00.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 156. tbl. 1985 og 1. og 4. tbl. Lögbirt-
ingablaðsins 1986 á fasteigninni Laskjargata 3, neðri hæð, að
austan, Akureyri, þinglesinni eign Sigurðar Steingrímssonar
o.fl. fer fram eftir kröfu bæjargjaldkerans á Akureyri og Trygg-
ingastofnunar ríkisins á eigninni sjálfri föstudaginn 13. júní
1986, kl. 17.00.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 23., 40. og 45. tbl. Lögbirtingablaðsins 1985
á fasteigninni Hrísalundur 16H, Akureyri, þinglesinni eign Ara
M. Torfasonar o.fl., fer fram eftir kröfu Veðdeildar Landsbanka
íslands og Gunnars Sólnes hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn
13. júní 1986, kl. 13.45.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 66., 67. og 68. tbl. Lögbirtingablaðsins 1984
á fasteigninni Hatnarstræti 88, efri hæð, að norðan, Akureyri,
þinglesinni eign Stefáns Sigurðssonar, fer fram eftir kröfu
Veðdeildar Landsbanka íslands, Tryggingastofnunar ríkisins,
Jóhanns Salbergs Guðmundssonar hrl. og Róberts Á. Hreið-
arssonar hdl. á eigninni sjálfri föstudaginn 13. júní 1986, kl.
13.30.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
Nauðungaruppboð
Mánudaginn 16. júní 1986 kl. 10.00 veröa seldir á
nauöungaruppboöi í dómssal embættisins aö Hafn-
arstræti 107 Akureyri, tveir víxlar, annar aö fjárhæö
kr. 70.000, hinn aö fjárhæö kr. 50.000, báöir útgefnir
16. apríl 1986 af Hermanni Guömundssyni meö
gjalddögum 15. ágúst og 15. desember 1986 og þrjú
veðskuldabréf, tvö aö fjárhæö kr. 200.000 og eitt aö
fjárhæö kr. 215.067, öll tryggö meö veöi í Reyni BA-
400, en annað 200.000 króna bréfiö er aö auki tryggt
með veöi í fasteigninni Bjarkarlundi á Litla-
Árskógssandi. Uppboö þetta ferfram aö kröfu Bene-
aikts Olafssonar hdl.
Ávísanir ekki teknar gildar sem greiösla, nema meö
samþykki uppboöshaldara. Greiösla viö hamars-
högg.
Bæjarfógetinn á Akureyri,
6. júní 1986
Sigurður Eiríksson,
aðalfulltrúi.
Hjónaminning:
Mundína Freydís Þorláksdóttir
Fædd 8. apríl 1899 - Dáin 5. desember 1985
Sigurbjöm Finnur Bjömsson
Fæddur 16. september 1895 - Dáinn 29. maí 1986
- frá Ytri-Gunnólfsá
Laugardaginn 7. júní var til
moldar borinn afi okkar, Finnur
á Ytri-Á. Það varð stutt á milli
brotthvarfs afa og ömmu af þess-
ari jörð, enda bæði orðin háöldr-
uð og farin að heilsu, eftir anna-
saman og árangursríkan starfs-
dag.
Mundína amma fæddist á Lóni
í Ólafsfirði, dóttir hjónanna
Önnu Gunnlaugsdóttur frá Garði
og Þorláks Ólafssonar Gíslason-
ar, sem fyrstur manna byggði sér
bæ í „Horninu“, þar sem nú er
Ólafsfjarðarkaupstaður. Mund-
ína ólst upp hjá foreldrum sínum
í Ólafsfirði, ásamt þrem systkin-
um, og flutti með þeim á Kleif-
arnar, þegar Anna og Porlákur
byggðu í Ártúni.
