Dagur - 19.11.1986, Blaðsíða 7

19. nóvember 1986 - DAGUR - 7
Hafliði Jósteinsson:
„Ánægjulegt að
vinna að
bamastarfinuu
Það voru 350 manns í Húsavík-
urkirkju á sunnudagsmorgun-
inn og þangað var ánægjulegt
að koma. Þar voru samankom-
in foreldrar, afar, ömmur og
börn, öll mætt í sunnudaga-
skólann. Það var sungið af
hjartans lyst undir stjórn Haf-
liða Jósteinssonar kirkjuvarð-
ar, Jónasínu Kristjánsdóttur,
Guðrúnar Aðalsteinsdóttur
sem lék á gítar og Hólmfríðar
Benediktsdóttur við píanóið.
Sr. Sighvatur Karlsson sagði
börnunum sögu, auk þess að
taka virkan þátt í söngnum.
Þessi mikia aðsókn að sunnu-
dagaskólanum á Húsavík er
ekki nýtilkomin, það má segja
að aðsókn hafi stöðugt verið
að aukast undanfarin þrjú ár.
Hópur áhugasams fólks hefur
gengið til liðs við sóknarpresta
til að starfa við skólann, einna
fremstur í flokki þessa fólks er
Hafliði Jósteinsson og hann er
spurður um aðdraganda þessa
líflega starfs.
„Ég var búinn að sækja sunnu-
dagaskólann í mörg ár, með
börnunum mínum, þá var hann
með allt öðru sniði, þar var frem-
ur fámennt en hann var að vissu
leyti góður og gerði gagn. Síðan
fékk sr. Björn til liðs við sig unga
konu, Sigurlínu Hilmarsdóttur
en hún hafði tekið mikinn þátt í
barnastarfi þar sem hún bjó áður.
Sólveig Jónsdóttir og ég fórum
síðan að taka þátt í starfinu með
þeim og þá fóru hjólin að snúast
svona rækilega, ýmsar nýjungar
voru innleiddar, líflegur söngur
við gítarundirleik og hreyfisöngv-
ar.
Aðsóknin fór að aukast og ég
man eftir því að eitt sinn voru
rúmlega fjögur hundruð manns í
kirkjunni. bæði börn og fullorðn-
ir. Sigurlína flutti úr bænum en
síðastliðinn vetur önnuðumst við
sr. Björn þetta starf ásamt Sól-
veigu, Guðrúnu Aðalsteinsdótt-
ur, Gunnari R. Jónssyni, Guð-
rúnu Júlíusdóttur og Jónasínu
Kristjánsdóttur. Þetta gekk mjög
vel, foreldrar, afar og ömmur
fóru að koma meira með börnun-
um og mér fannst allir fara glaðir
og ánægðir heim eftir sunnudaga-
skólann. Hann hefst venjulega í
byrjun október á haustin en við
hættum um sumardaginn fyrsta á
vorin.
Nú er sr. Björn hættur störfum
en sr. Sighvatur tekinn við, hann
kemur með nýjungar þannig að
börnin fá möppur og verkefni til
að vinna heima. Möppurnar eru
þannig útbúnar að í þeim eru
reitir fyrir hvern sunnudag hvers
mánaðar, börnin fá fallega,
rauða stjörnu þegar þau mæta og
það finnst þeim gaman.
Presturinn segir sögu um mynd
sem börnin fá, þau fara með
myndina heim, lita hana og setja
í möppuna. Það er heilmikið
sungið og þetta er og á að vera
þannig að börnin sjálf séu sem
virkust í starfinu. Þau bera þetta
að miklu leyti uppi með söngnum
og þátttökunni í hreyfisöngvun-
um. Ég hef veitt því athygli að í
fyrstu voru foreldrarnir eins og
hálf vandræðalegir, þeir virtust
ekki taka mikinn þátt í söngnum
en nú er fjöldi foreldranna farinn
að taka virkan þátt í söngnum.
Ég held að þeir finni að þeir
sækja gleði og ánægju í kirkjuna
með börnunum sínum. Það er
ótrúlega mikil gleði að sjá yfir
fjöldann í kirkjunni og manni
finnst stórkostlega gaman að
aðsóknin skuli vera með þeim
hætti sem hún er.“
- Hverju þakkarðu þessa
miklu aðsókn?
„Ég hef enga einhlíta skýringu
á henni en ég held að fólk finni
löngun til að fara með börnun-
um, þau hlakka til sunnudaga-
skólans alla vikuna. Ef þetta væri
eitthvað sem hvorki höfðaði til
barna eða fullorðinna þá mundi
aðsóknin ekki vera svona. Við
reynum að gera skólann lifandi
og skemmtilegan, ekki þannig
að ekki megi æmta eða
skræmta í börnunum, því þarna
koma svo pínulítil kríli að þau
eiga erfitt með að sitja hljóð. Það
heyrist svolítið í þeim en það ger-
ir ekkert til og við höfum sagt
þeim sem eru með litlu börnin að
þau skuli engar áhyggjur hafa af
þessu.“
- Á hvaða aldri eru börnin
sem koma?
„Þau eru á aldrinum frá eins og
hálfs árs og upp í 12 til 13 ára og
meirihluti barnanna er stelpur.
Strákarnir eru of fáir en þeim fer
þó fjölgandi.“
- Heldur þú að þessi aðsókn
að sunnudagaskólanum sé merki
um trúarvakningu?
„Ef til vill er þetta frekar að
Hver bekkur var þéttsetinn.
færast á þá hliðina, ekki beinlínis
teikn um einhverja vakningu
heldur að foreldrarnir finni þörf á
að taka þátt og að fólk komi yfir-
leitt ánægt heim og ég vona að
þetta starf skili því sem þá sem að
því standa langar til að það skili.
Einnig held ég að kirkjusókn
hafi aukist og það er skylda mín
sem meðhjálpara að skrá kirkju-
sókn við hverja athöfn sem fram
fer. Þegar ég ber saman tölur
sýnist mér að kirkjusókn hafi
aukist, þó hún mætti vera meiri,
en kirkjusókn segir ekki endilega
allt um trúarlegan áhuga fólks.
Sr. Sighvatur hefur hug á að
breyta messuformi og ég hugsa
að það muni auka kirkjusókn. En
í lok þessa spjalls vildi ég þakka
sr. Birni mjög ánægjulegt og gott
samstarf sem hefur verið mér lær-
dómsríkt og þroskandi og ég
vænti þess að eiga gott samstarf
við hinn nýkjörna prest. Einnig
vildi ég nota tækifærið til að færa
öðrum, sem ég hef átt hið besta
samstarf við, þakkir. Þar vil ég
nefna Arnljót Sigurjónsson,
formann sóknarnefndar og gjald-
kera sóknarnefndar, Þormóð
Jónsson. Þessir menn eru að
hverfa frá störfum eftir mikið og
gott starf, hlutirnir hafa gengið
vel og verið í reglu og að mínu
mati hefur ekki borið neinn
skugga á mitt samstarf við
þá.“ IM
Hólmfríður Benediktsdóttir, Guðrún Aðalsteinsdóttir, Jónasina Kristjánsdóttir, Hafliði Jósteinsson, kirkjuvörður
og sr. Sighvatur Karlsson. Myndir: im