Dagur - 09.09.1989, Blaðsíða 9

Laugardagur 9. september 1989 - DAGUR - 9
Texti: Vilborg Gunnarsdóttir
Mynd: Kristján Logason
miðri á oj> fyrir klettasnös á svipuðum
slóðum. Ég þurfti nokkrum sinnum að
vaða þangað út og leysa vandann, en síðan
þreyttist fiskurinn og ég líka. Þetta endaði
með því að ég náði honum neðst í eyjuna
þar sem var smá vík og hugðist ég landa
honum þar. Þrisvar var ég búinn að ná lax-
inum þarna uppá og svo virtist sem ekkert
væri eftir nema að táka hann, en alltaf
buslaði hann út og í þriðja skiptið sem
hann druslaðist burtu fór hann. Þetta var
heljar stór fiskur, en ég sá nú ekki eins
mikið eftir honum og kona mín og dóttir
sem dönsuðu á bakkanum alveg vitlausar.
Ég kvaddi hann bara og þakkaði honum
fyrir skemmtunina.“
Sá stærsti 23 pund
Þórarinn segir að vissulega hefði verið
gaman ef hann bara hefði fengið að mæla
hvað hann var stór. Síðar sama dag veiddi
hann þrjá tíu punda fiska á sama stað „og
þeir voru eins og seiði í ánni miðað við
þennan stóra. Þegar tíminn var að verða
búinn fórum við til baka og það eina sem
lá á bryggjunni þar var „tailerinn“ sem ég
hafði gleymt. Á meðan á eltingarleiknum
stóð þorði ég ekki að senda konuna á bátn-
um eftir þessu, en eftirá sá ég að ég hefði
getað látið hana taka stöngina á meðan ég
færi sjálfur og næði í hann. Þetta var mjög
skemmtileg viðureign við lax og ég get
giskað á að hann hafi verið 25 pund plús
eitthvað í viðbót."
Stærsti fiskur Þórarins sem í land hefur
komið var 23 punda lax, veiddur í Hrút-
hólma á 5. svæði í Laxá í Þingeyjarsýslu.
„Það var mjög skemmtilegur fiskur, en
ekkert í námunda við hinn.“
Talið beinist næst að veiðifélögum sem
stofnuð hafa verið um laxveiðiár, en þessi
félög taka ár eða hluta þeirra á leigu og
hafa félagar síðan forgang að veiði í við-
komandi á. Utanfélagsmenn geta síðan
fengið þá daga sem félagsmenn ekki taka.
„Ég er í veiðifélaginu Straumar sem hefur
helming Laxár í Þingeyjarsýslu á leigu.
Um 80 manns eru í félaginu í dag og reyn-
um við að halda þessari tölu. Það er ekki
nema einhverjir detti úr hópnum að nýir
félagar eru teknir inn og það eru alltaf ein-
hverjar umsóknir sem liggja fyrir um
slíkt.“
Frúin „sýktari“ af golfínu
Eiginkona Þórarins er Hulda Vilhjálms-
dóttir og eiga þau þrjár dætur og tvær dótt-
urdætur, „vonandi bara byrjunin," segir
Þórarinn. Þau hafa verið samhent í „sport-
inu“ og segir hann að sem betur fer hafi
hún alltaf haft gaman af að fara með í
veiði. „Það er mjög æskilegt að hjón
stundi áhugamál sín saman.“
Þau hjón, Hulda og Þórarinn sjást all oft
á golfvellinum á Akureyri á sumrin og seg-
ir hann frúna mun „sýktari" en hann af
golfdellunni. „Hún dró fyrir mig í um 20 ár
og spilaði ekki, en fyrir um tveimur árum
byrjaði hún með því að fara á námskeið
hjá David Barnwell og leikur nú bara
ágætlega."
Þórarinn segir að nú geri þau meira af
því að leika hvort í sínu lagi við sína félaga
en með aldrinum komi þau sjálfsagt til
með að leika meira saman. Þau unnu sér
það til afreka í sumar að sigra saman í
parakeppni sem haldin er árlega hjá Golf-
klúbbi Ákureyrar.
Sjálfur byrjaði Þórarinn að fara á golf-
völlinn 10-12 ára gamall en þá gerðu strák-
ar nokkuð af því að draga kerrur fyrir golf-
leikara í mótum og fengu aura fyrir „og 14-
15 ára gamall spilaði maður orðið ágætis
golf.“ Þórarinn vann sér það einu sinni til
ágætis að verða íslandsmeistari í 1. flokki
en það var í Vestmannaeyjum 1964. Þá
munaði 1 höggi að hann næði íslands-
meistaratign í meistaraflokki í Keflavík
1970. „Síðan fór lífið að taka á manni og
ekki hægt að fara samviskulaust í golf í
nokkur ár á meðan var verið að koma þaki
yfir höfuðið. Það þarf nefnilega að gefa sig
í golfið áhyggjulaust. Þetta er sérstaklega
skemmtilegt sport og að því leyti það
skemmtilegasta sem maður tekur þátt í því
það setur engin aldurstakmörk. Menn
hætta að fara í veiðiferðir, á skauta eða
skíði en þú hættir ekki að fara í golf. Golf
er góð útivera, fólk nýtur náttúrunnar og
því fylgir góður félagsskapur."
Horfír til vandræða
með jólamat. . .