Finnur afi fæddist á Ytri-
Gunnólfsá, sonur Kristínar
Bjarnadóttur, frá Austari-Hóli í
Flókadal, en hún flutti að Ytri-Á
til móðurbróður síns, Björns
Gíslasonar árið 1881, og manns
hennar Björns Baldvinssonar frá
Skeggjabrekku. Afi dvaldi því á
Ytri-Á allt þar til hann sökum
heilsubrests flutti þaðan 86 ára að
aldri. Mundína og Finnur kynnt-
ust á Kleifunum og vorið 1917
gengu þau í hjónaband. Þau
eignuðust 20 börn, fjögur þeirra
dóu í æsku, en sextán eru enn á
lífi og fylgdu öll föður sínum til
grafar. Þau hafa öll verið heilsu-
hraust og komist vel af í lífinu og
voru foreldrum sínum til mikillar
gleði og hjálpar í leik og starfi.
Afkomendur Mundínu og Finns
eru nú 134 á lífi.
Á Ytri-Á var tvíbýli eða félags-
bú eins og það er kallað nú til
dags, en þar bjuggu einnig Anton
bróðir Finns og kona hans Guð-
rún Sigurjónsdóttir, ættuð úr
Fljótum. Ánton lést fyrir nokkr-
um árum, en Guðrún eða Rúna
eins og hún er alltaf kölluð, lifir
mann sinn og dvelst nú á Dvalar-
heimilinu Hornbrekku.
Bræðurnir byggðu saman íbúð-
arhúsið á Ytri-Á, og bjuggu
Anton og Rúna á efri hæðinni.
Þau áttu 10 börn og var oft líf í
tuskunum á þessum margmennu
heimilum. Það vakir enn í
minningunni sá fjöldi af stígvél-
um og gúmmískóm sem við aug-
um blasti í forstofunni, þegar við
komum í heimsókn til afa og
ömmu.
Anton og Finnur höfðu bland-
aðan búskap, sauðfjárrækt og
útgerð og höfðu mikið umleikis. I
þá daga voru ekki grónar göturn-
ar niður í fjöru eins og nú er.
Sem dæmi um framsýni þeirra má
nefna að þeir byggðu árið 1933,
ásamt öðrum bændum á Kleifun-
um, rafstöð, sem notuð var í
mörg ár, og sjást enn minjar
herinar í ánni.
Við munum Mundínu ömmu
scm glæsilega konu, sem hélt
reisn sinni fram á efri ár, þrátt
fyrir margar barneignir og erfið-
an vinnudag. Hana var gott heim
að sækja, enda ávallt fjölmenni
hjá henni, en þó var ætíð nóg
rými fyrir alla. Aldrei sáum við
hana fella verk úr hendi og sér-
stakt var að sjá hvernig hún gat
prjónaö og lesið samtímis. Það
var engu líkara en að hún þyrfti
aldrei að sofa og þrátt fyrir lang-
an vinnudag, urðum við þess
aldrei vör að hún hrjáðist af
nútíma sjúkdómunum streitu eða
ofþreytu. Barnabörnin áttu stórt
rúm í hjarta hennar og sóttu mik-
ið til hennar. Hún mundi eftir
afmælisdögum okkar allra, 52ja
að tölu. Það sást líka glöggt við
útför hennar, 13. desember sl.,
hve við mátum hana mikils, því
þar komum við allflest, þrátt fyrir
langan veg margra okkar og að
um hávetur var. Það var okkur til
mikillar gleði, hve veðurguðirnir
voru ömmu hliðhollir í hennar
hinstu för, stillur og heiðskírt
veður.
Finnur afi var orðlagður þrek-
maður og mikill göngugarpur.
Þegar enginn læknir var í Ólafs-
firði, sótti hann oft lyf til læknis-
ins á Dalvík. Þá gekk hann yfir
þar sem heitir Drangar. Hann var
síðasti bóndinn sem stundaði
heyskap í Hvanndölum. Þann 17.
september 1965, eða daginn eftir
sjötugsafmælið sitt batt hann á
sig bakpokann og gekk yfir til
Héðinsfjarðar, ásamt öðrum
bændum til að smala, og til er í
eigu okkar mynd af honum sem
eitt okkar tók þegar hann kom ti!
baka. Á þeirri mynd heldur hann
á mink sem hann veiddi á leið-
inni. Á þessu sést að hann hélt
sínu mikla þreki fram eftir öllum
aldri og sem dæmi má nefna að
alltaf réri hann á „Skóhlífinni",
en svo nefndi hann síðasta bátinn
sinn, til að vitja um kolanetin,
allt þar til hann varð fyrir því
áfalli árið 1981, að missa sjónina.
