Dagur - 16.09.1989, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Laugardagur 16. september 1989
1 _ Ríjs'iACj — IfJCÍOWÍÍVíkí? ,ó Í >f)iirtlBDUB '
poppsíðan
fi'Umsjón: Valur Sæmundsson
Sitthvað um Guns N’Roses:
Draumatengdasynimir holdi klæddir
Dáöadrengirnir í Guns N’Roses. Frá vinstri: Steven, Slash, Duff, Izzy og Axl.
Rokkhljómsveitin Guns N’Ros-
es hefur notið fádæma vin-
sælda undanfarin misseri. Um
þessar mundir er hún ein hin
allra vinsælasta af þeim hljóm-
sveitum sem kenna sig við
þungarokk en vinsældir henn-
ar ná þó langt út fyrir raðir
þungarokkara. Undanfarið
hafa birst nokkrar ágætar
greinar í blöðum um þessa
ágætu hljómsveit og mér dett-
ur ekki í hug að reyna að bæta
þar um betur. Hins vegar eru í
þessari grein tíndar til nokkrar
staðreyndir um meðlimi hljóm-
sveitarinnar sem mér þykja
forvitnilegar og vonandi eru
einhverjir aðrir til sem gætu
hugsað sér að taka undir það.
En byrjum á söngvara hljóm-
sveitarinnar.
W. Axl Rose
Söngvari Guns N’Roses kallar
sig W. Axl Rose en hið rétta
nafn hans er Bilf -Bailey. Hann
er fæddur í Indianafylki í
Bandaríkjunum árið 1963.
Þegar hann var 16 ára gamall,
komst hann að því að hann
var ættleiddur og tók hann sér
þá eftirnafn hins rétta föður,
Rose. Axl er hins vegar nafn á
hljómsveit sem hann var í á
sínum yngri árum. Tvöfalda
vaffið stendur svo fyrir William.
Hann heldur því samt statt og
stöðugt fram að upphafsstaf-
irnir í nafni sínu (W.A.R. =
stríð) séu alls ekki táknrænir,
þetta sé algjör tilviljun. Hann
kveðst vera afar friðelskandi
maður. Hann var það líka
fyrstu sextán æviárin, eða
þangað til hann komst að hinu
rétta um uppruna sinn. Fram
að því var hann í sunnudaga-
skóla, söng í kirkjukórnum og
var með þeim efstu í bekknum
sínum.
Sextán ára gamall drakk hann
sig til að mynda fullan í fyrsta
sinn. Þá varð hann einmitt fyrir
Hljómsveit sú er rætt var við í
síðasta þætti, Lúna skrospýj-
an, boðaði til hljómleika í Sam-
komuhúsinu á Akureyri síðast-
liðið laugardagskvöld. Það var
dálítið með hálfum huga að ég
fór á þessa hljómleika, vitandi
það að Rögnvaldur Bragi
Rögnvaldsson, sá alræmdi
bassasnillingur, myndi sjá um
gítarleikinn á hljómleikunum
og Kristján Ingimarsson, sem
hefur getið sér orð fyrir gítar-
fimi, myndi handleika
bassann. Ég átti því alveg eins
von á einhverri absúrd tónlist,
sárafáum áheyrendum og
almennum leiðindum í saln-
um. En þetta brást, sem betur
fer. Margir tugir áheyrenda
voru í salnum, á öllum aldri,
stemmningin var afar góð og
undirtektir góðar. Afgangurinn
af greininni fer svo að mestu í
að fjalla um tónlistina, sem
framin var í Samkomuhúsinu
þetta ágæta laugardagskvöld.
Dagskráin hófst á því að Krist-
því óhappi að detta í gegnum
rúðu og við það brotnaði annar
handleggur hans. Hann staul-
aðist upp á sjúkrahús og
f braust þar inn. „Ég braust í
gegnum rúðu í sjúkrahúsinu,
til að komast inn og í gegnum
aðra fór ég á útleiðinni. Eg var
allt of fullur til að hafa vit á því
að leita að dyrum,“ segir Axi.
