Dagur - 26.08.1986, Blaðsíða 7

26. ágúst 1986 - DAGUR - 7
stað um kl. 9 um morguninn og
strákurinn var kominn aftur um
fimmleytið. Þetta er lýsandi
dæmi um hjálpsemina þarna.
Við lentum þarna stra* í
nokkrum vandræðum með að
skilja tungumálið sem þetta fólk
talar, því þetta er eiginlega engin
enska sem það talar. Við hittum
þarna fólk sem talaði gelisku, en
það er tungnmál sem talað var
einhvern tímann í fornöld og er
enn við lýði á einangruðum
stöðum. Þetta er ótrúlegt tungu-
mál, hljómaði sem algert hrogna-
mál og á ekki skylt við neitt sem
ég þekki. Áhrif gelískunnar sjást
ennþá í mörgum nafngiftum
þarna norðurfrá, þetta eru allt
upp í fimmtán atkvæða orð.“
- Er mikill ferðamanna-
straumur svona norðarlega?
„Já, það er nú eitthvað um
það. Hins vegar er ekki mikið um
skútur þarna, eða var a.m.k. ekki
meðan við dvöldum á þessum
slóðum. Ég veit ekki hvernig
stendur á því. Þó getur það verið
vegna þess að þarna er ágjöfin
orðin meiri og báturinn er farinn
að hreyfast meira. Það kom því
þorpinu þarna norðurfrá að gera
við dráttarvél fyrir einn íbúann.
Allt þannig lagað aflaði manni
vinsælda í þessum smáþorpum.
Við héldum svo áfram og kom-
um í bæ sem heitir Oban og það
má segja að það hafi verið síðasti
staðurinn sem við komum á. Það
var stór bær og verðlagið allt orð-
ið miklu hærra heldur en norðar í
landinu. Þar var bryggja og það
kostaði okkur fimm pund á sól-
arhring að liggja við hana. Og
þarna fórum við að leita okkur að
stað þar sem við gætum skilið
skúturnar eftir á. Og það var ekki
að sökum að spyrja. Þegar það
fréttist út að við værum að leita
fyrir okkur með geymslustað
fengum við nokkuð mikið af til-
boðum frá fyrirtækjum sem
geyma báta. Þau áttu það öll
sameiginlegt að vera nokkuð há.
Svo fengum við loksins eitt sem
var mikið lægra en hin og við tók-
um því. 30. júlí gekk ég svo frá
bátnum og að því búnu flaug ég
heim. Hin höfðu farið aðeins á
undan.“
- Hvað verður báturinn lengi
þarna?
„Á næsta ári verðum við að
fara með hann frá Bretlandi. Um
leið og honum er lyft upp úr sjó
þá telst hann til innflutnings. Ef
hann er geymdur lengur en 12
mánuði þá þarf að borga af hon-
um söluskatt og við förum tæp-
lega að standa í því.“
- Og hvert á þá að fara?
„Ég reikna með að annað
hvort verði farið til Noregs eða
írlands. Það er ekki gott að fara
mikið lengra í suður því þá erum
við komin svo langt að það þyrfti
helst að fara heim í tveimur
áföngum. En það verður örugg-
lega farið eitthvað.“
- Var þetta eins skemmtilegt
og þið höfðuð búist við?
fólkinu dálítið á óvart að sjá
íslenskan bát.
Þegar við komum lengra niður-
eftir var orðið meira um að vera.
Á hverri vík sem við komum í
voru yfirleitt um 100-200 bátar.
Þessir bátar lágu nánast alls stað-
ar við akkeri því bryggjur eru
þarna afskaplega fátíðaf.
Útgerðin þarna er nánast engin.
Þetta er ólíkt því sem maður á að
venjast hér þar sem eru bryggjur
í hverju þorpi. Svo var annað
sem var nýtt fyrir okkur og mað-
ur varð að gæta sín á. Þarna er
alveg geysilegur munur á flóði og
fjöru og við urðum að gæta þess
að fara alltaf inn á fjöru því ann-
ars máttum við eiga von á því að
sjá bátinn liggja á sandinum næst
þegar við komum að honum. Af
þessum sökum urðum við oft að
bíða dágóðan tíma fyrir utan eftir
fjörunni.“
- Er ekki mikið fjör í landi
þegar svona margar skútur koma
í einu?
„Jú, það var ansi líflegt þarna á
kvöldin og næturnar. Andinn á
milli þessa fólks er frábær og
hjálpsemin líka. Ef bilaði vél hjá
einhverjum þá brást það varla að
Jafnvel Skotunum fannst hcitt þegar
veðrið var sem best.
eftir smástund var einhver kunn-
áttumaður úr öðrum bát kominn
á hausinn ofan í vélina hjá hon-
um að gera við. í okkar hópi voru
tveir vélamenn og einn rafvirki
þannig að við lentum oft í því að
vinna í öðrum bátum. Við lent-
um meira að segja í því í einu
Það lögðu aliir sitt af mörkum við vinnuna. Þama er dóttir Sævars í viðgerðum.
Þó að ekki sé slæmt í sjóinn getur veltingurinn orðið ansi
mikill. Ekki er erfitt að ímynda sér hvernig hann getur orðið
þegar verr lætur.
Munurinn á flóði og fjöru getur orðið mikill. Bátarnir sem liggja í sandinum voru skildir eftir á floti, þó nokkuð
langt frá landi.
„Þetta var miklu skemmtilegra
heldur en okkur hafði órað fyrir.
Ekki spillti það fyrir ánægjunni
að bátarnir reyndust mun betur
en við höfðum reiknað með. Ég
bjó í bátnum í 50 daga og átti von
á að verða orðinn þreyttur á því
en sú varð ekki raunin. Þetta er
ánægjulegt því við smíðuðum
bátana sjálfir og þeir stóðust
þetta mjög vel.“
- Kemur þú til með að eyða
sumarfríinu þínu á þennan hátt í
framtíðinni?
„Ég á ekki von á öðru. Að vísu
var þetta mjög löng ferð og ég
hef ekki trú á að maður hafi oft
efni á að taka sér svona langt
sumarfrí. En ég get ekki hugsað
mér neitt skemmtilegra en þetta
og það er í raun stórhættulegt að
prófa þetta því maður fær algera
dellu. Ég veit þess þó dæmi að
menn hafi orðið svo hræddir að
þeir gera þetta aldrei aftur en það
held ég að sé frekar fátítt. Þetta
er ekki hættulegra en hvað annað
og örugglega miklu skemmti-
legra.“ JHB