Ef hann hefði haldið henni, er
eins víst að hann hefði hlaupið
um landareignina sem endranær
fram til dauðadægurs.
Síðustu þrjú árin dvöldu afi og
amma á Dvalarheimilinu Horn-
brekku. Oftast var hann hress
þegar við komum í heimsókn og
þann 11. maí í vor eða daginn
áður en hann veiktist í hinsta sinn
kom eitt okkar til hans. Þá var
hann hress og fylgdist með því
sem var að gerast í firðinum. Nú
er hann farinn til ömmu og laus
við þjáningarnar sem hann leið
síðustu dagana.
Við viljum þakka starfsfólkinu
á Hornbrekku fyrir umönnunina
við afa og ömmu þennan tíma
sem þau hafa dvalið hjá ykkur.
Eins þökkum við ykkur, afi og
amma, allar góðu stundirnar sem
við áttum hjá ykkur.
Fyrir hönd barnabarnanna á
Akureyri.
Helga, Stína og Sissi.
Mig langar til að kveðja afa minn
og ömmu með fáeinum orðum.
Afi minn Sigurbjörn Finnur
Björnsson lést 29. maí en amma
mín Mundína Freydís Þorláks-
dóttir lést 5. desember sl. að
Dvalarheimilinu Hornbrekku í
Ólafsfirði.
Það leita margar minningar á
hugann. Við barnabörnin þeirra
nutum þess hve börnin 16 voru
og eru samstilltur systkinahópur.
Eins og geta má nærri var oft
margt um manninn á Ytri-Á, en
alltaf pláss fyrir alla, líf og fjör og
mikið tilhlökkunarefni á hverju
sumri að fara í heimsókn norður í
Ólafsfjörð.
En skýrustu myndirnar í huga
mér eru af afa, þar sem hann
stendur á sólríkum sumardegi
með orfið og brýnir, á meðan
hann spjallar við mig um það sem
ég vil.
Aldrei féll þeim verk úr hendi
þó skrafað væri, og athygli og
hlýlegt viðmót áttum við alltaf
víst hjá þeim. Þau héldu ótrúlegri
starfsorku fram á efri ár og virt-
ust komast af með miklu minni
svefn en almennt gerist. Þegar
við unga fólkið komum á fætur á
morgnana höfðu þau oft verið að
störfum í nokkra klukkutíma.
Viðræður afa við okkur unga
fólkið voru glaðlegar og hispurs-
lausar. Oft fór hann á kostum, og
ég minnist þess hve skemmtilegur
og hnyttinn hann var í svörum.
Amma fylgdist af alúð með öll-
um sínum stóra hópi og lét sér
ekkert óviðkomandi, og gott var
að leita til hennar ef eitthvað
bjátaði á, því þar áttum við vísan
skilning.
Síðast heimsótti ég afa og
ömmu á Hornbrekku í fyrrasum-
ar. En þá hittust afkomendur
Kleifa-fólksins á Kleifunum og
rifjuðu upp gömul kynni. Þar
gafst unga fólkinu kærkomið
tækifæri til að átta sig betur á
þessu stóra og mikla ættartré.
Amma dó 5. desember sl. þá
voru kraftarnir þrotnir og síðustu
árin voru henni lítt til gleði, hún
æðraðist ekki en lífslöngunin
virtist horfin.
Afi dó 29. maí aldraður maður
eftir langan og strangan starfsdag
og fékk kærkomna hvíld.
Að leiðarlokum vil ég þakka
þeim góða og gleðilega samfylgd.
Stcinunn Guðmundsdóttir.