Síðastliðið sumar skaut hann
grís á færi til að nota í grill-
veislu sem hann hugðist
halda. Þetta gerðist eftir að
hann datt allhressilega í það
með piltunum í Depeche
Mode. Svo illa vill hins vegar til
að þeir piltar eru grænmet-
isætur af lífi og sál. Síðan hafa
þeir ekki haft áhuga á því að
staupa sig með Axl Rose. Og
svona að lokum má geta þess
að Axl er með fimm voldugar
tattóveringar á sér, auk þess
sem hann er með hring í ann-
arri geirvörtunni. Drauma-
tengdasonurinn . . .
ján og Rögnvaldur laumuðust
inn á sviðið, Röggi greip gítar-
inn, Kiddi munnhörpuna sína
og fyrstu tónarnir liðu út í loftið.
Þetta lag sannaði það fyrir mér
að Rögnvaldur er meira en í
meðallagi góður gítarleikari,
þannig að þær áhyggjur voru
fyrir bí. Kristján er líka fram-
bærilegur munnhörpuleikari.
En í næsta lagi byrjaði tónlistin
fyrir alvöru, þegar þriðji með-
limur sveitarinnar, Jón Hjalti
Ásmundsson, settist bak við
trommusettið og Kiddi greip
bassann. Saman frömdu þeir
félagarnir hina áheyrilegustu
tónlist og allar efasemdir mín-
ar um að þeir hefðu ekki tekið
tónlistarsköpunina alvarlega,
ruku út í veður og vind. Að
vísu var nú ýmislegt við þessa
tónleika sem verður að teljast
óvenjulegt. í fyrsta lagi Nilfisk
ryksugan sem var á miðju
sviðinu og maður sá er snigl-
aðist í kringum hana og fóðr-
Slash
Slash, annar gítarleikara Guns
N’Roses, heitir réttu nafni Saul
Hudson og er fæddur árið
1966. Fyrsti gítarinn hans var
spýta með einum streng sem
hann fann þegar hann var 15
ára. Hann var alsæll með það
en skipti þó fljótlega yfir á
bassa en engar sögur fara af
því hvað sá var með marga
strengi.
Slash segist innbyrða ósköpin
öll af áfengi dag hvern og
sofna áfengisdauða hvert ein-
asta kvöld. „Af hverju í
ósköpunum ætti ég ekki að
gera það? Ég ræð mínu lífi,“
segir hann byrstur. Það má
bæta við þetta að Slash er
meö eigin lífvörð, sem hefur
það hlutverk að fylgja honum
eftir svo að hann geri ekkert af
sér í ölæði. Eða að enginn geri
honum nokkuð í ölæði.
Þegar Slash var búinn að vera
í músíkbransanum í nokkurn
aði hana við og við. í öðru lagi
var einhver hjólreiðamaður að
þvælast um senuna við og við,
en bæði þessi atriði voru notuö
af stakri smekkvísi og lífguðu
upp á umhverfið án þess að
trufla tónlistarflutninginn.
Fjölbreytnin í tónlistinni var
líka töluverð. Rebekka Þráins-
dóttir lék þýðlega á fiðlu í einu
laganna og hún og Jóhann
Ásmundsson léku einnig á
blásturshljóðfæri í öðru lagi.
Tónlistin var annars létt og
auðmelt í flestum tilfellum. Þeir
félagar hafa verið fundvlsir á
góðar melódíur og það sem ég
greindi af textunum var ansi
skemmtilegt verð ég að segja.
Annars var söngurinn veikasta
hliðin en Kiddi og Röggi sáu
um hann í sameiningu. Að
öðru leyti var hljómsveitin furð-
anlega vel samæfð, miðað við
stuttan undirbúningstíma,
raunar var hvergi veikan blett
hægt að greina hvað það varð-
aði.
tíma, ákvað hann að skipta yfir
á gítar. Ástæðan? „Gítarinn
hefur fleiri strengi," segir hann.
Slash má þó eiga það, að ekki
er honum alls varnað. Vegna
þess að hann er undir áhrifum
dag hvern, þá vill hann ekki
keyra bíl, hann er hræddur um
að keyra einhvern í kássu.