- Hver vilt þú meina að sé spennan við að
rölta á eftir hvítu kúlunni?
„Hún er sú sama og við laxveiðina:
„Skyldi þetta takast?“ en í golfinu á þetta
við hvert högg fyrir sig. Golf er leikur sem
aldrei lærist til hlítar svo menn verða mis-
góðir í honum og hvort sem golfleikarinn
er góður eða síðri þarf hann alltaf að ein-
beita sér jafn vel að hverju höggi. Hann er
alltaf að læra frá degi til dags og er sífellt
að keppa við sjálfan sig, kúluna og parið á
hverri holu fyrir sig.“
- Ferð þú á skytterí?
„Ég geng dálítið til rjúpna á veturna og
hef átt margar ánægjustundir við þær veið-
ar austur í Bárðardal. Þá hef ég líká farið
í Vaðlaheiði, Súlur og vestur í Skagafjörð.
Rjúpurnar eru auðvitað borðaðar á jólun-
um, þó ég hafi ekki vanist því frá upphafi.
En mér finnst rjúpan mjög góð og þeir sem
byrja að borða rjúpu finnst hún e.t.v. ekk-
ert góð fyrst en venjast henni eftir því sem
þeir narta meira. Það er líka farið að horfa
til vandræða með jólamat því menn eru
sífellt að borða nauta-, svína- og lamba-
steikur þegar eitthvað stendur til og jóla-
matur á að vera eitthvað sem menn borða
bara þá.“
- Hvað með gæsina, skýtur þú hana
líka?
„Ég hef mjög lítið skotið af gæs, í raun
alveg sérstaklega lítið og ástæðan er sú að
gæsin er parfugl. Þessir ræflar para sig fyrir
lífstíð og það á ekki við mig að skjóta slík-
an fugl. Þá er þetta stór fugl og ef menn
missa hann frá sér særðan, er hann mjög
slunginn við að fela sig. Best er líklega að
skjóta ungana á haustin því þá eru þeir
ekki búnir að para sig, en yfir höfuð á
gæsaskytterí ekki við mig.“
Glerharður Þórsari, en . . .
- Hefur þú áhuga á hefðbundnum íþrótt-
um eins og knattspyrnu eða handknatt-
leik?
„Ég hef mjög gaman af að fylgjast með
íþróttum t.d. í sjónvarpi og geri þar ekki
upp á milli greina. Hvað knattspyrnu varð-
ar hef ég t.d. ekkert farið á völlinn í ár. Ég
er glerharður Þórsari þó ég líti fyrst og
fremst á mig sem Akureyring eða ÍBA
mann. Þegar KA er að leika gegn öðrum
en Þór kalla ég með þeim og mér hefur
alltaf þótt skrýtið að heyra Akureyringa
kalla með utanbæjarliðum sem eru að
leika hér á móti Akureyrarliðunum. Það
var mjög rnikill rígur á milli félaga hér
áður fyrr, svo mikill að menn gátu jafnvel
farið grenjandi heim af leikjum en þetta er
nú að minnka. Mínir bestu félagar eru KA
menn og okkar hópur er ekki þess eðlis að
það spilli fyrir. Núna vona ég að KA vinni
1. deildina og að Þór falli ekki niður.“
Þegar haustar snýr Þórarinn sér að enn
öðru áhugamálinu, sem er bridge. „Já, ég
spila svolítið bridge, svona tvisvar í viku.
Ég byrjaði á þessu fyrir um 15 árum og
keppi nú með Bridgefélagi Akureyrar. Það
skemmtilega við bridge er að það lærist
aldrei til hlítar, menn verða mis-góðir og
geta haft gaman af því sama á hvaða stigi
þeir eru, en það er félagsskapurinn og
keppnin sem heilla mest í bridge.“ Hann
segir mjög æskilegt að menn spili á móti
sama félaga sem lengst, en félagi hans nú
er Páll Pálsson í Nætursölunni.
- Nú leikur þú líka skallablak á vet-
úrna, vantar þig ekki nokkra tíma í sólar-
hringinn til þess að endar nái saman?
„Já, ég spila skallablak með félögunum í
Early sunrise, 6-10 góðum félögum 2svar
til 4 sinnum í viku. Þar er oft mikill bar-
dagi um hvort liðið vinnur en þetta heldur
okkur í sæmilega góðu líkamsástandi yfir
veturinn. Varðandi tímann, finnst mér ég
alltaf hafa nóg af honum þó það kunni að
bitna á einhverjum öðrum.“
Kvíði ekki ellinni
- Að lokum Þórarinn, hvar værir þú án
þessara áhugamála?
„Væri maður ekki vinalaus án áhuga-
mála? Maður leitar vina í því sem maður
er að gera. Þetta er stór þáttur í lífi mínu
og mikil fylling."
- Áttu erfitt með að vera aðgerðarlaus?
„Nei, í sjálfu sér ekki. Mér þykir gott að
gera eitthvað skemmtilegt og hvíla mig á
milli. Allt veltur þetta á hvernig maður er
upplagður hverju sinni.“
- Hvernig sérðu sjálfan þig fyrir þér
kominn á eftirlaun og orðinn gamall
maður?
„Ég kvíði þvf ekki neitt. Ég býst við að
ég haldi áfram að eiga við það sem fellur
til . . .“ VG