Dagur - 26.08.1986, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 26. ágúst 1986
Myndir og texti: G.Kr.
Það var greinilegt að veðurguðirnir voru hlynntir húnvetnskum
hestamönnum um síðustu helgi, því þegar um 30 manna hópur
þeirra ásamt um 140 hestum var að leggja upp í þriggja daga
ferð inn á hálendið, fór þokunni sem legið hafði yfir, óðum að
létta ogfyrr en varði skein sól í heiði og komið var hiðfegursta
veður. Eg hitti ferðalangana við Grímstungu í Vatnsdal, en
þaðan var lagt upp á föstudagsmorgni og þangað skyldi aftur
komið á sunnudagskvöld. Til að fræðast um leiðina og ferða-
tilhögun tók ég Grím Gíslason frá Blönduósi tali en hann er í
ferðanefnd hestamannafélagsins Neista ásamt hjónunum Ein-
ari Svavarssyni og Sigríði Hermannsdóttur á Hjallalandi.
- Er farin svona ferð á hverju
ári á vegum Neista?
„Við höfum reynt að fara fiest
ár einhverja ferð en það hefur
ekki verið farið svona langt og
ekki svona stór hópur. Við höf-
um verið svona á milli tíu og
tuttugu venjulega, og verið þá
eina nótt í burtu.“
- Og eru þeir sem fara í þessa
ferð eingöngu félagar í Neista
eða kemur fólk víðar að?
„Ferðin er skipulögð og farin á
vegum Neista, en hér eru með
okkur hjón frá Hafsteinsstöðum í
Skagafirði, sem Iétu flytja hrossin
sín hingað í bíl í gær og eru nú
hér með okkur. Svo er Ægir í
Stekkjadal með okkur og hann er
með á milli tíu og tuttugu hesta.
Hann kemur hér bara til að vera
með okkur, sjá ókunnar slóðir og
temja, en Ægir er mikið í tamn-
ingum. Þannig að þetta er ákaf-
lega frjálslega saman sett. Aðal-
kjarninn er náttúrlega úr Neista,
en það er engum bannað að
koma með. Við höfum bara for-
ystuna í þessu og deilum bara
kostnaðinum niður á fólkið sem
verður með, það er ósköp einfalt
mál.“
- En hvernig flytjið þið svo
allt ykkar hafurtask?
„Pað fylgir okkur Lapplander
jeppi sem rúmar mikið af fólki ef
á þarf að halda og hann dregur
yfirbyggða hestakerru þar sem
farangur er geymdur. Svo er sam-
eiginlegt mötuneyti og það er
Björg á Sölvabakka sem verður
okkar matmóðir og ætlar líka að
vera á hestum þegar tími gefst,
því að hún er ein af okkur og vill
ríða hestunum þegar hægt er og
njóta ferðarinnar."
- Hvernig verður svo ferðinni
háttað að öðru leyti? Hvert farið
þið svona nánar tiltekið?
„Við ríðum nú í fyrsta lagi
hérna fram fyrir heiðargirðing-
una og förum þar af baki við læk
sem Sísvatnslækur heitir. Svo
höfum við aðstöðu eða aðhald
norðan við sand og þar ætlum við
að ná nýjum hestum. Þar fáum
við okkur kaffi áður en við förum
á sandinn. Síðan verður haldið
sem leið liggur beina leið suður í
Fljótsdrög sem eru vestan undir
Langjökli. Þetta er talin vera
svona um 60 kílómetra leið og
við reiknum með að verða um
átta tíma á leiðinni. Fólkið er vel
hestað og það er gott veður, ekki
nema mitt sumar og hrossin eru
flest öll vel undirbúin. Þar er leit-
armannaskáli með 16 kojum og
þar gistum við og svo verður bara
tjaldað. Svo er þarna hesthús fyr-
ir um 20-30 hesta og við getum
tjaldað inni í hesthúsinu ef þarf og
tekið af okkur alla vinda.“
- Þar með lýkur fyrsta degi.
Hvernig verður svo laugardegin-
um varið?
„Kveðumst á við góðar
vættir í FljótsdrögumÉ
„Við verðum um kyrrt í Fljóts-
drögum á morgun ef veður leyfir.
Við hrekjumst ekki þaðan nema
veður verði eitthvað sérstaklega
slæmt. Og við ætlum að nota tím-
ann og ríða vestur að Réttarvatni
og Arnarvatni og ef bjart
verður förum við kannski upp á
jökulstalla sem eru þarna austan
í Langjökli. Þar er ákaflega stór-
brotið landslag og gangnamenn
kannast vel við sig. Eg hef komið
þar oft og hlakka til að koma
þangað núna ef bjart verður.“
- Verður farin sama leið heim
aftur eða verður eitthvað annað á
döfinni þá?
„Við komum hér ofan aftur
hvort sem við förum beinustu
leið eða ríðum austur yfir Vants-
dalsá og norður á Hábót sem
kallað er, sem er hérna fyrir
framan Forsæludal og norður
múlann sem er austan við okkur
og komum niður hjá Þórorms-
tungu, en þetta fer bara eftir
veðri og samkomulagi við fólkið.
Við komum allavega hingað aftur
á sunnudagskvöldið.“
- Eruð þið ekkert hræddir við
drauga á Grímstunguheiðinni,
það hefur heyrst sungið um
drauga þar?
„Nei, við erum ekkert hrædd
þá. Það tilheyrir frekar Auð-
kúluheiðinni. Við komum til
með að kveða gangnamannavísur
og syngjum, en við höfum verið
ákaflega ríkir Vatnsdælingar af
gangnavísum eftir kunna menn

sem voru hér uppi, eins og Krist-
inn Bjarnason og Björn Blöndal,
Asgrím Kristinsson, Bjarna
Kristinsson og Valda Kan. Þetta
eru menn sem allir hagyrðingar
kannast við. Af þessum mönnum
er það bara Ásgrímur sem er enn
hérna megin moldar. Og við
kveðumst bara á við góðar vættir
í Fljótsdrögum. Við þekkjum
ekki annað en góðar vættir þar.
En gjarnan vildum við náttúrlega
hitta þarna Borgfirðinga eins og
við gerðum hér áður fyrr þegar
við áttum samleitir. Þá áttum við
nótt í Fljótsdrögunum og sam-
fund við Réttarvatn og svona
nokkuð. En þetta er liðin tíð og
kemur sjálfsagt aldrei aftur. En
það er afskaplega bjart yfir þeim
endurminningum í sambandi við
þær göngur og leitir."
Og að þeim orðum töluðum
var Grími ekki lengur til setunn-
ar boðið, því nú var samferðafólk
hans sem óðast að tínast á bak
fákum sínum og von bráðar riðu
þeir fyrstu af stað með stóðið á
eftir sér og síðastir fóru svo eftir-
reiðarmenn sem sáu um að
ekkert drægist aftur úr, jafnframt
því sem það kom auðvitað í
þeirra hlut að loka hliðum sem
farið yrði um.
Það var óneitanlega stórfeng-
leg sjón að sjá allan þennan fríða
flota leggja af stað, og ekki var
alveg frítt við að ofurlítill öf-
undarstraumur færi um undirrit-
aðan.