Dagur - 18.03.1987, Side 6

6 - DAGUR - 18. mars 1987
NORÐANMENNí
HÖFUÐBORGINNI
- Nokkrir valinkunnir kappar sóttir heim
aðarblaðið, ABC o.fl. Þorsteinn
var önnum kafinn við að skrifa í
Við sem fljúgum þegar ég reyndi
að trufla hann. Steini varðist fim-
lega en ég fékk það upp úr hon-
um að þetta væri skemmtilegt og
fjölbreytt starf. Hann er líka með
þátt á Rás 2 eins og kunnugt er
og sagði hann mér að koma við hjá
sér milli kl. 3 og 5 síðar um dag-
inn og fylgjast með sér þar. Eg
kom mér undan því, enda hefði
hann ábyggilega troðið mér í
þráðbeina útsendingu og hefnt
sín þannig fyrir truflunina.
Þorsteinn G. Gunnarsson varð
Valdimar Andrésson og Ævar ísak Si;
Þeir leggja báðir stund á íslenskunán
Þessi mynd er reyndar ekki úr Reykjavík heldur er hún tekin á Holta-
vörðuheiði. Veður var skaplegt eins og sjá má. Myndir: ss
ir honum sem trommuleikara í
hljómsveitinni Hver, en það er
önnur saga.
Undanfarin ár hefur Stein-
grímur spilað í hljómsveit sem
nefnist Gammar og leikið inn á
tvær hljómplötur með þeim.
Hann hefur spilað á fleiri plötum,
m.a. með Birni Thoroddsen. Þá
lemur hann húðirnar með hljóm-
sveit Grétars Örvarssonar á
Hótel Sögu og hann er einnig
meðlimur í Léttsveit Ríkisút-
varpsins. Steingrímur sagði mér
að hann stefndi á framhaldsnám í
tónlistinni og hyggur á nám í
Bandaríkjunum í þeim tilgangi.
En hvernig hefur honum gengið
að lifa á tónlistinni?
„Það hefur verið mjög stopult,
stundum góðar tekjur en stund-
um litlar sem engar. Það má
segja að þetta hafi gengið þokka-
lega eftir að ég byrjaði á Sögu en
nú er það að verða búið og þá
veit ég ekki hvað tekur við. Síðan
missum við íbúðina 1. júní þann-
ig að það ríkir mikil óvissa hjá
okkur núna,“ sagði Steingrímur.
Steingerður vinnur líka úti,
hefur unnið í blómabúð um
nokkurt skeið og ekki er á þeim
að heyra að þau ætli að flytjast til
Akureyrar á næstunni. Sérstak-
lega ekki ef Steingrímur fer í
tónlistarháskóla í Bandaríkjun-
um. Þau vilja gjarnan kaupa sér
íbúð enda finnst þeim blóðugt að
borga stighækkandi leigu ár eftir
ár og þurfa þau nú að borga um
20 þúsund á mánuði. „Auðvitað
væri æskilegra ef við gætum
keypt okkur íbúð og borgað hlið-
stæðar mánaðargreiðslur upp í
hana og eignast þannig eitthvað
fyrir peningana,“ sagði Stein-
gerður.
Reykjavík, höfuðborg íslands, er miðsíöð æðri
menntunar og vettvangur framkvæmda og þróunar.
Þangað streymir fólk; í Háskólann, í aðra skóla, í
atvinnuleit, eða í ævintýraleit. Sumir snúa aftur til síns
heima en margir verða þar eftir, um hríð eða ætíð.
Blaðamaður var þar á ferð síðastliðinn föstudag og
hitti nokkra norðanmenn í borginni. Reykjavík var í
sínum versta ham; umferðin geðveikisleg og brjálaður
éljagangur.
Fyrst lá leið mín í Háskóla
íslands, nánar tiltekið í Árnagarð
þar sem nemendur Heimspeki-
deildar voru í kaffi. Þar var allt
með kunnuglegum hætti fyrir
utan kóksjálfsala allvígalegan
sem svalaði námsþyrstum
nemendum. Ekki sá ég marga
norðanmenn á þessum stutta
tíma en greip þó tvo tali sem
höfðu verið í Menntaskólanum á
Akureyri; Ævar ísak Sigurgeirs-
son sem útskrifaðist frá MA 1982
og Valdimar Andrésson sem
útskrifaðist ’83.