Slash er líka mikill dýravinur.
Uppáhaldsdýrin hans eru
slöngur og á hann þrjú stykki
sjálfur.
Steven Adler
Steven Adler, trymbill Guns
N’Roses, er fæddur árið 1965.
Á unga aldri fluttist hann með
fjölskyldu sinni til Hollywood,
en ekki virðist hann hafa
höndlað hamingjuna í nábýli
við fína fólkið, því hann var
afskaplega baldinn í æsku.
Hann var t.d. rekinn úr átta
skólum áður en hann komst í
gaggó, sökum hegðunar-
vandamála á hæsta stigi. Geta
Hápunktur tónleikanna var svo
í lokin þegar lögin Týndur bíll
og annað sem fjallaði um lítil
börn í garði, voru flutt. Týnda
bílinn kynntu þeir félagar sem
lag líklegt til vinsælda og það
er ég viss um að ef þetta lag
yrði spilað nokkrum sinnum á
dag á Bylgjunni, myndi spá
þeirra félaga rætast. Mjög
grípandi og skemmtilegt lag.
Sömu sögu má reyndar segja
um lagið um litlu börnin í garð-
inum. Lög sem mjög einfalt og
auðvelt er að „fá á heilann".
Einnig var mjög til bóta að þau
Rebekka og Jói skyldu flytja
textann við Týnda bílinn á
táknmáli um leið og hann var
sunginn. Lofsvert framtak.
En eftir nokkur uppklöpp voru
tónleikarnir á enda og ekki
annað hægt að gera en að
labba út með lagið um bílinn
týnda glymjandi í hausnum.
Þar glumdi það líka fram eftir
öllu og bergmálar kröftuglega
enn.
má þess að í fyrsta sinn sem
hann var ofurölvi, var hann
staddur í baðherberginu hjá
ömmu sinni, átta ára að aldri.
Áhugamál Stevens eru
íshokkí, mótorhjól, villt partý
og að sjálfsögðu rokk. (N.B.
ekkert kvenfólk!?!)
Izzy Stradlin
Izzy er hinn gítarleikarinn í
bandinu. Hann er fæddur árið
1963 og hans rétta nafn er Jeff
Isabelle. Líf hans, þangað til
Guns N’Roses urðu frægir,
einkenndist af ömurlegri
fátækt. Hann lifði á götunni og
átti hvorki til hnífs né skeiðar.
Eitt sinn sagði hann: „Vissirðu
að maður getur verið matar-
og drykkjarlaus í a.m.k. sex
daga og samt haldið lífi? Ég
hef prófað í fimrn."
Hann var vanur að hringja í
matsölustaði þar sem maður
gat tekið matinn með sér heim,
rétt fyrir lokun. Þá vissi hann
að ef maturinn var ekki sóttur,
yrði hann settur út í rusla-
tunnu. Þar var svo hægt að
nálgast hann.
Annars er Izzy bara í Guns
N’Roses af því að hann er
besti vinur Axl Rose.
Duff „Rose“ McKagan
Duff, eða Michael, eins og
hann heitir réttu nafni, er
fæddur árið 1965. Hann hefur
verið bassaleikari í meira en
30 vonlausum hljómsveitum
og lengi vel hafði hann sama
álit á Guns N’Roses. Hann
kvæntist um daginn og er bara
hamingjusamur maður. Hann
segir elska að gleðja fólk og
kveðst vera hlýr og viðkunnan-
legur maður og ekki sé mark
takandi á því sem skrifað er
um hann.
Átrúnaðargoð hans er Sid
Vicious, úr Sex Pistols. „Hann
er einfaldlega besti bassaleik-
ari allra tíma,“ segir Duff en
víst er að ýmsir gætu haft
eitthvað við þá skoðun að
athuga.
Ég vil svo að lokum nota tæki-
færið og þakka öllum mínum
aðdáendum, nær og fjær, til
sjós og lands, þar sem þetta er
síðasti poppdálkurinn undir
minni stjórn.
Lúna skrospýjan á hljómleikum:
Kom heilmikið á óvart