Brauðstritið
Þeir Valdimar og Ævar ísak eru
báðir í íslenskunámi þarsem fólk
brauðstrit. Húsaleiga hefur kost-
að sitt í gegnum árin og það er
dýrt að lifa. Námslánin eru rýr og
maður neyðist til að vinna með.
Þegar málum er þannig háttað
skerðast námslánin enn frekar og
maður þarf jafnvel að borga til
baka. En ég klára í vor, nema
hvað B.A. ritgerðin verður
sennilega eftir,“ sagði Ævar Isak.
Annars voru úrslit kosning-
anna aðal umræðuefnið í kaffi-
stofunni þennan dag því daginn
áður var kosið til Stúdenta- og
Háskólaráðs. Vaka fékk 6 menn
kjörna í Stúdentaráð og 1 í
Háskólaráð, Félag vinstri manna
fékk 5 í Stúdentaráð og 1 í
Háskólaráð og Umbótasinnar
fræðist um íslenskar bókmenntir
og málfræði á ýmsum tímum, allt
frá því að land var numið og til
vorra daga. Þetta er mikið og
fjölbreytt nám, öfugt við það sem
sumir halda, að íslenska sé náms-
grein þar sem fólk lærir að tala og
skrifa rétt og ekkert meira um
það að segja. Ég veit um iðnað-
armann sem spurði vinnufélaga
sinn út í verkamann einn á staðn-
um sem var í Háskólanum.
„Hvað er hann að læra?“ spurði
maðurinn. „Ja, hann er að læra
íslensku," svaraði hinn. „Nú,
ennþá. Var hann eitthvað seinn
til máls?" hváði maðurinn
hvumsa og hélt greinilega að
verkamaðurinn hlyti að vera
afskaplega seinþroska.
Valdimar segist hafa farið sér
frekar rólega við námið. Hann
tók sér hvíld og fór að vinna hjá
tryggingafélagi en byrjaði síðan
aftur. Ævar Isak hefur svipaða
sögu að segja: „Þetta er eilíft
fengu 2 menn kjörna í Stúdenta-
ráð. Ekki voru menn á eitt sáttir
við úrslitin en þó virtust nemend-
ur í Heimspekideild frekar
óhressir með það að Vaka skyldi
hafa unnið mann af Félagi vinstri
manna. En það var ekki hægt að
tefja Ævar og Valdimar lengur,
handritalesturinn beið þeirra, en
það er einn af mörgum kúrsum
sem íslenskunemum stendur til
boða.
Spilað á Sögu
Frá Háskólanum lá leið mín í
fjölbýlishús í Laugardalnum. Þar
býr Steingrímur Oli Sigurðarson
ásamt Steingerði konu sinni og
syninum Árna Hjörvari. Stein-
grímur útskrifaðist frá MA ’82 og
til skamms tíma lagði hann stund
á sálarfræði í Háskólanum. Hann
ákvað fljótlega að helga sig tón-
listinni og var um tíma nemandi,
kennari og tónlistarmaður í senn.
Norðlendingar muna kannski eft-
Þorsteinn G. Gunnarsson vill hafa mikið að gera. Hann vinnur hjá Frjálsu
framtaki, á Rás 2 og er í Háskólanum.
Helgarpósturinn og Rás 2
Ég kvaddi þau hjónakorn og
ákvað næst að halda upp í
Ármúla. Þar vissi ég um tvo
norðanmenn að störfum. Fyrst
heilsaði ég upp á Þorstein G.
Gunnarsson sem vinnur hjá
Frjálsu framtaki og skrifar í hin
ýmsu tímarit sem fyrirtækið gefur
út og má þar nefna Nýtt líf,
íþróttablaðið, Sjávarfréttir, Iðn-
„Það er ekki útilokað að maður flyt
Kristjánsson sem vinnur hjá Helgarpi